Η γεμάτη μίσος αρπαγή της εξουσίας από τους Τραμπ-Μασκ

Αυτή η στρατηγική, που είναι σχεδιασμένη για να οδηγήσει τους πολλούς στόχους του Τραμπ σε ζαλισμένη παράλυση, είναι η ίδια που χρησιμοποιήθηκε στην πρώτου θητεία. Όπως είχε εξηγήσει ο επικεφαλής της καμπάνιας του Τραμπ του 2016, ο Στιβ Μπάνον: «Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να πλημμυρίσουμε τη ζώνη [ΣτΜ: flood the zone, αθλητικός όρος που σημαίνει την υπερφόρτωση ενός κρίσιμου μέρους του γηπέδου]. Κάθε μέρα τους χτυπάμε με τρία πράγματα. Θα πιαστούν μόνο από το ένα και θα μπορέσουμε να τα κάνουμε όλα, μπαμ, μπαμ, μπαμ. Δεν θα μπορέσουν ποτέ να συνέλθουν. Αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε με την ταχύτητα της κάνης του όπλου».

Όμως αυτήν τη φορά ο Τραμπ στοχεύει ψηλότερα και επέστρεψε στο Λευκό Οίκο με ένα καταρτισμένο σχέδιο το οποίο θα διευκολυνθεί από ένα δίκτυο ανθρώπων αφοσιωμένων στην επιχείρηση «πλιάτσικου»: Τους προσωπικά επιλεγμένους διορισμένους υπουργούς οι οποίοι είχαν ήδη αποδείξει την αφοσίωσή τους στον Τραμπ και τις αυταρχικές τάσεις του –επειδή της συμμερίζονται. Για παράδειγμα, λίγες ώρες αφότου  ορκίστηκε ως Γενική Εισαγγελέας, η Παμ Μπόντι ανακοίνωσε τη συγκρότηση μιας «Ομάδας Εργασίας για την Εργαλειοποίηση», η οποία θα επανεξετάσει και θα δράσει ενάντια στις λεγόμενες « “πολιτικοποιημένες” ενέργειες όσων αξιωματούχων διενέργησαν ποινικές έρευνες κατά του Προέδρου Ντόνταλ Τραμπ και σε Πολιτειακό και σε Ομοσπονδιακό επίπεδο».   

Επίσης, ήδη από από την πρώτη του θητεία, ο Τραμπ έχει γεμίσει τα ομοσπονδιακά δικαστήρια με διορισμένους από τον ίδιο αντιδραστικούς οι οποίοι είναι πρόθυμοι να επικυρώνουν και τυπικά την σαρωτική του επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Σήμερα έχει ξεκινήσει να εκδικείται όσους θεωρεί ότι τον πρόδωσαν. Για παράδειγμα, απαιτεί να μάθει τα ονόματα όλων των εργαζομένων του FBI που συμμετείχαν στις έρευνες για τα βίαια επεισόδια στο Καπιτώλιο στις 6 Γενάρη του 2020. Πρόσφατα έδωσε προεδρική χάρη σε όσους συμμετείχαν σε αυτά τα επεισόδια. Τώρα θέλει να απολυθούν όλοι όσοι συμμετείχαν στις έρευνες εναντίον τους.

Οι ενέργειες του Τραμπ έχουν χαρακτηριστεί ως «πραξικόπημα» και ως «συνταγματική κρίση». Τέτοιες περιγραφές δεν αποτελούν θεωρίες συνωμοσίας αλλά προσπάθειες να κατανοήσουμε γεγονότα που ξεδιπλώνονται σε πραγματικό χρόνο. Αν και δεν είναι καθαρό το πώς ακριβώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τις ενέργειες του Τραμπ, είναι καθαρό ότι η έκβαση θα εξαρτηθεί από το πόσο μακριά θα του επιτραπεί να προχωρήσει σε αυτόν τον καταστροφικό δρόμο.

Το όραμα του Τραμπ για τη Γάζα ως «Ριβιέρα» της Μέσης Ανατολής: Που θα περιλαμβάνει κι ένα παραλιακό θέρετρο του Τραμπ;

Το σύνθημα του Τραμπ είναι το «Πρώτα η Αμερική». Στις πρώτες εβδομάδες τον είδαμε να μετονομάζει τον Κόλπου του Μεξικού σε Κόλπο της Αμερικής, να βάζει στόχο να αγοράσει τη Γροιλανδία και να «ανακτήσει» τη Διώρυγα του Παναμά, να επιβάλει τιμωρητικούς δασμούς σε εχθρούς και συμμάχους των ΗΠΑ, που περιλαμβάνουν δασμούς 25% σε χάλυβα και αλουμίνιο.

