Iσπανία: Πορείες για την αξιοπρέπεια και μαζική διαδήλωση στη Μαδρίτη στις 22 Μαρτίου

Μέλη αυτών των πο­ρειών εξή­γη­σαν κατά τη διάρ­κεια μιας συ­νά­ντη­σης στο Ateneo de Madrid, στις 26 Φε­βρουα­ρί­ου, τα κύρια αι­τή­μα­τά τους. Αυτοί /ες αντι­προ­σώ­πευαν με­ρι­κούς από τους πιο ση­μα­ντι­κούς αγώ­νες των τε­λευ­ταί­ων χρό­νιων, όπως εκεί­νες των ερ­γα­ζό­με­νων στον τομέα της υγεί­ας, της κα­θα­ριό­τη­τας, του μετρό και των δη­μό­σιων και ιδιω­τι­κών εται­ρειών όπως η Coca - Cola [ένα ερ­γο­στά­σιο εμ­φιά­λω­σης στην πε­ρι­φέ­ρεια της Μα­δρί­της απει­λεί­ται με κλεί­σι­μο] ή της Panrico [1] που βρί­σκο­νται σε διαρ­κή κι­νη­το­ποί­η­ση.

Η Irene Montero, μέλος του συ­ντο­νι­στι­κού της Μα­δρί­της, δη­λώ­νει: "Αυτοί που είναι υπεύ­θυ­νοι για την κα­τά­στα­ση στην οποία βρι­σκό­μα­στε είναι τα χρη­μα­το­πι­στω­τι­κά ιδρύ­μα­τα και η κυ­βέρ­νη­ση". Οι διορ­γα­νω­τές ελ­πί­ζουν ότι χι­λιά­δες άν­θρω­ποι θα κα­τευ­θυν­θούν προς την πρω­τεύ­ου­σα για να δώ­σουν μια "συ­ντο­νι­σμέ­νη απά­ντη­ση" η οποία θα προ­στα­τεύ­σει τα "κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα της πλειο­ψη­φί­ας των ερ­γα­ζο­μέ­νων."

Οκτώ πο­ρεί­ες θα φύ­γουν από τα βό­ρεια, τα βο­ρειο­α­να­το­λι­κά, τα νο­τιο­α­να­το­λι­κά, τα νότια, τα νο­τιο­δυ­τι­κά, τα βο­ρειο­δυ­τι­κά, το εξω­τε­ρι­κό και σε διε­θνές επί­πε­δο. Η πο­ρεία από τα βο­ρειο­α­να­το­λι­κά ήταν η πρώτη που ενερ­γο­ποι­ή­θη­κε, ενώ στις 25 Φε­βρουα­ρί­ου άρ­χι­σε μια πο­ρεία από την Κα­τα­λο­νία και περ­νά­ει τώρα από τη Lleida, τη Σα­ρα­γό­σα, το Alcaniz. Η ανα­χώ­ρη­ση των άλλων πο­ρειών θα ξε­κι­νή­σει με­τα­ξύ 1 και 20 Μαρ­τί­ου, ορι­σμέ­νες με τα πόδια, άλλες με με­τα­φο­ρι­κά μέσα, ανά­λο­γα με την από­στα­ση.

Ο Fernando Miñana, από την πο­ρεία της Μούρ­θια, τό­νι­σε την ανά­γκη του αγώνα ενά­ντια σ' ένα χρέος που "δεν μπο­ρεί να πλη­ρω­θεί", που οφεί­λε­ται σε με­γά­λο βαθμό "στη διά­σω­ση των τρα­πε­ζών και στις κο­μπί­νες των με­γά­λων αστι­κών έργων και των έργων υπο­δο­μής". Ο Miñana, του οποί­ου η πο­ρεία έφυγε στις 9 Μαρ­τί­ου, ζή­τη­σε έναν οι­κο­νο­μι­κό έλεγ­χο που να προσ­διο­ρί­ζει το ποια "μειο­ψη­φία επω­φε­λεί­ται από αυτή τη λε­η­λα­σία”.

"Η αξιο­πρέ­πεια είναι το τε­λευ­ταίο οδό­φραγ­μα"

Όταν οι πο­ρεί­ες φτά­σουν τε­λι­κά στη Μα­δρί­τη, θα γίνει μια ενιαία δια­δή­λω­ση που θα ξε­κι­νή­σει από την Atocha [το με­γα­λύ­τε­ρο σι­δη­ρο­δρο­μι­κό σταθ­μό της Μα­δρί­της] στις 5:00 μ.μ. και το υπό­λοι­πο Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο, έχουν ορ­γα­νω­θεί συ­να­ντή­σεις και δρα­στη­ριό­τη­τες. “Ξέ­ρου­με πότε θα φτά­σου­με, αλλά δεν ξέ­ρου­με πότε θα φύ­γου­με", τό­νι­σαν οι ακτι­βι­στές που πλαι­σιώ­νο­νται, με­τα­ξύ άλλων, από ερ­γα­ζό­με­νους της υγειο­νο­μι­κής πε­ρί­θαλ­ψης, της κα­θα­ριό­τη­τας, του μετρό, της Coca - Cola και της Panrico.

Σύμ­φω­να με τον εκ­πρό­σω­πο της πο­ρεί­ας από τα νο­τιο- δυ­τι­κά, που θα ξε­κι­νή­σει από τη Μέ­ρι­δα, Alvaro Rodríguez, ο στό­χος είναι, πάνω απ' όλα να συ­γκε­ντρώ­σου­με όλα τα "ναι, μπο­ρού­με". Η Εξ­τρε­μα­δού­ρα έχει ήδη πραγ­μα­το­ποι­ή­σει επτά πο­ρεί­ες, είναι και­ρός τις κα­τευ­θύ­νου­με όλες στη Μα­δρί­τη και να αγω­νι­στού­με για κοι­νούς στό­χους. Και προ­σθέ­τει: "Η αξιο­πρέ­πεια είναι το τε­λευ­ταίο από τα οδο­φράγ­μα­τα".

Μια πρό­τα­ση που προ­έρ­χε­ται από τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα

Η ιδέα των πο­ρειών της αξιο­πρέ­πειας προ­ήλ­θε από την Ένωση Ερ­γα­ζο­μέ­νων Αν­δα­λου­σί­ας (SAT), η οποία άρ­χι­σε στα τέλη του 2013 να επι­κοι­νω­νεί με συλ­λο­γι­κό­τη­τες σε όλη τη χώρα. "Θέ­λου­με αυτό το κά­λε­σμα να μην προ­έρ­χε­ται απο­κλει­στι­κά από τη SAT, αλλά και από τον κόσμο", είπε ο συν­δι­κα­λι­στής ηγέ­της Ντιέ­γκο Cañamero σε συ­νέ­ντευ­ξή του στο La Marea το Σε­πτέμ­βριο του 2013.[2] "Νο­μί­ζω ότι πρέ­πει να συ­σπει­ρώ­σου­με το 90% της κοι­νω­νί­ας, με τέ­τοιο τρόπο, ώστε να έρθει στη Μα­δρί­τη για να δη­λώ­σει στην πο­λι­τι­κή εξου­σία ότι φτά­νει πια. Ότι δεν θέ­λου­με μια εξου­σία που μας εξα­πα­τά, που δια­στρε­βλώ­νει, που χει­ρα­γω­γεί την ψήφο και κάνει το αντί­θε­το από ό,τι ισχυ­ρί­ζε­ται ότι κάνει", εξή­γη­σε το συν­δι­κά­το.

Γρή­γο­ρα, το Frente Civico του Julio Anguita και οι Campamentos Dignidad (κα­τα­σκη­νώ­σεις αξιο­πρέ­πειας) και οι πο­ρεί­ες της Εξ­τρε­μα­δού­ρα ενώ­θη­καν με το κά­λε­σμα, που δεν έπαψε να διευ­ρύ­νε­ται για να συ­μπε­ρι­λά­βει και τις συ­νε­λεύ­σεις της 15 - Μ [με ανα­φο­ρά στη δια­δή­λω­ση της 15ης Μαΐου 2011, η οποία υπήρ­ξε αφε­τη­ρία του κι­νή­μα­τος των Αγα­να­κτι­σμέ­νων], τις συλ­λο­γι­κό­τη­τες της γει­το­νιάς, τις αν­θρω­πο­θά­λασ­σες για την υπε­ρά­σπι­ση του δη­μό­σιου τομέα, τα συν­δι­κά­τα, τις χρι­στια­νι­κές κοι­νό­τη­τες βάσης, τις συ­νε­λεύ­σεις de la Plataforma de afectados por la Hipoteca [PAH, η πλατ­φόρ­μα ξε­κί­νη­σε το 2009, ενά­ντια στις εξώ­σεις και υπέρ της αξιο­πρε­πούς στέ­γα­σης] και πολ­λές άλλες ομά­δες. (Άρθρο που δη­μο­σιεύ­θη­κε στις 26 Φε­βρουα­ρί­ου 2014 στο πε­ριο­δι­κό La Marea. Με­τά­φρα­ση A l' Encontre)

