Εν όψει της µάχης των αυτοδιοικητικών εκλογών στις 8 Οκτώβρη, απευθυνθήκαµε σε ενωτικά δηµοτικά σχήµατα της ριζοσπαστικής Αριστεράς για µια πρώτη εικόνα του τοπίου που διαµορφώνεται και τους θέσαµε τις παρακάτω ερωτήσεις.
1) Ο νόµος Βορίδη ως αποκορύφωµα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην αυτοδιοίκηση. Η αντανάκλαση στο Δήµο σου.
2) Δήµοι και κοινωνική πολιτική. Προτεραιότητες και προτάσεις της παράταξής σου.
3) Η σηµασία της συλλογικής διεκδίκησης/υπεράσπισης των ελεύθερων, δηµοσίων χώρων.
4) Οι τοπικές αντιστάσεις και τα κινήµατα πρέπει να βρουν την εκπροσώπηση τους στην κάλπη της 8ης Οκτωβρίου. Αναγκαίες πρωτοβουλίες της ενωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς.
---
«Στόχος του νόµου Βορίδη ο αποκλεισµός των “ενοχλητικών φωνών”»
Του Νίκου Ξεντέ, «Μια πόλη στο δρόµο»
1) Η υπερενισχυµένη αναλογική του νόµου Βορίδη µε το ελάχιστο όριο 3% για την είσοδο µιας παράταξης στο Δηµοτικό Συµβούλιο, µαζί µε την µείωση του αριθµού των µελών, έχει σαν στόχο τον αποκλεισµό από τα Δηµοτικά Συµβούλια των “ενοχλητικών” φωνών.
Αποτελεί όµως µόνο την κορυφή του παγόβουνου στην αντιδραστική στροφή που συντελέστηκε επί κυβερνήσεως Νέας Δηµοκρατίας στο θεσµικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, και που έρχεται να συµπληρώσει το ασφυκτικό πλαίσιο που επιβάλουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ και των µνηµονιακών κυβερνήσεων από το 2010.
Στην Καλλιθέα για παράδειγµα, η διοίκηση Κάρναβου επιχείρησε την προηγούµενη περίοδο να δηµιουργήσει την Αναπτυξιακή Εταιρεία ΑΕ! Μια κίνηση που θα ιδιωτικοποιούσε όχι µόνο κάποιες υπηρεσίες αλλά την ίδια την λειτουργία της πόλης. Η έντονη αντίδραση των εργαζοµένων του Δήµου και των παρατάξεων της αντιπολίτευσης ακύρωσαν το εγχείρηµα.
2) Οι δήµοι, ως η πλησιέστερη προς τους κατοίκους κρατική βαθµίδα, µπορούν να αποτελέσουν προνοµιακό πεδίο άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Απαραίτητη προϋπόθεση η χρηµατοδότηση και η στελέχωση µε µόνιµο προσωπικό. Ενδεικτικά, για την Καλλιθέα:
• Ως Μια Πόλη στο Δρόµο αγωνιστήκαµε, µαζί µε το εκπαιδευτικό και το γονεϊκό κίνηµα, για την πλήρη λειτουργία της Δίχρονης Προσχολικής Αγωγής. Για την στέγαση των νηπίων σε σύγχρονα και ασφαλή κτήρια, ενάντια στα σχέδια της διοίκησης Κάρναβου να τα στοιβάξει σε κοντέινερ.
• Οι παιδικοί σταθµοί είναι υποστελεχωµένοι, µε αποτέλεσµα πολλά παιδιά να µείνουν εκτός και οι σταθµοί να λειτουργούν µε βάρδιες! Στηρίξαµε την µεγάλη απεργία των εργαζοµένων στους σταθµούς, για πλήρη στελέχωση µε µόνιµο προσωπικό, για να µη µείνει ούτε ένα παιδάκι εκτός σταθµών.
• Ζητάµε στελέχωση των Δηµοτικών Ιατρείων µε το απαραίτητο ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες των αδύναµων οικονοµικά στρωµάτων.
• Να λειτουργήσει, επιτέλους, ο Ξενώνας Ηµερήσιας Φροντίδας Αστέγων, που εδώ και χρόνια “εγκαινιάζεται από µήνα σε µήνα”.
• Κάνουµε καµπάνια για την δηµιουργία Ξενώνα Βραχείας Φιλοξενίας Κακοποιηµένων Γυναικών, παράλληλα µε την λειτουργία κέντρου νοµικής, ψυχικής και κοινωνικής υποστήριξης.
3) Η Καλλιθέα είναι µια από τις πιο πυκνοκατοικηµένες πόλεις, µε το αστικό πράσινο να καλύπτει µόλις το 1% της έκτασής της. Λείπουν οι χώροι στους οποίους οι άνθρωποι θα συναντιούνται, θα συνοµιλούν, θα κοινωνικοποιούνται, θα απολαµβάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Λείπουν χώροι για την νεολαία.
Η υπεράσπιση και επέκταση του δηµόσιου χώρου είναι προϋπόθεση ζωής.
Από την απαίτηση για ολοκλήρωση της ανάπλασης του Παραλιακού Μετώπου µε αποκλειστικά δηµόσιο χαρακτήρα, µακριά από ΣΔΙΤ και σχέδια εµπορευµατοποίησης / τσιµεντοποίησης, µέχρι την υπεράσπιση της δηµοτικής καντίνας στο πάρκο Δαβάκη, την οποία η διοίκηση Κάρναβου ετοιµάζεται να εκχωρήσει σε ιδιώτες.
Εξίσου σηµαντική είναι η διεκδίκηση της προσβασιµότητας, ιδιαίτερα σε µια “τυφλούπολη” όπως η Καλλιθέα. Όπου, ακόµα και στο κέντρο, οι υποδοµές είναι ανύπαρκτες και η κίνηση στα παραδοµένα σε εµπορικές χρήσεις πεζοδρόµια είναι κάτι σαν στίβος µάχης για τα ΑΜΕΑ, τα άτοµα µε προβλήµατα όρασης, τα άτοµα της τρίτης ηλικίας.
4) Η συγκυρία, όπως διαµορφώνεται µετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, µε την παντοδυναµία Μητσοτάκη και τους φασίστες να ξανασηκώνουν κεφάλι, είναι ιδιαίτερα δυσµενής για τα λαϊκά στρώµατα.
Οι δηµοτικές κινήσεις αποτελούν ένα σηµαντικό πεδίο οργάνωσης και συντονισµού των αντιστάσεων, µέσα και έξω από τα Δηµοτικά Συµβούλια. Ένα πεδίο στο οποίο θα συναντιούνται και θα συντίθενται τα κινήµατα πόλης και υπεράσπισης των δηµόσιων χώρων µε το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνηµα. Τα κινήµατα υπεράσπισης των δικαιωµάτων µε την υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας και την διεκδίκηση κοινωνικών πολιτικών.
Η “Μια Πόλη στο Δρόµο”, από το 2019 που ιδρύθηκε, αποτελεί ένα παράδειγµα συνύπαρξης αγωνιστ(ρι)ών από όλο σχεδόν το φάσµα της οργανωµένης και ανένταχτης “εκτός των τειχών” Αριστεράς.
Ένα δίκτυο κινήσεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, µπορεί να αποτελέσει έναν προνοµιακό χώρο συνάντησης και ανασύνταξης της αριστερής απάντησης. Παρότι ο χρόνος µέχρι τις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου είναι πολύ λίγος, θεωρώ και αναγκαίο και εφικτό να παρθούν πρωτοβουλίες για ενωτικά κατεβάσµατα των κινήσεων που ήδη υπάρχουν, καθώς και συγκρότηση νέων όπου δεν υπάρχει κάτι.
«Ο αγώνας για ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήµου να ενταθεί»
Του Θανάση Μαρίνη, υποψήφιος δηµοτικός σύµβουλος, µέλος της συλλογικής εκπροσώπησης του δηµοτικού σχήµατος στον Δήµο Θεσσαλονίκης “Η Πόλη Ανάποδα”, µέλος της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Οργάνωσης “Ξεκίνηµα”
1) Η Αριστερά στην επερχόµενη εκλογική µάχη της 8ης Οκτώβρη στην τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να ξεπεράσει ακόµα ένα σηµαντικό εµπόδιο. Ο Νόµος Βορίδη έρχεται για να αποδείξει το µένος αυτής της Κυβέρνησης απέναντι στη λαϊκή ψήφο, τη δηµοκρατία, τη συµµετοχή. Θέτει το απαράδεκτο όριο του 3% για την είσοδο στο Δ.Σ., σε µια προσπάθεια να αποκλείσει τις αριστερές, µαχητικές, “ενοχλητικές” φωνές. Επίσης, δίνει υπερεξουσίες στον Δήµαρχο, χαρίζοντας τα 3/5 των Συµβούλων στην παράταξή του, ενώ ο ρόλος του Δηµοτικού Συµβουλίου, που αποτελεί το µόνο δηµοκρατικά εκλεγµένο όργανο, περιορίζεται ακόµα περισσότερο. Αυτή η εξέλιξη θέτει κρίσιµα καθήκοντα στον κόσµο της πόλης που αγωνίζεται και αγωνιά για το µέλλον που µας ετοιµάζουν. Ο νόµος αυτός πρέπει να ανατραπεί και να διεκδικήσουµε ουσιαστικό εκδηµοκρατισµό της λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης.
2) Η κοινωνική πολιτική είναι κεντρικό ζήτηµα και διαπερνά απ’ άκρη σ’ άκρη τη δράση της Πόλης Ανάποδα και τις ανάγκες των δηµοτών/δηµοτισσών. Καθήκον µας είναι ο αγώνας για ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήµου να ενταθεί. Αυτό σηµαίνει σχολεία σε επάρκεια και σε καλή κατάσταση, καθολική πρόσβαση στην υγεία και σε αξιοπρεπή και οικονοµικά προσιτή κατοικία, δοµές αλληλεγγύης, κακοποιηµένων γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ ατόµων, γηροκοµεία, φιλοξενία προσφύγων κ.ο.κ. Επίσης, σηµαίνει ελεύθεροι χώροι πρασίνου, αναψυχής, πολιτισµού και αθλητισµού, δηµοτική/δηµόσια διαχείριση απορριµµάτων, ασφαλής/δηµόσια/προσβάσιµη µετακίνηση, δηµόσιες βρύσες, αγώνας να ανοίξουν ξανά τα κλειστά νοσοκοµεία (όπως το Λοιµωδών). Η κρίση, τα µνηµόνια, η επέλαση του νεοφιλελευθερισµού έχουν οδηγήσει σε υποβάθµιση και πολλές φορές κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Εµείς διεκδικούµε αναβάθµιση των υπαρχουσών δοµών, δηµιουργία νέων, χρηµατοδότησή τους από τον τακτικό προϋπολογισµό, µε πρόσληψη µόνιµου προσωπικού, µε σταθερές σχέσεις εργασίας.
3) Η αριστερά οφείλει να πάει στις γειτονιές, να στρέψει το βλέµµα της στη βάση, να αφιερωθεί στο να ξαναχτίσει σχέσεις εµπιστοσύνης µε την κοινωνία. Από την Αλυσίδα, στο Κρυονέρι, στα Τροχιοδροµικά, στο Πάρκο Κρήτης και στην περιοχή της Υφανέτ προσπαθήσαµε να συµβάλουµε στην οργάνωση των ίδιων των κατοίκων. Γιατί εκεί βρίσκεται όλη η ουσία, στο να βγουν µπροστά οι άνθρωποι της πόλης και να παλέψουν για το δικαίωµά τους να ζήσουν µε αξιοπρέπεια.
Οι προτάσεις µας για δηµιουργία Πρωτοβουλιών Κατοίκων σε κάθε µια από αυτές τις περιοχές, η συλλογή υπογραφών, η διάρκεια και η επιµονή, η κλιµάκωση, η δηµοκρατική συζήτηση βρήκαν µαζική ανταπόκριση και έφεραν αποτελέσµατα. Στην Αλυσίδα η διοίκηση Ζέρβα υποχώρησε. Το νηπιαγωγείο θα γίνει. Στο Κρυονέρι ο εργολάβος φαίνεται να υποχωρεί, συνεχίζουµε την πίεση. Αυτή είναι η µέθοδος που µπορεί να αλλάξει το κλίµα, να ανεβάσει το ηθικό, να δείξει ότι ο αγώνας και ο συλλογικός δρόµος µπορούν να µετασχηµατίσουν την πόλη. Οι γειτονιές µέσα από τέτοιες δράσεις µπορούν να αλλάξουν, οι κάτοικοι να έρθουν πιο κοντά, να ανακαλύψουν ξανά την αξία και την οµορφιά του να αγωνίζεσαι και να µοιράζεσαι κοινά οράµατα και στόχους.
4) Η Πόλη Ανάποδα είναι και κάτι παραπάνω από µια δηµοτική παράταξη. Είναι ένα ενωτικό σχήµα της Αριστεράς µε πανελλαδικό αντίκτυπο, είναι το όχηµα των κινηµάτων και των αγωνιστών/αγωνιστριών της πόλης. Έχει δώσει ανάσα και πολιτική έκφραση σε πολύ κόσµο, συσπειρώνει στις γραµµές της σηµαντικό αριθµό ανθρώπων. Η ενίσχυσή της και η είσοδός της και στο νέο Δηµοτικό Συµβούλιο, ειδικά σε µια φάση υποχώρηση της Αριστεράς, είναι κρίσιµο καθήκον όλων µας.
«Χρειαζόµαστε µια κοινή εκλογική συµµαχία της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς»
Της Όλγας Κλείτσα, «Ανυπότακτη Αθήνα»
1) Ο Νόμος Βορίδη είναι για το νεοφιλελεύθερο οπλοστάσιο η φυσική συνέχεια όλων των προηγούμενων νομοθετημάτων για την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι εστιάσεις ήταν η περεταίρω απελευθέρωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των Δήμων με μεγαλύτερες ελευθερίες στην δημιουργία ΑΕ και συγκεκριμένα Αναπτυξιακές ΑΕ καθώς και η περαιτέρω αποστείρωση των αποφάσεων από την συμμετοχή των πολιτών άμεση ή έμμεση μέσω της αλλαγής του εκλογικού συστήματος, της μείωσης των συμβουλίων αλλά και της μεταφοράς σημαντικών αρμοδιοτήτων σε επιτροπές με απόλυτη πλειοψηφία της διοικούσας παράταξης.
Στην Αθήνα οι αλλαγές αυτές σε συνδυασμό με τα «μέτρα για την λειτουργία των υπηρεσιών και συμβουλίων κατά τη διάρκεια της καραντίνας» πολλά εκ των οποίων παρέμειναν, έδωσαν μεγαλύτερη δυναμική στον ήδη σχεδιαζόμενο οργανικό μετασχηματισμό του Δήμου. Αρκετές από τις μεγάλες υπηρεσίες του Δήμου έχουν περάσει πλήρως στην ιδιωτική σφαίρα, είτε μέσω υπέρογκων συμβάσεων (όπως στην περίπτωση της αντικατάστασης των υπηρεσιών πρασίνου και κτιριακών υποδομών) είτε με πολλαπλές μικρότερες αναθέσεις στον ίδιο πάντα εργολάβο (όπως στην περίπτωση του ηλεκτροφωτισμού) είτε με «δωρεές» -με το αζημίωτο- από ιδρύματα και μεγάλους εργολάβους.
Κατ’ουσία, όμως, με πολλές ΑΕ να προϋπάρχουν (όπως και η Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής – ΕΑΤΑ), η βασική επίδραση του Νόμου Βορίδη ήταν στην δημοκρατία, διαφάνεια και τη συμμετοχικότητα.
2) Η Κοινωνική Πολιτική που ασκείται αυτή τη στιγμή από τον Δήμο Αθηναίων είναι κατακερματισμένη: από τη μία υπάρχει ο ΚΥΑΔΑ με δική του διοίκηση και αυτονομία στη λήψη αποφάσεων και από την άλλη η διεύθυνση κοινωνικής πολιτικής. Και οι δύο, υλοποιούν περιστασιακά προγράμματα σε συνεργασία με ιδρύματα και ΜΚΟ ή μοιράζονται κοινά προγράμματα ΕΣΠΑ στο πλαίσιο μιας πρόσκαιρης επιδοματικής πολιτικής που μετατρέπει τους ανθρώπους από δικαιούχους σε ωφελούμενους και καταλήγει απλά να ανακυκλώνει τα προβλήματα κι όχι να καλύπτουν τις ανάγκες (για να μην μιλήσουμε και για τα κατά καιρούς οικονομικά σκάνδαλα).
Οι κάτοικοι της Αθήνας χρειάζονται σταθερότητα στις υπηρεσίες κοινωνικής πολιτικής. Δικές μας προτεραιότητες είναι τα ζητήματα αστεγίας που ο δήμος δεν έχει καλύψει ούτε στο ελάχιστο, η αύξηση των Δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών, η αύξηση των Δημοτικών Ιατρείων και η σύνδεσή τους με το Εθνικό Σύστημα Υγείας, καθώς και η δημιουργία ουσιαστικών κοινωνικών δομών στήριξης τόσο για περιστατικά έμφυλης/ενδοοικογενειακής/ρατσιστικής βίας όσο και για ψυχολογικη/ψυχιατρική στήριξη των κατοίκων. Ολ’αυτά φυσικά προϋποθέτουν τη στελέχωση των αντίστοιχων υπηρεσιών με μόνιμο προσωπικό.
Παράλληλα, ήδη από το 2010 μέχρι σήμερα έχει διατηρηθεί στην Αθήνα ένα δίκτυο δομών αλληλεγγύης που στηρίζουν τους κατοίκους όπου ο Δήμος είναι απών. Στηρίζουμε αυτές τις δομές με κάθε δυνατό μέσο και διεκδικούμε και θεσμικό χώρο για τη λειτουργία τους.
3) Η διεκδίκηση της προστασίας του χαρακτήρα αλλά και της αύξησης των ελεύθερων δημόσιων χώρων ήταν πάντα στο κέντρο της πολιτικής μας. Στα πλαίσια του αστικού μετασχηματισμού που επιτελείται, η διεκδίκηση των ελεύθερων χώρων θεωρούμε ότι πρέπει να γίνεται σε 3 βασικούς άξονες:
- Το συλλογικό δικαίωμα κόντρα στον ατομικισμό. Ήδη από την προηγούμενη διοίκηση του Δήμου (Δημαρχία Καμίνη) γίνεται μια προσπάθεια προώθησης του της ατομικής ευθύνης και του ατομικού δικαιώματος στην πόλη πάνω από το συλλογικό (προγράμματα Πόλη στο Τετράγωνο, Υιοθέτησε την Πόλη σου κλπ). Όπως ήταν επόμενο, η προώθηση αυτή κατέληξε -μέσω της λογικής της καλύτερης/πιο προσφέρουσας πρότασης- στην αποδοχή «δωρεών» σχεδίων και έργων για αναπλάσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τις συλλογικές ανάγκες των κατοίκων που θα έπρεπε να διασφαλίζει ο Δήμος. Η ενίσχυση, λοιπόν, της δημιουργίας συλλογικοτήτων γειτονιάς και η διεκδίκηση να αποτελούν αυτές τον κυρίαρχο συνομιλητή του Δήμου (με θεσμικό ή μη θεσμικό τρόπο) είναι από τις πρώτες μας επιδιώξεις.
- Η διασφάλιση του πραγματικού δημόσιου και κοινόχρηστου χαρακτήρας. Διεκδικούμε περιορισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας (οποιασδήποτε φύσης) σε αυτούς, έτσι ώστε οι πολίτες είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά (μέσω συλλόγων, ενώσεων κλπ) να μπορούν να χρησιμοποιούν ελεύθερα τον χώρο. Ειδικά σε χώρους όπως πάρκα και άλση, η επιχειρηματική δραστηριότητα πρέπει να αποκλειστεί πλήρως.
- Η διεκδίκηση του φυσικού χώρου μέσα στο αστικό τοπίο. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο περίπου η Δημοτική Αρχή διεξάγει μία επίθεση αναπλάσεων σε πάρκα της Αθήνας κατηγορώντας παράλληλα όσες/ους αντιστέκονται ως αρνητές των πάντων. Οι αναπλάσεις, όμως, δεν είναι αθώες. Πέραν του ότι ο τρόπος που θα διαμορφωθεί ένα πάρκο καθορίζει και τις χρήσεις σε αυτό, υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό στην πλειοψηφία των αναπλάσεων από πλευράς του Δήμου: γίνεται μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του «ωραίου» ως καθρέφτης του αστικού τοπίου, με πρώην πάρκα που είτε γεμίζουν πλάκες και τσιμέντο, είτε αντικαθίσταται η φυσική βλάστηση και οι χωμάτινες διαδρομές, με περίκλειστα παρτέρια και χλοοτάπητα. Διαμορφώνοντας έτσι πάρκα τα οποία έχουν πάρα πολύ υψηλές απαιτήσεις σε νερό (καταρρίπτοντες όλες τις διακηρύξεις περί βιωσιμότητας) αλλά και χάνουν τον φυσικό τους χαρακτήρα που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη στην τσιμεντούπολη που ζούμε.
4) Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα των τελευταίων χρόνων μετά το ’15. Για να επιτευχθεί, όμως, θα πρέπει να ξεπεράσουμε συνήθειες ή και πολιτικές αποφάσεις του παρελθόντος. Θα πρέπει να αναζητήσουμε την οικοδόμηση ενός φορέα που δεν θα αποτελεί απλά καθρέφτισμα των πολιτικών δυνάμεων που θα τον στηρίζουν αλλά θα υπερβαίνει και αυτές και τις αποφάσεις τους. Έναν φορέα που θα έχει δική του υπόσταση, θα προσπαθεί να τροφοδοτήσει τα επιμέρους κινήματα κι όχι να τροφοδοτηθεί από αυτά, που θα αντιλαμβάνεται την υπόστασή του ως εργαλείο στα χέρια των συλλογικοτήτων υπεράσπισης της πόλης με στόχο την αλλαγή συνειδήσεων και τη διόγκωση και συνολικοποίηση επιμέρους κινήσεων σε όλο και μεγαλύτερα κινήματα διεκδίκησης και αντίστασης.
Αυτό όσο μακρινό όραμα κι αν φαίνεται δεν είναι άπιαστο. Και πρέπει να ξεκινήσουμε με την συνύπαρξη των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όχι μόνο στο δρόμο και στις γειτονιές, αλλά πλέον και σε μία κοινή εκλογική συμμαχία, η οποία θα διασφαλίζει μέσω της δομής και των διαδικασιών της, ότι μπορεί να κάνει αυτό το φορέα τον επόμενο άμεσο στόχο του κοινού μας μέλλοντος στην Αθήνα.
«Διατήρηση του δηµόσιου χαρακτήρα των ελεύθερων χώρων και αξιοποίησή τους ως κοινωνικό αγαθό»
Του Δηµήτρη Αδαµόπουλου, «Ενότητα, Ανατροπή & Έργο για το Μαρούσι»
1) Είναι ξεκάθαρο πως ο ν. Βορίδη έχει διπλή στόχευση πολιτικά. Από τη μια μεριά να σημειώσει τις λιγότερες δυνατές απώλειες η ΝΔ από ‘’ γαλάζιους αντάρτες’’ στα δεξιά της, από την άλλη να θωρακιστούν οι θεσμοί απέναντι στην Αριστερά. Να φιμωθούν δηλαδή οι προοδευτικές φωνές αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα στις πόλεις.
