Φέτος, στις 8 Μάρτη, θέλουμε να οργανώσουμε «γυναικεία απεργία» στη δουλειά, στο σπίτι, παντού!
Φέτος επιχειρούμε να οργανώσουμε στις 8 Μάρτη κινητοποιήσεις μαζικές, ευρείας απεύθυνσης, για να ακουστούν όλες οι γυναίκες που καταπιέζονται, που τις εκμεταλλεύονται, που ασφυκτιούν, που δέχονται βία αβοήθητες. Για να μη μείνει καμιά «κρυμμένη» και μόνη με τα προβλήματά της.
Φέτος δεν θέλουμε να αρκεστούμε σε εθιμοτυπικές ανακοινώσεις όσων ασχολούνται «από επετειακή υποχρέωση» με το θέμα. Ούτε θέλουμε να γίνει ορατό μόνο από όσες κι όσους είναι ήδη ευαισθητοποιημένες κι ευαισθητοποιημένοι με τα προβλήματα των γυναικών.
Φέτος θέλουμε περισσότερες και περισσότερους στο δρόμο των αγώνων για τη γυναικεία απελευθέρωση.
Θέλουμε να φτάσουμε και να παλέψουμε μαζί με τις γυναίκες των ελαστικών σχέσεων, των μειωμένων μισθών και επιδομάτων, με όσες δεν βρίσκουν θέση στην ανδροκρατούμενη ιεραρχία, με τις έγκυες που αναγκάζονται να «διαλέξουν» ανάμεσα στο παιδί και τη δουλειά, με όσες «πρέπει να» φροντίσουν παιδιά, γονείς κι ανέργους της οικογένειας γιατί δεν υπάρχουν δημόσιες και δωρεάν υποστηρικτικές δομές. Μαζί με τις γυναίκες που δέχονται σεξιστικό λόγο και πράξη, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σπίτι, που παρενοχλούνται σεξουαλικά και που όταν διαμαρτύρονται θεωρούνται «γκρινιάρες», «εμμονικές», «υστερικές», «υπερευαίσθητες» ακόμα και από το ίδιο τους το περιβάλλον. Θέλουμε να ακουστούμε μαζί με τις γυναίκες που όταν καταγγέλλουν τη βία στα αρμόδια θεσμικά όργανα του κράτους αγνοούνται και υποτιμώνται, με τραγικές καταλήξεις όπως έγινε στη Κέρκυρα, στη Ρόδο και σε πολλά άλλα μέρη… Θέλουμε να μεταφέρουμε τη φωνή από όσες τη στέρησαν. Θέλουμε μαζί μας τις γυναίκες που δέχονται ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση γιατί είναι μετανάστριες, γιατί είναι ανάπηρες, ή γιατί δεν δηλώνουν το «mainstream» σεξουαλικό προσανατολισμό που επιβάλλεται από το κυρίαρχο σύστημα. Θέλουμε να διαδοθεί ο όρος «γυναικοκτονία», γιατί, ακόμα και σήμερα, γυναίκες δολοφονούνται επειδή είναι γυναίκες!
Φέτος, στις 8 Μάρτη, θέλουμε να οργανώσουμε «γυναικεία απεργία» στη δουλειά, στο σπίτι, παντού! Να βγούμε δυναμικά και να διεκδικήσουμε, όχι απλά να διαδηλώσουμε.
Οι γυναικοκτονίες στη Ρόδο και την Κέρκυρα, η αυξημένη καταπίεση, εκμετάλλευση, ανισότητα και βία κατά των γυναικών (ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων) στην εποχή της κρίσης, αλλά και οι διεθνείς κινητοποιήσεις των γυναικών, τα τελευταία χρόνια (από την Ισπανία μέχρι την Αργεντινή, από την Αμερική μέχρι την Ιρλανδία κι από την Πολωνία μέχρι την Ινδία), έχουν ανοίξει τα «γυναικεία» ζητήματα σε πολύ μεγαλύτερη έκταση μέσα στην κοινωνία. Γυναίκες συζητάνε τα προβλήματά τους επειδή είναι γυναίκες, η σιωπή έχει διαταραχτεί και η συζήτηση δεν αφορά μόνο τους… «ειδικούς»!
Η περσινή γυναικεία απεργία στην Ισπανία έβγαλε εκατομμύρια γυναίκες σε διαδηλώσεις στο δρόμο, απεργώντας από τους χώρους εργασίας, από την οικιακή εργασία, από την κατανάλωση. Σωματεία, συνδικάτα και ομοσπονδίες διευκόλυναν τις διαδηλώσεις των γυναικών και των αλληλέγγυων ανδρών συναδέλφων τους, καλώντας σε απεργίες και στάσεις εργασίας. Το κεντρικό σύνθημα της απεργίας που φώναζαν οι γυναίκες ήταν «Αν σταματήσουμε εμείς, σταματά να γυρίζει ο κόσμος».
Ξέρουμε ότι στην Ελλάδα δεν είμαστε έτοιμες κι έτοιμοι ακόμα για αντίστοιχου μεγέθους απεργιακές κινητοποιήσεις. Αλλά το στόχο και την προετοιμασία για το όσο κοντινότερο μέλλον θέλουμε να τα υιοθετήσουμε. Σε σύνδεση και με τις συναγωνίστριες από άλλες χώρες και την Ισπανία, ιδιαίτερα, μιας κι εκεί διοργανώνεται διεθνής συντονιστική σύσκεψη (Βαλένθια 26-27/1) με συντρόφισσες από όλον τον κόσμο, για τις 8 Μάρτη.
Στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ (16/1), το ΜΕΤΑ κατέθεσε πρόταση για πανδημοσιοϋπαλληλική στάση εργασίας, στις 8 Μάρτη (από τις 12 το μεσημέρι – λήξη του ωραρίου εργασίας) και συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, στη 1μμ, ως ένα πρώτο βήμα για να γίνει ορατή η συμβολή των γυναικών στην παραγωγή και την αναπαραγωγή, για να απεργήσουν οι γυναίκες στη δουλειά και στο σπίτι. Η πρόταση συμπεριλαμβάνει και κάλεσμα προς τα Νομαρχιακά Τμήματα, τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία να αναδείξουν με κάθε τρόπο την παγκόσμια μέρα της γυναίκας και τα σύγχρονα αιτήματα της εργαζόμενης γυναίκας, προτείνοντας συζητήσεις κι εκδηλώσεις στα σχολεία & σε χώρους δουλειάς.
Στο απόσπασμα από την πρόταση του ΜΕΤΑ στην ΑΔΕΔΥ για την παγκόσμια μέρα της γυναίκας, μεταφέρεται η κατάσταση που αντιμετωπίζουν, πιο οξυμένα, οι γυναίκες, λόγω των περιοριστικών πολιτικών που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις ανεξαιρέτως και τα αιτήματα που, κατ’ αρχήν, έχουμε να παλέψουμε: «Στην Ελλάδα της κρίσης και των ατέλειωτων μνημονιακών πολιτικών, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση εργατικών κατακτήσεων, τις διαλυμένες κοινωνικές δομές, τις διακρίσεις και τη βία (λεκτική και σωματική) να αποτελεί εξοργιστική καθημερινότητα του μισού εργατικού δυναμικού, των γυναικών, η ΑΔΕΔΥ, ως τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο στο Δημόσιο τομέα, φέρνει στην επιφάνεια τα προβλήματα των γυναικών, με στόχο όχι μόνο να συζητηθούν ευρέως στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, αλλά και να ξεκινήσει μια αγωνιστική παρέμβαση για την επίλυσή τους.
Οι κυβερνήσεις έχουν ευθύνες για τη συνέχιση αυτής της κατάστασης, αφού, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν χειροτερεύσει τη θέση της γυναίκας.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. θέλοντας υπερασπίσει τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες εργαζόμενους, διεκδικεί:
• δωρεάν παιδικούς σταθμούς στους χώρους δουλειάς
• πραγματική δημόσια- δωρεάν παιδεία & υγεία
• παροχή παιδικών κατασκηνώσεων
• προστασία της μητρότητας
• ίση αμοιβή για ίση εργασία
• κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας».
Η φετινή 8 Μάρτη, μετά και τις πετυχημένες κινητοποιήσεις που έγιναν στις 25 Νοέμβρη (μέρα «ενάντια στη βία κατά των γυναικών»), για τη δολοφονία της Ελένης στη Ρόδο, αλλά και με τις συζητήσεις και το ενδιαφέρον που υπάρχει αυξημένο σε χώρους δουλειάς και κοινωνικούς χώρους, διαπιστώνουμε μια ευκαιρία για τη διοργάνωση μαζικών διαδηλώσεων και δράσεων.
Τις επόμενες μέρες θα υπάρξει κάλεσμα για πλατιά ενωτική συνέλευση, με στόχο να οργανωθούν όσο το δυνατό μαζικότερες δράσεις στις 8 Μάρτη.
Θα μεταφέρουμε αυτό το κάλεσμα όπου μπορούμε να φτάσουμε, ώστε στη συνέλευση να βρεθούν γυναίκες (και άντρες) από γυναικείες συλλογικότητες, από σωματεία, ομοσπονδίες και συνδικάτα, συνδικαλιστικές παρατάξεις, από δημοτικές παρατάξεις, από φοιτητικούς συλλόγους και σχήματα, από οργανώσεις της αριστεράς, για να κάνουμε το αίτημα για την απελευθέρωση των γυναικών υπόθεση όλου του κινήματος.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
