Καμία ασυλία στις κυβερνητικές ευθύνες

Με την πανδημία να μαίνεται ανεξέλεγκτη, η κυβέρνηση ετοιμάζεται για την επανεκκίνηση δραστηριοτήτων με «συμμάχους» τον  καλό καιρό, τα αμφιβόλου εγκυρότητας self-tests και ένα πρόγραμμα εμβολιασμού που καθυστερεί πανευρωπαϊκά. Στρατηγική που προεξοφλεί τη διατήρηση των αρνητικών δεικτών σε θανάτους και διασωληνωμένους από covid, εφόσον τα μέτρα ουσιαστικής ενίσχυσης του ΕΣΥ υπάρχουν μόνο στις κυβερνητικές ανακοινώσεις. 

Η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα υγείας παραμένει τραγική με τα νοσοκομεία να βρίσκονται κυριολεκτικά στο «κόκκινο», τη στιγμή που όχι μόνο δεν επιτάσσεται ο ιδιωτικός τομέας υγείας, αλλά ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, θεραπευτήρια, έχουν θησαυρίσει. Μετά τα τεστ και τις ακριβοπληρωμένες «επιτάξεις» κλινών, οι ιδιώτες της υγείας θα συμμετέχουν πλέον και στο πρόγραμμα των εμβολιασμών. Ασθενείς με covid ή άλλα σοβαρά νοσήματα πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ, διασωληνώνονται σε κοινά δωμάτια ή ακόμα και σε διαδρόμους. Η αναμονή για ένα κρεβάτι ΜΕΘ μπορεί να φτάσει και στις δέκα μέρες, που αναπόφευκτα σημαίνει αύξηση του αριθμού των θανάτων. Με άλλα λόγια, αν έχεις χρήματα δέχεσαι νοσηλεία για covid ή μη. Αν δεν έχεις, σε περιμένει η λίστα αναμονής. Τόσο κυνικά, τόσο ταξικά. 

Οι τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό και υλικά αναγκάζουν τους υγειονομικούς να δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, χωρίς άδειες, εδώ και 13 μήνες. Η επιβάρυνση στη σωματική και ψυχική τους υγεία είναι δεδομένη. Με την επιστράτευση αυτοαπασχολούμενων γιατρών, προφανώς και δεν αντιμετωπίζονται τα χιλιάδες κενά σε μόνιμους γιατρούς. Τα σωματεία των υγειονομικών διεκδικούν με συνεχείς κινητοποιήσεις τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, την ενίσχυση της ΠΦΥ και των νοσοκομείων με προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό, την ώρα που εκατοντάδες συνάδελφοί τους είναι θετικοί στον ιό και περίπου 50 εξ αυτών νοσηλεύονται. Η «ανταπόδοση» της κυβέρνησης για τις παραπάνω θυσίες είναι απολύσεις και διώξεις, για όσους/ες εργαζόμενους στα νοσοκομεία πρωτοστατούν στην ανάδειξη της δραματικής κατάστασης που επικρατεί. 

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του «Ερυθρού Σταυρού» που καλείται να νοσηλεύσει 400 ασθενείς covid διαθέτοντας 13 ειδικευμένους παθολόγους σε σύνολο 19 οργανικών θέσεων –10 μόνιμοι και 3 επικουρικοί, ο ένας με προσωρινή μετακίνηση από το Ιπποκράτειο– και κανέναν πνευμονολόγο.

Κλινικές, τμήματα και χειρουργεία αναστέλλουν τη λειτουργία τους και μετατρέπονται σε μονάδες covid. Μετά από πολλές δεκαετίες λειτουργίας, αποφασίστηκε η αναστολή της 24ωρης καθημερινής Ορθοπεδικής εφημερίας του «Ασκληπιείου Βούλας», με αποτέλεσμα σε ολόκληρη την Αττική να παραμένει μόνο το ΚΑΤ για να εξυπηρετήσει σοβαρά τραύματα. Το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου, μαζί με τοπικούς φορείς και συλλογικότητες, προχώρησαν σε κινητοποίηση για την επικίνδυνη αυτή επιλογή, στις 21/4. 

Την ίδια μέρα, με συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος απαίτησαν την επαναλειτουργία του «Θριάσιου» ως γενικού νοσοκομείου, Σωματεία και φορείς του Θριασίου, συνεχίζοντας τις αγωνιστικές δράσεις τους ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να μετατρέψει το νοσοκομείο της Δ. Αττικής σε νοσοκομείο αποκλειστικά για περιστατικά Covid-19. Η απόφαση αυτή κλείνει στην ουσία την πόρτα του νοσοκομείου για χιλιάδες κατοίκους, αλλά και εργαζόμενους, σε μια περιοχή μάλιστα που λειτουργούν εκατοντάδες επιχειρήσεις, εργοστάσια, διυλιστήρια, μεγάλες βιομηχανίες.