____

[1] Το Σε­πτέμ­βριο του 2013, η διοί­κη­ση αυτής της επι­χεί­ρη­σης ανα­κοί­νω­σε την από­λυ­ση 1.914 ερ­γα­ζο­μέ­νων - το μισό του ερ­γα­τι­κού δυ­να­μι­κού. Μετά από μια πρώτη σύ­γκρου­ση, τα συν­δι­κά­τα κα­τέ­λη­ξαν σε "προ­κα­ταρ­κτι­κή συμ­φω­νία" το Νο­έμ­βριο του 2013 "πε­ριο­ρί­ζο­ντας" τις απο­λύ­σεις σε λίγο πάνω από 700 και προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας μειώ­σεις μι­σθών από 18%. Ένα ερ­γο­στά­σιο που βρί­σκε­ται στην Κα­τα­λο­νία, είναι ωστό­σο σε απερ­γία για πε­ρισ­σό­τε­ρο από τέσ­σε­ρις μήνες κατά αυτής της από­φα­σης.

[ 2 ] http://​www.​lamarea.​com/​2013/​09/​06/​canamero/

Μα­νι­φέ­στο των Πο­ρειών της αξιο­πρέ­πειας στις 22 Mαρ­τί­ου

Κά­νου­με έκ­κλη­ση υπέρ της αξιο­πρέ­πειας και ενά­ντια στην αδια­φο­ρία κια αναλ­γη­σία του ισπα­νι­κού κρά­τους, για δια­δή­λω­ση στην πρω­τεύ­ου­σα, τη Μα­δρί­τη, στις 22 Μαρ­τί­ου:

• Όχι στην πλη­ρω­μή του χρέ­ους.

• Τέρμα στις πε­ρι­κο­πές του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού.

• Ενά­ντια στις κυ­βερ­νή­σεις που είναι στην υπη­ρε­σία της τρόι­κας [Ευ­ρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή, ΔΝΤ, Ευ­ρω­παϊ­κή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα]

• Ερ­γα­σία και στέγη για όλους.

Το 2014 βρε­θή­κα­με αντι­μέ­τω­ποι με μια εξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λη κα­τά­στα­ση, μια ακραία κα­τά­στα­ση, μια κοι­νω­νι­κή κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης που απαι­τεί από εμάς να δώ­σου­με μια συλ­λο­γι­κή απά­ντη­ση για την ερ­γα­τι­κή τάξη, για τους πο­λί­τες και για το λαό.

Εκα­τομ­μύ­ρια ερ­γα­ζό­με­νοι είναι άνερ­γοι. Το να δια­θέ­τει κα­νείς χει­ρω­να­κτι­κές και πνευ­μα­τι­κές ικα­νό­τη­τες και να μη βρί­σκει μια αξιο­πρε­πή δου­λειά είναι τα­πει­νω­τι­κό. Είναι μια σπα­τά­λη των συλ­λο­γι­κών τα­λέ­ντων της κοι­νω­νί­ας, μια μό­νι­μη υπο­θή­κη για το μέλ­λον μας. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν αξί­ζουν αυτή την επί­θε­ση στη συλ­λο­γι­κή τους αξιο­πρέ­πεια.

Εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες οι­κο­γέ­νειες έχουν χάσει τα σπί­τια τους. Δεν υπάρ­χει τί­πο­τα πιο απάν­θρω­πο από το εκ­διω­χθεί μια οι­κο­γέ­νεια από την κα­τοι­κία της, μόνο και μόνο λόγω της ακό­ρε­στης απλη­στί­ας κά­ποιων αδί­στα­κτων τρα­πε­ζι­τών. Τρα­πε­ζί­τες που έχουν τρο­φο­δο­τή­σει τα κράτη που υπο­τάσ­σο­νται στην Τρόι­κα, κα­τα­στρέ­φο­ντας ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο την ερ­γα­τι­κή τάξη και τα πιο ευά­λω­τα άτομα.

Εν τω με­τα­ξύ, οι ερ­γο­δό­τες, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας την τρα­γω­δία της μα­ζι­κής ανερ­γί­ας, αυ­ξά­νουν τις πιέ­σεις στους μι­σθούς και τις συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας των αν­θρώ­πων που εξα­κο­λου­θούν να έχουν μια θέση ερ­γα­σί­ας.

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι/ες, λόγω της δύ­σκο­λης αυτής κα­τά­στα­σης, δεν μπο­ρούν καν να αντι­δρά­σουν στο κα­θε­στώς τους ως εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι/ες από το κε­φά­λαιο. Το σύ­στη­μα προ­σπα­θεί να μας ανα­γκά­σει να ήμα­στε ευ­γνώ­μο­νες στους ερ­γο­δό­τες, που τάχα έχουν με­τα­τρα­πεί σε ευ­ερ­γέ­τες της κοι­νω­νί­ας. Ήρθε η ώρα να μοι­ρά­σου­με την ερ­γα­σία και τον πλού­το για να δια­σφα­λι­στεί ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι ερ­γα­ζό­με­νες θα μπο­ρούν να έχουν τον έλεγ­χο του μέλ­λο­ντός τους.

Η νε­ο­λαία μας δεν μπο­ρεί να φα­ντα­στεί το μέλ­λον της, λόγω της ση­με­ρι­νής πο­λι­τι­κής, και δεν έχει άλλη επι­λο­γή από το να ψάξει για δου­λειά στο εξω­τε­ρι­κό, όπως έχουν στο πα­ρελ­θόν κάνει οι γο­νείς και οι παπ­πού­δες μας.

Λέμε ΟΧΙ σε ένα πα­τριαρ­χι­κό σύ­στη­μα που μας ωθεί στο πα­ρελ­θόν, αφαι­ρώ­ντας το δι­καί­ω­μά μας να έχου­με τον έλεγ­χο του σώ­μα­τός μας, στε­ρώ­ντας μας τη δυ­να­τό­τη­τα να απο­φα­σί­σου­με αν θέ­λου­με ή όχι να εί­μα­στε μη­τέ­ρες, μας προ­τρέ­πει να επι­στρέ­ψουν στο σπίτι και να αφο­σιω­θού­με στη φρο­ντί­δα των παι­διών.

Υπο­φέ­ρου­με από τις πο­λι­τι­κές που εφαρ­μό­ζο­νται από την κυ­βέρ­νη­ση του ΡΡ [Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος του Mariano Rajoy] κάτω από τις προ­στα­γές της τρόι­κας, οι οποί­ες οδη­γούν σε βίαιη αφαί­ρε­ση των δι­καιω­μά­των μας και σε πλα­τιά εξα­θλί­ω­ση της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας. Οι πο­λι­τι­κές αυτές βα­σί­ζο­νται στην εξυ­πη­ρέ­τη­ση ενός απε­χθούς χρέ­ους, το οποίο δεν έχει συ­να­φθεί με τους πο­λί­τες και είναι το προ­ϊ­όν της τρα­πε­ζι­κής κερ­δο­σκο­πί­ας και των υπερ­βο­λών των δια­φό­ρων κυ­βερ­νή­σε­ων.

Ιδιω­τι­κο­ποιούν τους κερ­δο­φό­ρους το­μείς, ενώ μειώ­νουν τους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς της υγεί­ας, της εκ­παί­δευ­σης, της ενί­σχυ­σης για τα άτομα με ανα­πη­ρία, των δη­μό­σιων με­τα­φο­ρών, το νερό, την ενέρ­γεια, τις επι­κοι­νω­νί­ες, τις κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες κ.λπ. Όλα αυτά επη­ρε­ά­ζουν αρ­νη­τι­κά τα δι­καιώ­μα­τά μας ως πο­λι­τών. Οι κυ­βερ­νώ­ντες και οι κυ­ρί­αρ­χοι πε­ρι­παί­ζουν τους ηλι­κιω­μέ­νους που βιώ­νουν μια τε­ρά­στια μεί­ω­ση της αγο­ρα­στι­κής τους δύ­να­μης καθώς βλέ­πουν πως οι απο­τα­μιεύ­σεις μιας ζωής τούς απο­σπώ­νται με τη βία, μέσα από απά­τες των επεν­δυ­τι­κών τρα­πε­ζών και τη διά­δο­ση των απα­τη­λών χρη­μα­το­πι­στω­τι­κών προ­ϊ­ό­ντων.

