Ως γνωστόν το ζήτημα της χρηματοδότησης είναι από τα πιο φλέγοντα για κάθε συλλογικότητα, πόσο μάλλον για μια κινηματική συλλογικότητα.
Φέτος, η HOMOphonia – Thessaloniki Pride επέλεξε να διεκδικήσει και να πετύχει χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας - Θεσσαλονίκη 2014. Οκτώ από τα μέλη της HOMOphonia διαφωνήσαμε και δημοσιεύσαμε πρόσφατα σχετικό κείμενο. Θεωρήσαμε ότι η HOMOphonia πρέπει να συνεχίσει την αρχική της κατεύθυνση, δηλαδή να μην χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αν και στο κείμενο των 8 μελών εξηγούμε αναλυτικά τους λόγους διαφωνίας μας με τη χρηματοδότηση αυτή, θέλω να διευκρινίσω 2-3 ακόμα σημεία.
Η HOMOphonia είναι μια ταξική συλλογικότητα (ή μήπως όχι;), δηλαδή απευθύνεται στους εργαζόμενους, άνεργους και αυτοαπασχολούμενους ομοφυλόφιλους και τρανς, που αποτελούν και την πλειονότητα της ΛΟΑΤ κοινότητας. Κατά τη γνώμη μας, η καταπίεση που δέχονται οι ΛΟΑΤ έχει μια εμφανέστατη ταξική διάσταση. Η οικονομική ανεξαρτησία και άνεση συνδέεται άμεσα με το πώς βιώνουν οι ΛΟΑΤ την καταπίεση. Οι γκέι και οι τρανς των κατώτερων τάξεων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ξεφύγουν από το τυχόν ομοφοβικό οικογενειακό, εργασιακό περιβάλλον (δηλαδή τη γειτονιά-πόλη-χωριό), στο οποίο βρίσκονται. Με αυτό το σκεπτικό, η HOMOphonia τασσόταν στο πλευρό των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, καθώς θεωρούσε ότι και οι οικονομικοί αγώνες μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή των ΛΟΑΤ. Ρίχναμε δηλαδή το κύριο βάρος της δραστηριότητάς μας στο καθαυτό ΛΟΑΤ ζήτημα, αλλά παρεμβαίναμε και σε απεργίες, αντιφασιστικές διαδηλώσεις κλπ.
«Και που κολλάει το θέμα της χρηματοδότησης από την ΕΕ;», θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Θα τονίσω, λοιπόν, ότι οι ταξικές συλλογικότητες είναι απαραίτητο να διατηρούν την οικονομική αυτονομία τους και να μην εξαρτώνται από τους συστημικούς οργανισμούς, ώστε να μη χρειάζεται «να νερώνουν το κρασί τους». Η Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας είναι ένας πούρος νεοφιλελεύθερος οργανισμός (όπως και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση), που βασικό σκοπό έχει να αναδείξει τη λεγόμενη «νεανική επιχειρηματικότητα», δηλαδή να ρίξει στάχτη στα μάτια της νεολαίας, που σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης (πόσο μάλλον στη Θεσσαλονίκη) είναι άνεργη ή αμοίβεται λιγότερο για περισσότερες ώρες και με λιγότερα δικαιώματα. Όπως γράψαμε και στο κείμενο των 8 μελών, «η ΕΠΝ 2014 δεν είναι κάποιος θεσμός της πόλης μας, αλλά μια φιέστα με νεοφιλελεύθερο πρόσημο, που φορέθηκε καπέλο στη Θεσσαλονίκη».
Αντίθετα, ο Δήμος Θεσσαλονίκης ασφαλώς και είναι ένας θεσμός της πόλης μας και ανήκει σε όλους τους κατοίκους της, γκέι, τρανς και στρέιτ. Δεν είναι ένας νεοφιλελεύθερος συστημικός θεσμός «από το dna του», απλά διοικείται από νεοφιλελεύθερους (παράταξη Μπουτάρη). Ασφαλώς λοιπόν και θέλουμε την αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης για το Pride και δεχόμαστε τη χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό του Δήμου, και για έναν επιπλέον λόγο: γιατί το Pride ουσιαστικά συνδιοργανώνεται ΚΑΙ από το Δήμο, άρα είναι λογικό να χρηματοδοτεί το φεστιβάλ υπερηφάνειας (και μάλιστα κατόπιν ψηφοφορίας στο δημοτικό συμβούλιο). Αλλά οι εκδηλώσεις που χρηματοδοτεί η ΕΠΝ 2014 διοργανώνονται από την HOMOphonia (απλά τελικά αυτές οι εκδηλώσεις ονομάστηκαν «προφεστιβαλικές»). Οι ταξικές ομάδες πρέπει να κινητοποιούν τα μέλη τους και να βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης για τις δικές τους εκδηλώσεις, ώστε να παραμένουν αυστηρά ανεξάρτητες από την νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή ένωση και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς.
Το ποιος δίνει, λοιπόν, και το ποιός παίρνει τα χρήματα έχει μεγάλη σημασία, όπως και το αν πρόκειται για συνδιοργάνωση εκδηλώσεων ή για αυτόνομες δράσεις μιας ομάδας. Για τις διαταξικές ΛΟΑΤ συλλογικότητες (διαταξικές είναι σχεδόν όλες οι ΛΟΑΤ ομάδες της χώρας) προφανώς δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα. Εκείνες δεν εντάσσουν στην ατζέντα τους και τους εργατικούς και υπόλοιπους κοινωνικούς αγώνες, επομένως μπορούν να χρηματοδούνται και από συστημικές πηγές. Άλλωστε κάποιες από τις δράσεις και δομές των διαταξικών ομάδων είναι αδύνατο να στηθούν χωρίς τα μεγάλα ποσά από την ΕΕ και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Δεδομένου ότι το ελληνικό κράτος δεν χρηματοδοτεί τέτοιες δράσεις και δομές, για να στηθεί πχ ένα πολυϊατρείο ή ένα κέντρο πρόληψης για τον HIV ή ένας ξενώνας για ΛΟΑΤ άτομα (οπότε και απαιτούνται δεκάδες χιλιάδες ευρώ) είναι μάλλον αναπόφευκτο να αναζητηθούν πηγές χρηματοδότησης από την ΕΕ και μεγάλες επιχειρήσεις. Επίσης, υπάρχουν και άλλοι λόγοι που είναι θεμιτή μια τέτοια χρηματοδότηση, εφόσον αντικειμενικά η ανάγκη είναι απόλυτη. Πχ ποιός θα κατηγορούσε ποτέ το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών για τη χορηγία που πήρε από το ίδρυμα Μποδοσάκη, όταν μεγάλο μέρος των τρανς βρίσκεται στο όριο της επιβίωσης; Εκ των πραγμάτων όμως δεν ισχύει το ίδιο για τη HOMOphonia! Εμείς δεν είχαμε καμιά τέτοια απόλυτη ανάγκη χρηματοδότησης από την ΕΠΝ 2014. Θα μπορούσαμε να το δεχτούμε, αν από την χρηματοδότηση αυτή εξαρτιόταν η επιβίωση της ομάδας, αν πχ εκκρεμούσε κατάσχεση από τράπεζα ή κάτι παρόμοιο. Αλλά τέτοιο θέμα δεν υπήρχε...
Ως τώρα δεν αναφέρθηκα καθόλου σε χρηματοδοτήσεις από το ιδιο το κράτος. Καταρχάς, εννοείται πως πρέπει να πιέζουμε το κράτος να ιδρύει και να χρηματοδοτεί δράσεις και δομές για τα ΛΟΑΤ άτομα. Μόνο που αυτές θα είναι κρατικές δομές – όχι δομές της HOMOphonia! Ας μη τα συγχέουμε αυτά τα 2! Επίσης, είναι αυτονόητο ότι διεκδικούμε από το κράτος επιδόματα, πχ για τους οροθετικούς ή για όσους ΛΟΑΤ διώχνονται από την οικογένειά τους. Είναι τελείως άλλο πράγμα η διεκδίκηση από το κράτος για επιδόματα προς άτομα και για ΚΡΑΤΙΚΕΣ δομές και εντελώς άλλο η επιδίωξη οικονομικής ανεξαρτήσιας από μια ταξική συλλογικότητα. Άλλωστε φάνηκε ξεκάθαρα και στην πράξη, ότι από τη στιγμή που η HOMOphonia αποφάσισε να ανταγωνιστεί άλλες ομάδες για να... κερδίσει τη χρηματοδότηση από την ΕΕ, άλλαξε ο χαρακτήρας της συλλογικότητας. Κάποια σχετικά στοιχεία αναφέραμε στην ανακοίνωση των 8 μελών. Ας μην επανέλθω…