Σε ακόμα μια επικοινωνιακή φιέστα, ο Μητσοτάκης εγκαινίασε 18 κλίνες ΜΕΘ στο «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης, εν μέσω διαμαρτυριών των εργαζομένων. Όπως υποστηρίζουν, αυτές θα λειτουργούν χωρίς γιατρούς, γιατί πέρα από λίγες προσλήψεις ανειδίκευτου επικουρικού νοσηλευτικού προσωπικού, δεν προβλέπονται άλλες προσλήψεις, ενώ το κτίριο όπου στεγάζονται είναι προκάτ.

Ο ρυθμός εμβολιασμών ασθμαίνει με την Ελλάδα να έχει χαμηλή επίδοση στο ποσοστό εμβολιασμού του πληθυσμού και με τις δύο δόσεις (λιγότερο από 10%). Οι συγκρίσεις με τρίτες χώρες είναι απογοητευτικές, εξαιτίας και της συνολικής αποτυχίας της ΕΕ στο πρόγραμμα εμβολιασμού. Παρά το φιάσκο όμως, οι Βρυξέλλες συζητούν με τη Pfizer για την προμήθεια 1,8 δισεκ. δόσεων με αυξημένη τιμή για κάθε δόση (19,5 ευρώ από 15,5 ευρώ), ενώ φαίνεται πως σταματούν οι νέες παραγγελίες για εμβόλια της AstraZeneca, μετά τα προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί. Τα μεγάλα αποθέματα από το συγκεκριμένο σκεύασμα (και λόγω των μαζικών ακυρώσεων ραντεβού για το συγκεκριμένο εμβόλιο) παραμένουν «παρκαρισμένα», την ώρα που φτωχές χώρες παρακαλούν για μία δόση. Από το πρόγραμμα COVAX για την παροχή δόσεων στους «απόκληρους» του πλανήτη, έχουν μέχρι στιγμής παραδοθεί μόλις 40,5 εκατομμύρια δόσεις σε 118 χώρες σε όλο τον κόσμο , από τα 187 εκατομμύρια δόσεις που υποτίθεται πως θα είχαν χορηγηθεί ως το τέλος Μαΐου! 

Στην Ελλάδα πάλι, για την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και τους πάνω από 80 νεκρούς καθημερινά, φταίνε μάλλον οι ίδιοι… που μολύνθηκαν. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι η κυβέρνηση ψήφισε στη βουλή νυχτερινή τροπολογία που δίνει ασυλία στα μέλη της επιτροπής των λοιμωξιολόγων, αλλά και τα πολιτικά στελέχη του Υπουργείου Υγείας. Mε τη διαβόητη τροπολογία απαγορεύεται όχι μόνο η δίωξη, αλλά και η εξέταση μελών τριών κρατικών επιτροπών. Στην πραγματικότητα, με τις  διατάξεις αυτές θωρακίζεται η κυβέρνηση, που λαμβάνει σε τελικό βαθμό τις όποιες αποφάσεις. Με την επίμαχη τροπολογία, κλείνει ουσιαστικά η ποινική διερεύνηση που είχε ξεκινήσει για την ύπαρξη ποινικών ευθυνών για το δεύτερο κύμα του Covid-19 στην Θεσσαλονίκη. 

Για τους υγειονομικούς και την υπόλοιπη κοινωνία που παλεύει ενάντια στις επιπτώσεις της πανδημίας, η κυβέρνηση δεν έχει καμία ασυλία. Έχει την πλήρη πολιτική ευθύνη για τις παλινωδίες και τα αποτυχημένα lockdown, για τα «μπαλώματα» σε ένα υπό κατάρρευση συστήματα υγείας, όταν προτεραιότητα της είναι η ανάκαμψη της κερδοφορίας του τουρισμού, των μεταφορών και των άλλων επιχειρηματικών κλάδων. 

Και επειδή, παρά την κυβερνητική προπαγάνδα, ο δρόμος της ανοσίας από τον μαζικό εμβολιασμό είναι ακόμα μακρύς, το βασικό όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας παραμένει αυτό που κάνει πώς δεν βλέπει ο Μητσοτάκης και οι χειροκροτητές του, εδώ και πάνω από έναν χρόνο: η άμεση και ουσιαστική ενίσχυση της δημόσιας υγείας, με προσωπικό και υποδομές, με επίταξη των ιδιωτικών δομών που κάνουν «πάρτι» από τη μετατροπή του ΕΣΥ σε σύστημα μίας νόσου. 

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά