Η Εθνική Γαλλίας του 2026 θα είναι εκείνη του Εμπαπέ;

Ο Κι­λιάν Εμπα­πέ υπήρ­ξε μια από τις απο­κα­λύ­ψεις του Μου­ντιάλ, αν και όχι του πο­δο­σφαί­ρου, γε­νι­κά. Ο 19χρο­νος πο­δο­σφαι­ρι­στής βγά­ζει μάτια στα γαλ­λι­κά και τα ευ­ρω­παϊ­κά γή­πε­δα εδώ και δύο χρό­νια, του­λά­χι­στον. Δίπλα σε αυτόν, σή­κω­σαν το τρό­παιο της διορ­γά­νω­σης παί­κτες όπως ο Ντρο­γκ­μπά, ο Ουμ­τι­τί, ο Φεκίρ, ο Καντέ. Παι­διά με­τα­να­στών, τέκνα των γαλ­λι­κών αποι­κιών, επαγ­γελ­μα­τί­ες της δύ­σκο­λης κα­τα­ξί­ω­σης και φυ­σι­κά τα­λέ­ντα του πο­δο­σφαί­ρου σε κοι­νω­νί­ες βαθιά τα­ξι­κές, βαθιά εκ­με­ταλ­λευ­τι­κές, με ολο­έ­να και με­γα­λύ­τε­ρη απο­στρο­φή προς την ίδια την σύν­θε­σή τους, τους αν­θρώ­πους, τις φυλές, τις θρη­σκεί­ες, τις κο­σμο­θε­ω­ρή­σεις που τις συ­γκρο­τούν.

Η Γαλ­λία, η Ευ­ρώ­πη και πολ­λοί συ­στη­μι­κοί γρα­φιά­δες χαι­ρέ­τη­σαν την δεύ­τε­ρη κα­τά­κτη­ση του Μου­ντιάλ σαν μια ακόμη νίκη της ανο­χής και της εν­σω­μά­τω­σης. Είναι φα­νε­ρό - ψά­χνουν άλ­λο­θι για τα εγκλή­μα­τά τους. Την ώρα που νικά η «αφρι­κα­νι­κή» Γαλ­λία στο πο­δό­σφαι­ρο, η «ευ­ρω­παϊ­κή» Γαλ­λία της πο­λι­τι­κής και της προ­ε­δρί­ας Μα­κρόν κάνει τα πάλαι ποτέ απί­θα­να και αδια­νό­η­τα, δυ­να­τά, προ­κει­μέ­νου οι πρό­σφυ­γες και οι πα­ρί­ες της κοι­νω­νί­ας της να είναι και να αι­σθά­νο­νται ξε­φτι­λι­σμέ­νοι, ένο­χοι και ανε­πι­θύ­μη­τοι.

Και αυτή η δρα­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση, βέ­βαια, δεν αφορά μόνο την Γαλ­λία του Μα­κρόν, που αφε­νός ακο­λου­θεί πιστά την πρώτα σαρ­κο­ζι­κή και μετά ολα­ντι­κή πο­λι­τι­κή της «μη­δε­νι­κής ανο­χής» και αφε­τέ­ρου εξα­πο­λύ­ει στρα­τεύ­μα­τα ταυ­τό­χρο­να σε πέντε αφρι­κα­νι­κές χώρες, για να δια­σφα­λί­σει τις «επεν­δύ­σεις» του γαλ­λι­κού κε­φα­λαί­ου, ενώ πα­νη­γυ­ρί­ζει έξαλ­λα στις κερ­κί­δες των επι­σή­μων, την κα­τά­κτη­ση του τρο­παί­ου - αφορά ολό­κλη­ρη την Ευ­ρώ­πη, την εντός αλλά και την εκτός της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης.

Γιατί το ερώ­τη­μα του τί­τλου δεν είναι πια­σά­ρι­κο, απλώς για να κάνει κλικ ο πε­ρί­ερ­γος ανα­γνώ­στης και να φτά­σει έως εδώ δια­βά­ζο­ντας. Δεν έχου­με τέ­τοια μω­ρο­φι­λο­δο­ξία. Το ερώ­τη­μα είναι καυτό και υπαρ­κτό, μπρο­στά στη διο­λί­σθη­ση στον ρα­τσι­σμό και την ξε­νο­φο­βία του (ακραί­ου) κέ­ντρου και της (άκρας) δε­ξιάς - ακόμη και με­ρί­δας της «αρι­στε­ράς».

Η Εθνι­κή Γαλ­λί­ας όχι σή­με­ρα, αλλά το 2026, σε οκτώ χρό­νια από σή­με­ρα, και γε­νι­κά η Γαλ­λία ως χώρα, θα είναι η ομάδα και η χώρα των Κι­λιάν Εμπα­πέ; Η πο­λι­τι­κή, κοι­νω­νι­κή και αθλη­τι­κή «Ευ­ρώ­πη», θα είναι εκεί­νη των Κι­λιάν Εμπα­πέ; Ο ίδιος ο πο­δο­σφαι­ρι­στής, καλώς εχό­ντων των πραγ­μά­των, θα βρί­σκε­ται σε εξαι­ρε­τι­κή, αθλη­τι­κή ηλι­κία, στα 27 του χρό­νια. Όμως, δίπλα του, τότε, θα βρί­σκο­νται οι νέοι 19χρο­νοι «Εμπα­πέ» που έχουν γεν­νη­θεί στα 2006-2007, όταν ξέ­σπα­σε ο ανε­λέ­η­τος πό­λε­μος βίας και αί­μα­τος των σαρ­κο­ζι­κών αστυ­νο­μι­κών δυ­νά­με­ων στα γαλ­λι­κά προ­ά­στια για να ακο­λου­θή­σει η μα­ζι­κή νε­ο­λαι­ί­στι­κη εξέ­γερ­ση; Θα έχουν απε­λευ­θε­ρω­θεί από τα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης και τους κα­ταυ­λι­σμούς πε­ριο­ρι­στι­κής δια­βί­ω­σης οι με­τα­νά­στες; Θα έχει στα­μα­τή­σει το μα­κε­λειό στη Με­σό­γειο, όπου μέσα σε έξι μήνες, κα­τα­με­τρή­θη­καν πάνω από 1.000 πνιγ­μέ­νοι,ενώ μόνο τις μέρες του Μου­ντιάλ, χά­θη­καν 206 άν­θρω­ποι;

Με τις απα­ντή­σεις που έχει δώσει μέχρι στιγ­μής η Ευ­ρώ­πη-φρού­ριο στα πα­ρα­πά­νω ερω­τή­μα­τα, οι προ­βλέ­ψεις για τον κάθε μελ­λο­ντι­κό «Εμπα­πέ», είτε στο πο­δό­σφαι­ρο, είτε στην κοι­νω­νία, είτε σε οποιον­δή­πο­τε επαγ­γελ­μα­τι­κό στίβο, είναι εξαι­ρε­τι­κά δυ­σοί­ω­νες. Γιατί η Γη­ραιά Ήπει­ρος επέ­λε­ξε και τις μέρες του Μου­ντιάλ να παί­ξει μπάλα με νεκρά κε­φά­λια στην επι­φά­νεια της Με­σο­γεί­ου, γιατί η Ευ­ρώ­πη επεν­δύ­ει πο­λι­τι­κά στο ρα­τσι­στι­κό μίσος, γιατί το ακραίο κέ­ντρο και η άκρα δεξιά (και με­ρί­δα της «αρι­στε­ράς») ψά­χνουν εξι­λα­στή­ρια θύ­μα­τα στον βωμό της μι­κρο­κομ­μα­τι­κής τους επί­πλευ­σης.