Η κυβέρνηση κλέβει και το φρέσκο γάλα από τους φτωχούς

Φυσικά δεν ενδιαφέρεται για την τιμή που πληρώνει ο κόσμος της δουλειάς, ούτε για την ποιότητα και τη διατροφική αξία του γάλακτος, αφού συνειδητά έχει υποβαθμίσει τις δημόσιες δομές ελέγχου γεωργικών προϊόντων και τροφίμων, ενώ έχει ανεβάσει τιμές και φόρους για όλα τα αγαθά.

Το γάλα είναι ένα ακόμα προϊόν που η τιμή του από τον παραγωγό μέχρι το ποτήρι μας πολλαπλασιάζεται.

Η μέση τιμή που απολάμβανε ο παραγωγός, το 2012, ήταν 0,4551€ το λίτρο και το 2013 έπεσε στο 0,4465€ το λίτρο. Καμία στιγμή δεν μειώθηκε η τιμή του γάλατος στο ράφι ακόμα και όταν τους καλοκαιρινούς μήνες είχε πέσει η τιμή παραγωγού.

Το 2013 παράχθηκαν στην χώρα μας 600.000 τόνοι αγελαδινού γάλατος. Η παραγωγή αυτή ήταν μειωμένη κατά 6% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Η κυβέρνηση των καρτέλ (θυμόμαστε τους πρωταγωνιστές στο σκάνδαλο της ΜΕΒΓΑΛ) ευνοεί τις μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων, που θα πιέζουν για πτώση των τιμών παραγωγού, σε όποια χώρα κι αν βρίσκεται αυτός, ενώ, μόνο οι μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες θα προλαβαίνουν να εφοδιάζουν τις μεγάλες πόλεις και κυρίως την Αθήνα, με το γάλα «ημέρας». Η ΔΕΛΤΑ, η ΦΑΓΕ, η DANON κι η Nestlé, που συνεργάζονται με ελληνικές γαλακτοβιομηχανίες θα θησαυρίσουν ακόμα περισσότερο. Δεν θα πετάνε το μπαγιάτικο γάλα, θα το βαφτίζουν «φρέσκο» και θα το παίρνουν απ’ όπου είναι φτηνότερο στον κόσμο. Τα γάλατά τους ήδη έχουν ενοχοποιηθεί πολλές φορές για αφλατοξίνες (τοξικές και καρκινογόνες  ουσίες, από μούχλα σε ζωοτροφές).

Οι μικροί κτηνοτρόφοι θα εξαφανιστούν, αφού, με τα όλο και ακριβότερα αγροεφόδια (ζωτροφές κλπ) που χρησιμοποιούν, οι τιμές που θα παίρνουν δεν θα επαρκούν για να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.

Οι μεγάλες και βιομηχανοποιημένες κτηνοτροφικές μονάδες δεν είναι καλύτερες και πιο «ηθικές» από τους μεγάλους βιομήχανους τροφίμων και δεν διστάζουν καθόλου να δίνουν ιχθυάλευρα, μεταλλαγμένα και άλλες ζωοτροφές που προέρχονται από μολυσμένα, με διάφορες νόσους, άλλα ζώα. Έτσι έχει προκύψει κατ’ επανάληψη η νόσος των «τρελλών αγελάδων» και άλλες σοβαρές ασθένειες για τον άνθρωπο. Δεν έχουμε κανένα λόγο να υπερασπιστούμε αυτούς τους μεγαλοκτηνοτρόφους, μόνο και μόνο επειδή είναι έλληνες.

Φυσικά, οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από περιοχές με κτηνοτρόφους (Λάρισα, Λέσβο, Αιτωλοακαρνανία) αντιδρούν για να μην χάσουν και τους τελευταίους ψηφοφόρους που τους έχουν απομείνει, δηλαδή από τον αγροτικό χώρο.

Η πρωτογενής παραγωγή οπωσδήποτε πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και να βοηθηθεί, ώστε να παρέχει τόσο σε αυτούς που δουλεύουν γι΄ αυτήν, όσο και στην εργατική τάξη που αγοράζει και καταναλώνει τα προϊόντα της, ασφάλεια, ποιότητα, επάρκεια, με φτηνές τιμές στα τρόφιμα και ικανοποιητικά εισοδήματα στους παραγωγούς. Τα τρόφιμα δεν είναι εμπόρευμα και ο κόσμος που τα πληρώνει δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως πελάτης.

Το κεφάλαιο σε κρίση έχει κατασπαράξει οποιεσδήποτε συνεταιριστικές, μικρές γαλακτοβιομηχανίες που παρείχαν φτηνό και καλό γάλα (η ΑΓΝΟ εξαφανίστηκε από τον Κολλιό που του χαρίστηκε, η ΜΕΒΓΑΛ ιδιωτικοποιήθηκε, η ΟΛΥΜΠΟΣ απορροφήθηκε από την ΤΥΡΑΣ κλπ).

Με τη νέα ρύθμιση που συμφώνησε η κυβέρνηση με την τρόικα,  καινούργια και πιο κερδοφόρα προϊόντα, που θα μοιάζουν με φρέσκο γάλα, θα βρίσκουμε στα ψυγεία. Το πρόβλημα όλων αυτών των προϊόντων είναι ότι είναι υποβαθμισμένα λόγω της επεξεργασίας που έχουν υποστεί σε σχέση με το φρέσκο γάλα. Είναι άλλο πράγμα να γίνεται κατεργασία του γάλατος μέχρι τους 72 βαθμούς Κελσίου και άλλο πράγμα να φτάνει η κατεργασία μέχρι τους 140 βαθμούς. Στις ψηλές θερμοκρασίες επεξεργασίας μόνο το ασβέστιο παραμένει ανέπαφο, ενώ χάνονται τα υπόλοιπα θρεπτικά συστατικά (βιταμίνες, πρωτεΐνες κλπ) που παίρνει κανείς από το φρέσκο γάλα.

Η γνώση και η επιμονή του καταναλωτή να διαλέγει φρέσκο γάλα αποτέλεσε ένα εμπόδιο στην ανάπτυξη της κερδοφορίας του καρτελ του γάλακτος το οποίο για να το προσπεράσει κατευθύνει την κυβέρνηση μέσω της τρόικα στην σκόπιμη παραπληροφόρησή του. Μετά το σταμάτημα της αναγραφής της χώρας προέλευσης το επόμενο βήμα είναι η κατάργηση του φρέσκου γάλατος και η αντικατάστασή του με γάλα επιμηκυμένης  διάρκειας.

Η διατήρηση της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας και η αντίσταση στα συμφέροντα των πολυεθνικών γαλακτοβιομηχανιών δεν πρέπει να γίνει με όρους νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού, υποστήριξης του ενός επιχειρηματικού συμφέροντος ενάντια σε κάποιο άλλο. Οι διαφοροποιήσεις σε αυτό το επίπεδο των κυβερνητικών βουλευτών δεν έχουν να προσφέρουν κάτι.

Οι κτηνοτρόφοι μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους πρέπει να βρουν τους δρόμους που να τους ενώνουν ενάντια στην προσπάθεια εξαθλίωσης τους.

Η αριστερά έχει να εξασφαλίσει μια συλλογική λειτουργία της κοινωνίας, που κανένας δεν θα βλέπει τον άλλο ως πελάτη, αλλά ως συνάδελφο και συναγωνιστή.