Κοινωνική πολυκατοικία: Η φιλανθρωπία σας έχει ημερομηνία λήξης, η αλληλεγγύη μας όχι

Το πρόγραμμα κοινωνικής στέγης, που είχε διαφημιστεί από τη δημοτική αρχή με τυμπανοκρουσίες, δεν φαίνεται να «βγαίνει» όπως ήταν σχεδιασμένο και γι’ αυτό η δημοτική αρχή θέλει να το λήξει, ξεκινώντας από την πολυκατοικία της Μπουμπουλίνας 36 και φυσικά αδιαφορώντας για τις συνέπειες στις ίδιες τις οικογένειες. Η προσωρινότητα του προγράμματος υποτίθεται ότι είχε ως στόχο οι άστεγοι να μπορέσουν σε αυτό το διάστημα να βρουν δουλειά, να επανενταχθούν ομαλά στην κοινωνία και να είναι σε θέση να μετακομίσουν σε δικό τους σπίτι. Πολύ ωραίο πλάνο, αλλά τους διέφυγαν κάποιες λεπτομέρειες. Σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και καλπάζουσας ανόδου της ανεργίας, πώς ακριβώς θα βρουν δουλειά άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερα προσόντα που είναι χρόνια άνεργοι, γι αυτό άλλωστε κατέληξαν να είναι άστεγοι; Ποιος θα προσλάβει μια μάνα μονογονεϊκής οικογένειας  με ανήλικα παιδιά, που δεν έχει συν τοις άλλοις καμία βοήθεια στο σπίτι;

Οι απαντήσεις είναι εύκολες για τους κάθε λογής «αρμόδιους». Η κυρία Στρατηγάκη είπε και στο προηγούμενο Δημοτικο Συμβούλιο στις 20 Ιούλη αλλά και στο σημερινόότι οι ωφελούμενοι «αρνήθηκαν να συνεργαστούν»,  τους έστειλαν σε δουλειές και δεν πήγαν. Αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη είναι ότι κάποιους από αυτούς ο Δήμος τους έστειλε σε συνεντεύξεις όπου πήγαν αλλά δεν προσλήφθηκαν. Γνωστή η λογική – οι φτωχοί φταίνε για τη φτώχεια τους, είναι κατά βάση τεμπέληδες.  Στο προηγούμενο μάλιστα τους είχε αποκαλέσει και «βολεμένους» γιατί δεν θέλουν να βγουν από τις υγρές τρύπες που τους έχει παραχωρήσει ο Δήμος για να μπουν οι επόμενοι – όπως ισχυριζόταν τότε ότι θα γίνει, μετά αυτό το πήραν πίσω. Η υπεύθυνη της διαπαραταξιακής επιτροπής για την κοινωνική κατοικία, μιλώντας μας στο διάδρομο και προσπαθώντας να μας πείσει ότι έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα, μας είπε ότι οι άνθρωποι αυτοί δείχνουν σημάδια ιδρυματοποίησης, έχουν βολευτεί γιατί οι παροχές είναι πολύ καλές και δεν θέλουν να βρουν δουλειά και να φύγουν. Για την κυρία αυτή οι πλούσιες παροχές είναι το ένα μπούτι κοτόπουλο που μας έλεγε η Άννα, μητέρα τεσσάρων παιδιών, ότι της έδιναν για την πενταμελή οικογένειά της.
 

Με όλα αυτά προσπαθούν να κρύψουν το αυτονόητο: στο δήμο της Αθήνας υπάρχουν οικογένειες που δεν μπορούν να στεγαστούν. Υπάρχουν μωρά παιδιά που θα ζουν στο δρόμο χωρίς κρατική μέριμνα. Και αν υπάρχουν «κι άλλοι που περιμένουν», αυτό είναι λόγος να επεκταθεί το πρόγραμμα, όχι για να γίνει έξωση σε αυτούς που είναι τώρα στεγασμένοι.

Και δεν θα είχαν διστάσει ούτε στιγμή να πραγματοποιήσουν την έξωση – δεν είναι έξωση μας είπε κυνικά η Αντιδήμαρχος, γιατί δεν υπάρχει μισθωτήριο (!) – αν δεν υπήρχαν οι δημοτικοί σύμβουλοι της αριστεράς που θέτουν τα ερωτήματα στα συμβούλια, αν δεν υπήρχαν εκλεγμένοι και μη από τις παρατάξεις που πηγαίνουν στην πολυκατοικία, μιλάνε με τον κόσμο, γνωρίζουν τι συμβαίνει, αν δεν υπήρχαν κάποιοι δημοσιογράφοι από λίγα μέσα είναι η αλήθεια που ασχολούνται, αν μπορούσαν όλο αυτό να το κάνουν αθόρυβα και να μην μαθευτεί, τότε οι άνθρωποι θα ήταν ήδη στο δρόμο. Από τις 21 Ιούλη είχαν απειλήσει ότι θα κόψουν ρεύμα και νερό, έδωσαν μια παράταση για τέλος Αυγούστου, απείλησαν ότι θα το κόψουν 1 Σεπτέμβρη, το πήραν πίσω, αλλά επιμένουν να ζητάνε από τον κόσμο να φύγει. Δύο από τις 10 οικογένειες  θα πάνε σε άλλα διαμερίσματα, ενώ οι υπόλοιπες θα οδηγηθούν σε ξενώνες – άθλια και προσωρινή λύση – και μετά προφανώς στο δρόμο, για να μην τεμπελιάζουν κιόλας.

Εμείς ζητάμε τα αυτονόητα. Εφόσον υπάρχουν άστεγες οικογένειες στην πόλη, πρώτο μέλημα μιας δημοτικής αρχής οφείλει να είναι να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτό το ζήτημα. Είναι θέμα απόλυτης προτεραιότητας, ασύγκριτα πιο σημαντικό από το διαγωνισμό που ήθελε να κάνει ο κύριος Καμίνης, για παράδειγμα, για τον καθαρισμό της πόλης από τα γκράφιτι, με κόστος έργου 400.000 ευρώ. 

Οι τεχνικές λεπτομέρειες δεν μας ενδιαφέρουν. Αν το πρόγραμμα είναι «προσωρινού χαρακτήρα» όπως τους αρέσει να μας επαναλαμβάνουν, ας φτιάξουν ένα «μόνιμου χαρακτήρα». Αν με  το ίδρυμα Χατζηκώνστα,από το οποίο είχε μισθωθεί η πολυκατοικία, «έχει λήξει η σύμβαση και επιθυμούν εκκένωση» ας βρεθεί άλλος χώρος. Αν και αυτό ελέγχεται ως μη αληθές, αφού εκπρόσωπος του ιδρύματος μας είπε ότι θα ήθελαν να συνεχίσουν τη σύμβαση (και γιατί όχι άλλωστε, 4.500 ευρώ το μήνα για 10 διαμερίσματα σε κακή κατάσταση και σε υποβαθμισμένη περιοχή που συμφώνησε να δίνει ο Δήμος είναι για αυτούς εξαιρετικά συμφέρουσα σύμβαση) αλλά έτσι κι αλλιώς στο ΔΣ του ιδρύματος συμμετέχουν, όπως μας είπε, τρία μέλη εκ μέρους του Δήμου. Ας χρησιμοποιήσουν το πλεόνασμα του Δήμου, που η Αντιδήμαρχος Οικονομικών περιχαρής ανακοίνωνε ότι πέτυχε, όταν επισκεπτόταν τα κοινοτικά συμβούλια για να μας ενημερώσει για το πόσο καλή διαχείριση κάνει. Ας ζητήσουν χρήματα από την κυβέρνηση, ας κάνουν ό,τι νομίζουν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μια δημοτική αρχή είναι απολύτως αποτυχημένη, αν πετάει ανήλικα παιδιά στο δρόμο.

Αδιαφορούμε πλήρως για τις μνημονιακές υποχρεώσεις, για τους δανειστές, για τις τράπεζες.  Εμείς θα διεκδικούμε ζωή και αξιοπρέπεια για όλους, και θα συνεχίσουμε να είμαστε «ενοχλητικοί» και δίπλα στους κατοίκους της Μπουμπουλίνας 36, που δεν θα αφήσουμε να βρεθούν ξανά στο δρόμο.

*Η Έφη Γαρίδη είναι Κοινοτική Σύμβουλος 4ης Δ.Κ. Αθήνας

Το κοινό κείμενο που κατατέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο