Γιατί ο Δήμος διακαώς θέλει να γλιτώσει το χαρακτηρισμό "εργατικό ατύχημα";

Σε αυτή συμμετείχαν αριστερές συλλογικότητες (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ξεκίνημα κλπ.) και η δημοτική κίνηση Κίνημα στην Πόλη (δείτε και εδώ). Η πορεία είχε προγραμματιστεί ώστε να καταλήξει και στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο όμως τελικά αναβλήθηκε κατά την πάγια τακτική της διοίκησης να αναβάλλει το συμβούλιο τελευταία στιγμή όταν καταλαβαίνει ότι μπορεί να υπάρξει μαζική παρουσία και διαμαρτυρία κατοίκων (αυτή η ρημάδα η «συμμετοχή» του λαού στα κοινά και τη διακυβέρνηση που ακούγαμε προεκλογικά από το ΣΥΡΙΖΑ στο δήμο και γενικά…).

Στην πορεία ενημερωθήκαμε και για διάφορα άλλα που μας αναγκάζουν να θέσουμε συγκεκριμένα ερωτήματα στο δήμο…

α) ήταν εργατικό ατύχημα ο θάνατος της Ντανιέλλας Π.; Αναγνωρίστηκε ως τέτοιο; Δηλώθηκε από το Δήμο στο αστυνομικό τμήμα και την Επιθεώρηση Εργασίας εγκαίρως όπως είναι υποχρέωση του εργοδότη;

β) γιατί ο δήμος δείχνει να καίγεται να μην αναγνωριστεί;

γ) μήπως γιατί η αναγνώριση έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις (υψηλή αποζημίωση, υποχρέωση πρόσληψης στο Δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα συγγενούς στη θέση της θανούσας βλ. εδώ);

δ) μήπως γιατί συνεπάγεται και ποινικές ευθύνες;

ε) ακούγεται ότι για την ενημέρωση της επιθεωρήτριας ενημερώθηκαν κλήθηκαν μόνο «φιλικοί» στη δήμαρχο υπάλληλοι.Και είπαν ό,τι ήθελε η διοίκηση. Ισχύει;

Σημειώνουμε ότι κάθε υπάλληλος που έχει να καταθέσει σχετικά μπορεί να προσέλθει στα γραφεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Αγησιλάου 10) 

Σε σχέση με επιχειρήματα που κυκλοφορούν προφορικά από τη διοίκηση έχουμε να πούμε:

• το αν η εργάτρια είχε χτυπήσει κάρτα ή πέθανε λίγο πριν το κάνει είναι αδιάφορο. Πιο συγκεκριμένα: Για το χαρακτηρισμό του ατυχήματος ως εργατικού είναι αδιάφορος ο χρόνος εκδήλωσης των δυσμενών συνεπειών στην υγεία του εργαζόμενου, αν, δηλαδή, εκδηλώνονται άμεσα, αργότερα ή σταδιακά, όπως και το εάν υπάρχει μερίδιο συνυπαιτιότητας του εργαζόμενου. (βλ. εδώ)

• το ότι πιθανώς είχε ήδη καρδιακό πρόβλημα η θανούσα δεν αρκεί για να μη χαρακτηριστεί ως εργατικό ατύχημα ο θάνατός της…Πιο συγκεκριμένα: Προϋπάρχουσα ασθένεια, η οποία εκδηλώνεται ή επιδεινώνεται κατά την εκτέλεση της εργασίας κάτω από κανονικές συνθήκες δεν αποτελεί εργατικό ατύχημα. Αν όμως η ασθένεια προήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας κάτω από εξαιρετικές και ασυνήθιστες συνθήκες χαρακτηρίζεται ως εργατικό ατύχημα. Από τη νομολογία έχει κριθεί ότι υπέρμετρη προσπάθεια του εργαζόμενου που προκάλεσε θάνατο ή ανικανότητα για εργασία είναι εργατικό ατύχημα. Έτσι, οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, που προκλήθηκε από ασυνήθιστους όρους εργασίας και δυσμενείς συνθήκες κρίθηκε από τα Δικαστήρια ότι αποτελεί εργατικό ατύχημα. (βλ. εδώ)

μπορείτε να δείτε σχετικά και εδώ και εδώ

Θεωρούμε το ζήτημα σημαντικό και θα επανέλθουμε. Γιατί εύκολα κροκοδείλια δάκρυα έριξαν και θα ρίξουν πολλοί/ες από τη διοίκηση αλλά όταν έρχεται η ώρα της ανάληψης ευθυνών (τόσο για τους ηθικούς αυτουργούς όσο και την εκπλήρωση όσων προβλέπει ο νόμος για τους συγγενείς της θανούσας) θα σφυράνε κλέφτικα. Ο λόγος που επιμένουμε για αυτά τα θέματα δεν είναι κάποια πολιτική σκοπιμότητα, αλλά επειδή θεωρούμε ότι είναι ο μόνος τρόπος για να στηριχθεί / εξασφαλισθεί η οικογένεια της νεκρής εργάτριας και για να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια περιστατικά (π.χ. να αγοραστεί ο κατάλληλος ιατρικός εξοπλισμός και μέσα προστασίας όπως διεκδικούν από το χειμώνα οι εργαζόμενοι, να προβλεφθεί η παρουσία ιατρικού προσωπικού όταν έχουν βάρδιες οι υπάλληλοι που κάνουν βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα κλπ.).