Η Νεολαία ΣΥΝ για τον αγώνα των εκπαιδευτικών

Απέναντι σ’ ένα δίκαιο και αναγκαίο αγώνα για την υπεράσπιση της Δημόσιας Παιδείας, η τρικομματική κυβέρνηση και όλο το αστικό μπλοκ προσπαθούν να τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν με κάθε τρόπο. Χωρίζουν την κοινωνία σε στρατόπεδα, σε «συντεχνίες» και «αθώους πολίτες», οι οποίοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυτοί που  θα καταγγελθούν αύριο ως συντεχνίες. Η προληπτική επιστράτευση αποτελεί μια φυσική και ιδεολογική καταστολή άνευ προηγουμένου. Αυτό που ζούμε μοιάζει να είναι μια μονάχα κατ’ όνομα δημοκρατία για τον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας. Μια μνημονιακή δημοκρατία που επιχειρεί να παγιώσει τη σιωπή των πολλών.

Οι εκπαιδευτικοί δε δέχτηκαν την ενοχή με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να φορτώσει όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Η μαζική συμμετοχή στη βάση των καθηγητών, στις διαδικασίες των ΕΛΜΕ και η υπερψήφιση της απεργίας έδειξε μια αγωνιστική διαθεσιμότητα που αντιστέκεται στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» της κυβέρνησης.

Έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή. Για κυβέρνηση και ΜΜΕ, κάθε προσπάθεια να υπάρξουν κοινωνικοί αγώνες γίνεται γι’ αυτούς αγώνας δίχως αύριο με σκοπό την καταστολή τους, αφορμή συσπείρωσης του δικού τους πόλου για το χτύπημα της αγωνιζόμενης κοινωνίας.

Αναγνωρίζοντας όλες τις δυσκολίες για τη μαζική ανυπακοή απέναντι στην επιστράτευση, θεωρούμε ότι σε αυτή τη νέα εποχή δε μας αρκεί να υπολογίζουμε όρους και προϋποθέσεις. Οφείλουμε να διαμορφώνουμε όρους συνέχισης των αγώνων και διόγκωσης του μετώπου ενάντια στον αυταρχισμό και τις αντιλαϊκές πολιτικές. Δε μας αρκεί να περιμένουμε, αρχικά,  κι ύστερα να καταγγέλλουμε  τις γραφειοκρατικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, οι οποίες έχουν τεράστια ευθύνη και συμβολή στην προσπάθεια απομόνωσης του αγώνα των εκπαιδευτικών, αφού αρνήθηκαν να στηρίξουν την πρόταση της ΟΛΜΕ για 24ωρη απεργία την Παρασκευή. Είναι επιτακτική ανάγκη να περιφρουρηθεί η απεργία ως μέσο πάλης και το εργατικό κίνημα να αναζωογονηθεί ώστε να μπορέσει να οργανώσει αγώνες και να πετύχει νίκες.

Στη ριζοσπαστική αριστερά, που αντικειμενικά έχει γίνει ο άλλος πόλος, ο πόλος της συσπείρωσης του αγώνα, της ελπίδας και της ανατροπής, της αρμόζει να στηρίζει τους μαζικούς διεκδικητικούς αγώνες, ασχέτως του τιμήματος και να φτιάχνει άμεσους και υλικούς όρους για τη νίκη τους και την ανατροπή του εκφοβισμού και της καταστολής του αγωνιζόμενου λαού. Της αρμόζει να είναι η πολιτική ενσάρκωση του αγωνιστικού φρονήματος του κόσμου της εργασίας για τη συνέχιση των αγώνων για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας, για τη συνολική ανατροπή κυβέρνησης και μνημονίων.

Τους αγώνες αυτούς τους έχουμε ανάγκη άμεσα και πρέπει να τους δώσουμε. Μας έχουν πετάξει το γάντι και πρέπει να το σηκώσουμε. Δεν μπορούμε και δε θα κάνουμε πίσω.