Η Κυψέλη είναι μια πολλά αναπτυσσόμενη περιοχή, σε όλα τα επίπεδα. Εκεί, λοιπόν, στον χώρο-Γκαλερί, «16 Φωκίωνος Νέγρη», πραγματοποιείται η ατομική έκθεση του ζωγράφου Σ. Δασκαλάκη, με τίτλο: «Συλλογή Σωτήρη Φέλιου - Στέφανος Δασκαλάκης: Ζωγραφική 2013 - 2021» (από τις 9/3 έως 7/5/2022).
Η έκθεση παρουσιάζει 25 ζωγραφικές συνθέσεις, κυρίως με αναπαραστάσεις γυναικών, και χωρίζεται σε δύο ενότητες. Η πρώτη αποτελείται από έργα που έχουν φιλοτεχνηθεί από το 2004 -2009, και είναι πίνακες μεγάλων διαστάσεων, σε φυσικό μέγεθος. Τα πορτραίτα των γυναικών είναι συνήθως μεσόκοπες ή/και ποιο νέες, αλλά όχι ιδιαίτερα όμορφες, με βάση τα πρότυπα της ομορφιάς που λανσάρονται, που όμως κάτι προσέλκυσε τον ζωγράφο επάνω τους, που δεν έχει να κάνει με την ομορφιά, αλλά «με την ένταση της ύπαρξής τους», με «τι του βγάζουν εκείνη τη στιγμή». Τα χρώματα είναι ποιο σκοτεινά, ποιο μουντά, και ίσως είναι επηρεασμένος τόσο από τα κλίμα της εποχής όσο και της γενιάς του (αμέσως μετά την Κατοχή και τον εμφύλιο, ψυχρός πόλεμος, ανώμαλο πολιτικό καθεστώς κ.λπ.)
Η δεύτερη ενότητα αποτελείται από έργα που έχουν δημιουργηθεί την περίοδο 2013–2021. Εδώ διαφαίνεται μια στροφή στη θεματολογία. Οι γυναίκες είναι νεότερες, ποιο όμορφες και τα χρώματα φωτεινά. Ίσως, ο ζωγράφος να θέλει να δώσει μια ποιο αισιόδοξη νότα, σε μια εποχή στην οποία κυριαρχούν τα μνημόνια, η ανεργία, η πανδημία και ο εγκλεισμός.
Σε κάθε περίπτωση η γυναικεία μορφή είναι κυρίαρχη. Γυναίκες καθημερινές, «άλλοτε κουρασμένες, άλλοτε προβληματισμένες», συνήθως με κάποια δόση μελαγχολίας και μοναχικότητας, η οποία διαφαίνεται στα πρόσωπά τους ή από τη στάση του σώματός τους. Όπως επισημαίνει σε κείμενό της, στον Κατάλογο, η επιμελήτρια της έκθεσης Ειρήνη Οράτη: «Ο Δασκαλάκης δεν αναζητά μια ιδεατή ομορφιά, δεν δημιουργεί εντυπώσεις ‘‘ωραίου’’. Με το πινέλο σκάβει, προσθέτοντας ολοένα στα πρόσωπα στοιχεία που εκείνος διακρίνει, που εκείνος έχει επιλέξει να προβάλλει και, συχνά, να φωτίσει. Εδώ ανήκουν οι θαυμάσιες μορφές της Μυρτώς, της Ναταλίας, της Ιωάννας, της Ελένης, πάνω σε αυτοσχέδιες βάσεις -μεταχειρισμένες ξύλινες παλέτες που λειτουργούν ως αναπάντεχα βάθρα-, αλλά και αρκετές συνθέσεις πάνω στο εξαιρετικά ενδιαφέρον και κάπως αλλοπρόσαλλο πρόσωπο του Λεωνίδα».
Όμως, γιατί ο ζωγράφος επέλεξε γυναικεία πορτραίτα; Ίσως, επειδή οι γυναίκες σε κάνουν να νιώθεις ποιο οικεία ή επειδή σου αφήνουν περισσότερη έκφραση της φαντασίας. Μπορεί και τα δύο.