Η κυ­βέρ­νη­ση του PSOE, με την υπο­στή­ρι­ξη του ΡΡ, τρο­πο­ποί­η­σε το άρθρο 135 του Συ­ντάγ­μα­τος, ώστε να δοθεί προ­τε­ραιό­τη­τα στην εξό­φλη­ση του χρέ­ους σε σχέση με τα δι­καιώ­μα­τα και τις ανά­γκες των αν­θρώ­πων. Το δι­καιο­λό­γη­σαν λέ­γο­ντας ότι "ζού­σα­με πάνω από τις δυ­να­τό­τη­τές μας" και έπρε­πε να κά­νου­με οι­κο­νο­μία γιατί ήταν επι­τα­κτι­κή η ανά­γκη για τη μεί­ω­ση του ελ­λείμ­μα­τος. Ωστό­σο, δεν υπήρ­ξε καμία λι­τό­τη­τα τη στιγ­μή που χρειά­στη­κε να δώ­σουν δε­κά­δες δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ για να "σώ­σουν" τις τρά­πε­ζες και τους κερ­δο­σκό­πους.

Επι­χει­ρούν να επω­φε­λη­θούν από την κρίση για να μειώ­σουν τα δι­καιώ­μα­τά μας. Αυτές οι πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας προ­κα­λούν πόνο, φτώ­χεια, πείνα και θά­να­το. Και όλα αυτά, για να μπο­ρέ­σουν οι τρά­πε­ζες και οι οι­κο­νο­μι­κές δυ­νά­μεις να συ­νε­χί­σουν να έχουν ση­μα­ντι­κά κέρδη σε βάρος της ζωής μας.

Μας πήραν την ελευ­θε­ρία. Ο κα­πι­τα­λι­σμός είναι ο ιδιο­κτή­της των ελευ­θε­ριών και των δι­καιω­μά­των της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας. Πρό­κει­ται για ένα σύ­στη­μα που επι­διώ­κει μόνο το ιδιω­τι­κό κέρ­δος των λίγων και μας οδη­γεί ανα­πό­φευ­κτα σε ανυ­πο­λό­γι­στου με­γέ­θους κοι­νω­νι­κή και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή κα­τα­στρο­φή.

Για τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία, αυτή η κρί­ση-απά­τη συ­νε­πά­γε­ται μια τε­ρά­στια αν­θρώ­πι­νη τρα­γω­δία. Αλλά σε μια ασή­μα­ντη μειο­ψη­φία, προ­σφέ­ρει τη δυ­να­τό­τη­τα να κάνει χρυ­σές δου­λειές. Όταν δια­δη­λώ­νου­με, αντι­με­τω­πί­ζου­με συ­νε­χώς την ίδια απά­ντη­ση: την κα­τα­στο­λή και την ποι­νι­κο­ποί­η­ση των συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των. Για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση αυτής της κα­τα­στο­λής, πρέ­πει να συ­νε­χί­σου­με να αμυ­νό­μα­στε και να κα­τε­βαί­νου­με στους δρό­μους. Πρό­κει­ται για ένα σύ­στη­μα που έχει ανά­γκη την κα­τα­στο­λή για να πα­ρα­μεί­νει στη θέση του και θα πρέ­πει το υπερ­κε­ρά­σου­με με τον άμεσο αγώνα στο δρόμο.

