Για τη συμμετοχή στην εκλογική μάχη

Μια συλ­λο­γι­κό­τη­τα που θα απο­τε­λέ­σει το ενο­ποι­η­τι­κό στοι­χείο για τις πο­λι­τι­στι­κές, οι­κο­λο­γι­κές, κοι­νω­νι­κές κα διεκ­δι­κή­σεις και θα αγω­νί­ζε­ται για μια ζωή με αξιο­πρέ­πεια. Πα­ράλ­λη­λα, μια Δη­μο­τι­κή Κί­νη­ση που θα το­πο­θε­τεί­ται ενερ­γά και με από­λυ­τη σα­φή­νεια στο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό, ενά­ντια στη μνη­μο­νια­κή επι­τρο­πεία και το νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, διεκ­δι­κώ­ντας μια Λαϊκή Αυ­το­διοί­κη­ση όπου θα συ­ναρ­θρώ­νο­νται θε­σμοί άμε­σης και αντι­προ­σω­πευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας· διεκ­δί­κη­ση που πραγ­μα­τώ­νε­ται τόσο ως προς το θε­σμι­κό πλαί­σιο, αλλά και υπερ­βαί­νο­ντάς το με την ενί­σχυ­ση και την μα­ζι­κο­ποί­η­ση το­πι­κών πρω­το­βου­λιών, συλ­λο­γι­κο­τή­των που αγω­νί­ζο­νται για το πε­ρι­βάλ­λον, το αστι­κό τοπίο, την κα­τοι­κία, τους ελεύ­θε­ρους χώ­ρους, την κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή και αλ­λη­λεγ­γύη, με στόχο μαζί να επα­νοι­κειο­ποι­η­θού­με τις γει­το­νιές μας.

Στο πλαί­σιο αυτό, η θε­σμι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση που εν­δέ­χε­ται να φέρει η συμ­με­το­χή στις εκλο­γές, δε μας βρί­σκει αδιά­φο­ρες/ους. Όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα κά­να­με μια προ­σπά­θεια να δια­μορ­φω­θεί μία ευ­ρεία εκλο­γι­κή συ­νερ­γα­σία που θα ενέ­χει όλες τις ορ­γα­νώ­σεις/συλ­λο­γι­κό­τη­τες που αγω­νί­ζο­νται γι­’αυ­τή την πόλη. Στην προ­σπά­θεια αυτή, συ­να­ντή­σα­με με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον, το οποίο όμως δεν δια­σφά­λι­σε τη συ­νερ­γα­σία αυτή. Ίσως είναι ση­μεία των και­ρών, ίσως και αδυ­να­μί­ες του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς, αλλά η έλ­λει­ψη εμπι­στο­σύ­νης, η πο­λι­τι­κή αμ­φι­θυ­μία μέχρι σε με­ρι­κές πε­ρι­πτώ­σεις και ιδιο­κτη­σια­κές αντι­λή­ψεις του αγώνα, οδή­γη­σαν σε απο­τυ­χία αυτή την προ­σπά­θεια.

Όπως ανα­φέρ­θη­κε και πα­ρα­πά­νω, στό­χος της Κί­νη­σής μας δεν είναι η άνευ προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων διεκ­δί­κη­ση θε­σμι­κής εκ­προ­σώ­πη­σης. Πα­ράλ­λη­λα δεν θέ­λου­με να συμ­βά­λου­με στον πε­ραι­τέ­ρω κα­τα­κερ­μα­τι­σμό των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς δη­μιουρ­γώ­ντας άλλο ένα δια­κρι­τό Δη­μο­τι­κό ψη­φο­δέλ­τιο. Αλλά δεν θα εγκα­τα­λεί­ψου­με τη μάχη για τη διεκ­δί­κη­ση της πόλης μας. Απο­φα­σί­σα­με, λοι­πόν, να συμ­με­τέ­χου­με στις εκλο­γές μόνο για τις Κοι­νό­τη­τες του Δήμου Αθη­ναί­ων. Και αυτή τη μάχη, κα­λού­με ξανά, όλες τις ορ­γα­νώ­σεις και συλ­λο­γι­κό­τη­τες που έχου­με βρε­θεί μαζί στους αγώ­νες του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος να συ­νερ­γα­στού­με και να την δώ­σου­με μαζί.

Να πα­λέ­ψου­με για το πε­ρι­βάλ­λον και τον δη­μό­σιο χώρο, για τους ελεύ­θε­ρους χώ­ρους που υπο­βαθ­μί­ζο­νται ή εκ­ποιού­νται. Να απα­ντή­σου­με στα τε­χνη­τά δι­λήμ­μα­τα προ­ό­δου ή συ­ντή­ρη­σης με τον δικό μας αλη­θι­νό αγώνα για τη ζωή μας σ’ αυτή την πόλη. Να απα­ντή­σου­με στο φα­σι­σμό, το ρα­τσι­σμό και τη μι­σαλ­λο­δο­ξία διεκ­δι­κώ­ντας μια πόλη ανοι­χτή και φι­λό­ξε­νη σε όλους τους κα­τοί­κους της. Για κά­ποιους η Αθήνα είναι ένα σκα­λο­πά­τι στην πο­λι­τι­κή τους στα­διο­δρο­μία, είναι η πρω­τεύ­ου­σα της χώρας ή ένα εκλο­γι­κό πο­σο­στό. Για εμάς, η Αθήνα είναι οι γει­το­νιές μας, τα πάρκα μας, οι κά­τοι­κοί της, ο πο­λι­τι­σμός, το πε­ρι­βάλ­λον, ακόμα κι ο αέρας που ανα­πνέ­ου­με. Η Αθήνα εί­μα­στε εμείς. Σας, κα­λού­με, λοι­πόν να δώ­σου­με όλες κι όλοι μαζί αυτή τη μάχη…

… από τις γει­το­νιές, για τις γει­το­νιές!

Μια συλ­λο­γι­κό­τη­τα που θα απο­τε­λέ­σει το ενο­ποι­η­τι­κό στοι­χείο για τις πο­λι­τι­στι­κές, οι­κο­λο­γι­κές, κοι­νω­νι­κές κα διεκ­δι­κή­σεις και θα αγω­νί­ζε­ται για μια ζωή με αξιο­πρέ­πεια. Πα­ράλ­λη­λα, μια Δη­μο­τι­κή Κί­νη­ση που θα το­πο­θε­τεί­ται ενερ­γά και με από­λυ­τη σα­φή­νεια στο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό, ενά­ντια στη μνη­μο­νια­κή επι­τρο­πεία και το νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, διεκ­δι­κώ­ντας μια Λαϊκή Αυ­το­διοί­κη­ση όπου θα συ­ναρ­θρώ­νο­νται θε­σμοί άμε­σης και αντι­προ­σω­πευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας· διεκ­δί­κη­ση που πραγ­μα­τώ­νε­ται τόσο ως προς το θε­σμι­κό πλαί­σιο, αλλά και υπερ­βαί­νο­ντάς το με την ενί­σχυ­ση και την μα­ζι­κο­ποί­η­ση το­πι­κών πρω­το­βου­λιών, συλ­λο­γι­κο­τή­των που αγω­νί­ζο­νται για το πε­ρι­βάλ­λον, το αστι­κό τοπίο, την κα­τοι­κία, τους ελεύ­θε­ρους χώ­ρους, την κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή και αλ­λη­λεγ­γύη, με στόχο μαζί να επα­νοι­κειο­ποι­η­θού­με τις γει­το­νιές μας.

Στο πλαί­σιο αυτό, η θε­σμι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση που εν­δέ­χε­ται να φέρει η συμ­με­το­χή στις εκλο­γές, δε μας βρί­σκει αδιά­φο­ρες/ους. Όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα κά­να­με μια προ­σπά­θεια να δια­μορ­φω­θεί μία ευ­ρεία εκλο­γι­κή συ­νερ­γα­σία που θα ενέ­χει όλες τις ορ­γα­νώ­σεις/συλ­λο­γι­κό­τη­τες που αγω­νί­ζο­νται γι­’αυ­τή την πόλη. Στην προ­σπά­θεια αυτή, συ­να­ντή­σα­με με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον, το οποίο όμως δεν δια­σφά­λι­σε τη συ­νερ­γα­σία αυτή. Ίσως είναι ση­μεία των και­ρών, ίσως και αδυ­να­μί­ες του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς, αλλά η έλ­λει­ψη εμπι­στο­σύ­νης, η πο­λι­τι­κή αμ­φι­θυ­μία μέχρι σε με­ρι­κές πε­ρι­πτώ­σεις και ιδιο­κτη­σια­κές αντι­λή­ψεις του αγώνα, οδή­γη­σαν σε απο­τυ­χία αυτή την προ­σπά­θεια.

Όπως ανα­φέρ­θη­κε και πα­ρα­πά­νω, στό­χος της Κί­νη­σής μας δεν είναι η άνευ προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων διεκ­δί­κη­ση θε­σμι­κής εκ­προ­σώ­πη­σης. Πα­ράλ­λη­λα δεν θέ­λου­με να συμ­βά­λου­με στον πε­ραι­τέ­ρω κα­τα­κερ­μα­τι­σμό των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς δη­μιουρ­γώ­ντας άλλο ένα δια­κρι­τό Δη­μο­τι­κό ψη­φο­δέλ­τιο. Αλλά δεν θα εγκα­τα­λεί­ψου­με τη μάχη για τη διεκ­δί­κη­ση της πόλης μας. Απο­φα­σί­σα­με, λοι­πόν, να συμ­με­τέ­χου­με στις εκλο­γές μόνο για τις Κοι­νό­τη­τες του Δήμου Αθη­ναί­ων. Και αυτή τη μάχη, κα­λού­με ξανά, όλες τις ορ­γα­νώ­σεις και συλ­λο­γι­κό­τη­τες που έχου­με βρε­θεί μαζί στους αγώ­νες του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος να συ­νερ­γα­στού­με και να την δώ­σου­με μαζί.

Να πα­λέ­ψου­με για το πε­ρι­βάλ­λον και τον δη­μό­σιο χώρο, για τους ελεύ­θε­ρους χώ­ρους που υπο­βαθ­μί­ζο­νται ή εκ­ποιού­νται. Να απα­ντή­σου­με στα τε­χνη­τά δι­λήμ­μα­τα προ­ό­δου ή συ­ντή­ρη­σης με τον δικό μας αλη­θι­νό αγώνα για τη ζωή μας σ’ αυτή την πόλη. Να απα­ντή­σου­με στο φα­σι­σμό, το ρα­τσι­σμό και τη μι­σαλ­λο­δο­ξία διεκ­δι­κώ­ντας μια πόλη ανοι­χτή και φι­λό­ξε­νη σε όλους τους κα­τοί­κους της. Για κά­ποιους η Αθήνα είναι ένα σκα­λο­πά­τι στην πο­λι­τι­κή τους στα­διο­δρο­μία, είναι η πρω­τεύ­ου­σα της χώρας ή ένα εκλο­γι­κό πο­σο­στό. Για εμάς, η Αθήνα είναι οι γει­το­νιές μας, τα πάρκα μας, οι κά­τοι­κοί της, ο πο­λι­τι­σμός, το πε­ρι­βάλ­λον, ακόμα κι ο αέρας που ανα­πνέ­ου­με. Η Αθήνα εί­μα­στε εμείς. Σας, κα­λού­με, λοι­πόν να δώ­σου­με όλες κι όλοι μαζί αυτή τη μάχη…

… από τις γει­το­νιές, για τις γει­το­νιές!