Η ακροδεξιά, το βαθύ κράτος και οι εκλογές

Κα­τα­δι­κα­σμέ­νοι νε­ο­να­ζί, επι­φα­νείς επι­χει­ρη­μα­τί­ες, κο­ρυ­φαί­οι δι­κα­στι­κοί, ανώ­τα­τοι στρα­τιω­τι­κοί, πρώην τη­λε­περ­σό­νες, εκ­κο­λα­πτό­με­νοι φυ­ρε­ρί­σκοι, μι­μη­τές του Όρ­μπαν και πάσης φύ­σε­ως «πα­τριώ­τες» διεκ­δι­κούν την ψήφο στα δεξιά της ΝΔ. Η ομο­λο­γου­μέ­νως φαι­δρή με­τα­ξύ τους αντι­πα­ρά­θε­ση, ανα­δει­κνύ­ει δυ­στυ­χώς τη διεκ­δί­κη­ση ενός υπαρ­κτού πο­λι­τι­κού ρεύ­μα­τος, με το οποίο κα­λεί­ται να ανα­με­τρη­θεί δυ­να­μι­κά το επό­με­νο διά­στη­μα η Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά και το αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα.

Κρά­τος και άκρα δεξιά

Πολ­λοί αστοί δη­μο­σιο­λό­γοι έπε­σαν από τα σύν­νε­φα που ένας κο­ρυ­φαί­ος δι­κα­στι­κός λει­τουρ­γός, ένας πρώην αντει­σαγ­γε­λέ­ας του Αρεί­ου Πάγου, όπως ο Ανα­στά­σιος Κα­νελ­λό­που­λος, επέ­λε­ξε να ξε­πλύ­νει τον Κα­σι­διά­ρη χωρίς ίχνος ντρο­πής. Την ίδια έκ­πλη­ξη έδει­ξαν και όταν τε­λι­κώς στη θέση του αντει­σαγ­γε­λέα, κα­τέ­λη­ξε ένας Τα­ξί­αρ­χος και Κα­θη­γη­τής της Στρα­τιω­τι­κής Σχο­λής Ευ­ελ­πί­δων, ο Δη­μή­τριος Χα­τζη­λιά­δης. Επι­βε­βαί­ω­σαν με την έκ­πλη­ξή τους ότι μάλ­λον ζουν σε άλλη χώρα όλοι αυτοί οι τη­λε­σχο­λια­στές. Ή μάλ­λον ζουν στην ίδια χώρα αλλά σε άλλη κοι­νω­νία. Η ακρο­δε­ξιά έχει ισχυ­ρές ρίζες στο ελ­λη­νι­κό βαθύ κρά­τος δια­χρο­νι­κά. Δεν είναι τυ­χαίο ότι, μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρι­λί­ου, ο ει­σαγ­γε­λέ­ας του Αρεί­ου Πάγου, Κων­στα­ντί­νος Κόλ­λιας, λα­τρε­μέ­νος από το πα­λά­τι και την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή πτέ­ρυ­γα της ΕΡΕ, υπήρ­ξε ο πρώ­τος χου­ντι­κός πρω­θυ­πουρ­γός από τον Απρί­λιο μέχρι το Δε­κέμ­βριο του 1967. Δεν είναι τυ­χαίο ότι ακόμη και το σα­ρω­τι­κό κύμα της με­τα­πο­λί­τευ­σης δεν κα­τά­φε­ρε να τσα­κί­σει συ­θέ­με­λα τους ακρο­δε­ξιούς θύ­λα­κες στο στρα­τό, την αστυ­νο­μία, το δι­κα­στι­κό σώμα, την εκ­κλη­σία, με απο­τέ­λε­σμα σή­με­ρα, 50 χρό­νια μετά το Πο­λυ­τε­χνείο, να ξα­να­βρί­σκου­με μπρο­στά μας όλο τον εθνι­κι­στι­κό συρ­φε­τό σε όλες τις εκ­φάν­σεις του, από εγκλη­μα­τί­ες νε­ο­να­ζί και νο­σταλ­γούς της Χού­ντας, μέχρι altright πα­τριώ­τες και υμνη­τές του Όρ­μπαν και του Τραμπ.