Μία ακόμη στόχευση είναι στην πραγματικότητα ότι αυτός ο νόμος εξυπηρετεί πλήρως το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα αναφορικά με τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και μεταφορά πολλών λειτουργιών κοινής ωφελείας σε ιδιώτες μαζί με την ένταση των διεθνικών συμφωνιών. Με τους συσχετισμούς που μπορούν να δημιουργηθούν πλέον στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, αδυνατεί να υπάρξει παρέμβαση από τις τοπικές κοινωνίες που ως τώρα έχουν αντισταθεί σε μία πληθώρα θεμάτων, πχ. Ανεμογεννήτριες, δημιουργία μεγάλων μονομπλόκ τουριστικών θέρετρων, σχέσεις ιδιωτικού τομές και σχολικών μονάδων κ.ο.κ. Επίσης, εντείνεται η πολιτική της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης, όπου δήμοι και περιφέρειες μπορούν να συνάπτουν μνημόνια συνεργασίας είτε με άλλους δήμους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είτε με διεθνικούς και υπερεθνικούς οργανισμούς απευθείας, χωρίς αυτές οι συμφωνίες να διαμεσολαβούνται από την κεντρική διοίκηση και το κράτος.
Στο Δήμο Αμαρουσίου παρατηρούμε ήδη την εφαρμογή του σε και σειρά πεδίων που αφορούν τόσο τη πολιτική της διοίκησης Αμπατζόγλου για τους δημόσιους χώρους, τα άλση και τις σχολικές μονάδες, τη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης κοινωνικών κατοικιών (πχ Οίκος Τυφλών), αλλά και την άκρατη δόμηση με αποκορύφωμα τη μετεγκατάσταση του καζίνο της Πάρνηθας στο Μαρούσι, παρά τις διαχρονικές και μαζικές αντιδράσεις των κατοίκων και τις σχετικές ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ.
2) Μπορεί η αντιμετώπιση των ανισοτήτων και της φτωχοποίησης του λαού να συνιστά σε μεγάλο βαθμό στοίχημα στο πλαίσιο αιχμών κεντρικής πολιτικής παρέμβασης και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί ολικά από τους ΟΤΑ ειδικά μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο εντεινόμενης λιτότητας και υποχρηματοδότησής τους από το κεντρικό κράτος, παρόλα αυτά, η αύξηση των αρμοδιοτήτων των ΟΤΑ έχει νόημα και μπορεί να αποτελεί αίτημα μόνο στο βαθμό που συνδυάζεται με το αίτημα δημοκρατικής αναδιάρθρωσης της λειτουργίας των ΟΤΑ και γενναίας αύξησης της χρηματοδότησής τους.
Βασικές αιχμές της παράταξής μας αποτελούν η ενίσχυση των δομών πρωτοβάθμιας υγείας του Δήμου, των κοινωνικών παντοπωλείων και μαγειρείων τόσο σε επίπεδο υποδομών, όσο και με μόνιμες προσλήψεις προσωπικού. Ταυτόχρονα προτάσσουμε τη καταγραφή των ανέργων και νέων εργαζομένων του δήμου ώστε τα δημοτικά τέλη για αυτή την κοινωνική κατηγορία να είναι μηδενικά. Επίσης θεωρούμε πολύ σημαντική την δωρεάν αρωγή των νομικών υπηρεσιών του Δήμου σε περιπτώσεις εξώσεων και πλειστηριασμών κατοικιών δημοτών, σε συνδυασμό με μια ουσιαστική πολιτική κοινωνικής στέγασης είτε μέσω της αξιοποίησης άδειων δημοτικών ιδιοκτησιών και κτηρίων είτε μέσω της διαδικασίας απαλλοτρίωσης
Είναι σημαντικό να τονιστεί πως όλες οι δομές και υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας θα πρέπει να λειτουργούν με όσο το δυνατόν πιο οριζόντια φιλοσοφία, να μη στιγματίζουν τους ωφελούμενούς τους και προπάντων να μπορούν να καταγράψουν σωστά όλο το φάσμα των αναγκών που συχνά αφορούν τη σχετική φτώχεια και σε ορισμένα προάστια είναι δύσκολα ανιχνεύσιμη και στερείται ορατότητας αν και είναι απολύτως υπαρκτό φαινόμενο και στο Μαρούσι.
3) Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια συστηματική προσπάθεια να εμπεδωθεί η κυριαρχία της αγοράς σε κάθε πτυχή της δημόσιας κοινωνικής ζωής, μέσα από διαδικασίες εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης δημόσιων χώρων. Από πλατείες, πεζόδρομους, κήπους, άλση και πάρκα γειτονιάς έως μητροπολιτικούς χώρους πρασίνου, βιομηχανικά πάρκα και ανενεργά δημόσια κτίρια, ένα ολόκληρο τυπολόγιο από μορφές δημόσιου αστικού χώρου έχει μπει στο στόχαστρο της κεντρικής διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μέσα στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο διοίκησης των Δήμων, ο δημόσιος χώρος βρίσκεται υπό διαρκή διακύβευση.Δε χωρά αμφιβολία πως μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι κοινωνικές αντιστάσεις που αναδύονται από πρωτοβουλίες κατοίκων, συνελεύσεις γειτονιάς και επιτροπές αγώνα συνιστούν τις καταλληλότερες μορφές οργάνωσης του αγώνα “από τα κάτω”. Παλιές συνελεύσεις δυναμώνουν και ταυτόχρονα δημιουργούνται νέες, όλες στη βάση ενός κοινού προτάγματος για το δικαίωμα στην πόλη, για το δικαίωμα στη δημόσια κοινωνική ζωή. Ένα δικαίωμα που αφορά ευρύτερα όρια διεκδίκησης του δημόσιου χώρου της πόλης και οικειοποίησής του μέσα από καθημερινές πρακτικές κατοίκησης, μέσα από τη δυνατότητα να συν-υπάρχουμε και να συν-αποφασίζουμε για τους ελεύθερους χώρους. Ένα δικαίωμα για καλύτερη ποιότητα ζωής και για “ανάσες πρασίνου” σε όλες τις γειτονιές. Η παράταξή μας θα συνεχίσει να μάχεται -εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου- για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των ελεύθερων χώρων της πόλης και την αξιοποίηση τους ως κοινωνικό αγαθό που να καλύπτει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των κατοίκων. Στο Μαρούσι αυτός ο αγώνας είναι ιδιαίτερα επίκαιρος είτε αφορά τη μετεγκατάσταση του καζίνο, είτε το μπλοκάρισμα των σχεδίων ιδιωτικοποίησης του άλσους Συγγρού, είτε την συρρίκνωση πλατειών και πεζοδρόμων που συμβαίνει μαζικά στη περιοχή μας.
