Ιστορίες «ενοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ (Ι)

Τε­λευ­ταία ανα­πτύσ­σε­ται μια φι­λο­λο­γία ότι για τα φαι­νό­με­να «ποι­λυ­γλωσ­σί­ας» στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ φταί­νε, τάχα, οι «συ­νι­στώ­σες», οι οποί­ες, κατά συ­νέ­πεια, οφεί­λουν να «αυ­το­δια­λυ­θούν» για να διευ­κο­λύ­νουν τη με­τά­βα­ση προς τον «αυ­θε­ντι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των μελών».
Επει­δή αυτή η φι­λο­λο­γία είναι εντε­λώς πα­ρα­πλα­νη­τι­κή, το Rp ξε­κι­νά­ει τη δη­μο­σί­ευ­ση σει­ράς πραγ­μα­τι­κών ιστο­ριών «πο­λυ­γλωσ­σί­ας».
Η πρώτη, αφορά τις πρό­σφα­τες δη­λώ­σεις του στε­λέ­χους του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, μέ­λους της Κ.Ε. και της Γραμ­μα­τεί­ας, Γ. Μπα­λά­φα στην εκ­πο­μπή Zoom του Μπά­μπη Πα­πα­να­γιώ­του στη ΝΕΤ, την Τρίτη 4/6/2013.  
Ση­μειώ­νου­με ότι το Rp δεν έχει κα­νέ­να ει­δι­κό πρό­βλη­μα με τον Γ. Μπα­λά­φα, και δεν θε­ω­ρού­με ότι οι από­ψεις που εξέ­φρα­σε αντα­να­κλούν (μόνο) προ­σω­πι­κές επι­λο­γές.

Πα­ρα­τί­θε­ται αυ­τού­σια απο­σπά­σμα­τα από τις πα­ρεμ­βά­σεις του Γ. Μπα­λά­φα στην εν λόγω εκ­πο­μπή:

-Π. Καψής: Εγώ δεν κα­τά­λα­βα κάτι, ο κ. Γ. Μπα­λά­φας μας είπε αυτή τη στιγ­μή ότι αν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ φτιά­ξουν ένα, και­νού­ριο πο­λι­τι­κό φορέα, συ­ζη­τά­τε συ­νερ­γα­σία μαζί του.
Π. Καψής+Πα­πα­πα­να­γιώ­του: Βέ­βαια. Αυτό ήταν.
-Γ. Μπα­λά­φας: Ναι, σε βάση αντι­μνη­μο­νια­κή εν­νο­εί­ται, στην κα­τεύ­θυν­ση κοι­νω­νι­κής δι­καιο­σύ­νης…
-Π. Καψής: Αυτό δεν το έχει πει κα­νείς στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ…
-Γ. Μπα­λά­φας: Κά­νε­τε λάθος.
-Π. Καψής: Με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ μπο­ρεί­τε να συ­νερ­γα­στεί­τε; Άμα ενω­θούν, θα αλ­λά­ξου­νε;
-Γ. Μπα­λά­φας: Κά­νε­τε λάθος. Ο πρό­ε­δρός μας, ο γραμ­μα­τέ­ας της Κ.Ο., έχει πει ότι όλες οι δυ­νά­μεις πλην της σα­μα­ρι­κής Δε­ξιάς και της Χρυ­σής Αυγής εν δυ­νά­μει θα μπο­ρού­σαν να είναι σύμ­μα­χοί μας. Αυτή είναι η γραμ­μή μας, κ. Καψή, με αυτή θα ανα­με­τρη­θεί και όχι με καμία κα­ρι­κα­τού­ρα της γραμ­μής.
-Π. Καψής: Έχετε βάλει όμως το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ τε­λεί­ως απέ­να­ντί σας, και μας λέτε ότι μπο­ρεί­τε να συ­νερ­γα­στεί­τε;
-Γ. Μπα­λά­φας: Τα πράγ­μα­τα δεν είναι αιώ­νια. Στη θέση του κ. Ρήγα πριν από ένα μήνα ήταν άλλος βου­λευ­τής του ΠΑΣΟΚ από πόλη της Πε­λο­πον­νή­σου  και στη θέση σας ο κ. Μι­χε­λά­κης. Ο κ. Μι­χε­λά­κης της ΝΔ πήγε να με στρι­μώ­ξει ότι: «δεν έχετε συμ­μά­χους, ωραία τα λέτε κ. Μπα­λά­φα για τις ανα­συ­γκρο­τή­σεις (…), με ποιους θα τα κά­νε­τε (…)» Του είπα ότι θα επι­διώ­ξου­με να εί­μα­στε αυ­το­δύ­να­μοι, όπως όλα τα κόμ­μα­τα, μπο­ρεί να μην εί­μα­στε. Του είπα ότι θα υπάρ­ξουν δυ­νά­μεις με τις οποί­ες θα μπο­ρού­σα­με να συ­νερ­γα­στού­με, να κά­νου­με συμ­μα­χία, το απέρ­ρι­ψε κι αυτό. Του λέω αν έρ­θου­με πρώτο κόμμα, αν έρ­θου­με κι έχου­με 140 βου­λευ­τές, θα εί­σα­στε δια­τε­θει­μέ­νοι πάνω σε ένα προ­σε­κτι­κό αντι­μνη­μο­νια­κό πρό­γραμ­μα να υπάρ­ξει μία συ­νερ­γα­σία; Ο βου­λευ­τής του ΠΑΣΟΚ μου απά­ντη­σε: Δεν το απο­κλεί­ου­με.
-Ν. Μπί­στης: Έχει δίκιο ο κ. Π. Καψής, το πρώτο είναι η προ­γραμ­μα­τι­κή βάση στην οποία θα υπάρ­ξει μια τέ­τοια συ­νεν­νό­η­ση, δεν μπο­ρείς να μα­ζέ­ψεις κομ­μά­τια από το πα­ρελ­θόν κι αυτό να απο­τε­λέ­σει μια νέα ποιό­τη­τα, και για αυτό η πρό­τα­ση, σε ό,τι αφορά τη δική μου πρό­τα­ση που έκανα, δεν είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, είναι και κό­σμος, ο οποί­ος μπο­ρεί να μην έχει ακόμα στενή σχέση με την πο­λι­τι­κή, προ­σω­πι­κό­τη­τες που είναι άφθαρ­τες και αυτό έχει ση­μα­σία με­γά­λη γιατί υπάρ­χει κό­σμος που κου­βα­λά­ει πολλά βάρη από το πα­ρελ­θόν. Θα έλεγα ένας συν­δυα­σμός νέου, πραγ­μα­τι­κά νέου, πο­λι­τι­κά νέου (όχι μόνο ηλι­κια­κά) και αξιό­πι­στου πα­λιού. Αυτό χρειά­ζε­ται. Τώρα, στο πολύ εν­δια­φέ­ρον που είπε ο Γιάν­νης, ο Γ. Μπα­λά­φας, θα το αντι­στρέ­ψω. Πράγ­μα­τι μας εν­δια­φέ­ρει τι θα γίνει στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και επει­δή βλέ­που­με τη στρα­τη­γι­κή διά­στα­ση που υπάρ­χει μέσα στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, διότι η ζωή δεν είναι μόνο το μνη­μό­νιο, υπάρ­χει ζωή και πέρα από το μνη­μό­νιο. Υπάρ­χουν δυ­νά­μεις μέσα στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οι οποί­ες με όλα τα προ­βλή­μα­τα και παρά το γε­γο­νός ότι δια­φω­νού­με με τον τρόπο που το εκ­φρά­ζουν, που είναι δυ­νά­μεις ευ­ρω­παϊ­κού προ­σα­να­το­λι­σμού, υπάρ­χουν άλλες δυ­νά­μεις που μι­λά­νε πάρα πολύ κα­θα­ρά για μια προ­ο­πτι­κή της χώρας έξω από εκεί. Κατά συ­νέ­πεια θα έλεγα αυτές οι δυ­νά­μεις που αντί να κοι­τά­νε άκρα αρι­στε­ρά κοι­τά­ξουν λίγο προς τα δεξιά τους, στο κέ­ντρο δη­λα­δή, είναι δυ­νά­μεις με τις οποί­ες εάν δια­μορ­φω­θεί αυτός ο χώρος…
-Μπ. Πα­πα­να­γιώ­του: Υπάρ­χει πεδίο, δη­λα­δή;
-Ν. Μπί­στης: Υπάρ­χει πεδίο.
-Π. Ρήγας: Το ΠΑΣΟΚ συ­νερ­γά­στη­κε με τη ΝΔ σε μια πολύ συ­γκε­κρι­μέ­νη  λο­γι­κή εξυ­πη­ρέ­τη­σης του εθνι­κού στό­χου να πα­ρα­μεί­νει η χώρα όρθια και να βγει από την κρίση. Επο­μέ­νως, το αν μπο­ρού­με να συ­νερ­γα­στού­με με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι μια αυ­το­νό­η­τη απά­ντη­ση, αυτό που δεν κα­τά­λα­βα -για­τί θύ­μι­σε ο κ. Π. Κα­ψής- ότι το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει προ­σέγ­γι­ση (…) και τώρα, το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει ει­λι­κρι­νείς και ανοι­χτές προ­σκλή­σεις. Αυτό που δεν κα­τά­λα­βα είναι αυτό που είπε ο κ. Γ. Μπα­λά­φας, τι ση­μαί­νει σε μια «προ­σε­κτι­κή αντι­μνη­μο­νια­κή κα­τεύ­θυν­ση».
-Γ. Μπα­λά­φας: Μί­νι­μουμ πρό­γραμ­μα ση­μαί­νει, κύριε Ρήγα, μί­νι­μουμ πρό­γραμ­μα.
-Π. Ρήγας: Ναι, ναι, αυτός είναι ένας όρος που κατά την άποψή μου…
-Γ. Μπα­λά­φας: Αυτό είναι δική μου έκ­φρα­ση…
-Π. Ρήγας: Δεν το λέω ει­ρω­νι­κά… Αυτό ση­μαί­νει ότι έχου­με εγκλω­βι­στεί σε μια λο­γι­κή ότι από εδώ και πέρα ο νέος δι­χα­σμός στη χώρα -για­τί έχου­με συ­νη­θί­σει να μι­λά­με με αυτή τη λο­γι­κή- θα είναι μνη­μό­νιο και αντι­μνη­μό­νιο. Δεν υπάρ­χει λοι­πόν το­πο­θέ­τη­ση πάνω σε αυτό. Η λο­γι­κή λοι­πόν είναι να μπο­ρού­με, προ­φα­νώς μπο­ρού­με, να συ­νερ­γα­στού­με με δυ­νά­μεις οι οποί­ες ανή­κουν στην Αρι­στε­ρά, και είναι επι­βε­βλη­μέ­νο. Το πο­λι­τι­κά πα­ρά­δο­ξο είναι αυτό που συμ­βαί­νει τώρα, για τους λό­γους που σας είπα. Αλί­μο­νο αν δεν μπο­ρού­σε ένα κόμμα το οποίο το­πο­θε­τεί­ται στη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία να συ­νεν­νοη­θεί, να συ­νερ­γα­στεί και να συ­μπρά­ξει σε ένα συ­γκε­κρι­μέ­νο πρό­γραμ­μα με δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς.
-Γ. Μπα­λά­φας: Κοι­τάξ­τε, εγώ είπα προη­γού­με­να την άποψή μου και είπα ότι με τα ση­με­ρι­νά δε­δο­μέ­να η μνη­μο­νια­κή ή αντι­μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή είναι πολύ βα­σι­κό ση­μείο δια­μόρ­φω­σης της τάσης. Προ­φα­νώς δεν εννοώ το χαρτί, εννοώ τις πο­λι­τι­κές. Αυτές οι πο­λι­τι­κές της υφε­σια­κής λι­τό­τη­τας. Αν είναι τα­μπού αυτές οι πο­λι­τι­κές, δεν μπο­ρού­με να συ­νεν­νοη­θού­με, αν σε αυτές τις πο­λι­τι­κές μπο­ρεί να υπάρ­ξει μια στρο­φή, μπο­ρεί… να δούμε (…), εμείς το επι­διώ­κου­με σε μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση με αλ­λα­γή πο­λι­τι­κών, να δούμε κι εμείς (…) αν χρειά­ζε­ται να κά­νου­με κάτι. Γιατί δεν μπο­ρού­με να κά­νου­με μόνοι μας με­ρι­κά πράγ­μα­τα. Νο­μί­ζω ότι σε αυτή τη φάση αυτό που προ­έ­χει, κατά τη γνώμη μου, είναι το τρί­πτυ­χο, να στα­μα­τή­σου­με την κα­τα­στρο­φή της χώρας και την κοι­νω­νι­κή κα­τα­στρο­φή που επι­τε­λεί­ται μέσα από μια δη­μο­κρα­τι­κή ανα­τρο­πή, μέσα από εκλο­γές να αλ­λά­ξουν τα πράγ­μα­τα, να προ­κύ­ψει μια κυ­βέρ­νη­ση η οποία θα βάλει μπρο­στά ένα σχέ­διο ανα­συ­γκρό­τη­σης.