Μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα επιχειρεί να ανατρέψει στα σοβαρά τη λιτότητα, αναπόφευκτα θα προκαλέσει φαινόμενα ντόμινο
Φτάνοντας στην τελική ευθεία για τις εκλογές, ποιοι είναι οι στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ;
Έχουμε μπροστά μας τρεις κάλπες, που πρέπει να βγάλουν το ίδιο μήνυμα: καταδίκη των δυνάμεων που στήριξαν τα μνημόνια, των δυνάμεων που εκφράζουν τη συμμαχία της ντόπιας κυρίαρχης τάξης με τους διεθνείς «δανειστές», μεγάλη πολιτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, νίκη όλης της Αριστεράς.
Ασφαλώς η κάλπη όπου θα γίνει πιο άμεσα η πολιτική καταμέτρηση είναι αυτή των ευρωεκλογών. Εκεί το μήνυμα πρέπει να είναι αναμφισβήτητο: συντριβή των κυβερνητικών, σαφής ήττα των Σαμαρά-Βενιζέλου.
Επειδή μπροστά στις κάλπες υπάρχει ένας, ας πούμε, φυσιολογικός «ανταγωνισμός» μεταξύ των τμημάτων της Αριστεράς, θα ήθελα να θυμίσω μια διαχρονική εμπειρία, τουλάχιστον της περιόδου μετά τη μεταπολίτευση: κάθε φορά που υπάρχει άνοδος του συνολικού ρεύματος προς τα αριστερά, αυτό ενισχύει όλα τα τμήματά της. Οι σύντροφοι του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχουν λόγους να φοβούνται το μαζικό ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα όλοι θα κριθούμε από το πώς στεκόμαστε απέναντι στον κοινό εχθρό, απέναντι στις δυνάμεις της συγκυβέρνησης, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού...
Ποιος πρέπει να είναι ο άμεσος στόχος;
Να πέσει το ταχύτερο δυνατό η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Το μεσοπρόθεσμο θεσμοθετεί μια σειρά εγκληματικών μέτρων για την τάξη μας και τον κόσμο. Δεν πρέπει να προλάβουν να τα δρομολογήσουν και πολύ περισσότερο να τα εφαρμόσουν.
Μια τέτοια πολιτική ανατροπή θα διακόψει την πορεία εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, θα δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη συνολική ανατροπή της. Ανήκω, όπως και όλοι οι σύντροφοι του Κόκκινου Δικτύου και της Αριστερής Πλατφόρμας, στον ΣΥΡΙΖΑ, στις ευρύτερες δυνάμεις που υπεράσπισαν με πάθος την άποψη ότι η ανατροπή πρέπει να επιδιωχθεί με προτεραιότητα στις διαδικασίες του κινήματος από τα κάτω.
Μετά τη μεγάλη κορύφωση της κοινωνικής αντίστασης το 2012, και με μεγαλύτερη ένταση τους τελευταίους μήνες, παρατηρούμε μια κοινωνική κόπωση, μια κάμψη της συμμετοχής στους μαζικούς αγώνες, μια αναμονή ότι η λύση θα δοθεί στο πολιτικό-εκλογικό πεδίο. Γι’ αυτή την κατάληξη υπάρχουν ευθύνες –τόσο των συνδικαλιστικών ηγεσιών όσο και των πολιτικών ηγεσιών της Αριστεράς–, όμως δεν είναι η ώρα για την έμφαση σε αυτήν τη συζήτηση.
Η γνώμη μου είναι ότι η ανατροπή της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η πολιτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, θα φέρει ξανά και με μεγαλύτερη ένταση τον κόσμο στο προσκήνιο. Θα εξαπολύσει ένα κύμα ελπίδων, αιτημάτων, απαιτήσεων. Θα φανερώσει ένα κοινωνικό δυναμικό έτοιμο να διεκδικήσει τα αιτήματά του απέναντι σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά και πρόθυμο να υπερασπίσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς απέναντι στην αναπόφευκτη σύγκρουση με τη Δεξιά, την ντόπια κυρίαρχη τάξη και τους δανειστές.
Το μαζικό κίνημα στην Ελλάδα έχει κατ’ επανάληψη αποδείξει ότι δεν είναι μια «ελεγχόμενη δύναμη». Αυτό πρέπει να το συνυπολογίσει σοβαρά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στις κρίσιμες επιλογές που έρχονται και θα αφορούν τη φυσιογνωμία της κυβέρνησης και την πολιτική της. Το συνυπολογίζει, άλλωστε, σοβαρά η κυρίαρχη τάξη και γι’ αυτό –όχι μόνο, αλλά κυρίως– δίνει μάχη για να αποφύγει την «περιπέτεια» μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, γνωρίζοντας τους κινδύνους αποσταθεροποίησης όλης της πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Ποιες θα είναι οι συνέπειες στην Ευρώπη;
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα επιχειρεί να ανατρέψει στα σοβαρά τη λιτότητα, αναπόφευκτα θα προκαλέσει φαινόμενα ντόμινο. Η κατάσταση σε όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ μπορεί να παρομοιαστεί με τον ξερό κάμπο, όπου μια σπίθα αρκεί για να ανάψει μεγάλη φωτιά.
Η «μετάδοση» του ιού της πολιτικής και κοινωνικής ανατροπής είναι, λοιπόν, μια πολιτική στην οποία μπορούμε να στηρίξουμε σοβαρές ελπίδες. Όμως αυτή η πολιτική έχει δύο βασικές προϋποθέσεις: α) Ότι θα επιχειρήσουμε στα σοβαρά να ανατρέψουμε τη λιτότητα στην Ελλάδα. Οι πολιτικές της Κεντροαριστεράς –π.χ. στην Ιταλία ή τη Γαλλία– δεν προκαλούσαν «μετάδοση», γιατί οι εργάτες πανευρωπαϊκά διαισθάνονταν ότι δεν αποτελούσαν εναλλακτικό-ανατρεπτικό μοντέλο. β) Ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσει σταθερά και με αριστερή πολιτική την «υπαρκτή» ΕΕ. Η πολιτική που κυριαρχεί σήμερα σε όλους τους θεσμούς της ΕΕ –ο άγριος νεοφιλελευθερισμός– αποδεικνύει ότι η ΕΕ του Μάαστριχτ, του Συμφώνου Σταθερότητας και του ευρωπαϊκού «υπερμνημονίου» δεν είναι δυνατόν να αυτορυθμιστεί προς όφελος των εργατών, δεν είναι δυνατόν να αλλάξει με την ήπια μέθοδο των μεταρρυθμίσεων.
Η Αριστερά οφείλει να δεσμευτεί για την ανατροπή της λιτότητας στη χώρα που παλεύει, ενώ οφείλει επίσης να υποστηρίξει αυτήν τη δέσμευση με κάθε «αναγκαίο μέσο». Αυτό εξέφραζε το σύνθημα, που συμμεριζόμαστε, «καμιά θυσία για το ευρώ». Μετά τον άγριο εκβιασμό σε βάρος της Κύπρου, θεωρώ ότι μέσα στα «αναγκαία μέσα» υποστήριξης της ανατροπής της λιτότητας θα πρέπει να περιλαμβάνεται –όχι κατ’ ανάγκη ως πρώτη επιλογή– η σύγκρουση-ρήξη με την Ευρωζώνη, το ευρώ, την ΕΕ...
Όχι ως μια κατεύθυνση «εθνικής» διεξόδου από την κρίση, αλλά ως επιμονή στην ανατροπή της λιτότητας και προσήλωση στο σχέδιο της συνολικής, σοσιαλιστικής απελευθέρωσης της κοινωνίας.
Στην κατεύθυνση αυτήν, όμως, έχουν υπάρξει προβλήματα και εσωτερικές αντιπαραθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ...
Οι σύντροφοι του Κόκκινου Δικτύου και της Αριστερής Πλατφόρμας έχουμε υποστηρίξει την ανάγκη ενός 2ου κύματος ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Επιμένουμε σε σαφέστερη πολιτική συμμαχιών –υποστηρίζοντας ανοιχτά την ενότητα δράσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΚΚΕ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επιμένουμε στη σαφέστερη οριοθέτηση του στόχου της κυβέρνησης της Αριστεράς, σε διαφοροποίηση με κάθε μορφής συγκυβέρνηση με αστικά κόμματα. Στη συζήτηση για την εκλογική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, στηρίξαμε τις αριστερές-ριζοσπαστικές επιλογές και ζητήσαμε σαφέστερη πολεμική απέναντι στην υπαρκτή ΕΕ. Στη διαδικασία συγκρότησης των ψηφοδελτίων στηρίξαμε όσο μπορέσαμε το αίτημα για μεγαλύτερη συλλογικότητα και δημοκρατία στις λειτουργίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα προβλήματα αυτά είναι υπαρκτά και εν γνώσει των μελών και των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούμε, όμως, ότι το καλύτερο περιβάλλον για την επίλυσή τους θα είναι μια μεγάλη πολιτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Και γι’ αυτό συγκεντρώνουμε σήμερα όλες τις δυνάμεις μας. Είμαστε σίγουροι ότι μετά τις εκλογές η αναγκαία πολιτική συζήτηση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ –και όχι μόνο– θα έχει μεγάλες δημιουργικές δυνατότητες.
Επαναλαμβάνω ότι ο συνδυασμός του ισχυρού κοινωνικού δυναμικού της αντίστασης στην Ελλάδα με την προοπτική μιας εφικτής πολιτικής ανατροπής δημιουργεί τις συνθήκες για μια μεγάλη και επικίνδυνη περιπέτεια για τους αντιπάλους μας, για μια ιστορική ευκαιρία για τον κόσμο μας και την Αριστερά.
Καλή δύναμη σε όλους.
