Ανακοίνωση των Αντικαπιταλίστας (Ισπανικό Κράτος)
Τα τύμπανα του πολέμου ήδη κάνουν έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και ΜΜΕ επαναλαμβάνουν ομόφωνα πολεμοκάπηλα συνθήματα που θυμίζουν τις ταραχώδεις αρχές του 20ού αιώνα. Υπερασπιστείτε την Ευρώπη, υπερασπιστείτε τις αξίες της, ενισχύστε την στρατιωτική βιομηχανία και επαναφέρετε ακόμα και την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Η Ευρώπη κινδυνεύει, στέκεται μόνη σε έναν εχθρικό κόσμο και πρέπει να επανεξοπλιστεί. Φυσάνε σκοτεινοί και τοξικοί άνεμοι που θα σαρώσουν κάθε προοπτική χειραφέτησης.
Δεν πρέπει να αφήσουμε την προπαγάνδα να θολώσει την όρασή μας. Ουρλιάζουν μέσα στ’ αυτιά μας ότι για όλα φταίνε ο Τραμπ και ο Πούτιν, ότι οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν την Ευρώπη και η Ρωσία έχει επεκτατικές φιλοδοξίες. Όμως οι διάδρομοι των Βρυξελλών ήταν γεμάτοι από λομπίστες της στρατιωτικής βιομηχανίας πολύ πριν συμβούν τα τελευταία γεγονότα. Η Ευρωπαϊκή Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική είχε εγκριθεί το 2024, δίνοντας αυξημένη οικονομική στήριξη στην στρατιωτική βιομηχανία.
Το Ισπανικό Κράτος έχει αυξήσει τις επίσημες στρατιωτικές του δαπάνες κατά πάνω από 60% μέσα στα τελευταία 5 χρόνια, δηλαδή επί προοδευτικών κυβερνήσεων: Πρώτα την κυβέρνηση Σοσιαλιστών/Ποδέμος και τώρα την κυβέρνηση Σοσιαλιστών/Σουμάρ. Το 2023, οι βασικές βιομηχανίες όπλων του Ισπανικού Κράτους είχαν ανακοινώσει σημαντικές αυξήσεις στα κέρδη τους. Η άφιξη του Τραμπ στην κυβέρνηση απλά επιτάχυνε τάσεις και σχεδιασμούς που ήταν ήδη σε εξέλιξη. Το σχέδιο ReArm Europe δεν ξεπήδησε σαν μανιτάρι στο δάσος. Είχε ήδη διαμορφωθεί από πολλά συμφέροντα.
Πρέπει να κατανοήσουμε αυτήν την «εποχή επανεξοπλισμού» μέσα στα πλαίσια ενός γεωπολιτικού και γεωοικονομικού αγώνα σε συνθήκες παγκόσμιας αταξίας. Δεκαετίες οικονομικής στασιμότητας κάνουν τον παγκόσμιο ανταγωνισμό όλο και πιο βίαιο, ενώ αυξάνονται οι αντιπαραθέσεις που έχουν χαρακτήρα μηδενικού αθροίσματος. Κάθε περιφερειακό μπλοκ επιχειρεί να διατηρήσει τη θέση του στην παγκόσμια αγορά εις βάρος άλλων χωρών. Αυτό μεταφράζεται σε νέους εμπορικούς πολέμους και νέες εδαφικές διαιρέσεις. Έπειτα υπάρχει η μακρά λίστα συμφωνιών ελευθέρου εμπορίου για να διασφαλιστεί η προσφορά πρώτων υλών, οι μαζικές επενδύσεις στις υποδομές ορυκτών καυσίμων και οι μεταναστευτικές συμφωνίες που ενισχύουν τις νεκροπολιτικές. Τα κανόνια δεν πρέπει να μας εμποδίσουν να διακρίνουμε το δάσος.
Ο ιμπεριαλισμός δεν εξαφανίστηκε ποτέ, αλλά σήμερα επιστρέφει ακόμα ισχυρότερος. Η οικονομική παρακμή των ΗΠΑ αυξάνει την επιθετικότητά τους. Καθώς προετοιμάζονται για πόλεμο ενάντια στην Κίνα, διαπραγματεύονται με τη Ρωσία για να μοιράσουν σφαίρες επιρροής. Από αυτήν τη σκοπιά, και η πολιτική της ΕΕ είναι προς το συμφέρον της άρχουσας τάξης. Προκειμένου να βελτιώσει τη σχετική της θέση στο διεθνή ανταγωνισμό, έχει εγκαταλείψει ακόμα και τα λόγια της για την οικολογική μετάβαση ή τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η ευρωπαϊκή αστική ολιγαρχία και οι πολυεθνικές της βγάζουν τα κέρδη τους μέσα από την εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού που τα τελευταία χρόνια έχει δει τις κατακτήσεις του να αντιστρέφονται και που έχει γίνεται πιο επισφαλές, ενώ τα συνδικαλιστικά και κοινωνικά του δικαιώματα τίθενται υπό αμφισβήτηση και υπόκειται σε πολιτικές λιτότητας, ειδικά όσον αφορά τους μετανάστες εργάτες από χώρες εκτός ΕΕ, που σημαίνει ότι το ποσοστό εκμετάλλευσης αυξάνεται. Την ίδια ώρα, προκειμένου να επιβάλουν τους στόχους τους, οι πολιτικές των χωρών της ΕΕ καταφεύγουν σε ένα σημαντικό περιορισμό των ανθρωπίνων, δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ο επανεξοπλισμός και η τόνωση της βιομηχανίας και του εμπορίου όπλων στην ΕΕ στοχεύουν να τονώσουν το ΑΕΠ των κρατών-μελών και να αποκαταστήσουν το ποσοστό κέρδους για τις εταιρίες και τους επενδυτές. Αυτός ο επανεξοπλισμός πηγαίνει χέρι-χέρι -δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς- με την ενίσχυση νέων πολιτικών αύξησης του χρέους που μεσοπρόθεσμα αποτελούν το πρελούδιο για έναν νέο κύκλο λιτότητας, δημιουργώντας ένα συλλογικό φαντασιακό μιας απειλούμενης Ευρώπης που πρέπει να απαντήσει με τις παλιές παραμέτρους της «πατριωτικής ενότητας». Η ΕΕ -και μαζί της η «προοδευτική» μας κυβέρνηση που ταυτίζεται με την Δεξιά που εκφράζουν οι Φον ντερ Λάιαν, Μακρόν, Μερτζ ή Μαρκ Ρούτε- απαντά στα προβλήματα με την ίδια ιμπεριαλιστική λογική όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα ή η Ρωσία. Οι γεωπολιτικές συγκρούσεις έχουν ως κίνητρο την αρπαγή ή τη μοιρασιά φυσικών πόρων και την ιδιοποίηση της αξίας που δημιουργεί η εργατική δύναμη σε παγκόσμια κλίμακα.
Όποια χρώματα κι αν φοράει, η βάση της είναι πάντα ίδια: Η Ευρώπη του κεφαλαίου, η Ευρώπη-φρούριο, η αποικιακή και ρατσιστική Ευρώπη. Η πολεμοκάπηλη ρητορική στο όνομα της ειρήνης και της δημοκρατίας δεν είναι μόνο εξοργιστική, είναι και βαθιά λειτουργική για ένα πολιτικό σχέδιο που ενισχύει αυτήν την αποικιακή, ρατσιστική Ευρώπη της ελεύθερης αγοράς και τροφοδοτεί την ορμή της άκρας Δεξιάς.
Όπως κι αν χρηματοδοτηθούν, τα σχέδια επανεξοπλισμού της ΕΕ θα ωφελήσουν μόνο τους μεγάλους καπιταλιστές, τους εμπόρους θανάτου που ήδη τρίβουν τα χέρια τους καθώς ανεβαίνει η αξία των μετοχών τους. Όπως κι αν χρηματοδοτηθούν, τα σχέδια επανεξοπλισμού θα συνοδευτούν από έναν περιορισμό των πολιτικών δικαιωμάτων στο εσωτερικό των χωρών. Τι αξιοπιστία μπορεί να έχει η ΕΕ ως οχυρό της δημοκρατίας όταν υπήρξε ανίκανη να σταματήσει το εμπόριο όπλων με το Ισραήλ καθώς αυτό διεξάγει την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού;
Η κυβέρνηση Σοσιαλιστών-Σουμάρ έχει ήδη συμφωνήσει σε αυτά τα σχέδια. Ο Πέδρο Σάντσεζ έχει ήδη διαβεβαιώσει τις Βρυξέλλες ότι θα κάνει αυτά που του αναλογούν, ότι οι στρατιωτικές δαπάνες θα συνεχίσουν να αυξάνονται και ότι θα το κάνει χωρίς να περάσει από τη Βουλή. Δίπλα του είναι αυτοί που προσπαθούν να τονίσουν τις λεπτομέρειες, που επιχειρούν να διαπραγματευτούν την 12η παράγραφο ενώ προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιος είναι ο τίτλος.
Όλοι αυτοί δεν είναι απλά συνεργοί σε αυτό που συμβαίνει, είναι ένοχοι. Χρησιμοποιούν τον φόβο της Δεξιάς για να επιβάλουν τα σχέδια της Ευρώπης του κεφαλαίου, να ανοίξουν το δρόμο για ένα πολεμικό καθεστώς που προεξοφλεί τη βαρβαρότητα. Δεν έχει σημασία αν [οι εξοπλισμοί] έρχονται σε αντίφαση με τις κοινωνικές δαπάνες ή όχι. Δεν έχει σημασία πώς θα χρηματοδοτηθούν. Αυτό που έχει σημασία είναι η κατεύθυνση στην οποία μας βάζει η υπακοή στα τύμπανα του πολέμου.
Η παραμικρή υπόνοια ευρωπαϊκού σωβινισμού και κάθε δικαιολόγηση του επανεξοπλισμού αποτελεί υπεράσπιση του ιμπεριαλισμού. Και θα είναι η εργατική τάξη αυτή που θα πληρώσει με τη ζωή της αν γίνει πόλεμος.
Μπροστά σε όλα αυτά, είναι αναγκαία η ασυμβίβαστη εναντίωσή μας. Πρέπει να οργανωθούμε από τα κάτω, στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς, για να σταματήσουμε αυτήν τη δυναμική. Πρέπει να απορρίψουμε και να αντιπαρατεθούμε με όλες τις καταστροφικές δυναμικές στις οποίες μας εγκλωβίζει ο καπιταλισμός. Οι συμβολικές ψήφοι στη Βουλή δεν είναι αρκετές: Δεν μπορούμε να είμαστε «εν μέρει» ενάντια στις δυναμικές της στρατιωτικοποίησης. Οι νεκροπολιτικές των συνόρων, το κλιματικό χάος και η στρατιωτικοποίηση πάνε χέρι-χέρι, προετοιμάζοντας τις κοινωνίες για πόλεμο και για την καταστροφή της ζωής στον πλανήτη. Το καπιταλιστικό κέρδος είναι πίσω από όλα αυτά και οι προπαγανδιστές τους πασχίζουν να το κρύψουν.
Πρέπει να αντιδράσουμε. Είναι επείγον να πιέσουμε για μια ενιαία κινητοποίηση ενάντια στη στρατιωτικοποίηση και να κάνουμε καθαρό ότι δεν θα αποδεχτούμε αυτήν την πολιτική. Πρέπει να το κάνουμε αυτό από μια διεθνιστική σκοπιά και σε μια διεθνή κλίμακα, χωρίς να ξεχνάμε ποτέ την αντι-αποικιακή αλληλεγγύη με αγώνες όπως αυτός του Παλαιστινιακού λαού απέναντι στη Σιωνιστική γενοκτονία. Είναι προφανές ότι η άρχουσα τάξη δεν έχει άλλο σχέδιο πέρα από την επιτάχυνση των ανοιχτών κρίσεων: Ένα σχέδιο που βασίζεται στις επενδύσεις στα «μέσα καταστροφής» της ζωής και του πλανήτη, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ελίτ. Είναι ανάγκη να οργανώσουμε την σύγκρουση κάτω από τη σημαία ενός οικοσοσιαλιστικού προγράμματος που θα έρχεται σε αντιπαράθεση με τα σχέδιά τους για επανεξοπλισμό και να αγωνιστούμε σε όλα τα επίπεδα ενάντια στην Ευρώπη του κεφαλαίου.
Μανιφέστο για την οργάνωση μιας συνδικαλιστικής απάντησης στη μιλιταριστική θύελλα και τον πόλεμο
Πρωτοβουλία των Αντικαπιταλίστας που έχει υπογραφεί από πάνω από 100 συνδικαλιστές/στριες
Αν οι κρίσεις αποκαλύπτουν κάτι, είναι αυτό που σε περιόδους σταθερότητας παραμένει θολό. Η άφιξη του Τραμπ φέρνει στο φως τα αντικρουόμενα συμφέροντα των ελίτ σε διαφορετικές ηπείρους. Η νέα κούρσα εξοπλισμών είναι η επιλογή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, του Πούτιν και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη ανακοινώσει επενδύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση της στρατιωτικής βιομηχανίας. Η «προοδευτική κυβέρνηση» στο ισπανικό κράτος έχει ήδη ανακοινώσει ότι προσχωρεί σε αυτόν τον δρόμο. Εκμεταλλευόμενοι τον φόβο των ανθρώπων για τον πόλεμο, μας προετοιμάζουν για πόλεμο. Φυσικά, ανακοινώνει κοινωνικές περικοπές, την επιστροφή της λιτότητας, περισσότερες επενδύσεις που θα ευνοήσουν την εταιρική ελίτ, λιγότερες πολιτικές ελευθερίες και την επιτάχυνση ενός οικονομικού μοντέλου που μας οδηγεί στην κλιματική καταστροφή.
Ο μιλιταρισμός και οι δασμοί πάνε χέρι-χέρι. Φέρνουν αύξηση των τιμών και απώλεια της αγοραστικής δύναμης και σε αυτή την πλευρά του Ατλαντικού και στην άλλη. Μια επίθεση που θα συνεχιστεί με τον περιορισμό των φεμινιστικών, ΛΟΑΤΚΙ, εργασιακών και περιβαλλοντικών δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί. Ξεκινώντας με τις ρατσιστικές διώξεις και τις απελάσεις των μεταναστών εργατών.
Εμείς, η εργατική τάξη, δεν μπορούμε να παρακολουθούμε παθητικά αυτή τη διαδικασία. Αντιμέτωποι με το οικονομικό, κοινωνικό και γεωπολιτικό του μοντέλο, πρέπει να προτείνουμε μια εναλλακτική διέξοδο σε αυτό που μας επιβάλλει ο καπιταλισμός.
Είμαστε αντίθετοι σε κάθε πολεμοκάπηλη ρητορική και στην κλιμάκωση των εξοπλισμών. Απορρίπτουμε την αντιπαράθεση μεταξύ των λαών και υποστηρίζουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των εργατικών τάξεων. Αντιμετωπίζουμε τις δικές μας ελίτ και απαιτούμε τον τερματισμό της μιλιταριστικής κούρσας: η αριστερά και η εργατική τάξη σε όλες τις χώρες πρέπει να απορρίψουν και να αντιταχθούν στα σχέδια αύξησης του πολεμικού προϋπολογισμού και ενίσχυσης του στρατού. Το πρώτο βήμα είναι να απαιτήσουμε την απόρριψη των μιλιταριστικών προϋπολογισμών που αυτή η κυβέρνηση, συνεχίζοντας τη δυναμική της προηγούμενης, θα φέρει στο κοινοβούλιο.
Δεύτερον, πρέπει να καταπολεμήσουμε τη λιτότητα και τις κοινωνικές περικοπές, προτείνοντας ένα διαφορετικό μοντέλο, βασισμένο στον οικολογικό και δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Καλούμε όλο τον συνδικαλισμό και την εργατική τάξη να ενωθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε και να αποδεχτούμε τα σχέδια αυτών που μας κυβερνούν. Υπάρχει ένας εναλλακτικός δρόμος. Ας οργανώσουμε τον αγώνα.