4) Η παρέμβαση σε τοπικό επίπεδο έχει το προνόμιο να αναπτύσσεται σε στενή σχέση τόσο με τα τοπικά προβλήματα όσο και με τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται άμεσα. Η συνθήκη αυτή ενδυναμώνει τη συμμετοχή και τη δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων. Μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις όπως η Παρισινή Κομμούνα έχουν την αφετηρία τους στην αυτό-οργάνωση των πολιτών μέσα σε χωρικές εγγύτητες , τοπικά συμβούλια, συνελεύσεις γειτονιάς και με άξονα προβλήματα της καθημερινότητας κοινά σε όλες/ους τους πληττόμενους.Έτσι λοιπόν και στο πεδίο της αυτοδιοίκησης πέρα από την από τα κάτω οργάνωση της συλλογικής δράσης απαιτούνται και κεντρικές πολιτικές παρεμβάσεις και παρεμβάσεις στο επίπεδο της διοίκησης του Δήμου και ευρύτερες συμμαχίες που οφείλουν να πληρούν δυο προϋποθέσεις: Την κοινή αντίληψη για μια σειρά ζητήματα και τον σεβασμό στις λειτουργίες των τοπικών κινημάτων.
Σε αυτό το ζοφερό κι άκρως αντιδημοκρατικό περιβάλλον και στενό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ευκαιρία επιστροφής στα τοπικά ζητήματα κοινωνικών παροχών (κοινωνική στέγαση, δημοτικά ιατρεία), διεκδίκησης ελεύθερων δημόσιων χώρων απέναντι τόσο στην καταστολή όσο και στα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων και εξευγενισμού, οικοδόμησης δικτύων και στεκιών ταξικής αλληλεγγύης, άσκησης πολιτικής με όρους άμεσης δημοκρατίας μέσα από τη διαμόρφωση συμμετοχικού προϋπολογισμού από κοινού με τους μαζικούς φορείς των πόλεων και την ουσιαστική επαφή με τοπικά κινήματα πολιτών, δουλειάς για την επανοικοδόμηση συλλογικοτήτων και επανανοηματοδότησης του συλλογικού δρόμου. Έτσι μπορούν να οικοδομηθούν ξανά αποτελεσματικές κοινωνικές αντιστάσεις από τα κάτω αλλά και να εκφραστούν αυτές στα δημοτικά συμβούλια.
Τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν με τη συμμετοχή στις εκλογές μέσα από σχήματα που δομούνται, σκέφτονται συλλογικά, λειτουργούν και αποφασίζουν με συγκεκριμένο ποιοτικά τρόπο: Μας αφορά η συμμετοχή σε ζωντανά σχήματα με οριζόντιο, ανοιχτό και δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας, ριζωμένα στις γειτονιές που παρεμβαίνουν, ουσιωδώς αυτοδιοικητικά. Αυτά τα σχήματα που δεν αποτελούν απλώς την τοπική φωνή των οργανώσεων της ριζοσπαστικής/αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που δεν αποτελούν μικροεικόνα πολιτικών μετώπων αλλά έχουν τη δική τους αυτοτελή ζωή μέσα από τις διαδικασίες τους στις οποίες προσπαθούν να εμπλέξουν από τα κάτω κόσμο χωρίς μαξιμαλιστικά πολιτικά προαπαιτούμενα συμμετοχής, που συνομιλούν με τα τοπικά κινήματα και τις πρωτοβουλίες των περιοχών τους και έχουν πραγματικά αυτοδιοικητικό χαρακτήρα. Στην εποχή του ν. Βορίδη - όπου η ενότητα και η συνεργασία των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη και λογική κατεύθυνση προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές –τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν οδοδείκτη για την εκλογική συνεργασία σχημάτων που ήδη παρεμβαίνουν σε τοπικό επίπεδο, είτε για τη συγκρότηση νέων σε περιοχές που δεν προϋπάρχει παρέμβαση.
«Προτάσουµε τη δηµιουργικότητα του συλλογικού νου και αγώνα»
Των Σταύρου Βαλσαµή, Δηµοτικού συµβούλου Κορυδαλλού και Γιώργου Σταµατονικολού υποψήφιου Δήµαρχου µε τη δηµοτική κίνηση «Ανυπότακτος Κορυδαλλός»
1) Ο ν. Βορίδη διαµορφώνει ένα σφιχτό θεσµικό πλαίσιο που προσδένει ακόµα περισσότερο τους ΟΤΑ στις πολιτικές της «επιχειρηµατικότητας» και της «ανταποδοτικότητας», σε συνέχεια του «επιτελικού» κράτους της ΝΔ. Παράλληλα έκλεισε οριστικά και το κεφάλαιο µε τους παρακρατηθέντες πόρους, γεγονός που οδηγεί, ιδιαίτερα του δήµους, στην «αγκαλιά» των ΕΣΠΑ και των ΣΔΙΤ. Όπως σε πολλούς δήµους, έτσι και στον Κορυδαλλό µειώνεται ο αριθµός των δηµοτικών συµβούλων συρρικνώνοντας την αντιπροσώπευση κοινωνικών οµάδων και κατηγοριών και γενικότερα των τοπικών κοινωνιών σε αυτά. Ταυτόχρονα η εκλογή Δηµάρχου µε ποσοστό 43% και δώρο το 60% των εδρών και το όριο του 3% για την είσοδο στο δηµοτικό συµβούλιο αποτελούν µια πρωτοφανή αντιδηµοκρατική επιχείρηση στρέβλωσης της λαϊκής βούλησης και ετυµηγορίας. Με ευθύνη της δηµοτικής αρχής Χουρσαλά-Δηµόπουλου, ο Κορυδαλλός είναι από τους λίγους δήµους όπου το δηµοτικό συµβούλιο ούτε συζήτησε ούτε τοποθετήθηκε δηµόσια για τον νέο εκλογικό νόµο Βορίδη, αναλαµβάνοντας ρόλο χειροκροτητή των κυβερνητικών πολιτικών και µεταρρυθµίσεων.
