Πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση του Στόουνγολ –τη στιγμή γέννησης του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, το φετινό Pride γίνεται με τίτλο «Ο δρόμος έχει την δική μας ιστορία».
Η αναφορά στην κινηματική ιστορία του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος είναι ένα θετικό από μόνη της. Όμως, τα τελευταία χρόνια, το Pride, από στιγμή περηφάνιας και διεκδίκησης έχει μετατραπεί σε μία ροζ καπιταλιστική γιορτή, με χορηγούς και πρεσβείες. Ειδικά φέτος, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί και το Pride για να αναδείξει ένα κοινωνικό προσωπείο και να ξεπλύνει τις μνημονιακές πολιτικές που έχει εφαρμόσει.
Είναι πραγματικότητα πως ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε κάποια θετικά μέτρα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα. Είναι όμως εξίσου πραγματικότητα πως αυτά τα μέτρα ήταν κουτσουρεμένα και ούτε το ελάχιστο από όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Είναι επίσης πραγματικότητα ότι χιλιάδες εργαζόμενα, άνεργα και επισφαλώς εργαζόμενα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα έχουν υποστεί τις μνημονιακές πολιτικές που ψήφισε και εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πρεσβείες που συμμετέχουν στο Pride, -όπως η αμερικάνικη ή η ισραηλινή- στους λόγους τους μιλάνε με μεγάλη ευαισθησία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, την ίδια στιγμή που στις χώρες τους οι κυβερνήσεις τα καταπατούν ή προσπαθούν να τα καταργήσουν –παράδειγμα ΗΠΑ- ή αποτελούν διεθνείς εγκληματίες σε άλλα επίπεδα –παράδειγμα Ισραήλ. Ειδικά το Ισραήλ, που παρουσιάζεται ως μία «όαση δικαιωμάτων» και δυτικό κράτος ανάμεσα στους «συντηρητικούς άραβες» έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές το ΛΟΑΤΚΙ+ ζήτημα για να τραβήξει την προσοχή από τα εγκλήματα που διαπράττει ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η φετινή Γιουροβίζιον στην οποία το Ισραήλ προσπάθησε να στήσει ένα ανεκτικό ως προς τη διαφορετικότητα προφίλ, την ίδια ώρα που σκότωνε αμάχους στη Λωρίδα της Γάζας και της Δυτικής Όχθης.
Την ίδια στιγμή, μεγάλες εταιρείες είναι χορηγοί του Pride πουλώντας ένα φιλικό προς τα ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπο. Δεν είναι σπάνιο οι ίδιες αυτές εταιρείες να έχουν στο ιστορικό τους καταγγελίες για εργοδοτική αυθαιρεσία ή να απασχολούν κόσμο με ελαστικές συνθήκες εργασίας.
Η προσπάθεια να μετατραπεί το Pride σε ένα ροζ πλυντήριο για πολιτικά κόμματα και θεσμούς και μια δωρεάν διαφήμιση για εταιρείες με δήθεν κοινωνικό πρόσωπο πρέπει να σταματήσει από τον κόσμο του κινήματος. Σε αυτό το πλαίσιο είναι ιδιαίτερα θετικό που αριστερές οργανώσεις και κόσμος του κινήματος επιλέγει να κάνει μία δυναμική παρέμβαση στο Pride, καθώς σε αυτό συγκεντρώνεται και πολύς κόσμος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας που όμως δεν μπορεί να δει τον εαυτό του σε άλλες κινητοποιήσεις. Αυτόν τον κόσμο πρέπει να βρει και να διεκδικήσει η Αριστερά στο Pride, δίνοντας παράλληλα ένα αγωνιστικό στίγμα και μιλώντας ανοιχτά για τα προβλήματα της διοργάνωσης. Είναι πολύ θετικό που η Συνέλευση 8η Μάρτη αποφάσισε στην τελευταία της συνέλευση να συμμετέχει στο Pride ανοίγοντας το δρόμο για τη σύνδεση του ΛΟΑΤΚΙ+ και του γυναικείου κινήματος, μεταφέροντας στο Pride το δυναμισμό και την αγωνιστικότητα που εκφράστηκε στην απεργία και στις κινητοποιήσεις για την 8η Μάρτη. Στόχος είναι να συμμετέχουν στο Pride ακόμα περισσότερες οργανώσεις της Αριστεράς, σωματεία, κόσμος από το αντιρατσιστικό και εργατικό κίνημα ώστε το Pride να ξαναγίνει σημείο αγώνα και διεκδίκησης.
