Στην Γαλλία διανύουμε αισίως τον τέταρτο μήνα κινητοποιήσεων ενάντια στον νόμο Ελ Κορμί για τα εργασιακά και οι Κασσάνδρες των ΜΜΕ και της κυβέρνησης διαψεύδονται πανηγυρικά .Οι κινητοποιήσεις όχι δεν εξασθενούν αλλά αντίθετα οι κλάδοι που απεργούν αυξάνονται όπως αυξάνεται και η αποφασιστικότητα των απεργών εν αναμονή της μεγάλης εθνικής διαδήλωσης της Τρίτης 14 Ιουνίου στο Παρίσι.

Πα­ράλ­λη­λα αυ­ξά­νε­ται και η πό­λω­ση ανά­με­σα στα συν­δι­κά­τα και μια κυ­βέρ­νη­ση μειο­ψη­φί­ας που δεν δι­στά­ζει να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει με­θό­δους που μας γυρ­νούν πίσω πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες επεν­δύ­ο­ντας στην βία και την κα­τα­στο­λή.

Η αστυ­νο­μία δεν τηρεί πλέον ούτε τα προ­σχή­μα­τα , επι­τί­θε­ται σε δη­μο­σιο­γρά­φους και φω­το­ρε­πόρ­τερ κα­τά­σχο­ντας φω­το­γρα­φι­κό υλικό , χτυ­πά­ει στο ψαχνό με δο­λο­φο­νι­κές με­θό­δους τραυ­μα­τί­ζο­ντας δια­δη­λω­τές . Ο Ρομέν Ντου­σο , ανε­ξάρ­τη­τος φω­το­ρε­πόρ­τερ ο οποί­ος χτυ­πή­θη­κε στο κε­φά­λι στην δια­δή­λω­ση της 28ης Μαΐου από χει­ρο­βομ­βί­δα κρό­του λάμ­ψης μόλις ανέ­κτη­σε τις αι­σθή­σεις του έπει­τα από πο­λυ­ή­με­ρη νο­ση­λεία σε κω­μα­τώ­δη κα­τά­στα­ση .Εκα­το­ντά­δες δια­δη­λω­τές τραυ­μα­τί­ες ,εκα­το­ντά­δες οι συλ­λή­ψεις και δε­κά­δες οι διώ­ξεις συν­δι­κα­λι­στών οι οποί­οι κα­τα­δι­κά­ζο­νται σε εξο­ντω­τι­κές ποι­νές φυ­λά­κι­σης προς πα­ρα­δειγ­μα­τι­σμό. Μια δι­καιο­σύ­νη που υπο­κύ­πτει στο «μπού­λινγκ» της κυ­βέρ­νη­σης Βαλς , των μί­ντια των ολι­γάρ­χων και συν­δέ­σμου βιο­μη­χά­νων.

Μια θλι­βε­ρή μειο­ψη­φία αλα­ζό­νων που νο­μί­ζουν ότι μπο­ρούν να πε­ρά­σουν ένα νόμο , έχο­ντας απέ­να­ντι τους την πλειο­ψη­φία της κοι­νής γνώ­μης. Μιας μειο­ψη­φί­ας που βλέ­πο­ντας ότι χά­νουν το επι­κοι­νω­νια­κό παι­χνί­δι κα­τα­φεύ­γουν σε απει­λές και δη­λώ­σεις χρη­σι­μο­ποιώ­ντας την λέξη «Ομη­ρία» για να πε­ρι­γρά­ψουν τις απερ­γί­ες και «τρο­μο­κρά­τες» για να πε­ρι­γρά­ψουν τους απερ­γούς. Ο Πιερ Γκατ­τάζ πρό­ε­δρος του συν­δέ­σμου βιο­μη­χά­νων έδωσε πρώ­τος το σύν­θη­μα χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας την Cgt απα­τε­ώ­νες και τρο­μο­κρά­τες οι οποί­οι παίρ­νουν κρα­τούν σε ομη­ρία την γαλ­λι­κή κοι­νω­νία. Την σκυ­τά­λη πήρε γνω­στός στρα­τευ­μέ­νος αρ­θρο­γρά­φος , γρά­φο­ντας ότι «Η Γαλ­λία έχει δυο δια­φο­ρε­τι­κές αλλά εξί­σου επι­κίν­δυ­νες μά­στι­γες .Το Ίσις και την CGT».

Εάν μπορώ να κάνω μια σύ­γκρι­ση το τα­ξι­κό μίσος των μί­ντια συ­γκρί­νε­ται με το μένος των ελ­λη­νι­κών μι­ντια ενά­ντια στους υπο­στη­ρι­κτές του Όχι την εβδο­μά­δα που προη­γή­θη­κε του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος της 5η­ςΙου­λί­ου.

Δυο ημέ­ρες πριν την έναρ­ξη του ευ­ρω­παϊ­κού κυ­πέλ­λου πο­δο­σφαί­ρου κυ­βέρ­νη­ση και μι­ντια προ­σπα­θούν πε­ρά­σουν την ει­κό­να ότι οι απερ­γοί εμπο­δί­ζουν την διε­ξα­γω­γή του και ότι η συ­νέ­χι­ση των απερ­γιών είναι αντί­θε­τη προς το «εθνι­κό συμ­φέ­ρον». Απο­κρύ­πτουν βέ­βαια το γε­γο­νός ότι πίσω από το υπο­τι­θέ­με­νο εθνι­κό συμ­φέ­ρον βρί­σκε­ται και το συμ­φέ­ρον δε­κά­δων εται­ριών οι οποί­ες απαλ­λάσ­σο­νται από τους φό­ρους φορ­τώ­νο­ντας στους ώμους των Γάλ­λων φο­ρο­λο­γου­μέ­νων ερ­γα­ζο­μέ­νων το υπέ­ρο­γκο κό­στος διε­ξα­γω­γής του ευ­ρω­παϊ­κού κυ­πέλ­λου. Για ακόμη μια φορά οι με­γά­λες αθλη­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις γί­νο­νται αφορ­μή επι­βο­λής πο­λι­τι­κών κοι­νω­νι­κής οπι­σθο­δρό­μη­σης και αντερ­γα­τι­κών μέ­τρων. Θυ­μί­ζω ότι τέλη Μάιου η γαλ­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση ψή­φι­σε την τρί­μη­νη πα­ρά­τα­ση της κα­τά­στα­σης έκτα­κτης ανά­γκης με επί­ση­μη δι­καιο­λο­γία την ασφα­λή διε­ξα­γω­γή του ευ­ρω­παϊ­κού κυ­πέλ­λου πο­δο­σφαί­ρου.

Η κυ­βέρ­νη­ση Βαλς χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τον νόμο έκτα­κτης ανά­γκης και με μια ψυ­χρο­πο­λε­μι­κή ρη­το­ρι­κή απει­λεί ότι θα επι­στρα­τεύ­σει τους απερ­γούς κατά την πε­ρί­ο­δο του ευ­ρω­παϊ­κού κυ­πέλ­λου και δια­βε­βαιώ­νει ότι ο νόμος Ελ Κορμί θα πε­ρά­σει ακόμα κι αν χρεια­στεί να κα­τα­φύ­γει για ακόμα μια φορά στο αντι­δη­μο­κρα­τι­κό διά­ταγ­μα 49,3.

Το νο­μο­σχέ­διο θα πρέ­πει να ψη­φι­στεί πρώτα από την γε­ρου­σία στις 23 Ιου­νί­ου στην οποία την πλειο­ψη­φία έχει η δεξιά που ανα­μέ­νε­τε να ψη­φί­σει τον νόμο στην αρ­χι­κή του μορφή προ­σθέ­το­ντας και άλλες αντερ­γα­τι­κές τρο­πο­λο­γί­ες. Συ­γκε­κρι­μέ­να η δεξιά πλειο­ψη­φία της γε­ρου­σί­ας προ­τί­θε­ται να ψη­φί­σει όπως έχει το άρθρο 2 του νο­μο­σχε­δί­ου το οποίο απο­τε­λεί τον κορμό του ερ­γα­σια­κού νόμου και θέτει σε προ­τε­ραιό­τη­τα τις επι­χει­ρη­σια­κές συμ­βά­σεις ερ­γα­σί­ας σε σχέση με τις κλα­δι­κές και συλ­λο­γι­κές. Εάν ένα άρθρο του νο­μο­σχε­δί­ου πε­ρά­σει είτε δια της ψήφου είτε μέσω δια­τάγ­μα­τος με την ίδια μορφή από τα δυο σώ­μα­τα τότε το κοι­νο­βού­λιο θα πρέ­πει να το επι­κυ­ρώ­σει ως έχει .

Η στρα­τη­γι­κή αυτήν της Δε­ξιάς επί­κει­ται στο να αφαι­ρέ­σει από την κυ­βέρ­νη­ση Βαλς -η οποία προ­σπα­θεί να πα­ρου­σια­στεί ως η λι­γό­τε­ρο αντι­δρα­στι­κή σε σχέση με την δεξιά –την δυ­να­τό­τη­τα δια­πραγ­μα­τευ­τι­κών ελιγ­μών και την υπο­χρε­ώ­νει να πε­ρά­σει το άρθρο ως έχει όταν ο νομός θα επι­στρέ­ψει στο κοι­νο­βού­λιο για την τε­λι­κή επι­κύ­ρω­ση . Η κυ­βέρ­νη­ση Βαλς θα ανα­γκα­στεί να πε­ρά­σει με διά­ταγ­μα την αρ­χι­κή εκ­δο­χή του νο­μο­σχε­δί­ου κα­ταρ­γώ­ντας τις υπό­λοι­πες τρο­πο­λο­γί­ες της Γε­ρου­σί­ας και η δεξιά θα στη­ρί­ξει για τους δι­κούς τους λό­γους μια πρό­τα­ση μομ­φής κατά της κυ­βέρ­νη­σης Βαλς.

Πέρα όμως από την πο­λί­τι­κη ατζέ­ντα και τους μι­κρο­κομ­μα­τι­κούς υπο­λο­γι­σμούς των δυο αλ­λη­λο­συ­μπλη­ρού­με­νων κομ­μά­των η ουσία είναι μια : Μόνο μέσα από τις μα­ζι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις θα επέλ­θει η κα­τάρ­γη­ση του κα­τά­πτυ­στου νο­μο­σχέ­διου η οποία απο­τε­λεί και την βα­σι­κή διεκ­δί­κη­ση των μα­χό­με­νων συν­δι­κά­των και της πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νής γνώ­μης όπως αυτή απο­τυ­πώ­νε­ται στις τε­λευ­ταί­ες δη­μο­σκο­πή­σεις. Τα δια­φο­ρά πο­λι­τι­κά τερ­τί­πια των Ολάντ Βαλς οι οποί­οι βλέ­πουν την δη­μο­τι­κό­τη­τα τους να κα­τρα­κύ­λα στο 11% και 14% αντί­στοι­χα για τον μήνα Μάιο είναι κα­τα­δι­κα­σμέ­να όπως και το επι­χεί­ρη­μα «Αν φύ­γου­με εμείς θα ‘ρθει η Δεξιά».

Η Γαλ­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση επι­λέ­γο­ντας να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει το προ­ε­δρι­κό διά­ταγ­μα 49,3 έκανε την επι­λο­γή της. Η επι­λο­γή της αυτή απο­τε­λεί πα­ρα­δο­χή ότι δεν έχει την απα­ραί­τη­τη πλειο­ψη­φία για να κυ­βερ­νή­σει. Ή το νο­μο­σχέ­διο θα πε­ρά­σει ή θα πρέ­πει να φύ­γουν. Η αντι­δη­μο­κρα­τι­κή κα­τρα­κύ­λα που έχει πάρει δεν έχει στα­μα­τη­μό. Ο πρω­θυ­πουρ­γός Βαλς ανα­κοί­νω­σε την πρό­θε­ση να φτά­σει ακόμα και στην επί­τα­ξη των ερ­γα­ζο­μέ­νων ενό­ψει ευ­ρω­παϊ­κού κυ­πέλ­λου.

Η CGT απα­ντά ότι αν γίνει επί­τα­ξη θα υπάρ­ξει μια κλι­μά­κω­ση της αντί­στα­σης. Η Παν­γαλ­λι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση της 14ης Ιου­νί­ου με την με­γά­λη δια­δή­λω­ση στο Πα­ρί­σι ανα­μέ­νε­ται να είναι μια απά­ντη­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων στους εκ­βια­σμούς των μί­ντια και της κυ­βέρ­νη­σης. Ήδη με πρω­το­βου­λία των συν­δι­κά­των έχει ξε­κι­νή­σει ένα με­γά­λο λαϊκό δη­μο­ψή­φι­σμα με τις κάλ­πες να στή­νο­νται σε δη­μο­σί­ους χώ­ρους και σε χώ­ρους ερ­γα­σί­ας ώστε να δοθεί η ευ­και­ρία στους ερ­γα­ζό­με­νους και στους πο­λί­τες να εκ­φρά­σουν την άποψη τους. Σε κοινή τους δή­λω­ση τα συν­δι­κά­τα ενά­ντια στον ερ­γα­σια­κό νόμο ανα­κοι­νώ­νουν την συ­νέ­χι­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων κα­λώ­ντας σε απερ­γί­ες σε εθνι­κό επί­πε­δο την 23η και 28η Ιου­νί­ου. Πα­ράλ­λη­λα συ­νε­χί­ζο­νται οι επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες απερ­γί­ες σε πολ­λούς κλά­δους και ιδιαι­τέ­ρα στον τομέα των σι­δη­ρο­δρό­μων, στην Αιρ Φρανς , στα λι­μά­νια , στον τομέα της ενερ­γεί­ας , βα­ριάς βιο­μη­χα­νί­ας αλλά και στον εμπο­ρι­κό τομέα , που πα­ρα­δο­σια­κά είναι πιο δύ­σκο­λο να κι­νη­το­ποι­η­θεί.

Είναι φα­νε­ρό ότι πίσω από τις δη­λώ­σεις Βαλς και την σκλή­ρυν­ση της στά­σης της κυ­βέρ­νη­σης κρύ­βε­τε ο πα­νι­κός της άρ­χου­σας τάξης και του κε­φα­λαί­ου. Κρύ­βε­τε ο φόβος τους βλέ­πο­ντας όλο και πε­ρισ­σο­τέ­ρους ερ­γα­ζό­με­νους να ση­κώ­νουν το κε­φά­λι,να συ­νει­δη­το­ποιούν την δύ­να­μη τους , να ταυ­τί­ζουν το συμ­φέ­ρον τους με τα συμ­φέ­ρο­ντα της τάξης τους , να διεκ­δι­κούν πολλά πε­ρισ­σό­τε­ρα από την από­συρ­ση του κα­τά­πτυ­στου νο­μο­σχε­δί­ου. Κρύ­βε­τε ο φόβος τους ότι οι δε­κά­δες χι­λιά­δες απερ­γοί και δια­δη­λω­τές θα γί­νουν εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες και ότι μέσα από την γε­νί­κευ­ση των απερ­γιών θα γίνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η « Γε­νι­κή Απερ­γία διάρ­κειας ».

Σε πα­νι­κό η εξου­σία ακόμα μια φορά απει­λεί και « στρέ­φει τα κα­νό­νια της Βα­στί­λης προς την ερ­γα­τι­κή συ­νοι­κία του Σαιντ Αντουάν ». Ο υπε­ρό­πτης δελ­φί­νος της δε­ξιάς Ζαν Φραν­σουά Κοπέ δή­λω­νε πριν λίγες μέρες. «Για να πε­ρά­σεις έναν νόμο πρέ­πει να έχεις και το κα­τάλ­λη­λο χρο­νο­διά­γραμ­μα, έχετε δει ποτέ απερ­γί­ες στις 15 Ιου­λί­ου;». Για απερ­γί­ες δεν ξέρω άλλα θα του συ­νι­στού­σα να δια­βά­σει πιο πολλά για τον Μαρ­κή­σιο Ντε Λονέ Κυ­βερ­νή­τη της Βα­στί­λης την 14η Ιου­λί­ου 1789….

Eαν απο­συρ­θεί το αντι­δρα­στι­κό νο­μο­σχέ­διο, εάν πέσει η αυ­ταρ­χι­κή κυ­βέρ­νη­ση Βαλς, η από νο­μι­μο­ποί­η­σή του συ­στή­μα­τος θα είναι τέ­τοια που θα ανοί­ξει ένα κύκλο πο­λι­τι­κής αστά­θειας και θα κα­θι­στά πολύ δύ­σκο­λη την επι­βο­λή δια της βίας ανά­λο­γων μέ­τρων. Οι τα­ξι­κοί αγώ­νες και η νίκη της γαλ­λι­κής ερ­γα­τι­κής τάξης θα απο­τε­λέ­σουν ένα λα­μπρό πα­ρά­δειγ­μα για όλους τους λαούς της Ευ­ρώ­πης υπο­ταγ­μέ­νους στα δια­τάγ­μα­τα του διευ­θυ­ντη­ρί­ου της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης.

* Γραμ­μα­τέ­ας του Ελ­λη­νο­γαλ­λι­κού συλ­λό­γου Ελ­λά­δα-Γαλ­λία Αντί­στα­ση

Ετικέτες