Ο Ντόναλντ Τραμπ ξιφούλκησε και πάλι. Κατά τον ίδιο, είναι το πρόσωπο της χρονιάς και του εαυτού του. Η χρονιά είναι αυτός και το πρόσωπο της χρονιάς το εγώ του.

Ο πλανήτης Γη είναι ο ίδιος. Ο Θεός, δυστυχώς επειδή είναι πολυάσχολος, ομιλεί διαμέσου αυτού. Κρίμα, δεν προλαβαίνει να αναλάβει και αρχισυντάκτης στο Time – εννοείται ο Θεός… Ο Τραμπ θα ήθελε και ένα εξώφυλλο, τιμητικό, υμνητικό, ιστορικό, κολακευτικό. Βλέπετε είναι αποκλεισμένος και αυτός από τα αμερικανικά ΜΜΕ – ειδικά εκείνα που έχουν στενούς δεσμούς με το πολιτικοστρατιωτικό σύμπλεγμα, το Πεντάγωνο και τις εταιρίες κολοσσούς των ιδιωτικοποιημένων πολέμων. Ο Ντόναλντ είναι φιμωμένος. Τον πολεμάνε τα συμφέροντα. Μόνο το επόμενο πρωί της "συγκλονιστικής" του – μέχρι την επόμενη… - δήλωσης για την απαγόρευση εισόδου των μουσουλμάνων στη λευκή, χριστιανική, αμόλυντη γη της Αμερικής, ο Ντόναλντ βγήκε σε τέσσερα κανάλια παναμερικανικής εμβέλειας, μέσα σε μια ώρα. Αντιλαμβάνεστε την απόπειρα φίμωσης, είναι φανερό ότι δεν του επιτρέπουν να εκφραστεί ελεύθερα, όπως συμβαίνει και με διάφορες τηλεπερσόνες πολιτικάντηδες και εμπόρους του ρατσισμού στην Ελλάδα. Δεν έχουν βήμα να τα πουν, να χύσουν το δηλητήριο τους ανεμπόδιστα, να χαστουκίσουν βελούδινα και με το γάντι την ανοχή, τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη. Ή κάποιον πρόσφυγα, αν πέσει στα χέρια τους.

Ο Ντόναλντ μάλιστα ήταν και θυμωμένος στις συγκεκριμένες εμφανίσεις του. Οι ειδικοί επικοινωνιολόγοι θα έλεγαν ότι αναδιπλώθηκε ή ότι προσπάθησε να εκλογικεύσει την αναφορά του στις απαγορεύσεις εισόδου. «Είπα ΕΓΩ ότι θα απαγορεύεται η είσοδος στους μουσουλμάνους στην Αμερική ΜΑΣ!; Μόνο όταν θα διοργανώνονται μεγάλα αθλητικά γεγονότα στην Αμερική ΜΑΣ». Αν και δεν διευκρινίστηκε ποια θα ήταν ενδεχομένως τα αθλητικά γεγονότα κατά τη διάρκεια των οποίων θα απαγορεύεται η άφιξη και η αποβίβαση μουσουλμάνων στις ΗΠΑ, θεωρώ ότι από τη στιγμή που η Αμερική επαίρεται για παγκόσμιας κλίμακας πρωταθλήματα στο μπάσκετ, στο μπέιζμπολ και το αμερικανικό φούτμπολ (ράγκμπι) τότε στο μυαλό του Τραμπ οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να μείνουν έξω από την Αμερική «του» όσο διαρκεί το NBA κάθε χρόνο και για πάντα.

Ο Τραμπ όμως δεν είναι ούτε τρελός, ούτε γραφικός, ούτε λογάς, ούτε ένας ακόμη κλόουν και υπερφίαλος δισεκατομμυριούχος. Δυστυχώς, όσο χύνει το δηλητήριο του, με μπόλικη θεατρικότητα, πολλή προβολή από τα γνωστά δίκτυα των γερακιών της βαθιάς Αμερικής, τόσο κερδίζει στις δημοσκοπήσεις – πραγματικές, εικονικές, "φτιαγμένες";- που τα ίδια δίκτυα φροντίζουν, πολύ… αθώα, να βγάλουν στο φως της δημοσιότητας, όλως τυχαίως, μετά από τις εκάστοτε δηλώσεις του Τραμπ. Και εκεί αρχίζει η κατρακύλα και ο κατήφορος. Γιατί όσο ο Τραμπ φαίνεται να θέλγει το σκληρό, αντιδραστικό, ξενόφοβο πυρήνα των ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων που υπολογίζονται στο διόλου ευκαταφρόνητο 15% των ψηφοφόρων στον γενικό πληθυσμό – και αναφερόμαστε πάντα στον πληθυσμό που ψηφίζει σταθερά στις τελευταίες αναμετρήσεις, σε παναμερικανική κλίμακα και με κάθε αφορμή – τόσο οι αντίπαλοι του στην εσωτερική κούρσα των Ρεπουμπλικάνων ακολουθούν τον μεγιστάνα στους λεκτικούς εξτρεμισμούς και την ξενοφοβική και αντιισλαμική ρητορεία.

Πρώτος και καλύτερος βέβαια ο δεύτερος γόνος της γνωστής δυναστείας Μπους, Τζεμπ, ο πρώην κυβερνήτης στη Φλόριντα, που βλέπει τον Τραμπ να του παίρνει την μπουκιά μιας προεδρικής εκστρατείας από το στόμα. Αν και φρόντισε να κρατήσει αποστάσεις από το τελευταίο παραλήρημα («ο Τραμπ είναι ανισόρροπος, οι προτάσεις του στερούνται σοβαρότητας», τόνισε), ο ίδιος δεν τα έχει πάει και πολύ καλύτερα, υπενθυμίζοντας τις περγαμηνές της οικογένειας του, στην «χριστιανική και δημοκρατική αποστολή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και εναντίον της τρομοκρατίας» (δύο πόλεμοι στο Ιράκ έχουν την προεδρική υπογραφή των Μπους) ή τη θετική του γνώμη για ένα «θρησκευτικό τεστ γενικών γνώσεων και "αμερικανικότητας"» στους μουσουλμάνους κατοίκους και πολίτες των ΗΠΑ. Αυτό το τελευταίο ήταν – φυσικά… - ιδέα που έριξε στην προεκλογική εκστρατεία ο Τραμπ.

Αλήθεια όμως, ποιους ακριβώς μουσουλμάνους έχει βάλει στο στόχαστρό του ο Τραμπ; Η διαδικτυακή έκδοση του The Nation σε μια συνεχή αρθρογραφία – καταπέλτη επισημαίνει ότι ο βαθύπλουτος Τραμπ, όπου βρεθεί και όπου σταθεί, κραυγάζει, και ειδικά μετά το μακελειό στο Σαν Μπερναντίνο πολύ περισσότερο, ότι οι πρώτοι μουσουλμάνοι που θα περάσουν από την κρησάρα του, αν εκλέγει πρόεδρος των ΗΠΑ είναι οι μουσουλμάνοι στο έδαφος των ΗΠΑ, τους οποίους ο παντελώς ανιστόρητος Τραμπ "ανακάλυψε" τον 21ο αιώνα.

«Οι μουσουλμάνοι των ΗΠΑ ζουν στο έδαφος αυτό, έναν αιώνα πριν από τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και την Επανάσταση των αποίκων» απαντά η δημοσιογραφική ομάδα του The Nation και υπολογίζονται σε περίπου 6 εκατομμύρια πολίτες. Μάλιστα σύμφωνα με τις απολύτως αξιόπιστες μετρήσεις του Ινστιτούτου Γκάλοπ, οι μουσουλμάνοι των ΗΠΑ έχουν συντριπτικά υψηλά ποσοστά μόρφωσης, επαγγελματικής αποκατάστασης, αμοιβών και ένταξης και επιρροής στις κοινωνίες που ζουν, με τα ποσοστά απασχόλησης στον κόσμο των εταιριών και του εμπορίου να είναι εξαιρετικά υψηλά (1 στους 3) και με απόλυτη μάλιστα ισορροπία ανάμεσα στα δύο φύλα, απολαμβάνοντας συνάμα  τις ίδιες αμοιβές ή απολαβές. Πολιτικά μάλιστα, αυτοπροσδιορίζονται ως μετριοπαθείς, φιλελεύθεροι και πιο κοντά στην «αριστερή» πτέρυγα των Δημοκρατικών. Πράγματα προφανώς ανήκουστα για τους τυφλωμένους από ρατσιστικό μίσος και αντιισλαμικό φανατισμό ρεπουμπλικάνους της ‘’λευκής’’ Αμερικής του απύλωτου Τραμπ, ο οποίος ενδεχομένως και να φθονεί το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι των ΗΠΑ δείχνουν εξαιρετικές ικανότητες στην εκπλήρωση του «αμερικανικού ονείρου».

Αντί επιλόγου, κλείνω μεταφράζοντας το τελευταίο πόνημα του γελοιογράφου του The Nation, Τομ Τομόρροου, με αφορμή τον Τραμπ και το φονικό στο Σαν Μπερναντίνο. Ένας πιγκουίνος έχει τον ακόλουθο διάλογο με έναν κουστουμαρισμένο λευκό Αμερικανό – προφανώς θιασώτη των αντιλήψεων του Τραμπ:

Πιγκουίνος – Να ‘μαστε πάλι σε μια γελοιογραφία μετά από ένα ακόμη μακελειό.

Αμερικανός – Ναι, ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι εκτελεστές είναι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ! Πρέπει να κλείσουμε όλα τα τζαμιά, να φακελώσουμε ΟΛΟΥΣ τους μουσουλμάνους, να αυξήσουμε την εσωτερική ασφάλεια, να απελάσουμε όσους περισσότερους μπορούμε! Και για κάθε ενδεχόμενο να στείλουμε στρατεύματα, κάτσε να δεις, αν ναι, στη Συρία, όπου τέλος πάντων χρειάζεται.

Πιγκουίνος – Αλλά όχι έλεγχο στην οπλοκατοχή, ε; Ούτε αυστηρότερη νομοθεσία;

Αμερικανός – Θεός φυλάξει! Όχι βέβαια! ΑΥΤΟ δεν πρόκειται να έχει αποτελέσματα, πρέπει να εστιάσουμε σε ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ λύσεις!

Πιγκουίνος – Αλλά αυτά που προτείνεις σημαίνουν μαζικές εκδιώξεις και έναν πόλεμο χωρίς τέλος.

Αμερικανός – Κοίτα, και ένας γιγαντιαίος τοίχος κατά μήκος των συνόρων δεν θα ήταν άσχημος… 

Ετικέτες