Φτάνουν οχτώ χρόνια μείωσης μισθών, συντάξεων, παροχών και δικαιωμάτων – Διεκδικούμε αυξήσεις για το 2017

1. Το ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα είναι ανά­γκη να συ­ντο­νί­σει τη δράση του με τα άλλα κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα που πλήτ­το­νται από τις αντι­λαϊ­κές πο­λι­τι­κές της κυ­βέρ­νη­σης, τώρα που οι αγρό­τες βγαί­νουν στους δρό­μους, οι μι­κρο­με­σαί­οι ελεύ­θε­ροι επαγ­γελ­μα­τί­ες και οι αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νοι βιώ­νουν τις ασφα­λι­στι­κές και φο­ρο­λο­γι­κές επι­βα­ρύν­σεις του 3ου μνη­μο­νί­ου και φου­ντώ­νει το κί­νη­μα κατά των πλει­στη­ρια­σμών.

Στο πλαί­σιο αυτό πρέ­πει να υπάρ­ξει προ­σπά­θεια συ­ντο­νι­σμού και κοι­νής δρά­σης όλων των τα­ξι­κών, αγω­νι­στι­κών και αντι­μνη­μο­νοια­κών προ­ο­δευ­τι­κών δυ­νά­με­ων που θα συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει ερ­γα­τι­κά συν­δι­κά­τα, συν­δι­κα­λι­στι­κές κι­νή­σεις, αγω­νι­στές συν­δι­κα­λι­στές και ερ­γα­ζό­με­νους, καθώς και άλλες κοι­νω­νι­κές και αυ­το­διοι­κη­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, σε μια κα­τεύ­θυν­ση συ­γκρό­τη­σης ενός κέ­ντρου αγώνα ενά­ντια στις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές της λι­τό­τη­τας, των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και της εκ­ποί­η­σης της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, ανα­βιώ­νο­ντας τα αι­τή­μα­τα που συ­μπυ­κνώ­θη­καν στο σύν­θη­μα: ΔΕΝ ΧΡΩ­ΣΤΑ­ΜΕ – ΔΕΝ ΠΟΥ­ΛΑ­ΜΕ – ΔΕΝ ΠΛΗ­ΡΩ­ΝΟΥ­ΜΕ.

2. Να υπε­ρα­σπί­σει το δη­μό­σιο και κοι­νω­νι­κό χα­ρα­κτή­ρα των υπη­ρε­σιών υγεί­ας, παι­δεί­ας και πρό­νοιας, να αντι­τα­χθεί σε κάθε προ­σπά­θεια ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης ή εκ­χώ­ρη­σης υπη­ρε­σιών του δη­μο­σί­ου σε ιδιώ­τες και να αγω­νι­στεί για την επα­να­φο­ρά υπό δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία και εργατικό-κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο των επι­χει­ρή­σε­ων, δρα­στη­ριο­τή­των και υπο­δο­μών στρα­τη­γι­κής ή κοι­νω­νι­κής ση­μα­σί­ας (π.χ. νερό, ρεύμα, τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες, τρά­πε­ζες, λι­μά­νια κλπ), που εκ­ποι­ή­θη­καν στο πα­ρελ­θόν ή ξε­που­λιού­νται σή­με­ρα από την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ.

Στο πλαί­σιο αυτό πρέ­πει το ΜΕΤΑ θα αγω­νι­στεί μέσα στα συν­δι­κά­τα και για την ακύ­ρω­ση στην πράξη των επι­λο­γών της κυ­βέρ­νη­σης για την αξιο­λό­γη­ση των δομών, των υπη­ρε­σιών και του προ­σω­πι­κού στο δη­μό­σιο, που στο­χεύ­ουν στην προ­ώ­θη­ση της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης αντί­λη­ψης περί ευ­έ­λι­κτου και επι­τε­λι­κού κρά­τους και θα επι­σφρα­γί­σουν τη συρ­ρί­κνω­σή του.

3. Να μπει ένα τέρμα στη συ­νε­χή υπο­χώ­ρη­ση και στις μειώ­σεις των μι­σθών, των συ­ντά­ξε­ων και των κοι­νω­νι­κών και δη­μο­κρα­τι­κών πα­ρο­χών και δι­καιω­μά­των, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας με μια επι­θε­τι­κή τα­κτι­κή και τους σχε­δια­σμούς κυ­βέρ­νη­σης και τρόι­κας για το ερ­γα­σια­κό, τις ομα­δι­κές απο­λύ­σεις, τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, τις νέες μειώ­σεις σε μι­σθούς και συ­ντά­ξεις και τον πε­ριο­ρι­σμό των συν­δι­κα­λι­στι­κών δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Στο πλαί­σιο αυτό η πα­ρά­τα­ξή μας πρέ­πει να θέσει πα­ντού και το αί­τη­μα για διεκ­δί­κη­ση αυ­ξή­σε­ων στις απο­δο­χές των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των συ­ντα­ξιού­χων, καθώς και στα επι­δό­μα­τα και τις πα­ρο­χές των ανέρ­γων.

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να για το 2017 διεκ­δι­κού­με:

α) Την επα­να­φο­ρά του 13ου και 14ου μι­σθού στους ερ­γα­ζό­με­νους στο δη­μό­σιο τομέα και τους συ­ντα­ξιού­χους και τη δια­σφά­λι­σή τους για τους ερ­γα­ζό­με­νους του ιδιω­τι­κού τομέα που κιν­δυ­νεύ­ουν να πε­ρι­κο­πούν μετά και τις πιέ­σεις που ασκού­νται από τους δα­νει­στές.

β) Την επα­να­φο­ρά του κα­τώ­τα­του μι­σθού του ανει­δί­κευ­του ερ­γά­τη στον ιδιω­τι­κό τομέα στα 751€ και του θε­σμού των συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων και των ΣΣΕ.

γ) Την αύ­ξη­ση του αφο­ρο­λό­γη­του από τις 8.637€ που είναι σή­με­ρα, στις 12.000€ του­λά­χι­στον απέ­να­ντι στη νέα μεί­ω­ση που σχε­διά­ζε­ται για 5.600€ ή 3.500€.

δ) Την επα­να­φο­ρά όλων των συ­ντά­ξε­ων μέχρι 1.500€ στα προ μνη­μο­νί­ου επί­πε­δα.

ε) Την αύ­ξη­ση του επι­δό­μα­τος ανερ­γί­ας στα 600,8€ (80% του βα­σι­κού μι­σθού) και στην κα­τα­βο­λή του σ’ όλους τους ανέρ­γους χωρίς όρους και προ­ϋ­πο­θέ­σεις και για όλη τη διάρ­κεια της ανερ­γί­ας, την πλήρη και δω­ρε­άν ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή-νο­σο­κο­μεια­κή πε­ρί­θαλ­ψη, καθώς και τη δω­ρε­άν πρό­σβα­ση και με­τα­φο­ρά σ’ όλα τα δη­μό­σια ΜΜΜ.

στ) Τη μεί­ω­ση του ωα­ρί­ου ερ­γα­σί­ας – άμεσα στις 37,50 με προ­ο­πτι­κή στις 35 ώρες την εβδο­μά­δα – χωρίς μεί­ω­ση απο­δο­χών και δι­καιω­μά­των, για να μειω­θεί η ανερ­γία και να ωφε­λη­θεί και η Ερ­γα­τι­κή Τάξη, και όχι μόνο οι κα­πι­τα­λι­στές και το κρά­τος, από την γε­νι­κευ­μέ­νη εφαρ­μο­γή των νέων τε­χνο­λο­γιών και της πλη­ρο­φο­ρι­κής σ’ όλη την αλυ­σί­δα της πα­ρα­γω­γι­κής δια­δι­κα­σί­ας.

ζ) Την κα­τάρ­γη­ση κάθε μορ­φής ελα­στι­κής και ενοι­κια­ζό­με­νης ερ­γα­σί­ας και των ερ­γο­λα­βιών, της με­ρι­κής και εκ πε­ρι­τρο­πής ερ­γα­σί­ας και την κα­θιέ­ρω­ση της στα­θε­ρούς και πλή­ρους απα­σχό­λη­σης σε ιδιω­τι­κό και δη­μό­σιο τομέα, με την προ­ώ­θη­ση ενός προ­γράμ­μα­τος μα­ζι­κών προ­σλή­ψε­ων μό­νι­μου προ­σω­πι­κού για την κά­λυ­ψη όλων των ανα­γκών στην υγεία, παι­δεία, πρό­νοια, αυ­το­διοί­κη­ση, καθώς και στα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία, τους ελεγ­κτι­κούς μη­χα­νι­σμούς και σ’ όλες τις κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες.

Πα­λεύ­ου­με και διεκ­δι­κού­με άμεσα τη με­τα­τρο­πή όλων των ατο­μι­κών συμ­βά­σε­ων σε αο­ρί­στου χρό­νου των ερ­γα­ζο­μέ­νων στις υπη­ρε­σί­ες κα­θα­ριό­τη­τας των δη­μο­σί­ων υπη­ρε­σιών, των νο­σο­κο­μεί­ων και των ΟΤΑ, καθώς και των συμ­βά­σε­ων όλων των υπη­ρε­σιών που ανα­νε­ώ­νο­νται κάθε χρόνο, στο πλαί­σιο υλο­ποί­η­σης προ­γραμ­μά­των που εξυ­πη­ρε­τούν πά­γιες και διαρ­κείς ανά­γκες σ’ όλους τους φο­ρείς του Δη­μο­σί­ου.

η) Τη ρύθ­μι­ση όλων των δα­νεί­ων που έχουν πάρει οι ερ­γα­ζό­με­νοι και σή­με­ρα απο­πλη­ρώ­νο­νται, είτε με τους ίδιους ετε­ρο­βα­ρείς όρους σύ­να­ψής τους, είτε αδυ­να­τούν να εξυ­πη­ρε­τή­σουν και κιν­δυ­νεύ­ουν να χά­σουν την πε­ριου­σία τους.

Διεκ­δι­κού­με ρυθ­μί­σεις που θα μειώ­νουν τα επι­τό­κια απο­πλη­ρω­μής τους και κατά πε­ρί­πτω­ση θα «κου­ρεύ­ουν», θα δια­γρά­φουν ή θα ρυθ­μί­ζουν τον τρόπο απο­πλη­ρω­μής τους, παίρ­νο­ντας υπόψη τους μι­σθούς των ερ­γα­ζο­μέ­νων, όταν επι­συ­νά­φθη­καν αυτά τα δά­νεια και τους ση­με­ρι­νούς, αν βρί­σκο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι στην ανερ­γία, την αξία τότε των ακι­νή­των και τη ση­με­ρι­νή και μια σειρά άλ­λους πα­ρά­γο­ντες κοι­νω­νι­κούς, οι­κο­γε­νεια­κούς και οι­κο­νο­μι­κούς.

Η άμεση διεκ­δί­κη­ση των πα­ρα­πά­νω δεν είναι εξω­πραγ­μα­τι­κή. Φα­ντά­ζει έτσι μόνο για όσους κι­νού­νται στο πλαί­σιο των μνη­μο­νια­κών και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών, ενώ είναι πολύ ρε­α­λι­στι­κή στο πλαί­σιο μιας πο­λι­τι­κής που θα στη­ρί­ζε­ται στο λαό και στους ερ­γα­ζό­με­νους, θα προ­τάσ­σει τα συμ­φέ­ρο­ντά τους και όχι την εξυ­πη­ρέ­τη­ση των δα­νει­στών, θα επι­λέ­γει τη σω­τη­ρία του λαού και την αξιο­πρέ­πεια της χώρας και όχι τη διά­σω­ση του ευρώ, της ευ­ρω­ζώ­νης και των χρε­ο­κο­πη­μέ­νων ιδιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων και τρα­πε­ζών.

2η ΣΥΝ­ΔΙΑ­ΚΕ­ΨΗ ΜΕΤΑ – ΑΘΗΝΑ, 11 ΜΑΡΤΗ 2017

Το συ­ντο­νι­στι­κό του ΜΕΤΑ επί­σης συ­ζή­τη­σε ζη­τή­μα­τα προ­ε­τοι­μα­σί­ας της πα­ρά­τα­ξης στην πο­ρεία για την 2η πα­νελ­λα­δι­κή συν­διά­σκε­ψη που θα γίνει στην Αθήνα, στην αί­θου­σα συ­νε­δριά­σε­ων του ΤΕΕ, οδός Νίκης 4 Σύ­νταγ­μα, και απο­φά­σι­σε τα εξής:

1. Να προ­χω­ρή­σει σε ανοι­χτό κά­λε­σμα έντα­ξης στο ΜΕΤΑ, συ­μπό­ρευ­σης και συ­νερ­γα­σί­ας με δυ­νά­μεις και συν­δι­κα­λι­στές που βρε­θή­κα­με σε κοινό με­τε­ρί­ζι όλη την προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο, ανα­πτύ­χθη­καν συ­να­γω­νι­στι­κές σχέ­σεις εμπι­στο­σύ­νης και κοι­νής δρά­σης στους χώ­ρους δου­λειάς και στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, καθώς και με συν­δι­κα­λι­στές, συ­ντρό­φους και συ­να­γω­νι­στές, που για διά­φο­ρους λό­γους είχαν επι­φυ­λά­ξεις και κρα­τούν μια κρι­τι­κή στάση απέ­να­ντί μας, να ξα­να­βρε­θού­με, γιατί αυτό που προ­έ­χει είναι το μεί­ζον και είναι η υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της κοι­νω­νί­ας, από τη γε­νι­κευ­μέ­νη τα­ξι­κή επί­θε­ση των δυ­νά­με­ων του κε­φα­λαί­ου και των πο­λι­τι­κών τους εκ­προ­σώ­πων σε Ελ­λά­δα και Ευ­ρώ­πη.

2. Να συ­νε­χι­στεί και να εντα­θεί η προ­ε­τοι­μα­σία, οι συ­να­ντή­σεις, οι συ­σκέ­ψεις και οι συ­γκε­ντρώ­σεις των δυ­νά­με­ων του ΜΕΤΑ και των Ρι­ζο­σπα­στι­κών Ερ­γα­τι­κών Συν­δι­κα­λι­στι­κών Κι­νή­σε­ων που συμ­με­τέ­χου­με και συ­νερ­γα­ζό­μα­στε, σε χώ­ρους δου­λειάς, κλά­δους και σε νο­μούς, σε ιδιω­τι­κό και δη­μό­σιο τομέα, με στόχο τη συ­ζή­τη­ση πάνω στις θέ­σεις και τα κεί­με­να του ΜΕΤΑ και την ορ­γά­νω­ση της πα­ρέμ­βα­σης στο χώρο τους.

Στο πλαί­σιο αυτό το επό­με­νο 15με­ρο θα γί­νουν πε­ριο­δεί­ες σε νο­μούς της Δυ­τι­κής Ελ­λά­δας, της Ηπεί­ρου και της Θεσ­σα­λί­ας, στην οποία θα συμ­με­τέ­χουν κε­ντρι­κά συν­δι­κα­λι­στι­κά στε­λέ­χη του ΜΕΤΑ.

3. Στις 3 Φλε­βά­ρη από 8.30 το βράδυ (Εξάρ­χεια, Σο­λω­μού 13, 3ος όρο­φος) θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί πάρτυ της πα­ρά­τα­ξης στην Αθήνα, με στόχο την ανά­πτυ­ξη και σύ­σφι­ξη των κοι­νω­νι­κών συ­να­γω­νι­στι­κών σχέ­σε­ων αν­θρώ­πων που αγω­νί­ζο­νται στο χώρο τους, έχουν τους ίδιους προ­βλη­μα­τι­σμούς και αγω­νί­ες και κρα­τούν ψηλά το κε­φά­λι σε δύ­σκο­λους και­ρούς. Έχει λοι­πόν με­γά­λη αξία να νοιώ­θουν ότι δεν είναι μόνοι τους, αλλά μέρος ενός συ­νό­λου που αγω­νί­ζε­ται για τα ίδια ορά­μα­τα και ιδα­νι­κά!

ΣΥ­ΝΕ­ΔΡΙΟ ΕΡ­ΓΑ­ΤΙ­ΚΟΥ ΚΕ­ΝΤΡΟΥ ΑΘΗ­ΝΑΣ

Τέλος έγινε ενη­μέ­ρω­ση και συ­ζη­τή­θη­κε η προ­ε­τοι­μα­σία των δυ­νά­με­ών μας για το συ­νέ­δριο και τις αρ­χαι­ρε­σί­ες στο Ερ­γα­τι­κό Κέ­ντρο Αθή­νας (ΕΚΑ), που θα γί­νουν 5 και 11-12 Φλε­βά­ρη αντί­στοι­χα.

Οι εξε­λί­ξεις επι­βε­βαί­ω­σαν την εκτί­μη­σή μας ότι δεν φτά­νει μια απλή αλ­λα­γή συ­σχε­τι­σμών και εναλ­λα­γή των συν­δι­κα­λι­στών πα­ρα­τά­ξε­ων στις διοι­κή­σεις των συν­δι­κά­των, χωρίς ένα αγω­νι­στι­κό-τα­ξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό και στή­ρι­ξη στα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία και στη βάση των ερ­γα­ζο­μέ­νων, για να αλ­λά­ξουν τα πράγ­μα­τα σε όφε­λος των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Στο ΕΚΑ αντα­να­κλού­νται γλα­φυ­ρά οι ευ­θύ­νες δυ­νά­με­ων που, ενώ θέ­λουν να κα­τα­γρά­φο­νται στις αγω­νι­στι­κές, δεν συμ­βά­λουν με την πρα­κτι­κή τους στην ανα­ζω­πύ­ρω­ση των αγώ­νων. Το ΠΑΜΕ συ­νε­χί­ζει την τα­κτι­κή μη εμπλο­κής στο προ­ε­δρείο της διοί­κη­σης του ΕΚΑ με οποιουσ­δή­πο­τε όρους αν δεν κα­τα­κτή­σει την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία, ενώ η ΕΑΚ που ανέ­λα­βε τη θέση του προ­έ­δρου, χωρίς καμιά προ­σπά­θεια άσκη­σης πί­ε­σης προς τις δυ­νά­μεις του ΠΑΜΕ, δεν άλ­λα­ξε κάτι στον τρόπο λει­τουρ­γί­ας του Ερ­γα­τι­κού Κέ­ντρου, το οποίο βρέ­θη­κε ανή­μπο­ρο να αντι­δρά­σει σε μια από τις πιο κρί­σι­μες κα­μπές του τε­λευ­ταί­ου δια­στή­μα­τος για τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, μετά την πα­ρέμ­βα­ση των δι­κα­στη­ρί­ων.

Επω­μί­ζο­νται κατά συ­νέ­πεια ση­μα­ντι­κές ευ­θύ­νες γιατί το ΕΚΑ θα έπρε­πε να πρω­το­στα­τή­σει στον ανα­γκαίο συ­ντο­νι­σμό συν­δι­κά­των του ιδιω­τι­κού και δη­μό­σιου τομέα, να ηγη­θεί ενός αγώνα για την ανά­κτη­ση των απω­λειών της Ερ­γα­τι­κής Τάξης και να ορ­γα­νώ­σει την αντε­πί­θε­σή της, αφού η γρα­φειο­κρα­τι­κή και συμ­βι­βα­σμέ­νη πλειο­ψη­φία της ΓΣΕΕ, ούτε θέλει και ούτε μπο­ρεί να παί­ξει αυτό το ρόλο, αφού είναι ξε­κομ­μέ­νη από τους ερ­γα­ζό­με­νους και στα κρί­σι­μα ζη­τή­μα­τα στά­θη­κε και στέ­κε­ται από την πλευ­ρά των τα­ξι­κών και πο­λι­τι­κών αντι­πά­λων της Ερ­γα­τι­κής Τάξης.

Οι δυ­νά­μεις που συ­σπει­ρώ­νο­νται στην συν­δι­κα­λι­στι­κή πα­ρά­τα­ξη «Ρε­σάλ­το στη Γα­λέ­ρα» που στή­ρι­ξε το ΜΕΤΑ, θα πρέ­πει συμ­βά­λουν στη συ­γκρό­τη­ση ενός ευ­ρύ­τε­ρου αγω­νι­στι­κού ψη­φο­δελ­τί­ου με δυ­νά­μεις που συ­νε­χί­ζουν να έχουν στο κέ­ντρο των προ­σπα­θειών τους την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων και της λι­τό­τη­τας και δεν συμ­φω­νούν με τη συ­νέ­χι­ση της ίδιας πο­ρεί­ας του Ερ­γα­τι­κού Κέ­ντρου, με ανε­ξάρ­τη­τους αγω­νι­στές συν­δι­κα­λι­στές και συν­δι­κα­λι­στι­κές κι­νή­σεις, με στόχο να απο­κτή­σουν βήμα και φωνή και να εντα­χθούν στη συλ­λο­γι­κή δράση οι νέοι ερ­γα­ζό­με­νοι, οι ερ­γα­ζό­με­νοι με ελα­στι­κές ερ­γα­σια­κές και οι άνερ­γοι.

ΤΟ ΣΥ­ΝΤΟ­ΝΙ­ΣΤΙ­ΚΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑ, ΓΕ­ΝΑ­ΡΗΣ 2017