2) Θεωρούµε πως ο δήµος οφείλει να συµβάλλει στην άµβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και στην ενίσχυση της συνοχής της τοπικής κοινωνίας. Κόντρα στην λογική που µετράει τις κοινωνικές ανάγκες ως φιλανθρωπία ή µια απλή εφαρµογή κάποιου διαθέσιµου ευρωπαϊκού προγράµµατος, θα προχωρήσουµε σε ένα ολοκληρωµένο σχεδιασµό κοινωνικής πολιτικής µε βάση της ανάγκες της πόλης και των κατοίκων της. Προτεραιότητές µας είναι η ανέγερση νέων σχολικών κτιρίων ώστε να αντικατασταθούν τα απαρχαιωµένα ενοικιαζόµενα κτίρια, οι αίθουσες πολλαπλών χρήσεων που έχουν διαµορφωθεί σε εκπαιδευτικές τάξεις, τα κοντέινερ που έχουν τοποθετηθεί σε αυλές σχολείων και παρκάκια και στεγάζουν την δίχρονη προσχολική εκπαίδευση. Η υπεράσπιση και αναβάθµιση της δηµόσιας Πρωτοβάθµιας Φροντίδας Υγείας µε στελέχωση του ΤΟΜΥ µε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων σε µόνιµη βάση και αύξηση της χρηµατοδότησης για την αναβάθµιση των υποδοµών του. Ο συντονισµός µε δηµόσιους φορείς και πανεπιστηµιακά ιδρύµατα για τον σχεδιασµό και την υλοποίηση ολοκληρωµένων προγραµµάτων κοινωνικών υπηρεσιών και πρόνοιας του δήµου µετά από µελέτη καταγραφής των κοινωνικών αναγκών φυσικά µε το αναγκαίο µόνιµο και σταθερό προσωπικό.
3) Ο επανασχεδιασµός του αστικού χώρου προς όφελος του κεφαλαίου και η παράδοση δηµόσιων χώρων για τις ανάγκες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και όχι για τις ανάγκες των ανθρώπων της εργασίας και της νεολαίας αποτελεί ευρωπαϊκό και εθνικό στρατηγικό αναδιαρθρωτικό άξονα. Με αυτή την έννοια η συλλογική διεκδίκηση του δηµόσιου χαρακτήρα των ελεύθερων χώρων και η χρήση τους σε µια κατεύθυνση αναβάθµισης της ποιότητας ζωής, διαµόρφωσης καλύτερων συνθηκών διαβίωσης και εργασίας των κατοίκων των πόλεων και ενίσχυσης των αντιεµπορευµατικών συλλογικών κοινωνικών δραστηριοτήτων αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα. Επιδιώκουµε τα τοπικά και περιβαλλοντικά κινήµατα υπεράσπισης των ελεύθερων δηµόσιων χώρων - διατηρώντας την αυτοτέλειά τους- να «εισβάλλουν» στην λειτουργία των Δήµων δίνοντας νόηµα στην πραγµατική αυτοδιοίκηση της πόλης από τους κατοίκους της. Στον δήµο Κορυδαλλού το µεγάλο θέµα των επόµενων χρόνων θα αποτελέσει η αποµάκρυνση των φυλακών και η διεκδίκηση από το δήµο και τους πολίτες της τεράστιας έκτασης από το ΤΑΙΠΕΔ.
4) Σε ένα πλαίσιο προσωποκεντρικό, όπου κυριαρχούν ο πολιτικός καριερισµός και η ατοµική διαπραγµάτευση, οι δυνάµεις της ενωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς προτάσσουµε την δηµιουργικότητα του συλλογικού νου και αγώνα. Επιµένουµε πως η πολιτική δεν είναι προνόµιο των λίγων αλλά κεκτηµένο των πολλών. Σε αυτή τη συγκυρία, υπάρχει η ανάγκη για αριστερές ριζοσπαστικές δηµοτικές κινήσεις που θα εκφράζουν τα τοπικά κινήµατα και τις αντιστάσεις, που θα θέτουν τα ζητήµατα από την σκοπιά των συµφερόντων της θιγόµενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Που θα προσπαθούν να βάλουν σε κίνηση τις κοινωνικές δυναµικές που αναπτύσσονται µε την λογική της αυτονοµίας και της συµµετοχής στη λήψη αποφάσεων. Φιλοδοξούµε να εκφράσουµε όσες και όσους δεν βολεύονται στο υπάρχον ασφυκτικό πλαίσιο και προσπαθούν να το υπερβούν δηµιουργικά µετασχηµατίζοντας το παρόν ώστε να χωράει τις σύγχρονες ανάγκες των πολλών και πρωτίστως της νεολαίας και των ανθρώπων της εργασίας. Συνεχίζουµε να διερευνούµε τις δυνατότητες συσπείρωσης ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάµεων µε τις οποίες είτε στο τοπικό κίνηµα είτε στο δηµοτικό συµβούλιο έχουµε δώσει κοινές µάχες, στην κατεύθυνση συγκρότησης ευρύτερων πολιτικών συµµαχιών στην βάση προγραµµατικών αρχών για να ανατρέψουµε τις κεντρικές πολιτικές στην ΤΑ και τις τοπικές προσπάθειες υλοποίησής τους.
