Φεμινιστικό Φεστιβάλ 2023: Συνέχεια αλλά και τομή, σε σχέση με το προηγούμενο
Άλλαξε ο μήνας διεξαγωγής (αντί Ιούνης Σεπτέμβρης) έμεινε ίδιος ο χώρος. Δηλαδή αυτή ήταν η πρόθεσή μας: να μείνουμε στον οικείο φιλόξενο χώρο του κήπου και του κτηρίου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) αλλά υπήρξε η απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού να προβεί σε έξωση του ΣΕΑ από το κτίριο της Ερμού 134 που άλλαξε τη σημειολογία της επιλογής του χώρου. Ο συνεχιζόμενος αγώνας να ανακληθεί η άθλια Υπουργική Απόφαση αναδεικνύει την ενεργό στήριξη και συμμετοχή στο Φεστιβάλ ως πράξη σημαντικής έμπρακτης υπεράσπισής του ως μοναδικού δημόσιου χώρου στο κέντρο της Αθήνας που φιλοξενεί πολλές τέτοιου είδους εκδηλώσεις όπως και το δικό μας φεστιβάλ.
Ακόμη μεγαλύτερο -σε σχέση με το 2022- πλήθος και πάθος από συμμετέχουσες και συμμετέχοντες θα δείξει την τεράστια ανάγκη το κέντρο της πόλης μας να μην είναι ένας τουριστικός προορισμός αλλά και τόπος συναντήσεων των κινημάτων, γιορτής, συζητήσεων, οργάνωσης αντιστάσεων.
Ένα χρόνο μετά τη διεξαγωγή του Φεμ.Φεστ. 2022 πολλά από όσα συζητήσαμε, τα βιώματα που μοιραστήκαμε παραμένουν επίκαιρα, αλλά εμείς, με στόχο να μην επαναλάβουμε τις θεματικές και έτσι το ίδιο το Φεστιβάλ πέσει θύμα της επιτυχίας του, σκοπεύουμε να οργανώσουμε τις πολιτικές εκδηλώσεις συζητήσεις για τις 16 &17 Σεπτεμβρίου 2023 λαμβάνοντας υπόψη την πολιτική συγκυρία, τις επιθέσεις που δεχθήκαμε ως έμφυλα υποκείμενα και ως εργαζόμενες/οι νέοι/ες, άνεργοι/ες καθώς και τις αντιστάσεις και τους αγώνες που αναπτύχθηκαν.
Συγκυρία
Στην κεντρική πολιτική σκηνή χωρίς αμφιβολία κυριαρχεί η ισχυροποίηση της δεξιάς κυβέρνησης και ο αυξημένος αριθμός ακροδεξιών και φασιστών στη Βουλή.
Από τη φεμινιστική σκοπιά έχουμε επισημάνει την καθόλου τυχαία κυβερνητική απόφαση σχετικά με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων που αφού μετατράπηκε σε Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων και μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Εργασίας (στην πρώτη 4ετία της ΝΔ) εντάχθηκε μαζί με υπηρεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης στο νέο υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ως ΓΓ Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η απάλειψη ακόμη και του όρου φύλο αμφισβητεί την αναγκαιότητα ακόμη και εξαγγελίας πολιτικών καταπολέμησης έμφυλων ανισοτήτων ενώ η σύνδεση οικογένειας και κοινωνικής συνοχής σημαίνει ότι το καθήκον της αναπαραγωγής και η τοποθέτηση της οικογένειας ως βασικού πυλώνα στήριξης του έθνους και του καπιταλισμού θεσμοθετείται σε ένα ανώτερο επίπεδο με συνέπεια να μπαίνουν στο στόχαστρο τα αναπαραγωγικά μας δικαιώματα και τα τελευταία υπολείμματα κοινωνικών παροχών να εξαφανιστούν μετακυλίοντας σε μας και στα οικογενειακά δίκτυα το βάρος της φροντίδας και της υπεράσπισής της ζωής μας.
Δήμοι
Επειδή σε λιγότερο από ένα μήνα από τις μέρες διεξαγωγής του φεμινιστικού φεστιβάλ έχουμε τη διενέργεια των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών επιλέξαμε να υπάρχει οργανωμένη συζήτηση για την έμφυλη διάσταση στην πολιτική των δήμων.
Η Σ8Μ πιστεύει ότι για να χαραχθεί και κυρίως να υλοποιηθεί μια πραγματική φεμινιστική πολιτική στους δήμους απαιτείται να φτάσει η φωνή του ριζοσπαστικού φεμινισμού του 99% με τα αιτήματα και τις ανάγκες των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ+ στο δημοτικό συμβούλιο, στις επιτροπές κλπ εκεί όπου παίρνονται αποφάσεις για διάθεση πόρων για ζητήματα πραγματικά ζωτικής σημασίας.
Θα συζητήσουμε πώς οι δήμοι δεν θα αντιμετωπίζουν τη διάσταση του φύλου στην πολιτική τους ως μια τεχνοκρατική προϋπόθεση για χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ ούτε επικοινωνιακή προβολή των δημοτικών αρχών αλλά το πώς να γίνουν ουσιαστικοί συμπαραστάτες στις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στην εργασία, το σπίτι, την εκπαίδευση, την υγεία, την πολιτική ζωή. Θα προβάλουμε τις διεκδικήσεις μας για
1. Προσβασιμότητα στο δημόσιο χώρο που πρέπει να είναι και να βιώνεται ως ασφαλής και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες έμφυλων υποκειμένων
2. Δημοτική μέριμνα για την κοινωνική αναπαραγωγή (βρεφονηπιακοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά, δομές φροντίδας για ΑΜΕΑ, ηλικιωμένους) που δεν είναι ατομική γυναικεία υπόθεση
3. Στήριξη στις επιζώσες και πρόληψη έμφυλης βιας με τη δημιουργία και πραγματική λειτουργία απαραίτητων δημόσιων δωρεάν δομών κατάλληλα στελεχωμένων με μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό.
Στο προηγούμενο φεμινιστικό φεστιβάλ δόθηκε έμφαση στην ορατότητα καίριων ζητημάτων όπως οι γυναικοκτονίες, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ , η σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο της δουλειάς. Στο χρόνο που κύλησε από τον Ιούνη του 2022 εντάθηκαν οι επιθέσεις με έμφυλο και ταξικό πρόσημο. Κυριολεκτικά καθημερινά οι γυναικοκτονίες, οι επιθέσεις στα ΛΟΑΤΚΙΑ υποκείμενα, τα εργατικά ατυχήματα, το έγκλημα των Τεμπών, το ναυάγιο της Πύλου, η απανθράκωση μεταναστών στο δάσος της Δαδιάς εμφατικά αποδεικνύουν ότι για το καπιταλιστικό σύστημα και την κυβέρνηση οι ζωές των γυναικών, των φτωχών, των ΛΟΑΤΚΙ+, των προσφυγισσών, µετράνε λιγότερο.
Η ακρίβεια, η δραματική μείωση των εργατικών εισοδημάτων και η εντεινόμενη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα (16ώρο εργασίας, συμβάσεις μηδενικών ωρών) συντηρούν και οξύνουν τις διακρίσεις που βιώνουν οι μη προνομιούχες γυναίκες σε κάθε επίπεδο της ζωής τους.
Από την άλλη πλευρά εκδηλώθηκαν ποικιλόφορμες αντιστάσεις κάποιες φορές με εκατοντάδες, άλλοτε με χιλιάδες και µερικές φορές με εκατοµµύρια άνθρωπων στο δρόµο να εκφράζουν την οδύνη, τον θυµό, την οργή την ανάγκη για ελπίδα. Κορυφαίο ορόσημο για μελλοντικούς αγώνες αναδείχτηκε η 8η Μάρτη 2023 καθώς, εκτός από µέρα φεµινιστικής απεργίας, υπήρξε µια συγκλονιστική µέρα πανεργατικής απεργίας και παλλαϊκής διαδήλωσης ενάντια στο έγκληµα των Τεµπών.
Χώροι δουλειάς
Βρεθήκαμε πολλες φορές στους δρόµους η Συνέλευση 8 Μάρτη και τα σωματεία και επομένως έρχεται ως φυσικό επακόλουθο η οργάνωση στο φεστιβάλ μιας κεντρικής συζήτησης όπου ανοίγουµε θέµατα που αφορούν την εργασία σε κλάδους με μεγάλη συμμετοχή γυναικών, την αντίσταση στην έµφυλη βία στους χώρους εργασίας, την προστασία των πιο ευάλωτων αόρατων εργαζόµενων γυναικών τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Επίσης σε μια προσπάθεια να βαθύνει και να γίνει πιο ρεαλιστικά γειωμένο το ζωτικής σημασίας ζήτημα για τα ΛΟΑΤΚΙΑ προτείνουμε να συζητήσουμε τις εργασιακές εμπειρίες που τα διατηρούν σε μια ιδιότυπη κατάσταση ορατότητας/αορατότητας τους με κρίσιμη παράμετρο την τάξη που ανήκουν.
Τι φεμινισμός;
Τέλος με στόχο να ενδυναμώσουμε τη δημόσια συζήτηση για το τι φεμινισμό θέλουμε, θα έχουμε μια κεντρική συζήτηση για το φεμινισμό που χρειαζόμαστε σήμερα.
Ένα φεμινισμό που θα είναι το ιδεολογικό αντίβαρο τόσο στις νεοσυντηρητικές-ακροδεξιές μισογυνικές ιδεολογίες όσο και στο φιλελεύθερο φεμινισμό, απέναντι στο όραμά του για ίσες «ευκαιρίες» στην κυριαρχία και στη διαχείριση της εκμετάλλευσης, εντός του καπιταλιστικού συστήματος. Ένα φεμινισμό που θα είναι λόγος και πράξη υπέρ της πλειονότητας της κοινωνίας και θα επανανοηματοδοτεί την ταξική πάλη εμπλουτίζοντας την με την οπτική αποσιωπημένων αντιθέσεων που σχετίζονται με το φύλο, τη σεξουαλικότητα, την αναπηρία, την οικολογία.
Θα προβληματιστούμε για τα τα χαρακτηριστικά ενός αντικαπιταλιστικού, ριζοσπαστικού, ταξικού φεμινισμού του 99% που να μας εμπνέει καθώς και για μη δυτικά παραδείγματα περιφερειακών φεμινισμών.
Θα ψηλαφήσουμε τη σχέση φεμινιστικών, εργατικών και λοατκι αγώνων για ζητήματα ορατότητας, αντίστασης στην έμφυλη βία, εξάλλειψης των ανισοτήτων.
Επισημαίνουμε ότι σε όλες τις συζητήσεις θα έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε ενεργό μέρος σε αυτές καθώς μετά τις εισηγήσεις θα υπάρχει χρόνος για ερωτήσεις, τοποθετήσεις, σχόλια.
Ολες αυτές οι εκδηλώσεις συζητήσεις καθώς και workshops, εκθέσεις, μουσικά και θεατρικά δρώμενα μας περιμένουν στις 16-17 Σεπτεμβρίου που θα ξαναβρεθούμε στον Κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
