Για το εκλογικό αποτέλεσμα στο Δήμο Αθηναίων και τον δεύτερο γύρο

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα του πρώ­του γύρου των αυ­το­διοι­κη­τι­κών εκλο­γών στο Δήμο Αθη­ναί­ων προ­οι­κο­νο­μούν δύ­σκο­λες μέρες για την πόλη μας και τους κα­τοί­κους της. Παρ’ ότι δεν απο­τε­λεί σε καμία πε­ρί­πτω­ση έκ­πλη­ξη, η ψήφος της πλειο­ψη­φί­ας των Αθη­ναί­ων κι­νή­θη­κε σε κα­τεύ­θυν­ση ενί­σχυ­σης της δε­ξιάς σε όλες της τις απο­χρώ­σεις.

Οι δε­ξιές και ακρο­δε­ξιές πα­ρα­τά­ξεις –των Μπα­κο­γιάν­νη, Κα­ρα­μπε­λιά, Βουλ­γα­ρά­κη, Κα­περ­νά­ρου-, φαί­νε­ται να πέ­τυ­χαν το στόχο τους, μέσω της δια­σπο­ράς, να επι­τύ­χουν αθροι­στι­κά σχε­δόν από­λυ­τη πλειο­ψη­φία στο Δη­μο­τι­κό Συμ­βού­λιο με πο­σο­στό 48,47% και 24/49 Δη­μο­τι­κούς Συμ­βού­λους. Και δυ­στυ­χώς, δια­φαί­νε­ται να υπάρ­χουν «πρό­θυ­μοι» στη σύ­στα­ση του νέου Δη­μο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου ώστε ακόμα και η από­λυ­τη πλειο­ψη­φία να επι­τυγ­χά­νε­ται κατά πε­ρί­πτω­ση.

Στο κε­ντρώο μνη­μο­νια­κό μπλοκ, η πα­ρά­τα­ξη της ανα­συ­γκρό­τη­σης του χώρου του ΠΑΣΟΚ, η πα­ρά­τα­ξη Γε­ρου­λά­νου, που ήρθε ως συ­νε­χι­στής της διοι­κού­σας πα­ρά­τα­ξης Κα­μί­νη, παρά τις με­γά­λες διαρ­ρο­ές μελών προς την πα­ρά­τα­ξη Μπα­κο­γιάν­νη, κα­τά­φε­ρε να δια­τη­ρή­σει ένα ση­μα­ντι­κό επί­πε­δο της εκλο­γι­κής της βάσης, εκλέ­γο­ντας 6 Δη­μο­τι­κούς Συμ­βού­λους. Απο­τέ­λε­σμα που επι­βε­βαιώ­νει τη μακρά πο­ρεία και σύν­δε­ση αυτού του χώρου με την το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση και τους θε­σμούς της. Πο­ρεία, όμως, από την οποία έχει υπο­φέ­ρει και η πόλη μας. Πα­ράλ­λη­λα η Κυ­βερ­νη­τι­κή πα­ρά­τα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και νυν αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στο Δήμο Αθη­ναί­ων, απο­τύ­πω­σε μικρή πτω­τι­κή τάση (σε σχέση με την κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή σκηνή) με μεί­ω­ση πο­σο­στού κατά 3% και εκλο­γή 8 Δη­μο­τι­κών Συμ­βού­λων. Το απο­τέ­λε­σμα αυτό είναι ευ­θεία αντα­νά­κλα­ση της από­λυ­της πρόσ­δε­σης της πα­ρά­τα­ξης «Ανοι­χτή Πόλη» στο Κυ­βερ­νη­τι­κό κόμμα. Πρόσ­δε­ση που την είχε οδη­γή­σει ακόμα και μέσα στο Δη­μο­τι­κό Συμ­βού­λιο να είναι εκ­φρα­στής της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής (με κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη να κα­τέ­χουν πα­ράλ­λη­λα θέση Δη­μο­τι­κού Συμ­βού­λου) και όχι μόνο να μην κάνει ου­σια­στι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στην διοι­κού­σα πα­ρά­τα­ξη Κα­μί­νη, αλλά σε αρ­κε­τές πε­ρι­πτώ­σεις να βρί­σκε­ται ενερ­γη­τι­κά ή πα­θη­τι­κά να συ­μπο­ρεύ­ε­ται με αυτήν στην υλο­ποί­η­ση των μνη­μο­νια­κών επι­τα­γών. Είτε, λοι­πόν, πρό­κει­ται για μία ψήφο –συ­νει­δη­τή ή τι­μω­ρη­τι­κή- των Αθη­ναί­ων ενά­ντια στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τις πο­λι­τι­κές επι­πτώ­σεις της εφαρ­μο­γής του 3ου μνη­μο­νί­ου, είτε για έκ­φρα­ση της μνη­μο­νια­κή –ή «με­τα-μνη­μο­νια­κής»- κα­νο­νι­κό­τη­τας που συ­σπεί­ρω­σε τους πιο σκλη­ρούς εκ­φρα­στές της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης ανα­διάρ­θρω­σης, η κυ­βερ­νη­τι­κή πα­ρά­τα­ξη κα­τα­γρά­φε­ται ως «η χα­μέ­νη» αυτών των εκλο­γών.

Στα­θε­ρή προς πτω­τι­κή πο­ρεία ση­μειώ­νει και η ρι­ζο­σπα­στι­κή και κομ­μου­νι­στι­κή αρι­στε­ρά στο Δήμο Αθη­ναί­ων. Η πα­ρά­τα­ξη του ΚΚΕ Λαϊκή Συ­σπεί­ρω­ση, κα­τά­φε­ρε να δια­τη­ρή­σει τις δυ­νά­μεις της με μία μικρή πο­σο­στιαία άνοδο και πα­ράλ­λη­λα μικρή πτώση ψήφων (λίγο λι­γό­τε­ρους από 1000), το οποίο, όμως, έρ­χε­ται σε αντι­πα­ρά­θε­ση με το αφή­γη­μα που προ­σπα­θού­σε να οι­κο­δο­μή­σει κατά τη διάρ­κεια της προ­ε­κλο­γι­κής πε­ριό­δου, ως ο χώρος συ­σπεί­ρω­σης του «ό,τι έχει απο­μεί­νει από την αρι­στε­ρά». Κατά τη γνώμη μας, η μη αυ­ξη­τι­κή πο­ρεία, οφεί­λε­ται στο γε­γο­νός ότι παρά την απο­λύ­τως τεκ­μη­ριω­μέ­νη και συ­νε­πή στάση των απερ­χό­με­νων Δη­μο­τι­κών Συμ­βού­λων της Λαϊ­κής Συ­σπεί­ρω­σης, η δη­μο­τι­κή πα­ρά­τα­ξη (όπως και το ίδιο το ΚΚΕ) δεν επι­χεί­ρη­σε το προη­γού­με­νο διά­στη­μα να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει όλη αυτή τη γνώση και πα­ρέμ­βα­ση, ώστε να συν­δε­θεί με τις γει­το­νιές και να εγεί­ρει κι­νη­μα­τι­κές αντι­στά­σεις, παρά πα­ρέ­μει­νε στη θε­σμι­κή διεκ­δί­κη­ση. Η ψήφος, λοι­πόν, στη Λαϊκή Συ­σπεί­ρω­ση ήταν ως επί τω πλεί­στον αρι­στε­ρή ψήφος κε­ντρι­κο­πο­λι­τι­κής επι­λο­γής και όχι αυ­το­διοι­κη­τι­κής. Πα­ράλ­λη­λα, από τις 3 πα­ρα­τά­ξεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς («Ανταρ­σία στις γει­το­νιές της Αθή­νας», «Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Ανα­τρο­πή στην Αθήνα Ανταρ­σία σε Κυ­βέρ­νη­ση-ΕΕ-Κε­φά­λαιο», «Μέ­τω­πο Ανα­τρο­πής για την Αθήνα»), με ανα­φο­ρά σε ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και ΛΑΕ, μόνο οι 2  πρώ­τες κα­τά­φε­ραν να εκ­προ­σω­πη­θούν στο Δη­μο­τι­κό Συμ­βού­λιο, απο­τυ­πώ­νο­ντας μία μικρή αύ­ξη­ση των δυ­νά­με­ων με ανα­φο­ρά στην ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ σε σχέση με τις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές του 2014. Η αύ­ξη­ση όμως αυτή δεν απο­τε­λεί παρά ένα μόνο στιγ­μιό­τυ­πο, καθώς σε σχέση με τον αριθ­μό των ψήφων που είχαν κα­τα­γρά­ψει συν­δυα­στι­κά οι δυ­νά­μεις της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ στο Δήμο της Αθή­νας στις Βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του Σε­πτεμ­βρί­ου του 2015 δια­πι­στώ­νε­ται μία κα­θα­ρή 42% μεί­ω­ση της αρι­στε­ρής ψήφου. 

Δυ­στυ­χώς, η αδυ­να­μία συ­γκρό­τη­σης ενός, έστω κι εκλο­γι­κού, ρι­ζο­σπα­στι­κού αρι­στε­ρού με­τώ­που, οι μι­κρο­πο­λι­τι­κοί χει­ρι­σμοί και οι αγκυ­λώ­σεις, απέ­τρε­ψαν μια ενιαία και ηχηρή πα­ρέμ­βα­ση των δυ­νά­με­ων της μα­χό­με­νης αρι­στε­ράς και οδή­γη­σαν στην κά­θο­δο τριών δια­φο­ρε­τι­κών δη­μο­τι­κών συν­δια­σμών, με τα πα­ρα­πά­νω απο­τε­λέ­σμα­τα. Το ζή­τη­μα δεν είναι μόνο τα πο­σο­στά, αλλά οι πο­λι­τι­κές επι­πλο­κές που ο πο­λυ­κα­τα­κερ­μα­τι­σμός αυτός έχει στο κί­νη­μα και την πο­λι­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση της αρι­στε­ράς στο Δήμο σε συν­θή­κες επέ­λα­σης του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και ποι­κι­λό­τρο­πης ενί­σχυ­σης της άκρας δε­ξιάς. 

Παρά, βέ­βαια, την όποια εν­δο­α­ρι­στε­ρή κρι­τι­κή, ως προ την πρα­κτι­κή ή την φυ­σιο­γνω­μία, η αύ­ξη­ση των αρι­στε­ρών Δη­μο­τι­κών Συμ­βού­λων με 4 της Λαϊ­κής Συ­σπεί­ρω­σης και 2 με ανα­φο­ρά στην αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά, είναι η φω­τει­νή ηλια­χτί­δα σε αυτή την κατά τα άλλα πολύ σκο­τει­νή σύ­στα­ση του νέου Δη­μο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου. Και κάτι που παρά το δυ­σμε­νές τοπίο, μας ευ­χα­ρι­στεί ιδιαί­τε­ρα.

Τέλος, από την ανά­λυ­σή μας αυτή, δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­πει η φα­σι­στι­κή πα­ρά­τα­ξη της Χρυ­σής Αυγής. Παρά την εκλο­γή ενός πα­ρα­πά­νω Δη­μο­τι­κού Συβ­μού­λου λόγω αλ­λα­γής του εκλο­γι­κού συ­στή­μα­τος (5 ένα­ντι 4 του απερ­χό­με­νου Δη­μο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου), το πο­σο­στό της Χρυ­σής Αυγής μειώ­θη­κε κατά 5% και κατά 14.000 ψή­φους. Παρά την ύπαρ­ξη της πα­ρά­τα­ξης Κα­ρα­μπε­λιά και Κα­περ­νά­ρου που επι­βε­βαιώ­νουν ότι και στην Αθήνα η δια­μά­χη γύρω από το Μα­κε­δο­νι­κό φαί­νε­ται να άφησε ένα ση­μα­ντι­κό απο­τύ­πω­μα, τα πο­σο­στά αυτής των πα­ρα­τά­ξε­ων (2,21% με 4.606 ψή­φους και 1,57% με 3.279 ψή­φους), κα­τα­δει­κνύ­ουν ότι δεν φαί­νε­ται να έγινε απλά μία με­τα­τό­πι­ση εντός του ακρο­δε­ξιού φά­σμα­τος, από τον κα­θα­ρά εκ­φρα­σμέ­νο φα­σι­σμό στην «θε­σμι­κή ακρο­δε­ξιά», αλλά εν­δε­χο­μέ­νως ένα κομ­μά­τι συ­μπο­λι­τών μας να έχουν κλεί­σει πια τα αφτιά τους στις φα­σι­στι­κές «σει­ρή­νες». Σί­γου­ρα πά­ντως, με­γά­λο ρόλο σε αυτή την πτώση έχουν παί­ξει και οι απο­κα­λύ­ψεις που έχουν προ­κύ­ψει από τη δίκης της Χρυ­σής Αυγής. Κα­τα­λυ­τι­κό ρόλο, όμως, σε αυτή την ανά­λυ­ση της ακρο­δε­ξιάς/φα­σι­στι­κής ψήφου θα παί­ξουν τα απο­τε­λέ­σμα­τα της Κοι­νο­τι­κής κάλ­πης στην Αθήνα, μιας και οι πα­ρα­τά­ξεις Κα­ρα­μπε­λιά και Κα­περ­νά­ρου δεν συμ­με­τεί­χαν στις εκλο­γές για τις Κοι­νό­τη­τες (παρά μόνο στο Δήμο). Ελ­πί­ζου­με να μην δια­πι­στώ­σου­με ενί­σχυ­ση της Χρυσή Αυγή στις Κοι­νό­τη­τες, απου­σία των δύο άλλων πα­ρα­τά­ξε­ων, καθώς θα ση­μά­νει με­γα­λύ­τε­ρη πρόσ­δε­σή της με τις γει­το­νιές.

Όμως, παρ’ ότι κο­ντεύ­ου­με να κλεί­σου­με μία εβδο­μά­δα από το άνοιγ­μα των καλ­πών, δεν υπάρ­χουν ακόμα απο­τε­λέ­σμα­τα για τις Κοι­νό­τη­τες. Το απο­τέ­λε­σμα για τις Κοι­νό­τη­τες θα εξα­χθεί μέσω χει­ρό­γρα­φων πρα­κτι­κών ανά τμήμα, δεν υπάρ­χει καμία πρό­βλε­ψη δη­μο­σί­ευ­σης των απο­τε­λε­σμά­των, ενώ ήδη μία εβδο­μά­δα τώρα με­τα­ξύ Υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών, Πε­ρι­φέ­ρειας, Δήμου Αθη­ναί­ων και Πρω­το­δι­κεί­ου, κα­νείς δεν είναι σί­γου­ρος για το ποιος φο­ρέ­ας είναι αρ­μό­διος να εξά­γει τα συ­γκε­ντρω­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα από τα οποία και θα προ­κύ­ψουν οι έδρες των συν­δυα­σμών ανά Κοι­νό­τη­τα! Ο πο­λυ­δια­φη­μι­σμέ­νος «εκ­δη­μο­κρα­τι­σμός» που θα έφερε ο Κλει­σθέ­νης στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση, φέ­ρο­ντας ως ση­μαία τον δια­χω­ρι­σμό της Κοι­νο­τι­κής κάλ­πης, έχει φανεί πια ξε­κά­θα­ρα ότι είναι απλά ένας «φε­ρε­τζές» για να κα­λύ­ψει τη βαθιά απο­σά­θρω­ση της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης από την επι­τρο­πεία.

Ακόμα και η αλ­λα­γή του εκλο­γι­κού συ­στή­μα­τος, εντάσ­σε­ται στο ίδιο ακρι­βώς πλαί­σιο. Από τη μία δί­νε­ται η δυ­να­τό­τη­τα σε πε­ρισ­σό­τε­ρους συν­δυα­σμούς να εκ­προ­σω­πη­θούν, από την άλλη, όμως, και σε πλήρη αντί­φα­ση με την ουσία της απλής ανα­λο­γι­κής, δια­τη­ρεί­ται η «πα­ρά­δο­ση» της δεύ­τε­ρης Κυ­ρια­κής για την εκλο­γή Δη­μάρ­χου/Πε­ρι­φε­ρειάρ­χη. Είναι, λοι­πόν, να ανα­ρω­τιέ­ται κά­νεις: για ποιο λόγο κα­λού­μα­στε να ψη­φί­σου­με την δεύ­τε­ρη Κυ­ρια­κή, αφού η σύ­στα­ση του Δη­μο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου έχει ήδη βγει από τον πρώτο γύρο; Για ποιο λόγο κα­λεί­ται ο λαός της Αθή­νας (και κάθε πόλης και πε­ρι­φέ­ρειας) να επι­λέ­ξει τον Δή­μαρ­χο, αφού έχει ήδη επι­λέ­ξει την πα­ρά­τα­ξη ή τις πα­ρα­τά­ξεις που θέλει να τον διοι­κούν; Γιατί, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, παρά την τυ­πι­κή θε­σμο­θέ­τη­ση της απλής ανα­λο­γι­κής, οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις της κυ­βέρ­νη­σης στον χώρο της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης όχι μόνο δεν απο­μα­κρύ­νο­νται αλλά ενι­σχύ­ουν το υφι­στά­με­νο δη­μαρ­χο-κε­ντρι­κό μο­ντέ­λο διοί­κη­σης, δί­νο­ντας υπερ-εξου­σί­ες στον Δή­μαρ­χο. Η ψήφος, λοι­πόν, της δεύ­τε­ρης Κυ­ρια­κής, ακόμα και αν φέρει ανα­τρο­πή του απο­τε­λέ­σμα­τος του πρώ­του γύρου, είτε δεν θα αλ­λά­ξει απο­λύ­τως τί­πο­τα στη διοί­κη­ση του Δήμου (καθώς οι συ­σχε­τι­σμοί έχουν ήδη δια­μορ­φω­θεί) είτε θα με­τα­τρέ­ψει τον Δή­μαρ­χο σε κα­θο­λι­κό κυ­βερ­νή­τη ο οποί­ος θα απο­στε­ρή­σει όσο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ρες αρ­μο­διό­τη­τες από το Δη­μο­τι­κό Συμ­βού­λιο, προ­κει­μέ­νου να υπερ­βεί τους ήδη κα­θο­ρι­σμέ­νους συ­σχε­τι­σμούς.

Υπ’ αυτό το πλαί­σιο, στο δεύ­τε­ρο γύρο των αυ­το­διοι­κη­τι­κών εκλο­γών της Αθή­νας, δεν θα επι­λέ­ξου­με να ενι­σχύ­σου­με τον αντι­δη­μο­κρα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα του θε­σμι­κού πλαι­σί­ου, ούτε θα απα­ντή­σου­με στο κά­λε­σμα επι­λο­γής με­τα­ξύ αρι­στε­ρού ή δε­ξιού μνη­μο­νί­ου, λι­γό­τε­ρο ή πε­ρισ­σό­τε­ρο επι­θε­τι­κού νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού∙ σε αυτό, όπως και σε ανά­λο­γα πο­λι­τι­κά ερω­τή­μα­τα, έχου­με απα­ντή­σει ήδη με τις θέ­σεις μας και τη στάση μας στην μέχρι τώρα πο­ρεία μας κι έχου­με το­πο­θε­τη­θεί ήδη με την ψήφο μας στον πρώτο γύρο. 

Για εμάς η επό­με­νη μέρα έχει ήδη έρθει. Και έχου­με ήδη τα­χθεί σε στρα­τό­πε­δο: αυτό της Αρι­στε­ράς. Μέ­ρι­μνά μας είναι ο αγώ­νας ενά­ντια στην φτώ­χεια, τον κοι­νω­νι­κό απο­κλει­σμό, το ρα­τσι­σμό, την ομο­φο­βία και την οι­κο­λο­γι­κή υπο­βάθ­μι­ση∙ κι αυτό δεν απαι­τεί απλά αγω­νι­στι­κό­τη­τα, απαι­τεί ενω­τι­κό πνεύ­μα, πο­λι­τι­κούς πει­ρα­μα­τι­σμούς, ορ­γα­νι­κούς δε­σμούς με­τα­ξύ της κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής αρι­στε­ράς. Πράγ­μα­τα που με τη σειρά τους προ­ϋ­πο­θέ­τουν πνεύ­μα βαθιά αυ­το­κρι­τι­κό, συμ­με­το­χι­κό­τη­τα αλλά και πο­λι­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση με διάρ­κεια. Ως Ανυ­πό­τα­κτη Αθήνα, αυτόν τον αγώνα θέ­λου­με να δώ­σου­με και σε αυτόν τον αγώνα σας προ­σκα­λού­με, με πρώτο μας μέ­λη­μα την εν­δυ­νά­μω­ση των κοι­νο­τή­των και την ανα­ζω­ο­γό­νη­ση των γει­το­νιών ως βα­σι­κού κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού κυτ­τά­ρου μέσα στην πόλη.