Η ανα­δό­μη­ση του κα­θε­στώ­τος που προ­έ­κυ­ψε από το Σύ­νταγ­μα του 1978 [Σύ­νταγ­μα για τη δια­σφά­λι­ση της με­τά­βα­σης, με στοι­χεία συ­νέ­χειας, από τη δι­κτα­το­ρία του Φράν­κο στη λε­γό­με­νη δη­μο­κρα­τία] γί­νε­ται εμ­φα­νής λόγω των στοι­χεί­ων που οδή­γη­σαν στη γέν­νη­σή του - η οποία στρε­φό­ταν κατά του λαού. Το κα­θε­στώς αυτό είναι δια­βρω­μέ­νο από τη δια­φθο­ρά και δεν έχει καμία νο­μι­μό­τη­τα. Τα δι­καιώ­μα­τα και οι ελευ­θε­ρί­ες μας έχουν κλα­πεί, για την προ­ώ­θη­ση των συμ­φε­ρό­ντων της μειο­ψη­φί­ας και για να δια­σφα­λί­σουν τα κέρδη. Τα συμ­φέ­ρο­ντα αυτά μας οδή­γη­σαν σε αυτή την κοι­νω­νι­κή κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης που στη­ρί­ζε­ται στη διά­λυ­ση του εκ­παι­δευ­τι­κού συ­στή­μα­τος και της δη­μό­σιας υγεί­ας, στη δρα­στι­κή μεί­ω­ση των συ­ντά­ξε­ων των ηλι­κιω­μέ­νων μας, στην απαλ­λο­τρί­ω­ση των σπι­τιών μας, στο κλεί­σι­μο επι­χει­ρή­σε­ων και την από­λυ­ση χι­λιά­δων ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Οι διά­φο­ρες κυ­βερ­νή­σεις έχουν θέσει τον εαυτό τους εκτός νόμου, έχουν με­τα­τρέ­ψει σε εμπό­ριο τα δι­καιώ­μα­τα, των οποί­ων η κα­τά­κτη­ση μας κό­στι­σε τόσο πολύ, και έχουν ενερ­γή συμ­με­το­χή στη δια­φθο­ρά. Είναι ένα γε­γο­νός εκτε­τα­μέ­νο αλλά δεν είναι ανε­ξάρ­τη­το από το οι­κο­νο­μι­κό σύ­στη­μα. Είναι μέρος της ίδιας της δομής αυτής της κοι­νω­νί­ας και είναι απα­ραί­τη­το για την ανά­πτυ­ξή της. Τόσο αυτοί που δω­ρο­δο­κούν όσο και αυτοί που δια­φθεί­ρο­νται, απο­τε­λούν μέρος αυτού του άδι­κου συ­στή­μα­τος πα­ρα­γω­γής και δια­νο­μής του πλού­του.

Κα­λού­με τους αν­θρώ­πους να ασκή­σουν την κυ­ριαρ­χία τους κά­νο­ντας να ακου­στεί η φωνή τους, από τα κάτω. Δη­μο­κρα­τι­κά, για να οι­κο­δο­μή­σου­με μια συ­ντα­κτι­κή δια­δι­κα­σία που να εγ­γυά­ται πραγ­μα­τι­κές δη­μο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες, το δι­καί­ω­μα των απο­φά­σε­ων και τα θε­με­λιώ­δη αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα.

Από τη σκο­πιά της πο­ρεί­ας της αξιο­πρέ­πειας της 22 Mαρ­τί­ου, είναι ση­μα­ντι­κό να ορ­γα­νώ­σου­με μια ενιαία κι­νη­το­ποί­η­ση, μα­ζι­κή και ισχυ­ρή ενά­ντια στις πο­λι­τι­κές που πα­ρα­βιά­ζουν τα αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα και την κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη.

Κι­νη­το­ποί­η­ση ενά­ντια στην πλη­ρω­μή του χρέ­ους, για μια αξιο­πρε­πή ερ­γα­σία, για ένα εξα­σφα­λι­σμέ­νο βα­σι­κό ει­σό­δη­μα, για τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα, τις δη­μο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες, ενά­ντια στις πε­ρι­κο­πές, ενά­ντια στην κα­τα­στο­λή και τη δια­φθο­ρά, μια κοι­νω­νία ελεύ­θε­ρων αν­δρών και γυ­ναι­κών. Κι­νη­το­ποί­η­ση ενά­ντια σε ένα σύ­στη­μα, ένα κα­θε­στώς και τις κυ­βερ­νή­σεις που μας επι­τί­θε­νται και μας δεν μας εκ­προ­σω­πούν.

Ως εκ τού­του, ζη­τά­με να φύ­γουν. Να φύγει η κυ­βέρ­νη­ση του PP και όλες οι κυ­βερ­νή­σεις που πα­ρα­βιά­ζουν τα θε­με­λιώ­δη κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα, όλες οι κυ­βερ­νή­σεις που συ­νερ­γά­ζο­νται με τις πο­λι­τι­κές της τρόι­κας.

Για το σκοπό αυτό, κά­νου­με αυτό το κά­λε­σμα για να γε­μί­σου­με με αξιο­πρέ­πεια και εξέ­γερ­ση την πρω­τεύ­ου­σα του ισπα­νι­κού κρά­τους, τη Μα­δρί­τη, στις 22 Μαρ­τί­ου. Εκεί­νη τη μέρα θα φτά­σουν στη Μα­δρί­τη πο­ρεί­ες από όλα τα μέρη της χερ­σο­νή­σου και ζη­τά­με από τους κα­τοί­κους της Μα­δρί­της να κα­τέ­βουν στους δρό­μους και να εντα­χθούν σ' αυτή τη με­γά­λη κι­νη­το­ποί­η­ση της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας.