Η ΔΑΠ και οι «ανεξάρτητοι» στην υπηρεσία του συστήματος

Οι φε­τι­νές φοι­τη­τι­κές εκλο­γές, στις 16 του Μάη, διε­ξά­γο­νται μέσα σε ένα κλίμα διευ­ρυ­μέ­νης απο­πο­λι­τι­κο­ποί­η­σης, απο­γο­ή­τευ­σης και προ­σή­λω­σης στον ατο­μι­κό δρόμο. Αυτή η κα­τά­στα­ση απο­τε­λεί το πιο ευ­νοϊ­κό πεδίο ανά­πτυ­ξης για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αλλά και για διά­φο­ρες «ανε­ξάρ­τη­τες» πα­ρα­τά­ξεις που επι­διώ­κουν την πα­γί­ω­ση της εκ­παι­δευ­τι­κής ανα­διάρ­θρω­σης στα πα­νε­πι­στή­μια και απο­θε­ώ­νουν τις πο­λι­τι­κές που τσα­κί­ζουν την κοι­νω­νία. Έτσι και φέτος δε θα λεί­ψουν τα κα­θιε­ρω­μέ­να ευ­τρά­πε­λα από τις συ­στη­μι­κές δυ­νά­μεις στις σχο­λές.

Η ΔΑΠ και οι τα­κτι­κές της

Είναι γνω­στό ότι η ΔΑΠ έχει μια μακρά πα­ρά­δο­ση αξιο­ποί­η­σης κάθε μέσου για την αύ­ξη­ση των εκλο­γι­κών πο­σο­στών της. Τα τε­λευ­ταία χρό­νια της επι­βο­λής των πιο βάρ­βα­ρων μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών συ­νει­δη­το­ποί­η­σε εντο­νό­τε­ρα ότι όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο υπο­βαθ­μί­ζο­νται οι Φοι­τη­τι­κοί Σύλ­λο­γοι και οι συλ­λο­γι­κές διεκ­δι­κή­σεις τόσο πε­ρισ­σό­τε­ρο θα διευ­ρύ­νε­ται η επιρ­ροή της. Κάπως έτσι, έχει στα­μα­τή­σει να μπαί­νει στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις ή ακόμη και να εμ­φα­νί­ζε­ται στα ΔΣ των Συλ­λό­γων επι­διώ­κο­ντας την πλήρη απο­σάρ­θρω­σή τους και την κολ­λε­γιο­ποί­η­ση των σχο­λών. Η ΔΑΠ ονει­ρεύ­ε­ται ένα πα­νε­πι­στή­μιο με δί­δα­κτρα, με πα­νε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία, με ερ­γο­λα­βί­ες στα πάντα και με φοι­τη­τές-ρο­μπότ που θα πρέ­πει να σπου­δά­ζουν και να δου­λεύ­ουν πα­ράλ­λη­λα προ­κει­μέ­νου να επι­βιώ­σουν. «Μαζί σου γί­νε­ται» μας ενη­με­ρώ­νει η φε­τι­νή προ­ε­κλο­γι­κή αφίσα της χωρίς να μας ενη­με­ρώ­νει όμως για το τι θα γίνει με τις απλή­ρω­τες κα­θα­ρί­στριες του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, τα δί­δα­κτρα που έχουν επι­βλη­θεί στα με­τα­πτυ­χια­κά προ­γράμ­μα­τα, τις άκρι­τες συγ­χω­νεύ­σεις σχο­λών (Πα­νε­πι­στή­μιο Δυ­τι­κής Ατ­τι­κής), τις δια­σπά­σεις πτυ­χί­ων (ΦΠΨ) και την από­σπα­ση επαγ­γελ­μα­τι­κών δι­καιω­μά­των από τα πτυ­χία.

Η απά­ντη­ση της ΔΑΠ τα προη­γού­με­να χρό­νια μπο­ρεί να βρι­σκό­ταν στη διορ­γά­νω­ση φα­ντα­χτε­ρών πάρτυ σε με­γά­λα clubs της Αθή­νας ή σε εκ­δρο­μές στη Μύ­κο­νο και στην Αρά­χω­βα ή στην εξα­γο­ρά φοι­τη­τών μέσα από την πα­ρο­χή ση­μειώ­σε­ων. Τώρα όμως η ΔΑΠ δεν επι­διώ­κει απλά να τρα­βή­ξει τα βλέμ­μα­τα της φοι­τη­τι­κής κοι­νό­τη­τας μα­κριά από τα προ­βλή­μα­τά της. Τώρα περ­νά­ει στην αντε­πί­θε­ση προ­σπα­θώ­ντας να τσα­κί­σει όσους αγω­νί­ζο­νται ενά­ντια σε αυτά τα προ­βλή­μα­τα. Αυτό περ­νά­ει μέσα από την υπο­βάθ­μι­ση και την κα­τάρ­ρευ­ση των συλ­λο­γι­κών δια­δι­κα­σιών. Η από­φα­ση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Νο­μι­κής είναι εν­δει­κτι­κή. Το συ­γκε­κρι­μέ­νο τμήμα της ΔΑΠ απο­φά­σι­σε να μη συμ­με­τά­σχει στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές εφό­σον αυτές γί­νουν στο χώρο της σχο­λής και αντ’ αυτού πρό­τει­νε τη διε­ξα­γω­γή τους σε άλλο χώρο εκτός του ασύ­λου. Προ­φα­νέ­στα­τα οι υπό­λοι­πες πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις δια­φώ­νη­σαν υπε­ρα­σπι­ζό­με­νες τον κοι­νω­νι­κό χώρο στον οποίο δρουν και για τον οποίο κα­λού­νται να ψη­φί­σουν οι φοι­τη­τές/τριες. Εκλο­γές σε κτί­ρια όπως το Ζάπ­πειο, που αστυ­νο­μεύ­ο­νται, που έχουν πα­ράλ­λη­λες εκ­δη­λώ­σεις, που πα­ρα­κο­λου­θού­νται από κά­με­ρες και που βρί­σκο­νται μα­κριά από το άσυλο, είναι απο­κλει­στι­κά εκλο­γές που εξυ­πη­ρε­τούν τον εκλο­γι­κό μη­χα­νι­σμό της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και όχι το ΦΣ της Νο­μι­κής.

Ανε­ξάρ­τη­τοι: η άλλη όψη του ίδιου νο­μί­σμα­τος

Βα­σι­κό ρόλο στην επα­να­σύ­στα­ση της ΔΑΠ προς μια ακόμη πιο δεξιά αντι­δρα­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση, πέρα από τις ομι­λί­ες του Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη στα συ­νέ­δριά της, έπαι­ξε και η εμ­φά­νι­ση «ανε­ξάρ­τη­των» μορ­φω­μά­των. Τα μορ­φώ­μα­τα αυτά έχουν κάνει την εμ­φά­νι­σή τους την τε­λευ­ταία πε­ντα­ε­τία διεκ­δι­κώ­ντας τους φοι­τη­τές με συ­ντη­ρη­τι­κά αντα­να­κλα­στι­κά αλλά σε πολύ πιο πο­λι­τι­κή βάση απ’ ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Οι ανε­ξάρ­τη­τοι πα­ρό­τι στην πλειο­ψη­φία των πε­ρι­πτώ­σε­ων δη­λώ­νουν απο­στρο­φή για την πο­λι­τι­κή και ότι «νοιά­ζο­νται» μόνο για τη σχολή τους που «μα­στί­ζε­ται από τη δράση της Αρι­στε­ράς», στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δρουν άκρως πο­λι­τι­κά. Συ­γκρο­τή­θη­καν σε πάρα πολ­λές σχο­λές τα προη­γού­με­να χρό­νια ως μπλοκ «αντι­κα­τά­λη­ψης» ή έμπαι­ναν σε γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις με πλαί­σιο που είχε τίτλο «ανοι­χτή σχολή». Πολ­λοί από αυ­τούς διευ­κό­λυ­ναν τους ερ­γο­λά­βους που δεν πλή­ρω­ναν τις κα­θα­ρί­στριες μα­ζεύ­ο­ντας εθε­λο­ντι­κά τα σκου­πί­δια «για το καλό της σχο­λής», κα­τε­βά­ζουν αφί­σες αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων γιατί λε­ρώ­νουν τους τοί­χους της σχο­λής, συν­δια­λέ­γο­νται με κα­θη­γη­τές για να εξυ­πη­ρε­τή­σουν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους και δεν είναι αντί­θε­τοι με τον «εκ­συγ­χρο­νι­σμό» των πα­νε­πι­στη­μί­ων ακόμη κι αν αυτή περ­νά­ει μέσα από την επι­βο­λή δι­δά­κτρων και την οι­κο­νο­μι­κή επι­βά­ρυν­ση του φοι­τη­τή. Η «ελεύ­θε­ρη αγορά άλ­λω­στε θα τον αντα­μεί­ψει μετά».

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά

Απέ­να­ντι σε αυτές τις δυ­νά­μεις κα­λεί­ται να πα­λέ­ψει η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά στα πα­νε­πι­στή­μια. Το πεδίο δεν είναι κα­θό­λου ευ­νοϊ­κό. Παρ’ όλα αυτά επι­μέ­ρους πα­ρα­δείγ­μα­τα αγώ­νων όπως αυτοί που υπήρ­ξαν φέτος στα ΤΕΙ Αθή­νας-Πει­ραιά και στη Φι­λο­σο­φι­κή, όπου σχή­μα­τα της ΑΡΕΝ, των ΕΑΑΚ, του ΑΡΔΙΝ και άλλων δυ­νά­με­ων βρή­καν κοινό βη­μα­τι­σμό προ­σπα­θώ­ντας να απα­ντή­σουν στις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες των φοι­τη­τών, πρέ­πει να συ­νε­χι­στούν και να δυ­να­μώ­σουν. Σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση κι­νεί­ται τα τε­λευ­ταία χρό­νια και η κοινή εκλο­γι­κή κά­θο­δος δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς μέσα από την Αρι­στε­ρή Ανα­τρε­πτι­κή Συ­νερ­γα­σία (ΑΡΕΝ, τμήμα των ΕΑΑΚ, ΑΡΔΙΝ).

Δεν αρκεί όμως η κοινή εκλο­γι­κή κα­τα­γρα­φή. Η με­τω­πι­κή διερ­γα­σία με­τα­ξύ των πα­ρα­πά­νω δυ­νά­με­ων πρέ­πει να εμ­βα­θύ­νει κι άλλο προ­κει­μέ­νου να εκ­πλη­ρω­θεί το στοί­χη­μα του ενός σχή­μα­τος της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς ανά κοι­νω­νι­κό χώρο. Οι υπάρ­χου­σες δυ­νά­μεις με­μο­νω­μέ­να αδυ­να­τούν να απα­ντή­σουν στις επι­θέ­σεις του συ­στή­μα­τος. Χρειά­ζε­ται να υπάρ­ξει υπέρ­βα­σή τους προ­κει­μέ­νου από κοι­νού να δη­μιουρ­γή­σουν ένα αντί­πα­λο δέος στις δυ­νά­μεις που προ­σπα­θούν να επι­βάλ­λουν τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές στα πα­νε­πι­στή­μια. Στις 16 Μάη η φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά κάνει το πρώτο βήμα.