H συζήτηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Αθήνα

Σε μια κατάμεστη αίθουσα πραγματοποιήθηκε η διεθνής συνάντηση κομμάτων και οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Αθήνα που διοργάνωσε το Rproject.

Τη συζήτηση άνοιξε ο Λεόν Κρεμιέ από το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA), περιγράφοντας την κατάσταση στη Γαλλία, στο φόντο και των πρόσφατων δημοτικών εκλογών, της μεγάλης αποχής, των επιτυχιών του Εθνικού Μετώπου και της αδυναμίας της ριζοσπαστικής Αριστεράς να προβάλλει μια δική της εναλλακτική απάντηση στην κυβέρνηση Ολάντ που εφαρμόζει ένα πρόγραμμα που επιβάλει κατευθείαν ο γαλλικός σύνδεσμος βιομηχάνων. Περιέγραψε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αγώνες, που είναι τοπικοί, αμυντικοί και κατακερματισμένοι, την αντεπίθεση της Δεξιάς με τις μαζικές της διαδηλώσεις γύρω από μια ακραία συντηρητική ατζέντα και την ανάγκη να οργανωθεί μια κοινωνική-πολιτική αντεπίθεση. Σε αυτόν το στόχο, ιδιαίτερη σημασία θα έχει η ενωτική διαδήλωση στις 12 Απρίλη, όπου καλούν το NPA, το Μέτωπο της Αριστεράς, συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις.

Ο Φράνκο Τουριλιάτο, από την ιταλική Αντικαπιταλιστική Αριστερά, περιέγραψε την δύσκολη κατάσταση που βιώνουν οι «από κάτω» στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια, αλλά και την ακόμα χειρότερη λαίλαπα που προετοιμάζει η νέα κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι, μαζί με μια βαθιά αυταρχική μεταρρύθμιση των κρατικών θεσμών. Μίλησε για τις ευθύνες των μεγάλων συνομοσπονδιών για την αδυναμία του κινήματος αντίστασης, αλλά και τις πρόσφατες προσπάθειες να ανασυγκροτηθεί η Αριστερά τόσο στο συνδικαλιστικό πεδίο, με την προσπάθεια συγκρότησης μιας μαχητικής πτέρυγας μέσα στην CGIL, όσο και στο πολιτικό, με την Λίστα Τσίπρα που ενώνει δυνάμεις αλλά έχει και σοβαρές αντιθέσεις στο εσωτερικό της, και την καμπάνια των συντρόφων της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς «ενάντια στη λιτότητα, ενάντια στην πολιτική της ΕΕ». Ενδιαφέρον θα έχει μια μεγάλη διαδήλωση ενότητας των κινημάτων στη Ρώμη στις 12 Απρίλη, την ίδια μέρα που θα διαδηλώνει και η γαλλική Αριστερά.

Ο Ερίκ Τουσέν, από την Επιτροπή για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου περιέγραψε την «πολεμική μηχανή» Κομισιόν-Ευρώ-Χρέος-Συνθήκες και καταχειροκροτήθηκε όταν κατήγγειλε το χρέος το οποίο ως «επαχθές, παράνομο, αβάσταχτο» και δήλωσε πως η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να πει δεν είναι δικό μας και δεν το πληρώνουμε. Δήλωσε βέβαιος πως αν βρεθεί μια θαρραλέα κυβέρνηση που θα αρνηθεί να το πληρώσει, θα βρει την αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης. Εξήγησε πως στην ΕΕ της Μέρκελ και του Ολάντ, «Η μόνη εφικτή διέξοδος είναι μονομερής» και το ίδιο ισχύει στην τήρηση του συνθήματος «καμιά θυσία για το ευρώ», αρκεί η κυβέρνηση της Αριστεράς να φροντίσει για την «αριστερή έξοδο», δηλαδή να τη συνοδεύσει με αντικαπιταλιστικά μέτρα. Έκλεισε λέγοντας πως «μόνη λύση είναι η ανυπακοή στην ΕΕ, για μια κυβέρνηση του λαού», που μπορεί να ανοίξει το δρόμο σε μια νέα άνοιξη στην Ευρώπη που μπορεί να οδηγήσει στο σοσιαλισμό.

Ο Αντώνης Νταβανέλλος περιέγραψε την αυταρχικοποίηση της «υπαρκτής ΕΕ» και εξήγησε πως η απαλλαγή από τον «μερκελισμό», απαιτεί μεγάλη ανατροπή του ταξικού συσχετισμού, καθώς πίσω από την Μέρκελ υπάρχει μια κοινωνική τάξη, η οποία έχει κάνει σαφές ότι δεν διαπραγματεύεται. Ανέφερε πως δεν υπάρχουν «εύκολοι δρόμοι» ούτε στο ζήτημα της ΕΕ και της ευρωζώνης, ούτε στο ζήτημα των συμμαχιών, τονίζοντας την ανάγκη να μην υπαναχωρήσουμε από τη συνεδριακή θέση «καμιά θυσία για το ευρώ» και υπενθυμίζοντας την πρόσφατη επιλογή του ΚΚ Γαλλίας να συνταχθεί με τους Σοσιαλιστές στις δημοτικές εκλογές με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα. Τόνισε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να επιδιώξει το σπάσιμο της λιτότητας «με κάθε διαθέσιμο μέσο» και αυτό αφορά και το νόμισμα, και τις τράπεζες, και τις ελευθερίες του κεφαλαίου. Έτσι θα μπορεί να απευθυνθεί ουσιαστικά στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά της Ευρώπης για αλληλεγγύη, καθώς ο αγώνας που θα ξεκινήσει στην Αθήνα, τη Ρώμη, τη Λισσαβόνα, θα ολοκληρωθεί και θα κριθεί στο Παρίσι, το Βερολίνο, και το Λονδίνο.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ξεκίνησε από την ανάγκη να αναζωογονηθούν οι αριστερές ριζοσπαστικές ιδέες, κινήματα και προτάσεις σε όλη την ήπειρο, με την αναγκαία τόλμη ενάντια στα «θέσφατα» του συστήματος, όπως η ΕΕ και ο χαρακτήρας της, η ευρωζώνη και τα χαρακτηριστικά της ως μηχανισμός. Περιέγραψε το νέο εγκληματικό πολυνομοσχέδιο των 800 σελίδων, για να αναδείξει την καταστροφή που οργανώνεται, αλλά και ως παράδειγμα της «δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα» που έχει επιβληθεί. Όπως είπε, αυτά δεν τα επιβάλλει μόνο του το εγχώριο μεγαλοαστικό κατεστημένο, αλλά μαζί με την τρόικα, που είναι η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Σε αυτόν τον παράλληλο και διμέτωπο αγώνα, ανέφερε πως υπάρχουν τρία κεντρικά ζητήματα. Η ακύρωση των μνημονίων αλλά και των εφαρμοστικών του νόμων που υλοποιούν την καταστροφή, το χρέος, όπου υπενθύμισε την απόφαση του συνεδρίου για επιδίωξη διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του και η εθνικοποίηση των τραπεζών, καθώς χωρίς τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, ελάχιστα μπορεί να πράξει μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Έκλεισε αναγνωρίζοντας πως ο διεθνής συσχετισμός είναι δύσκολος, αλλά «κάποιος πρέπει να επιχειρήσει να τους αλλάξει» και γι’ αυτό είναι «υποχρέωσή μας το προοδευτικό, σοσιαλιστικό άλμα προς τα εμπρός».

Ακολούθησαν πολύτιμες παρεμβάσεις από την Ρακέλ Βαρέλα από την Πορτογαλία, τον Άχμεντ Σόκι από τις ΗΠΑ, τη δημοτική σύμβουλο Αθήνας Ελένη Πορτάλιου, το δημοσιογράφο Γιάννη Κιμπουρόπουλο, τον Πάνο Κοσμά και τον Γιώργο Σαπουνά από την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και τον Γιώργο Γιαννόπουλο από το περιοδικό «Ένεκεν».

Συγκλονιστική ήταν η στιγμή που πήραν το λόγο σε διαθεσιμότητα σχολικός φύλακας και καθηγήτρια που πρωταγωνιστούν στον αγώνα ενάντια στις απολύσεις, δήλωσαν την ακλόνητη θέλησή τους να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι «να γυρίσουν πίσω» όλοι οι απολυμένοι και καταχειροκροτήθηκαν επανειλημμένα σε κλίμα έντονης φόρτισης, κλείνοντας μια πολύ «γεμάτη» ημέρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Φωτογραφίες από τη διεθνή συνάντηση, μπορείτε να δείτε εδώ:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.642979939084555.1073741880.439...