Στο πρό­σφα­το Φό­ρουμ των Δελ­φών, ο ει­σαγ­γε­λέ­ας του Αρεί­ου Πάγου, Ισί­δω­ρος Ντο­γιά­κος, δή­λω­σε ότι «ο δι­κα­στής βρί­σκε­ται με­τα­ξύ θεού και αν­θρώ­πων». Ενί­ο­τε αυτός ο θεός φο­ρά­ει γα­λα­νό­λευ­κα και οι πι­στοί του κρα­τούν μα­χαί­ρια με αίμα. Επί δε­κα­ε­τί­ες οι νε­ο­να­ζί δρού­σαν εγκλη­μα­τι­κά και ανε­ξέ­λεγ­κτα χωρίς κα­νείς να τους στα­μα­τή­σει. Προ­εί­χαν, άλ­λω­στε, οι αβά­σι­μες διώ­ξεις εις βάρος συν­δι­κα­λι­στών, ακτι­βι­στών, αγω­νι­στών της Αρι­στε­ράς και του αναρ­χι­κού χώρου. Ακόμη και στη δίκη της Χρυ­σής Αυγής, η ει­σαγ­γε­λέ­ας λει­τουρ­γώ­ντας ως «ει­σαγ­γε­λέ­ας υπε­ρά­σπι­σης» ζη­τού­σε να μην προ­φυ­λα­κι­στούν οι νε­ο­να­ζί και μετά από λίγες ημέ­ρες ο Χρή­στος Παπ­πάς ήταν άφα­ντος χωρίς η αστυ­νο­μία να ξέρει τί­πο­τα. Τι να πει κα­νείς όμως όταν τα πο­σο­στά της Χρυ­σής Αυγής στα σώ­μα­τα ασφα­λεί­ας ήταν στο… θεό. Μετά την ιστο­ρι­κή κα­τα­δί­κη των νε­ο­να­ζί τον Οκτώ­βρη του 2020, πολλά ση­μα­ντι­κά στε­λέ­χη της εγκλη­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης απο­φυ­λα­κί­στη­καν σχε­δόν αμέ­σως, ενώ ο Κα­σι­διά­ρης αφέ­θη­κε να κάνει επί μήνες πο­λι­τι­κή προ­πα­γάν­δα μέσα από τη φυ­λα­κή. Μι­λά­με για τον ορι­σμό της προ­νο­μια­κής με­τα­χεί­ρι­σης των νε­ο­να­ζί σε όλα τα επί­πε­δα, την ίδια ώρα που στη δίκη της Ηριάν­νας για πα­ρά­δειγ­μα θε­ω­ρή­θη­κε επι­βα­ρυ­ντι­κό στοι­χείο ένα τα­ξί­δι στη Βαρ­κε­λώ­νη, επει­δή στην πόλη υπάρ­χει «ση­μα­ντι­κός αναρ­χι­κός πυ­ρή­νας».

