Η νεολαία στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στο φόβο

Πολύ συχνά λέμε ότι η νε­ο­λαία είναι το πιο «ευαί­σθη­το» κοι­νω­νι­κό στρώ­μα ως προς την πρό­σλη­ψη των πο­λι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών μη­νυ­μά­των, κάτι που απο­δει­κνύ­ε­ται και από την ψήφο της νε­ο­λαί­ας στο δη­μο­ψή­φι­σμα. Η ση­με­ρι­νή νε­ο­λαία, που μα­στί­ζε­ται από την ανερ­γία (πε­ρί­που 58%) και την επι­σφά­λεια, πήγε στις κάλ­πες κα­θο­δη­γού­με­νη από το «τα­ξι­κό έν­στι­κτο» ενά­ντια σε αυ­τούς που της στέ­ρη­σαν κάθε προ­ο­πτι­κή τα τε­λευ­ταία πέντε χρό­νια. 

Αν λά­βου­με υπόψη τον κα­θα­ρά τα­ξι­κό χα­ρα­κτή­ρα της ψήφου (το «ΟΧΙ» πήρε πο­σο­στό 72% ανά­με­σα στην ερ­γα­τι­κή τάξη), θα μπο­ρού­σα­με να πούμε ότι υπήρ­ξε ένα σπέρ­μα μιας συμ­μα­χί­ας της νε­ο­λαί­ας, που ασφυ­κτιά, με την ερ­γα­τι­κή τάξη και τα λαϊκά στρώ­μα­τα. Τα μη­νύ­μα­τα αυτά έρ­χο­νταν από πα­ντού, ήδη πριν από το δη­μο­ψή­φι­σμα: από τη μα­ζι­κή συμ­με­το­χή νέων αν­θρώ­πων στις διά­φο­ρες επι­τρο­πές υπέρ του «ΟΧΙ» και κυ­ρί­ως από την πλειο­ψη­φι­κή πα­ρου­σία της νε­ο­λαί­ας στις κε­ντρι­κές συ­γκε­ντρώ­σεις στην πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος. 

Νέοι άν­θρω­ποι που μπο­ρεί να είχαν πολύ μικρή σχέση με την πο­λι­τι­κή, αλλά σε αυτή την οξεία πό­λω­ση δεν έμει­ναν αμέ­το­χοι και συ­ντά­χθη­καν με το στρα­τό­πε­δο των «από κάτω». Και αυτό είναι πολύ ση­μα­ντι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη για την κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή επα­να­συ­γκρό­τη­ση της νε­ο­λαί­ας, ενά­ντια στην κυ­ρί­αρ­χη προ­πα­γάν­δα (και ιδε­ο­λο­γία) που θέλει μια νε­ο­λαία κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη και εξα­το­μι­κευ­μέ­νη.

Το στοί­χη­μα για την Αρι­στε­ρά –και τη νε­ο­λαία ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ– είναι να κα­τα­φέ­ρου­με να κε­φα­λαιο­ποι­ή­σου­με αυτήν τη δυ­να­μι­κή, για μια μα­ζι­κή εισ­ροή της νε­ο­λαί­ας στον πό­λε­μο που έχει ξε­κι­νή­σει με το εγ­χώ­ριο και διε­θνές σύ­στη­μα, όπου το απο­τέ­λε­σμα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος είναι η πρώτη μας νι­κη­φό­ρα μάχη.

Ήδη από τη Δευ­τέ­ρα, πολ­λοί –ανά­με­σά τους και πλη­θώ­ρα κυ­βερ­νη­τι­κών στε­λε­χών– προ­σπα­θούν να πα­ρα­ποι­ή­σουν το μή­νυ­μα που έστει­λε το βρο­ντε­ρό «ΟΧΙ» στη λι­τό­τη­τα και τα μνη­μό­νια. Το επό­με­νο διά­στη­μα θα πρέ­πει να ορ­γα­νώ­σου­με –πο­λι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά– τον αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση του «ΟΧΙ».

Συ­νε­πώς, οφεί­λου­με να κρα­τή­σου­με ζω­ντα­νές όσες ενω­τι­κές επι­τρο­πές δη­μιουρ­γή­θη­καν για την υπε­ρά­σπι­ση του «ΟΧΙ», οι οποί­ες μπο­ρούν να απο­δει­χθούν πολύ χρή­σι­μο ερ­γα­λείο για την Αρι­στε­ρά και το κί­νη­μα.