Το «Πρώτα η Αμερική» χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον Τραμπ ως κριτική σε υπερπόντιες επιχειρήσεις «οικοδόμησης χωρών» από την αμερικανική κυβέρνηση. Αλλά όπως έχει κάνει ο ίδιος απολύτως ξεκάθαρο, οι νέες φιλοδοξίες του ξεπερνούν κατά πολύ την εσωτερική πολιτική. Οι διεθνείς του στόχοι αδιαφορούν εξίσου με τους εσωτερικούς για τα νόμιμα όρια. Αλλά η παραφουσκωμένη ιδέα που έχει για τον εαυτό του και η στρατηγική «Σοκ και Δέος» που χρησιμοποιεί τον έχουν πείσει ότι μπορεί να τους υλοποιήσει –ή τουλάχιστον να πετύχει εντυπωσιακές προόδους προς την επίτευξή τους– πριν μπορέσει κανείς να τον εμποδίσει.

Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε την περιχαρή αντίδραση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στη συνέντευξη Τύπου όπου ο Τραμπ ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα μετατρέψουν τη Γάζα σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», αφού αναλάβουν την ιδιοκτησία της, όπως περιέγραψε ο Άνταμ Σιλς σε αυτή την ιστοσελίδα.

Μόνο να φανταστούμε μπορούμε την ευφορία που θα αισθάνθηκε ο Νετανιάχου όταν στη συνέχεια ο Τραμπ διευκρίνισε ότι οι Παλαιστίνιοι που θα φύγουν από τη Γάζα στη διάρκεια της ανοικοδόμησής της δεν θα έχουν δικαίωμα να επιστρέψουν, απηχώντας τις πολιτικές του Σιωνισμού κατά την Νάκμπα. Ο Τραμπ έχει απειλήσει να κατακρατήσει δισεκατομμύρια δολάρια αμερικανικής βοήθειας στις γειτονικές Αίγυπτο και Ιορδανία εφόσον αρνηθούν να αποδεχτούν την εξαναγκαστική μεταφορά των 2,1 εκατομμυρίων Παλαιστινίων της Γάζας προκειμένου να διευκολυνθεί η αρπαγή της από τις ΗΠΑ. Έχει επίσης ενδιαφέρον ότι ο Τραμπ πάγωσε την ισχύ ενός νόμου του 1977, του Νόμου περί Πρακτικών Διαφθοράς στο Εξωτερικό, που απαγορεύει στις ιδιωτικές επιχειρήσεις να δωροδοκούν ξένους αξιωματούχους.

Οραματίζεται ο Τραμπ την κατασκευή ενός λαμπερού θέρετρου που θα φέρει το όνομά του σε αυτή τη νέα «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής»; Αυτή η πιθανότητα δεν πρέπει να αποκλειστεί, δεδομένου του ιστορικού του ίδιου του Τραμπ.

Ο σκιώδης πρόεδρος του Τραμπ: Ίλον Μασκ

Ο Ντόναλντ Τραμπ βρήκε επιτέλους το ταίρι του, στο πρόσωπο του εξίσου μανιακού ναρκισσιστή Ίλον Μασκ. Γεννήθηκαν και οι δύο μέσα σε πλούσιες οικογένειες και λατρεύουν να συσσωρεύουν χρήμα και εξουσία. Μαζί σκοπεύουν να ανατρέψουν την πολιτική και ίσως και τη συνταγματική τάξη πραγμάτων προκειμένου να αναπλάσουν το αμερικανικό κράτος με βάση τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα και προς την εξυπηρέτηση των δικών τους προσωπικών κερδών.

Ο Τραμπ διόρισε τον Μασκ, πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου (ο πρώτος του οποίου η αξία έφτασε τα 400 δισ. δολάρια) και μεγαλύτερο προεκλογικό δωρητή του ίδιου (250 εκατ. δολάρια), σε μια θολά χαρακτηρισμένη θέση «ειδικού κρατικού υπαλλήλου» σε ένα νέο υπουργείο που λέγεται «Υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας» (DOGE) –το οποίο φαινομενικά έχει το καθήκον να πετσοκόψει τις λεγόμενες «σπατάλες» της κρατικής ομοσπονδιακής γραφειοκρατίας.

Ο Μασκ δεν έχει ψηφιστεί ποτέ από κανέναν για να υπηρετήσει σε οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα και έχει μηδενική εμπειρία σε οποιαδήποτε πτυχή διακυβέρνησης. Οι εταιρίες του, μεταξύ των οποίων οι Tesla, SpaceX και X, έχουν συμβάσεις με το αμερικανικό κράτος που αξίζουν 20 δισ. δολάρια, σε μια ξεκάθαρη περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων. Επίσης έχει καταγραφεί εκτεταμένα η υποστήριξη του Μασκ σε ακροδεξιά κόμματα –που περιλαμβάνει μια προεκλογική ομιλία υπέρ της AfD στη Γερμανία στις 25 Γενάρη– ενώ εμφανίστηκε να χαιρετά φασιστικά κατά την ορκωμοσία του Τραμπ.

Ο Μασκ σήμερα έχει αναλάβει να πάρει το τσεκούρι και να πελεκήσει το ομοσπονδιακό κράτος με τη βοήθεια μιας ομάδας φανατικών νερντ της τεχνολογίας, οι οποίοι παραμένουν σε γενικές γραμμές ανώνυμοι και οι οποίοι υπολογίζεται ότι είναι μεταξύ 19 και 25 χρονών. Έχουν αποκτήσει το παρατσούκλι «οι Μπράβοι», εξαιτίας του ζήλου που δείχνουν στο να μπουκάρουν σε κρατικές υπηρεσίες προκειμένου να τις κλείσουν.

Η αρθρογράφος των New York Times, Μορίν Ντόουντ περιέγραψε μερικούς από τους Μπράβους: «Ένας 19χρονος που χρησιμοποιεί το ιντερνετικό ψευδώνυμο “Μεγάλα Αρχίδια” και είχε νωρίτερα εκδιωχθεί από την πρακτική του άσκηση σε εταιρία επειδή διέρρευσε εταιρικά μυστικά. Ένας 25χρονος που είχε εκδιωχθεί επειδή έκανε ρατσιστικές αναρτήσεις. Είχε γράψει στο Χ, "Ήμουν ρατσιστής πριν γίνει κουλ", "Και να με πληρώσεις δεν παντρεύομαι άτομο άλλης εθνικότητας" και "Να κανονικοποιήσουμε το μίσος για τους Ινδιάνους". Αλλά ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς, τον βοήθησε να πάρει πίσω τη δουλειά του».

Ο «Γκάρντιαν» περιέγραψε το DOGE ως εξής:

«Στη διάρκεια όλου αυτού του χάους, ο Μασκ χαίρεται να κάνει αναρτήσεις στο Χ, την σοσιαλμιντιακή πλατφόρμα της ιδιοκτησίας του. Κατηγόρησε την USAID ως διεφθαρμένη, ως “εγκληματική οργάνωση” και ως “ριζοσπαστική αριστερή πολιτική επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου”, χωρίς να δίνει κανένα στοιχείο. Γιατί; Σε ένα τουίτ εξήγησε ότι απλώς εκτελεί τις εντολές του Τραμπ: “Το μόνο που έκανε το DOGE ήταν να ελέγξει ποιοι ομοσπονδιακοί οργανισμοί παραβιάζουν περισσότερο τα εκτελεστικά διατάγματα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Αποδείχθηκε ότι ήταν η USAID, οπότε εστιάσαμε σε αυτήν”. Δήλωσε ότι “ήρθε η ώρα της να πεθάνει”.

Ο Μασκ επίσης υπονόησε ότι η εναντίωση στην ομάδα του θα τιμωρηθεί, αναδημοσιεύοντας μια επιστολή που του έστειλε ο διορισμένος από τον Τραμπ ομοσπονδιακός εισαγγελέας της Ουάσινγκτον, στην οποία υποσχόταν ότι θα ασκήσει “κάθε νομική ενέργεια εναντίον οποιουδήποτε εμποδίσει το έργο σου ή απειλήσει τους ανθρώπους σου”.

Το Δεκέμβρη, ο Τραμπ προειδοποίησε τους βουλευτές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ότι φτιάχνει μια “λίστα με κακά παιδιά” στην οποία θα συμπεριλάβει τα μέλη που διαφοροποιούνται από την ατζέντα του Τραμπ. Λίγο μετά τη μέρα των εκλογών δεσμεύτηκε ότι η προσωπική του επιτροπή πολιτικής δράσης θα “παίξει σημαντικό ρόλο στις προκριματικές εκλογές” της επόμενης χρονιάς [όπου θα επιλεγούν οι υποψήφιοι βουλευτές του κόμματος]».

Ποιος χρειάζεται το Κογκρέσο;

Το Σύνταγμα των ΗΠΑ προβλέπει τρεις βραχίονες της κρατικής εξουσίας: Την εκτελεστική (πρόεδρος), τη δικαστική (δικαστήρια) και τη νομοθετική (Κογκρέσο). Μόνο τα μέλη του Κογκρέσου έχουν τη Συνταγματική εξουσία να ορίσουν τις κρατικές ομοσπονδιακές δαπάνες.

Ο Τραμπ και ο Μασκ έχουν από κοινού παρακάμψει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων από το Κογκρέσο, καταργώντας ή κόβοντας τη χρηματοδότηση σε ολόκληρες υπηρεσίες με μια υπογραφή, πετσοκόβοντας θέσεις εργασίες στο ομοσπονδιακό κράτος και στις δημόσιες υπηρεσίες. Για παράδειγμα, η USAID είχε δημιουργηθεί από το Κογκρέσο και μόνο αυτό έχει τη νόμιμη εξουσία να τη διαλύσει. Επιπλέον, αν και λειτουργεί ως βραχίονας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η USAID επίσης παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη που στηρίζονται σε αυτήν για να επιβιώσουν.

Ο Μασκ χρησιμοποιεί την εξαγορά του Twitter (που μετονόμασε σε «Χ») ως μοντέλο για τη «συρρίκνωση» της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Το email που έστειλε στους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους για να τους προτείνει να παραιτηθούν (μάλλον πριν απολυθούν) είχε ως τίτλο «Μπροστά στο Σταυροδρόμι». Είναι ο ίδιος τίτλος που χρησιμοποίησε το 2022 πριν απολύσει το 80% του εργατικού δυναμικού του Twitter.

Σύμφωνα με τους Financial Times:

«Αν και αποτελούν ένα ανασχηματισμένο παρακλάδι του Λευκού Οίκου, οι αξιωματούχοι του DOGE έχουν εγκατασταθεί σε όλο το ομοσπονδιακό κράτος: Στο υπουργείο Οικονομικών, στο υπουργείο Εξωτερικών, στο υπουργείο Υγείας, στην Ομοσπονδιακή Διοίκηση Πολιτικής Αεροπορίας και σε μια σειρά από άλλους μικρότερους οργανισμούς –κάποιοι μάλιστα κοιμούνται τα βράδια μέσα στα κρατικά κτίρια.

Μια ολόκληρη υπηρεσία αξίας 40 δισ. δολαρίων, η USAID, έχει πρακτικά κλείσει, με τις συμβάσεις της να ακυρώνονται και το εργατικό της δυναμικό να προγραμματίζεται να πετσοκοφτεί από τις 10.000 θέσεις εργασίας στις 600. Με μια έφοδο που σόκαρε τους παλιότερους βουλευτές, τα μέλη της DOGE άρχισαν να ελέγχουν εμβάσματα αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων, απέκτησαν πρόσβαση σε προσωπικούς αριθμούς κοινωνικής ασφάλισης, σε στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών, ακόμα και στους ιατρικούς φακέλους Αμερικανών πολιτών… 

Αλλά οι καταστροφικές συνέπειες που έχει στον πραγματικό κόσμο η συντριβή πολλών βασικών υπηρεσιών έγιναν γρήγορα εμφανείς, με φάρμακα για τον HIV να μην παραδίδονται στη Νότια Αφρική και αλλού, κλινικές δοκιμές που σώζουν ζωές να διακόπτονται και κρίσιμης σημασίας κυβερνητικά σάιτ να αναβοσβήνουν».

Μια κυβέρνηση που τρέφεται από βιτριολικό μίσος

Ο Τραμπ υποστηρίζει εδώ και πολύ καιρό τη φαντασίωση περί «αντεστραμμένου ρατσισμού» κατά των λευκών. Τα ΜΜΕ που ασχολούνται με τον πόλεμο του Τραμπ ενάντια στην «DEI wokeness» [ΣτΜ: αναφορά στη «woke κουλτούρα» και στα προγράμματα Διαφορετικότητας, Ισότητας και Συμπερίληψης -DEI], έχουν εστιάσει στις εκκαθαρίσεις που έχει εξαπολύσει η κυβέρνησή του ενάντια σε ανθρώπους που είχαν προσληφθεί ως DEI στο ομοσπονδιακό κράτος. Αλλά η σαρωτική του επίθεση έχει εξαπολυθεί ενάντια σε όλα τα προγράμματα «θετικών δράσεων» που είχαν δημιουργηθεί για να καταπολεμηθούν οι έμφυλες και φυλετικές διακρίσεις –σε μια από τις νίκες του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα.

Στις 21 Γενάρη, ο Τραμπ υπέγραψε το εκτελεστικό διάταγμα «Για τον τερματισμό των παράνομων διακρίσεων και την αποκατάσταση των αξιοκρατικών ευκαιριών». Με αυτό, ανέτρεψε το κομβικό εκτελεστικό διάταγμα του Προέδρου Λίντον Τζόνσον του 1965, το οποίο απαγόρευε σε εργολάβους και υπεργολάβους που συνεργάζονται με το Δημόσιο να κάνουν διακρίσεις στις προσλήψεις τους, απαιτώντας από αυτούς να αναλάβουν θετικές δράσεις για να αποτραπούν οι διακρίσεις στην απασχόληση. Σε αυτά συμπεριλαμβανόταν η απαίτηση να δημιουργήσουν οι εργολάβοι που συνεργάζονται με το ομοσπονδιακό κράτος προγράμματα προσλήψεων στα πλαίσια της θετικής δράσης. Το 2014, ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υπέγραψε ένα εκτελεστικό διάταγμα το οποίο απαγόρευε επίσης τις διακρίσεις στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου.

Ανατρέποντας το διάταγμα του Τζόνσον, με βάση το οποίο είχε δημιουργηθεί το Γραφείο Προγραμμάτων Συμμόρφωσης με τις Ομοσπονδιακές Συμβάσεις  («OFCCP»), ο Τραμπ ουσιαστικά έκοψε τα φτερά αυτού του Γραφείου.

Στη συνέχεια, ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας, Βίνσεντ Ν. Μικόουν, το πήγε παραπέρα, στέλνοντας ένα μέιλ που έδινε εντολή στο προσωπικό του να «σταματήσει άμεσα κάθε δραστηριότητα ελέγχου κι επιβολής του νόμου». Τη δεδομένη στιγμή το OFCCP ασχολιόταν με πάνω από 2.000 έρευνες. Όπως εξήγησε η εργαζόμενη σε αυτό το Γραφείο Αλίγια Λεβίν: «Υποχρεωθήκαμε να επικοινωνήσουμε με τις εταιρίες που ελέγχαμε για να τους πούμε ότι δεν χρειάζεται πλέον να συμμορφώνονται με τους κανόνες και τις ρυθμίσεις μας». 

Με αυτό ο Τραμπ έκανε και μια προσωπική χάρη στον Ίλον Μασκ, καθώς η Tesla αντιμετώπιζε έρευνα από το OFCCP μαζί με κάποιες άλλες εταιρίες της Περιοχής του Κόλπου [την Bay Area του Σαν Φρανσίσκο]. Η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών Απασχόλησης είχε κάνει μήνυση στην Tesla το 2023, κατηγορώντας την ότι καλλιεργεί ένα ρατσιστικό περιβάλλον προς τους Μαύρους εργαζόμενους, ιδιαίτερα στη μονάδα της στο Φρέμοντ της Καλιφόρνια, δηλώνοντας τα εξής:

«Τουλάχιστον από το 2015 και μέχρι σήμερα, οι Μαύροι εργαζόμενοι στις εγκαταστάσεις παραγωγής της Tesla στο Φρέμοντ της Καλιφόρνια, υφίστανται συστηματική φυλετική κακοποίηση, γενικευμένη χρήση στερεοτύπων και εχθρότητα. Αντιμετωπίζουν χρήση επιθέτων όπως διάφορες εκδοχές της λέξης από “Ν” [ΣΤΜ: αναφορά στο προσβλητικό negro, όπως το ελληνικό «Αράπης»], “μαϊμού”, “παιδί” [ΣτΜ: “boy”, ο αρνητικά φορτισμένος όρος που χρησιμοποιούσαν οι δουλοκτήτες όταν απευθύνονταν σε Μαύρους άντρες]  και “μαύρη καρ*όλα”. Οι προσβολές χρησιμοποιούνταν ανοιχτά και καθημερινά σε περιοχές με υψηλή κίνηση και στους κόμβους συγκέντρωσης των εργαζομένων. Οι μαύροι υπάλληλοι έβλεπαν συχνά γκράφιτι που περιλάμβαναν εκδοχές της λέξης από “Ν”, σβάστικες, απειλές και κρεμάλες, πάνω στα γραφεία και σε άλλο εξοπλισμό, στις τουαλέτες, μέσα στα ασανσέρ, ακόμα και σε νέα οχήματα που μόλις έβγαιναν από τη γραμμή παραγωγής.

Η έρευνα της Επιτροπής Ίσων Ευκαιριών Απασχόλησης διαπίστωσε επίσης ότι όσοι διατύπωναν αντιρρήσεις στην φυλετική εχθρότητα υφίσταντο διάφορα αντίποινα, όπως τερματισμούς συμβάσεων, αλλαγή καθηκόντων, μεταφορά σε άλλη θέση και άλλες ενέργειες δυσμενούς απασχόλησης».

Η σταυροφορία των Τραμπ και Μασκ ενάντια στα τρανς άτομα

Ο Τραμπ επίσης εδώ και πολλά χρόνια έχει επιδείξει την απόλυτη περιφρόνηση προς τα τρανς άτομα. Ο Μασκ συμμερίζεται αυτήν την απέχθεια απέναντί τους. Ισχυρίζεται ότι «εξαπατήθηκε» για να εγκρίνει την ιατρική φροντίδα επιβεβαίωσης φύλου στην αποξενωμένη πλέον τρανς κόρη του (ένα από τα 11 παιδιά του, με βάση την τελευταία καταμέτρηση), δηλώνοντας ότι ο «εγκεφαλικός ιός του woke σκότωσε» τον γιο του.

Σήμερα ο Τραμπ έχει εξαπολύσει ένα κυνήγι μαγισσών κατά των τρανς ανθρώπων. Η συντακτική ομάδα των New York Times σημείωσε ότι «έχουμε να δούμε εδώ και ολόκληρες γενιές μια εκστρατεία τόσο ευθείας στοχοποίησης μιας συγκεκριμένης ευάλωτης μειονότητας σαν αυτήν που διεξάγει». Όπως συνοψίζουν:

«Μέσα σε ελάχιστες ώρες, αυτή η ρητορική άρχισε να κωδικοποιείται σε μια σειρά από εκτελεστικά διατάγματα και ενέργειες που επιχειρούν να αποκλείσουν τα τρανς άτομα από κάθε πτυχή του αμερικανικού δημόσιου βίου: Τους αρνούνται ακριβή έγγραφα ταυτοποίησης όπως τα διαβατήρια. Επιβάλλεται σε πανεθνικό επίπεδο ο περιορισμός της ιατρικής φροντίδας επιβεβαίωσης φύλου για την τρανς νεολαία. Τα σχολεία που διαθέτουν ουδέτερα από άποψη φύλου μπάνια αντιμετωπίζουν έρευνες. Ποινικοποιείται η υποστήριξη των εκπαιδευτικών σε τρανς μαθητές-τριες. Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Φυλακών διατάσσεται να υποχρεώσει τις περίπου 1.500 τρανς κρατούμενες γυναίκες να εγκλειστούν μαζί με άντρες».

Ο Τραμπ και ο Μασκ είναι από κοινού αποφασισμένοι όχι μόνο να προκαλέσουν τη μέγιστη δυνατή βλάβη στα τρανς άτομα, αλλά και να διαπράξουν και μια τεράστια δημόσια ταπείνωσή τους. Αυτό αποδεικνύεται πιο έντονα από την εντολή του Τραμπ να μεταφερθούν οι τρανς κρατούμενες γυναίκες σε αντρικές φυλακές, εκεί όπου σίγουρα θα υποστούν φρικτή κακοποίηση.

Αφού ο Τραμπ ανακοίνωσε την απαγόρευση στα τρανς θηλυκά να συμμετέχουν σε αθλήματα κοριτσιών και γυναικών, λες και πρόκειται για κάποια επικίνδυνη απειλή, ο πρόεδρος της Εθνικής Κολεγιακής Αθλητικής Ένωσης Τσάρλι Μπάικερ, δήλωσε σε ένα πάνελ της Γερουσίας ότι με βάση τους υπολογισμούς του, αυτήν τη στιγμή αγωνίζονται σε κολεγιακά αθλήματα λιγότερες από 10 τρανς αθλήτριες σε ένα σύνολο 510.000 ατόμων.

Δεν θα μας σώσουν οι Δημοκρατικοί, ούτε τα δικαστήρια

Οι πρόσφατες ενέργειες συρρίκνωσης του ομοσπονδιακού κράτους από τον Τραμπ και τον Μασκ έχουν ως στόχο απλά να ανοίξουν το δρόμο για τις επερχόμενες ακόμα πιο θηριώδεις μειώσεις φόρων για τους πλούσιους; Όχι. Αν και σχεδιάζουν όντως περισσότερες μειώσεις φόρων, κρύβονται κι άλλα πράγματα πίσω από τις ενέργειες αυτού του ατίθασου κι αχαλίνωτου διδύμου. Κάθε μέρα που περνά μας δίνει περισσότερα στοιχεία στην προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσουμε τη μακροπρόθεσμη ατζέντα τους, αλλά είναι πρόωρο να προβλέψουμε με ακρίβεια ποιοι είναι οι τελικοί τους στόχοι ή ακόμα κι αν έχουν τέτοιους. Σε κάθε περίπτωση, ξέρουμε ότι θα είναι κάτι κακό.

Ο Τραμπ είναι φανατικός θαυμαστής του αυταρχικού ηγέτη της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν, τον οποίο κάλεσε πριν 2 μήνες να συναντηθούν μαζί με τον Μασκ στο Μαρ-α-Λάγκο. Ίσως ο Τραμπ θα ήθελε να μιμηθεί μια «εκλεγμένη απολυταρχία» σαν του Ορμπάν;

Τι κάνουμε λοιπόν από δω και πέρα; Δυστυχώς, έχουμε διαθέσιμα μόνο αρνητικά παραδείγματα. Δηλαδή τι να μην κάνουμε. Όπως έγραψε η Μόιρα Ντόνεγκαν στον «Γκάρντιαν»:

«Το πρώτο πράγμα που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να στραφούμε στους Δημοκρατικούς, οι οποίοι από την εκλογή του Τραμπ και μετά έχουν βάλει τα κεφάλια τους στην άμμο. Πρώτα υπόσχονται να αντισταθούν στην τραμπική κατάληψη του κράτους και μετά υπόσχονται να συνεργαστούν με τον Τραμπ σε αυτά που επιμένουν ότι αποτελούν κοινές προτεραιότητες που συμμερίζονται. “Εκτιμώ ότι μπορούμε να βρούμε κοινό έδαφος σε κάποια πράγματα” δήλωσε η Γκρέτσεν Γουίτμερ, κυβερνήτης του Μίσιγκαν η οποία συχνά αναφέρεται ως μια μελλοντική υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία. “Πρέπει να εξετάζουμε συγκεκριμένα τα ζητήματα” δήλωσε ο Γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς, ο ηγέτης της Αριστεράς από το Βερμόντ. “Δεν μπορεί η στάση μας να συνίσταται απλά στο να λέμε ότι είναι ιδέα του Τραμπ και άρα είμαστε απέναντι”».

Αυτή δεν είναι ρητορική μάχης. Ο Σάντερς, που ήταν ο λαϊκιστής ήρωας της αμερικανικής Αριστεράς πριν ελάχιστα μόλις χρόνια, δείχνει να υποστηρίζει συνεργασίες με τον Τραμπ όποτε είναι εφικτό.

Συνεχίζει η Ντόνεγκον: «Το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο ότι οι Δημοκρατικοί είναι ένα πιο αδύναμο κόμμα, όσο ότι δεν είναι καθόλου κόμμα: Είναι οι εξτρεμιστές Ρεπουμπλικανοί αυτοί –και μόνο αυτοί– που επικοινωνούν δημόσια στον κόσμο ένα όραμα για την Αμερική. Και οι κλαψιάρηδες, υποτακτικοί πολιτικοί που περνιούνται για “αντιπολίτευση” ποτέ δεν αντιπαραβάλουν ένα δικό τους όραμα παρά μόνο ψιθυρίζουν, τόσο χαμηλόφωνα που μετά βίας ακούγονται, την αδύναμη απάντηση: “Ε μη φτάσουμε και ως εκεί…”».

Μήπως τότε μπορούμε να υπολογίζουμε στα δικαστήρια; Κάποιοι αναλυτές επισημαίνουν τις πολυάριθμες «προσωρινές δικαστικές εντολές» δικαστών που έχουν αποκρούσει κάποιες από τις χειρότερες ακρότητες του Τραμπ (όπως η κατάργηση του δικαιώματος στην ιθαγένεια για τα παιδιά που γεννιούνται στις ΗΠΑ και η μεταφορά τρανς γυναικών σε αντρικές φυλακές) ως απόδειξη ότι θα τον ελέγξει η δικαστική εξουσία.

Αλλά αυτές οι εντολές είναι μόνο προσωρινές και μπορούν εύκολα να φτάσουν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το οποίο είναι στελεχωμένο με σύνθεση σταθερά υπέρ του Τραμπ. Πρόκειται, άλλωστε, για το ίδιο Δικαστήριο που έκρινε πέρσι ότι ο Τραμπ έχει ευρεία ασυλία από ποινικές ευθύνες για πράξεις κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Επιπλέον, όπως ισχυρίζεται η Έλι Μάισταλ στο Nation:

«Θεωρητικά, αυτές οι [προσωρινές δικαστικές] εντολές θα ήταν αποτελεσματικές ως προσωρινές λύσεις. Το πρόβλημα είναι τα δικαστήρια δεν διαθέτουν μηχανισμούς επιβολής. Δεν έχουν στρατό, ούτε αστυνομική δύναμη, ούτε την ισχύ να επιβάλουν τη θέλησή τους. Αντίθετα υποτίθεται ότι είναι δουλειά της εκτελεστικής εξουσίας –εν προκειμένω του προέδρου– να επιβληθούν οι αποφάσεις των δικαστηρίων. Κι αν ο Τραμπ δεν το κάνει αυτό; Δεν έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστέψουμε ότι ο Τραμπ θα επιβάλει την εφαρμογή μιας δυσμενούς δικαστικής απόφασης εναντίον του ίδιου. Δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστέψουμε ότι θα επιβάλει την εφαρμογή κάποιας απόφασης εναντίον του Μασκ. Είναι προφανώς ότι δεν ενδιαφέρεται να εφαρμόσει τη δικαστική εντολή (και μαζί, ξέρετε μωρέ, μια ολόκληρη νομοθεσία που ενέκρινε το Κογκρέσο και υπέγραψε ο προκάτοχός του) ενάντια στο TikTok».

Η Μάισταλ πρόσθεσε: «Προβλέπω ότι οι αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου θα περιορίζουν κάπως το τι μπορεί να κάνει ο Τραμπ ενώ ταυτόχρονα θα διευρύνουν το τι μπορούν να κάνουν τα μη εκλεγμένα δικαστήρια, και ιδιαίτερα τα Ρεπουμπλικανικά δικαστήρια, για να μπορούν να ματαιώνουν δημοκρατικά εγκεκριμένους νόμους στο μέλλον».

Άρα, ακόμα κι αν ο Τραμπ και ο Μασκ τελικά εμποδιστούν μέσα δικαστικών δράσεων, θα έχουν ήδη επιφέρει μεγάλη καταστροφή.

Όπως καταλήγει και η Μάισταλ: «Μια δικαστική εντολή δεν μπορεί να επιβάλει την εφαρμογή της από μόνη της. Δεν μπορεί να αλλάξει γνώμες… Δεν μπορεί να ανακτήσει πράγματα που χάθηκαν ή κλάπηκαν. Το μόνο που μπορεί να μας σώσει είμαστε εμείς οι ίδιες».