Η δυστυχία των προσφύγων και η υποκρισία της ΕΕ

Η συ­νε­χι­ζό­με­νη μα­ζι­κή άφιξη στα νησιά κα­τα­τρεγ­μέ­νων προ­σφύ­γων που προ­σπα­θούν να ξε­φύ­γουν τη φρίκη του πο­λέ­μου, δια­μορ­φώ­νει μια εκρη­κτι­κή κα­τά­στα­ση, που:

• Ανα­δει­κνύ­ει τις τρα­γι­κές επι­πτώ­σεις των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων και των πο­λέ­μων, στο Αφ­γα­νι­στάν, στη Συρία, το Ιράκ, που ανα­γκά­ζουν τους αν­θρώ­πους να φεύ­γουν από τους τό­πους τους.

• Δεί­χνει πόσο δο­λο­φο­νι­κή είναι η πο­λι­τι­κή της «Ευ­ρώ­πης- Φρού­ριο» και της απο­τρο­πής. Τα τείχη στα σύ­νο­ρα, τα συρ­μα­το­πλέγ­μα­τα, οι επι­χει­ρή­σεις «απώ­θη­σης» δεν στα­μα­τούν τις ροές των προ­σφύ­γων, παρά μόνο κά­νουν πολύ πιο επι­κίν­δυ­νη και συχνά θα­να­τη­φό­ρα την προ­σπά­θεια προ­σέγ­γι­σης, ενώ ενι­σχύ­ουν τα μα­φιό­ζι­κα δί­κτυα δια­κί­νη­σης αν­θρώ­πων. Την ίδια ώρα η Frontex συ­γκε­ντρώ­νει απλώς στα­τι­στι­κά στοι­χεία αντί να συμ­βά­λει στη διά­σω­ση, ενώ τα χρή­μα­τα της ΕΕ για τους πρό­σφυ­γες δεν φτά­νουν ποτέ σε αυ­τούς.

• Κάνει σα­φείς τις αρ­νη­τι­κές επι­πτώ­σεις των αντι­με­τα­να­στευ­τι­κών και αντι­προ­σφυ­γι­κών πο­λι­τι­κών της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης και της οδη­γί­ας Δου­βλί­νο ΙΙΙ,

• Φέρ­νει στο προ­σκή­νιο τον κίν­δυ­νο ανα­ζω­πύ­ρω­σης του ρα­τσι­σμού και της ξε­νο­φο­βί­ας και της εκ­με­τάλ­λευ­σης της όλης κα­τά­στα­σης από τις δυ­νά­μεις της ακρο­δε­ξιάς.

Απέ­να­ντι στην κα­τά­στα­ση αυτή δεν μπο­ρούν να δώ­σουν λύση τα υπο­κρι­τι­κά δά­κρυα συ­γκί­νη­σης για τα νεκρά παι­διά στις ακτές του Αι­γαί­ου από τους εκ­φρα­στές των πο­λι­τι­κών που ευ­θύ­νο­νται γι’ αυ­τούς τους θα­νά­τους. Ούτε βέ­βαια η συ­νέ­χι­ση της ίδιας πο­λι­τι­κής της κα­τα­στο­λής, της «απο­τρο­πής», της από­πει­ρας να με­τα­τρα­πούν πε­ριο­χές ή χώρες ολό­κλη­ρες σε φυ­λα­κές με­τα­να­στών και προ­σφύ­γων. Αυτό που χρειά­ζε­ται είναι μια ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κή πο­λι­τι­κή που να έχει ως αφε­τη­ρία την αλ­λη­λεγ­γύη και την αν­θρω­πιά, όπως ται­ριά­ζει ακρι­βώς σε μια χώρα που οι άν­θρω­ποί της έχουν νιώ­σει στο πετσί τους τι ση­μαί­νει προ­σφυ­γιά και με­τα­νά­στευ­ση, που σή­με­ρα βλέ­πει τους νέους της να φεύ­γουν για την ξε­νι­τειά. Στα νησιά που φτά­νουν σή­με­ρα οι πρό­σφυ­γες από τη Συρία και το Αφ­γα­νι­στάν έφτα­ναν το ’22 οι πρό­σφυ­γες από τη Μικρή Ασία. Και τότε και τώρα η απά­ντη­ση αυτού του λαού ήταν η αλ­λη­λεγ­γύη.

Μια ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κή πο­λι­τι­κή για εμάς περ­νά­ει από:

• Διε­θνείς πρω­το­βου­λί­ες για να στα­μα­τή­σουν οι πό­λε­μοι και οι επεμ­βά­σεις που τρο­φο­δο­τούν τα κύ­μα­τα της προ­σφυ­γιάς.

• Έμ­φα­ση στην ομαλή και ασφα­λή άφιξη των προ­σφύ­γων αντί για τις επι­κίν­δυ­νες πρα­κτι­κές της απο­τρο­πής που έχουν κο­στί­σει χι­λιά­δες αν­θρώ­πι­νες ζωές. Είναι αυ­το­νό­η­το αν­θρώ­πι­νο δι­καί­ω­μα να μπο­ρεί να φτά­σει με ασφά­λεια ο πρό­σφυ­γας στον τόπο προ­ο­ρι­σμού.

• Κα­τάρ­γη­ση (και όχι απλώς προ­σω­ρι­νή και με­ρι­κή ανα­στο­λή) της οδη­γί­ας Δου­βλί­νο ΙΙΙ για να μπο­ρούν να έχουν οι πρό­σφυ­γες δυ­να­τό­τη­τα με­τα­κί­νη­σης προς τον τε­λι­κό προ­ο­ρι­σμό τους, εκεί όπου έχουν συγ­γε­νείς φί­λους και συ­ντο­πί­τες που τους πε­ρι­μέ­νουν.

• Προ­στα­σία των με­τα­να­στών και των προ­σφύ­γων από τις ρα­τσι­στι­κές και ξε­νο­φο­βι­κές επι­θέ­σεις ενα­ντί­ον τους και λήψη μέ­τρων ώστε να μην επα­να­λη­φθεί το φαι­νό­με­νο αστυ­νο­μι­κών επι­θέ­σε­ων ενά­ντια στους με­τα­νά­στες.

• Δια­μόρ­φω­ση υπο­δο­μών υπο­δο­χής, πε­ρί­θαλ­ψης, σί­τι­σης και προ­σω­ρι­νής φι­λο­ξε­νί­ας των προ­σφύ­γων, σε συ­ντο­νι­σμό και με τις δρά­σεις των αλ­λη­λέγ­γυων το­πι­κών κοι­νω­νιών. Οι συ­νάν­θρω­ποί μας που παίρ­νουν το δρόμο της προ­σφυ­γιάς στις λίγες μέρες περ­νούν στη χώρα μας πρέ­πει να έχουν αξιο­πρε­πή υπο­δο­χή, ασφά­λεια, τροφή και στέγη, ώστε κάπως να απα­λυν­θεί ο πόνος τους. Απαι­τεί­ται γρή­γο­ρη ταυ­το­ποί­η­ση των προ­σφύ­γων, με επι­πλέ­ον στε­λέ­χω­ση των σχε­τι­κών υπη­ρε­σιών, πα­ράλ­λη­λα με αξιο­ποί­η­ση κάθε μέσου για την έγκαι­ρη με­τα­κί­νη­σή των προ­σφύ­γων προς τα σύ­νο­ρα για να συ­νε­χί­σουν το τα­ξί­δι τους.

Η Λαϊκή Ενό­τη­τα καλεί την υπη­ρε­σια­κή κυ­βέρ­νη­ση να στα­θεί στο ύψος των πε­ρι­στά­σε­ων ως προς την αντι­με­τώ­πι­ση των κυ­μά­των προ­σφύ­γων και να λάβει όλα τα ανα­γκαία μέτρα για την αντι­με­τώ­πι­ση του προ­βλή­μα­τος. Κα­λού­με τις άλλες Ευ­ρω­παϊ­κές χώρες να ανα­λά­βουν την ευ­θύ­νη που τους ανα­λο­γεί αλλά και να δώ­σουν άμεση και γεν­ναία οι­κο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση, ώστε να αντα­πο­κρι­θεί η Ελ­λά­δα στο οι­κο­νο­μι­κό κό­στος που συ­νε­πά­γε­ται το γε­γο­νός ότι είναι πύλη ει­σό­δου για τους πρό­σφυ­γες. Κα­λού­με τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες να απο­μο­νώ­σουν με την αν­θρω­πιά και την αλ­λη­λεγ­γύη τους κή­ρυ­κες του ρα­τσι­σμού και της μι­σαλ­λο­δο­ξί­ας και να μην ξε­χνούν ότι οι πρό­σφυ­γες δεν είναι πρό­βλη­μα, είναι άν­θρω­ποι που αντι­με­τω­πί­ζουν πρό­βλη­μα. Κα­λού­με τους πο­λί­τες να συ­στρα­τευ­τούν στον κοινό αγώνα για μια άλλη ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­λι­τι­κή, με την επί­γνω­ση ότι αυτοί που προ­ά­γουν τις δο­λο­φο­νι­κές πο­λι­τι­κές της «Ευ­ρώ­πης – Φρού­ριο» είναι οι ίδιοι που έφε­ραν τα μνη­μό­νια και τις πο­λι­τι­κές της εξα­θλί­ω­σης.