Για τη Διεθνή Συνάντηση που οργάνωσε η Sinistra Anticapitalista στις 13/4, στη Ρώμη.
Μετά την συνάντηση που οργανώθηκε από το Κόκκινο Δίκτυο στην Αθήνα, στις 29 Μάρτη, η εκδήλωση στη Ρώμη ήταν ένα ακόμα βημα για το συντονισμό και την ανάπτυξη της ευρωπαικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Επισημάνθηκε η πρωτοφανής αστυνομική αυθαιρεσία και καταστολή της διαδήλωσης της προγούμενης ημέρας στη Ρώμη ενάντια στη λιτότητα. Η διαδήλωση αυτή ήταν η πρώτη που έγινε με την νέα κυβέρνηση Ρέντζι, ενδεικτική της αυταρχικής πολιτικής που πρόκειται να ακολουθήσει απέναντι στα κινήματα.
Τη συζήτηση άνοιξε ο Α. Καραβάς από τη ΔΕΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ για τις προοπτικές που ανοίγονται στην ταξική πάλη στην Ελλάδα με μια κυβέρνηση της Αριστεράς και το πώς θα μπορούσε να σπάσει τον αδύναμο κρίκο για την ανατροπή της λιτότητας και να πυροδοτήσει έτσι την ανάπτυξη των κινημάτων και της αριστεράς σε πανευρωπαικό επίπεδο.
Η Nicoleta Dosio από το κίνημα «NO TAV» και υποψήφια με τη λίστα Τσίπρα, αναφέρθηκε στους αγώνες αντίστασης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων και την οικολογική καταστροφή με την κατασκευή της υπερταχείας TAV.
H Rosseline Vachetta από το NPA αναφέρθηκε στη μαζική διαδήλωση των 50.000 στο Παρίσι με σύνθημα «φτάνει πια» ενάντια στην λιτότητα αλλά και ενάντια στην άκρα δεξιά που σηκώνει κεφάλι στη Γαλλία. Αναφέρθηκε στα εκλογικά αποτελέσματα-σεισμό με την μεγάλη αποχή και την άνοδο της Λεπέν στις δημοτικές εκλογές, επισημαίνοντας την ανάγκη να υπάρξει μια νέα αριστερή αντιπολίτευση. Για το σκοπό αυτό το NPA θα προτείνει μια κοινή προεκλογική καμπάνια εν όψει ευροεκλογών προς το Μέτωπο της Αριστεράς και την Εργατική Πάλη.
Ο Sergio Bellavitta από την FIOM μίλησε για τη μεγάλη υποχώρηση των ηγεσιών των συνδικάτων που δεν έχουν βάλει τη δική τους ατζέντα σχετικά με το ποια Ευρώπη θέλουμε από τη σκοπιά των εργαζομένων αλλά και της αριστεράς που δίνει την έμφαση στο κοινοβουλευτικό πεδίο και όχι στους κοινωνικούς αγώνες. Ενδεικτικά ανέφερε ότι η ηγεσία της CGIL αντί για αγώνες για την αύξηση των μισθών προτείνει την εκταμίευση ορισμένου ποσού από το ταμείο των εργαζομένων για τη στήριξη των μισθών. Αναφέρθηκε στη διαδήλωση των 30.000 στις Βρυξέλλες και την ανάγκη μιας πανευρωπαικής γενικής απεργίας ενόψει Ευρωεκλογών.
Η Chiara Carratu εκπαιδευτικός και επισφαλώς εργαζόμενη αναφέρθηκε στον επιχειρούμενη νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων στην Παιδεία και τον αγώνα που δίνεται ενάντια στην αυτοαξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Ο Andreu Coll από την Αντικαπιταλιστική Αριστερά της Ισπανίας αναφέρθηκε στην νεοφιλελεύθερη επίθεση με τα 5 εκατομμύρια άνεργους, τους χιλιάδες άστεγους και τους χιλιάδες που απειλούνται με εξώσεις, το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων χωρίς να υπάρχει η παραμικρή οικονομική ανάπτυξη. Η μεγάλη διαδήλωση στην Μαδρίτη δείχνει την δυνατότητα ανάκαμψης του κινήματος και της Αριστεράς.
Ο Franco Turigliatto, ηγετικό στέλεχος της Sinistra Anticapitalista, συνόψισε τη συζήτηση επιλέγοντας τα εξής σημεία:
Οι καπιταλιστές και τα κόμματα τους είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν την νεοφιλελευθερη πολιτική, δεν συζητούν καν οποιαδήποτε μορφή κευνσιανής διαχείρησης γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουν το ποσοστό κέρδους.
Τα συνδικάτα βρίσκονται σε μεγάλη υποχώρηση, οι ηγεσίες τους συζητούν πλέον όχι με τα αφεντικά αλλά προς όφελος των αφεντικών. Δεν πιστεύουν στην ανατροπή. Αλλά καμιά βελτίωση δεν θα υπάρξει, π.χ., στην ανεργία αν δεν ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτική.
Η στάση της κυβέρνησης και της αστυνομίας στη χθεσινή διαδήλωση δείχνουν ότι η κυβέρνηση Ρέντζι θα ακολουθήσει τον «ελληνικό δρόμο». Όχι μόνο στο επίπεδο της καταστολής αλλά στο συνολικό πολιτικό σχέδιο. Ο Ρέντζι ισχυρίζεται ότι θα τα «βάλει με την Ευρώπη» αλλά στην πράξη κλιμακώνει τη νεοφιλελεύθερη επίθεση με την εξαγγελία θηριωδών περικοπών στον κοινωνικό προυπολογισμό.
Το κεντρικό ζήτημα για την Αριστερά είναι η αντίσταση στα μέτρα των καπιταλιστών με την οργάνωση μαζικών ενωτικών αγώνων. Τόσο στο κινηματικό πεδίο όπως, π.χ., ο αγώνας ενάντια στον TAV αλλά και στο εκλογικό πεδίο , όπως το κοινό κατέβασμα της αριστεράς στο Piemonte κλπ. Η κοινή δράση της αριστεράς είναι απόλυτα αναγκαία.
Κρίσιμο ζήτημα είναι η ανάγκη της πολιτικής οργάνωσης. Η νεολαία δεν έχει την εμπειρία ότι «ο κόσμος μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς», αρνείται την ανάγκη της οργάνωσης αλλά πρέπει να τους πείσουμε ότι πρέπει να οργανωθουν γιατί κάποιοι άλλοι «από επάνω» οργανώνουν την ζωή μας.
Στη συνάντηση χαιρέτισαν αγωνιστές της Αριστεράς από τη Βενεζουέλα και τη Σρι Λάνκα.