Να δηµιουργηθεί ένα αγωνιστικό, ριζοσπαστικό ρεύµα σε όλες τις γειτονιές
Του Χρίστου Τουλιάτου, υποψήφιου δήµαρχου Ζωγραφου µε την Ανυπότακτη Πόλη
Οι δηµοτικές εκλογές του Οκτωβρίου γίνονται σε δυσµενές πολιτικό κλίµα. Αφενός λόγω των αποτελεσµάτων των δύο πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, αφετέρου λόγω του νέου εκλογικού συστήµατος του νόµου Βορίδη, που θα δυσκολέψει αρκετά την εκπροσώπηση πολλών αυτοδιοικητικών κινήσεων της Αριστεράς (τόσο της ριζοσπαστικής αλλά και του ΚΚΕ σε επαρχιακούς δήµους). Αυτός ο νόµος θεσµοθετεί το δηµαρχοκεντρικό συγκεντρωτικό µοντέλο και επιχειρεί να στεγανοποιήσει δήµους και περιφέρειες από τις τοπικές κινηµατικές αντιδράσεις και τις πολιτικές εκφράσεις τους. Σε αυτή την τετραετία που ολοκληρώνεται οδήγησε σε µία έµπρακτη υποβάθµιση των δηµοτικών συµβουλίων, µε µεταφορά κρίσιµων αρµοδιοτήτων στις επιτροπές (οικονοµική, ποιότητας ζωής). Μία µεταφορά που εκ των υστέρων κρίθηκε αντισυνταγµατική στο ΣτΕ, πλην όµως έκανε τη δουλειά της για αυτό το διάστηµα και πλέον δεν χρειάζεται µε την ισχύ του νέου νόµου, που επαναφέρει πλειοψηφία 60% σε όλα τα όργανα σε όποιο συνδυασµό κερδίσει τις εκλογές…
Αυτή η συγκεντροποίηση των πολιτικών λειτουργιών και της τοπικής εξουσίας είναι εις βάρος µας, ακριβώς επειδή διευκολύνει τη νεοφιλελεύθερη διάλυση των κοινωνικών υποδοµών των δήµων και προωθεί τα σχέδια του τοπικού κεφαλαίου να βάλει χέρι σε υπηρεσίες των δήµων και σε δηµόσιους χώρους. Οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήµων είναι υποστελεχωµένες και διαλυµένες στο πρότυπο της γενικής διάλυσης των δοµών κοινωνικής πρόνοιας και την στροφή στην ιδιωτικοποίηση όλων των δηµόσιων αγαθών και υπηρεσιών προς όφελος του κεφαλαίου. Στο δήµο µας π.χ. έχουµε επανειλληµένα ζητήσει να τηρηθούν οι νόµιµες υποχρεώσεις του δήµου για την προσβασιµότητα των ΑµΕΑ, αλλά ακόµα δηµόσια κτίρια παραµένουν µη προσβάσιµα. Σε πρόσφατη ανακατασκευή στάσεων λεωφορείων ο εργολάβος του δήµου σκέπασε την όδευση τυφλών, που ο ίδιος ο δήµος είχε χαράξει όπως προβλέπεται! Το ΤΟΜΥ Ιλισίων έχει σοβαρή αδυναµία να κρατήσει προσωπικό ιατρών, που διαρκώς ανακυκλώνεται λόγω της µικρής αποζηµίωσης που προβλέπεται, και καταλήγει να δουλεύει ανεπαρκώς µε νέους ιατρούς που µπορεί να έρθουν. Πρόσφατα, ο δήµος επιχείρησε να εκχωρήσει δηµοτικό ακίνητο που στεγάζεται για χρόνια το συµβουλευτικό κέντρο οικογενειών του δήµου στη…νεοσυσταθείσα Αναπτυξιακή Εταιρεία που συνέστησε για επιχειρηµατικούς λόγους! Ευτυχώς αυτό αποτράπηκε αφού το καταψηφίσαµε όλη η αντιπολίτευση στο δηµοτικό συµβούλιο, αλλά είναι ενδεικτικό του τι ιεραρχούν οι δήµοι και τι υποβαθµίζουν. Και φυσικά ακόµα σοβαρότερα προβλήµατα είναι η ελλιπής καθαριότητα και η διαρκής υποβάθµιση του αστικού πρασίνου (κοπή δέντρων και µη αντικατάστασή τους όπως προβλέπεται, ελλιπή ποτίσµατα, κακά κλαδέµατα που καταστρέφουν συχνά τα δέντρα κλπ.) λόγω της διαρκούς υποστελέχωσης των υπηρεσιών καθαριότητας και πρασίνου. Μία υποστελέχωση που στρώνει το δρόµο για την είσοδο ιδιωτών σε αυτές τις λειτουργίες. Τέλος, είναι τραγικό το στοίβαγµα των παιδιών µας σε ανεπαρκείς υποδοµές παιδικών σταθµών (ακόµα και προκάτ) λόγω της αδυναµίας να εξασφαλιστούν κονδύλια και χώροι για να φτιαχτούν σύγχρονοι παιδικοί σταθµοί για όλα τα παιδιά της πόλης µας.
Απέναντι σε αυτά είναι αναγκαίο να κινητοποιούνται διαρκώς οι κάτοικοι γιατί µόνο έτσι θα εξασφαλίσουν επαρκείς και ποιοτικές δηµοτικές υπηρεσίες, πράσινο, ελεύθερους χώρους, τις αναγκαίες δοµές υγείας και παιδείας σε τοπικό επίπεδο. Ειδικά στην περιοχή µας που είναι πολύ τσιµεντοποιηµένη ο αγώνας και για τη διατήρηση και θεσµοθέτηση του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή, της υπεράσπισης του Άλσους Ιλισίων και κάθε µικρότερου χώρου πρασίνου και πλατείας είναι ζωτικός στην περίοδο της κλιµατικής αλλαγής και κρίσης.
Για αυτούς τους λόγους, είναι αναγκαίο να στηριχθούν και να ενισχυθούν όλες οι δηµοτικές κινήσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς στις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου. Για να βάλουν φραγµό σε αυτή την επίθεση στις πόλεις µας από το κεφάλαιο. Για να τονώσουν τις τοπικές κινηµατικές αντιστάσεις και συλλογικότητες. Για να δηµιουργηθεί ένα αγωνιστικό, ριζοσπαστικό ρεύµα σε όλες τις γειτονιές. Οι δυνάµεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς καλούνται να συµβάλλουν σε αυτή την προσπάθεια µε όλες τις δυνάµεις τους. Για να ενώσουν δυνάµεις, ειδικά και εν όψει της εφαρµογής του νέου καλπονοθευτικού νόµου Βορίδη, για να συντονίσουν τις αντιστάσεις και τα δηµοτικά σχήµατα σε όλες τις µάχες στις γειτονιές µας.
