Η αντίσταση θρέφει την αλληλεγγύη: Μια ανταπόκριση από το Σικάγο

Ήταν ίσως ο μεγαλύτερος αριθμός διαδηλωτών σε μια μέρα στην ιστορία των ΗΠΑ -ξεπερνώντας ακόμα και τις Πορείες Γυναικών του 2017. Επιπλέον, η σύνθεση του πλήθους ήταν πιο νεανική και πιο πολυφυλετική σε σύγκριση με την πρώτη Μέρα Όχι Σε Βασιλιάδες (αν και εξακολουθούσε να απέχει αρκετά από το να είναι αρκετά αντιπροσωπευτική των Μαύρων και Καφέ/Μελαμψών πληθυσμών των ΗΠΑ).

Η τεράστια συμμετοχή δείχνει το πόσο δραματικά έχει στραφεί η λαϊκή κοινή γνώμη ενάντια στον Τραμπ από όταν βίωσε την πραγματικότητα του αντιμεταναστευτικού του κυνηγιού μαγισσών, ειδικά στις πόλεις όπου η ICE και άλλοι ομοσπονδιακοί πράκτορες τρομοκρατούν τις μεταναστευτικές κοινότητες. Για παράδειγμα στο Σικάγο, όπου οι μπράβοι της ICE και της Συνοριοφυλακής περιφέρονται στους δρόμους ξυλοκοπώντας (και ενίοτε πυροβολώντας) αδιάκριτα ανθρώπους με Λατινοαμερικάνικα χαρακτηριστικά, ο αριθμός των διαδηλωτών στις 18 Οκτώβρη ξεπέρασε τις 100.000 -σε μια πορεία που εκτεινόταν στα 2 μίλια διαπερνώντας το κέντρο της πόλης.

Το Σικάγο σίγουρα θυμίζει εμπόλεμη ζώνη από τις 9 Σεπτέμβρη, όταν και ξεκίνησε η λεγόμενη επιχείρηση «Midway Blitz» της ICE. Σε ένα μόνο παράδειγμα, τη νύχτα της 30ης Σεπτέμβρη, 300 ομοσπονδιακοί πράκτορες κατέβηκαν από ελικόπτερα Black Hawk και από φορτηγά χωρίς σήμανση και εισέβαλλαν σε ένα συγκρότημα διαμερισμάτων στην περιοχή του South Shore όπου ζουν κυρίως Μαύροι κάτοικοι. Έσπασαν παράθυρα, έσπασαν πόρτες, έδεσαν τα χέρια όλων των κατοίκων τη στιγμή που αυτοί ξυπνούσαν και συνέλαβαν δεκάδες πολίτες των ΗΠΑ στην πολύωρη διάρκεια της επιδρομής.

Αποδείχθηκε ότι στους ανθρώπους γενικά δεν αρέσει να απειλούν τους γείτονές τους ένοπλοι κρατικοί τραμπούκοι. Αυτό ήταν το βασικό ενοποιητικό θέμα των διαδηλώσεων, μαζί με την εναντίωση στον υφέρποντα φασισμό. Οι επίσημες, τυποποιημένες πικέτες «Καταργήστε την ICE» και «Κάτω τα Χέρια από το Σικάγο», συνοδεύονταν από συνθήματα όπως «Οι μετανάστες είναι καλοδεχούμενοι εδώ» και «Κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος». 

Η αντίδραση του Ντόναλντ Τραμπ σε αυτή τη μαζική κινητοποίηση εμφανίστηκε το ίδιο βράδυ στο Truth Social: Εκεί ο ίδιος ανέβασε ένα βίντεο που δημιουργήθηκε με AI, το οποίο δείχνει τον Τραμπ να φορά  στέμμα και να πιλοτάρει ένα μαχητικό αεροσκάφος με όνομα «Βασιλιάς Τραμπ», το οποίο έριχνε τεράστιες ποσότητες ενός καφέ υγρού που έμοιαζε πολύ με περιττώματα πάνω σε ένα πλήθος διαδηλωτών στην Times Square της Νέας Υόρκης [Αυτό θα μείνει στην ιστορία].

Πριν καν γίνουν οι πορείες Όχι Βασιλιάδες, οι Ρεπουμπλικάνοι του MAGA είχαν χαρακτηρίσει όσους διαδηλώσουν ως υποστηρικτές της «τρομοκρατίας». Για παράδειγμα, η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Κάρολιν Λίβιτ, διακήρυξε: «Η εκλογική βάση του Δημοκρατικού Κόμματος αποτελείται από τρομοκράτες της Χαμάς, παράνομους αλλοδαπούς και βίαιους εγκληματίες». 

Την παραμονή των συγκεντρώσεων, ο Πρόεδρος του Οίκου των Αντιπροσώπων, Μάικ Τζόνσον, δήλωσε: «Την αναφέρουμε με την πιο ακριβή της περιγραφή: Η Συγκέντρωση Μίσους Κατά της Αμερικής. Θα μαζευτούν οι Μαρξιστές, οι σοσιαλιστές, οι υποστηρικτές των αντίφα, οι αναρχικοί και η πτέρυγα υπέρ της Χαμάς του ακροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος. Αυτό είναι το σύγχρονο Δημοκρατικό Κόμμα».

Αλλά αντί για μίσος, οι διαδηλώσεις εξέπεμπαν μια ατμόσφαιρα συγκλονιστικής ανάτασης κι ευφορίας -εν μέρει επειδή η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη- και μεγάλες δόσεις χιούμορ, χάρη στις αυτοσχέδιες πικέτες και χαρτόνια που είχαν φέρει πολλοί άνθρωποι, με συνθήματα όπως «Don’t panic, we’re just Hispanic!» [Μη Πανικοβάλλεστε, Απλά Ισπανόφωνοι είμαστε]. Κάποιοι διαδηλωτές φορούσαν στολές μεταμφίεσης, ενώ άλλοι κρατούσαν πλακάτ που έδειχναν τον Τραμπ με χιτλερικό μουστάκι ή σε διάφορες μη-κολακευτικές πόζες. 

Οι διαδηλώσεις προσέλκυσαν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που δεν είχαν ξανασυμμετέχει σε κινητοποίηση, αλλά και πολλούς που συμμετείχαν ήδη σε κάποιο από τα «Δίκτυα Ταχείας Αντίδρασης» που έχουν οργανώσει οι ακτιβιστές υπέρ των δικαιωμάτων των μεταναστών σε κάθε γειτονιά, σε όλη την πόλη και στα προάστιά της.

Αυτά τα δίκτυα γειτονιάς υπάρχουν όσο καιρό υπάρχει και η ICE, αλλά έχουν πολλαπλασιαστεί ξεπηδώντας σαν μανιτάρια από όταν ανέλαβε την εξουσία το Τραμπ το Γενάρη -προκειμένου να καλύψουν τις πολλές ανάγκες ενός φοβισμένου μεταναστευτικού πληθυσμού.

Άτομα προσφέρονται εθελοντικά να βοηθήσουν στη διανομή φυλλαδίων «Μάθε τα Δικαιώματά σου» στις μεταναστευτικές κοινότητες. Δημιουργούν μόνιμα ανοιχτές τηλεφωνικές και διαδικτυακές γραμμές επικοινωνίας για να ειδοποιείται το δίκτυο όταν υπάρχει υποψία εμφάνισης της ICE. Όταν την επιβεβαιώσουν, το αναμεταδίδουν σε όλη τη γειτονιά. Διανέμουν επίσης σε όλους τους κατοίκους της γειτονιάς ένα σετ με σφυρίχτρες, μαζί με διάφορα «σινιάλα» που μπορούν να χρησιμοποιήσουν όταν εντοπίζουν την ICE στην περιοχή ή όταν η ICE επιτίθεται σε κάποιον εκεί κοντά. Όσοι οδηγούν αυτοκίνητο, πατούν τις κόρνα τους μόλις δουν μπράβους της ICE στην περιοχή.

Αρκετοί μετανάστες φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους για να πάνε για ψώνια ή να πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο, οπότε το δίκτυο αναθέτει σε εθελοντές να αναλαμβάνουν συγκεκριμένες οικογένειες, ώστε να πηγαίνουν αυτοί να κάνουν τα ψώνια, να συνοδεύουν τα παιδιά και να βοηθούν με άλλες βασικές ανάγκες της ζωής.

Οι άνθρωποι που πλημμύρισαν τους δρόμους όλης της χώρας στις 18 Οκτώβρη είναι σαν αυτούς που περιγράφηκαν παραπάνω. Πολλοί από αυτούς είναι καινούργιοι στην ακτιβιστική δράση και έχουν ενεργοποιηθεί με την αίσθηση του κατεπείγοντος απέναντι στον αυταρχισμό που κατακλύζει ραγδαία την κοινωνία στις ΗΠΑ. 

Η βασική οργανωτική δύναμη του Όχι Βασιλιάδες είναι ο συνασπισμός «Indivisible» (Αδιαίρετοι), του οποίου στόχος είναι να προκαλεί την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή δίνοντας έμφαση στην ενότητα, τον πατριωτισμό και την μη-βία. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τον εξαιρετικό επιτυχημένο χαρακτήρα των διαδηλώσεων -όχι μόνο για το μέγεθος τους, αλλά και για το αίσθημα αλληλεγγύης που κυριάρχησε σε αυτές.

Αλλά το «Indivisible» δεν κρύβει τους δεσμούς του με το Δημοκρατικό Κόμμα, και πολιτικά στελέχη των Δημοκρατικών είχαν εξέχουσα θέση ως ομιλητές στις 18 Οκτώβρη. Στο Σικάγο μίλησαν από την εξέδρα ο Δήμαρχος Μπράντον Τζόνσον και ο Κυβερνήτης Τζέι Μπι Πρίτζκερ. Η Γερουσιαστής Ελίζαμπεθ Γουόρεν μίλησε στη Βοστώνη, ο Γερουσιαστής Τσακ Σούμερ στη Νέα Υόρκη κλπ. Ο Γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς, που αν και είναι τυπικά ανεξάρτητος συνεργάζεται κοινοβουλευτικά με τους Δημοκρατικούς, μίλησε στην Ουάσινγκτον. 

Οι δεσμοί του «Indivisible» με τους Δημοκρατικούς το εμποδίζουν επίσης να υποστηρίξει την απελευθέρωση των Παλαιστινίων, λόγω της αδιάλλακτης υποστήριξης του κόμματος στο Ισραήλ, ακόμα και στη διάρκεια της γενοκτονίας των τελευταίων δύο χρόνων. Οι οργανωτές του Όχι Βασιλιάδες παρέμειναν σιωπηλοί πάνω στο ζήτημα της Παλαιστίνης. Γι’ αυτό το λόγο, τη μέρα Όχι Βασιλιάδες εμφανίστηκαν πολλές Αμερικανικές σημαίες αλλά πολύ λίγες Παλαιστινιακές.

Επιπλέον, σε μια συγκυρία που το Δημοκρατικό Κόμμα είναι σχεδόν εξίσου αντιδημοφιλές με τους Ρεπουμπλικάνους, το Indivisible δεν εξέφρασε αυτό το ενισχυόμενο αίσθημα, προτιμώντας αντίθετα να καλέσει τους διαδηλωτές να «πάνε να ψηφίσουν» (Δημοκρατικούς) στις επόμενες εκλογές ως μοναδική του έκκληση για δράση.

Μόνο να αναρωτηθούμε μπορούμε για το πόσοι από αυτό το πλήθος διαδηλωτών θα μπορούσαν να είναι ανοιχτοί στην δημιουργία μιας αριστερής εναλλακτικής αντί των Δημοκρατικών, καθώς δεν τους παρουσιάστηκε καμιά τέτοια ορατή επιλογή.

Οι δυνατότητες αυτού του αναδυόμενου κινήματος διαμαρτυρίας -που περιλαμβάνει και τις μαζικές διαδηλώσεις αλλά και τον ακτιβισμό σε επίπεδο βάσης που θέτει τα θεμέλια για μακροπρόθεσμη οργάνωση- μπορούν εύκολα να πνιγούν από τους περιορισμούς που επιβάλει το Δημοκρατικό Κόμμα. Κάπως έτσι κέρδισαν οι Δημοκρατικοί την φήμη τους ως «νεκροταφείο των κοινωνικών κινημάτων» στη διάρκεια του περασμένου αιώνα.

Τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, η αμερικανική πολιτική κυριαρχήθηκε από το νεοφιλελευθερισμό -ένα σχέδιο της άρχουσας τάξης να μεταφέρει πλούτο από την εργατική τάξη προς τους επιχειρηματίες- που υποστηρίχθηκε και από τους Δημοκρατικούς και από τους Ρεπουμπλικάνους. Η επιτυχία αυτού του σχεδίου κατέληξε στην εκτίναξη του Τραμπ στην εξουσία. Στη διάρκεια αυτής της μακράς νεοφιλελεύθερης εποχής, η ανεξάρτητη από τους Δημοκρατικούς οργανωμένη Αριστερά τελικά καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς.

Ο δρόμος μπροστά μας είναι μακρύς, αλλά η επιλογή που αντιμετωπίζουμε είναι να αγωνιστούμε ή να παραδοθούμε στον αυταρχισμό.

Και ο αριθμός των ανθρώπων που ριζοσπαστικοποιούνται από την προεδρία Τραμπ δείχνει ότι υπάρχει το ανθρώπινο υλικό για να χτίσουμε το είδος των κινημάτων που χρειαζόμαστε για να πετύχουμε μετασχηματιστικές αλλαγές, με βάση την πολιτική της αλληλεγγύης και του διεθνισμού.