Αστι­κή ανι­κα­νό­τη­τα και υπο­κρι­σία

Ο όψι­μος αντι­φα­σι­σμός της ΝΔ είναι προ­σχη­μα­τι­κός και υπο­κρι­τι­κός. Όπως αντί­στοι­χα και οι αντι­πο­λι­τευ­τι­κές κρι­τι­κές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ανού­σιες και ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κές. Στο παρά πέντε των εκλο­γών η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, αντι­λαμ­βα­νό­με­νη τη ση­μα­ντι­κή απώ­λεια ψήφων εκ δε­ξιών της, επι­χεί­ρη­σε να φρε­νά­ρει το κα­τέ­βα­σμα Κα­σι­διά­ρη στις εκλο­γές. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτό που κα­τά­φε­ρε με τους τρα­γι­κούς χει­ρι­σμούς της επί του θέ­μα­τος, είναι να ξα­να­βγά­λει τους νε­ο­να­ζί στον αφρό. Αφού κα­νο­νι­κο­ποί­η­σε το ρα­τσι­στι­κό λόγο και τις ξε­νο­φο­βι­κές αντι­λή­ψεις στο δη­μό­σιο διά­λο­γο, δί­νο­ντας ζω­τι­κό πο­λι­τι­κό χώρο στους κάθε λογής Κα­σι­διά­ρη­δες να χύ­σουν το πο­λι­τι­κό τους δη­λη­τή­ριο, ήρθε την ύστα­τη στιγ­μή να τους στα­μα­τή­σει με μέσα αμ­φί­βο­λης απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας και συ­νταγ­μα­τι­κό­τη­τας. Από­το­κο αυτής της τρα­γι­κής δια­χεί­ρι­σης ήταν να αρ­χί­σουν να ξε­πη­δούν πολ­λοί μι­κροί πα­τριώ­τες ηγε­τί­σκοι που υιο­θε­τούν κατ’ ου­σί­αν την ατζέ­ντα Κα­σι­διά­ρη, αρ­νού­με­νοι όμως ότι είναι νε­ο­να­ζί. 

Οι Τζή­με­ρος-Κρα­νι­διώ­της, οι Εμ­φιε­τζό­γλου-Μπο­γδά­νος, η Λα­τι­νο­πού­λου, ο Βε­λό­που­λος, ο Κα­νελ­λό­που­λος και πόσοι άλλοι, είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα παι­διά της ίδια πο­λι­τι­κής σχο­λής και κουλ­τού­ρας. Επι­χει­ρούν να αρ­μέ­ξουν το πο­λι­τι­κό γάλα της ακρο­δε­ξιάς αγε­λά­δας, κα­τα­λα­βαί­νο­ντας ότι υπάρ­χει πο­λι­τι­κό κενό. Τα φα­γώ­μα­τα και οι αλ­λη­λο­κα­τη­γο­ρί­ες με­τα­ξύ τους ανα­δει­κνύ­ουν την πρό­θε­σή τους να ηγε­μο­νεύ­σουν σε ένα χώρο που δεί­χνει πο­λι­τι­κά ορ­φα­νός. Στη φαι­δρή και γρα­φι­κή εσω­τε­ρι­κή ακρο­δε­ξιά αντι­πα­ρά­θε­ση, κά­ποιοι όπως οι Εμ­φιε­τζό­γλου-Μπο­γδά­νος ή η Αφρο­δί­τη Λα­τι­νο­πού­λου, μπή­καν τόσο άγαρ­μπα και αδη­φά­γα που δεν προ­έ­βλε­ψαν ούτε τις τυ­πι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις κα­θό­δου στις εκλο­γές, με απο­τέ­λε­σμα να δώ­σουν πά­τη­μα στον Άρειο Πάγο να τους απο­κλεί­σει και ικα­νο­ποί­η­ση στη ΝΔ που απαλ­λά­χθη­κε από κά­ποιες απώ­λειες ψήφων στα δεξιά της.  Το ανη­συ­χη­τι­κό, όμως πέραν των πα­ρα­πά­νω γρα­φι­κών αρ­χη­γί­σκων, είναι ότι ανα­συ­γκρο­τεί­ται η ακρο­δε­ξιά και σε επί­πε­δο δρό­μου. Η επα­νεμ­φά­νι­ση του με­τώ­που νε­ο­λαί­ας της Χρυ­σής Αυγής με την επί­θε­ση σε καλ­λι­τέ­χνη από τη Βό­ρεια Μα­κε­δο­νία στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, οι επι­μέ­ρους μα­θη­τι­κές εθνι­κι­στι­κές ομά­δες που δρουν στις γει­το­νιές των με­γά­λων πό­λε­ων και οι συ­γκε­ντρώ­σεις αλ­λη­λεγ­γύ­ης για τον κα­τα­δι­κα­σμέ­νο Κα­σι­διά­ρη, αντι­κα­το­πτρί­ζουν την ανα­σύ­στα­ση του χώρου σε όλα τα επί­πε­δα.

Ο τα­κτι­κι­σμός της ΝΔ στη δια­χεί­ρι­ση του ζη­τή­μα­τος Κα­σι­διά­ρη είναι εμ­φα­νής από πε­ντα­κό­σιες δια­φο­ρε­τι­κές πλευ­ρές. Οι τρο­πο­λο­γί­ες που έφερε κα­θυ­στε­ρη­μέ­να η κυ­βέρ­νη­ση, αντί να έχουν ως βάση την κα­τα­δι­κα­στι­κή από­φα­ση εις βάρος της νε­ο­να­ζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης, αξιο­ποιούν τη θε­ω­ρία των δύο άκρων και ανοί­γουν πολύ επι­κίν­δυ­νες ατρα­πούς. Ο Άρειος Πάγος κα­λεί­ται να κάνει ου­σια­στι­κό έλεγ­χο πάνω στις δια­κη­ρύ­ξεις των κομ­μά­των και το κατά πόσο αυτές αντι­βαί­νουν την ελεύ­θε­ρη λει­τουρ­γία του πο­λι­τεύ­μα­τος. Με αυτόν τον τρόπο η ΝΔ επε­δί­ω­ξε να αντλή­σει πο­λι­τι­κή υπε­ρα­ξία, ταυ­τί­ζο­ντας τα δύο «άκρα». Πα­ράλ­λη­λα, όμως, έδωσε υπε­ρε­ξου­σί­ες στον Άρειο Πάγο, κα­θι­στώ­ντας τον ρυθ­μι­στή της πο­λι­τι­κής ζωής της χώρας. Και εδώ συ­να­ντού­με τον πλήρη πα­ρα­λο­γι­σμό. Επει­δή, η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη δεν έχει εμπι­στο­σύ­νη στην κρίση του αρ­μό­διου τμή­μα­τος του Αρεί­ου Πάγου, με τρο­πο­λο­γία της τε­λευ­ταί­ας στιγ­μής, θε­σμο­θέ­τη­σε την ολο­μέ­λεια του πο­λι­τι­κού τμή­μα­τος του Αρεί­ου Πάγου, η οποία θα κρί­νει επί της εγκυ­ρό­τη­τας της κα­θό­δου ενός κόμ­μα­τος στις εκλο­γές. Προ­φα­νώς βρί­σκο­νται σε πα­νι­κό, γε­γο­νός που αβα­ντά­ρει ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο τους Κα­σι­διά­ρη­δες.

Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά

Η τροπή που έχει πάρει η πο­λι­τι­κή συ­ζή­τη­ση γί­νε­ται άκρως επι­κίν­δυ­νη και η Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά πρέ­πει να ισορ­ρο­πή­σει ανά­με­σα σε δύο ορα­τούς κιν­δύ­νους. Από τη μία δεν πρέ­πει να δια­χυ­θεί μέσα στη θε­σμι­κή θω­ρά­κι­ση που προ­ω­θεί ο αστι­σμός ένα­ντι των νε­ο­να­ζί, από την άλλη δεν πρέ­πει να υπο­τι­μή­σει τη ση­μα­σία των εκλο­γι­κών φραγ­μών που πρέ­πει να μπουν σε νε­ο­να­ζι­στι­κές εγκλη­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις. Ο κα­λύ­τε­ρος οδο­δεί­κτης στο πώς πρέ­πει να χτί­σου­με την επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία μας, είναι οι κα­τευ­θυ­ντή­ριες γραμ­μές που δί­νουν οι συ­νή­γο­ροι Πο­λι­τι­κής Αγω­γής στη δίκη της Χρυ­σής Αυγής, οι οποί­οι επι­ση­μαί­νουν ότι θα πρέ­πει να απο­κλεί­ο­νται από τη συμ­με­το­χή στις εκλο­γές κόμ­μα­τα των οποί­ων η ηγε­σία έχει κα­τα­δι­κα­σθεί για τα εγκλή­μα­τα των άρ­θρων 187 και 187Α του Ποι­νι­κού Κώ­δι­κα, καθώς και συ­να­σπι­σμοί κομ­μά­των στους οποί­ους συμ­με­τέ­χει τέ­τοιο κόμμα ή συν­δυα­σμοί ανε­ξαρ­τή­των στους οποί­ους συμ­με­τέ­χει τέ­τοιο φυ­σι­κό πρό­σω­πο. Ο απο­κλει­σμός αυτός όμως θα πρέ­πει να επι­βλη­θεί εφό­σον οι πρά­ξεις αυτών των φυ­σι­κών προ­σώ­πων τε­λέ­σθη­καν στο πλαί­σιο δρά­σης κόμ­μα­τος που δι­ηύ­θυ­ναν ή εκ­προ­σώ­πη­σαν ή στο όνομα αυτού, με κί­νη­τρο να­ζι­στι­κό ή ρα­τσι­στι­κό.

Αυτή είναι η μο­να­δι­κά απο­δε­κτή λύση από την Αρι­στε­ρά. Όλα τα υπό­λοι­πα είναι πο­λι­τι­κά παι­χνί­δια, που αξιο­ποιούν τη θε­ω­ρία των δύο άκρων, ερ­γα­λειο­ποιούν τη δι­κα­στι­κή εξου­σία και τε­λι­κώς κα­τα­φέρ­νουν το αντί­στρο­φο απο­τέ­λε­σμα από αυτό που επι­διώ­κουν: να ενι­σχύ­σουν δη­λα­δή κοι­νω­νι­κά τις δυ­νά­μεις που αντι­μά­χο­νται τη δη­μο­κρα­τία σε όλες τις μορ­φές της, παρά να τις πε­ριο­ρί­σουν. Από εκεί και πέρα, όμως, η πάλη απέ­να­ντι στο φα­σι­σμό δεν εξα­ντλεί­ται στις εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Είναι μια πάλη πο­λυ­ε­πί­πε­δη και διαρ­κής. Σε μια πε­ρί­ο­δο που έχει ανα­βαθ­μι­στεί ο ρα­τσι­στι­κός λόγος και η ΝΔ με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αντι­μά­χο­νται ποιος έχτι­σε πρώ­τος τους φρά­χτες στον Έβρο και ποιος στα­μά­τη­σε τις ροές προ­σφύ­γων στο Αι­γαίο, είναι πολύ ση­μα­ντι­κό να σφυ­ρη­λα­τη­θεί μια ισχυ­ρή επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία και συν­θη­μα­το­λο­γία απέ­να­ντί τους. Και αυτό απαι­τεί την όξυν­ση των αντι­ρα­τσι­στι­κών αντα­να­κλα­στι­κών στις γει­το­νιές, στους χώ­ρους δου­λειάς, στα σχο­λεία και τις σχο­λές. Το αντι­ρα­τσι­στι­κό φε­στι­βάλ φέτος το κα­λο­καί­ρι είναι μια πολύ καλή ευ­και­ρία συ­ζή­τη­σης, ζύ­μω­σης και ορ­γά­νω­σης αγώ­νων στην κα­τεύ­θυν­ση ενός με­τώ­που που θα βάζει φρένο στους φα­σί­στες και σε όσους τους δί­νουν πο­λι­τι­κό οξυ­γό­νο. Μόνο έτσι θα κα­τα­φέ­ρου­με να ανα­πνεύ­σου­με εμείς, πα­λεύ­ο­ντας για μια κοι­νω­νία χωρίς πό­λε­μο, φτώ­χεια και ρα­τσι­σμό.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά