Κοροναϊός: Προϊόν ενός άρρωστου συστήματος

Η εμ­φά­νι­σή του επι­βε­βαιώ­νει αυτό που επι­στή­μο­νες ισχυ­ρί­ζο­νται εδώ και αρ­κε­τά χρό­νια: Τα συ­στή­μα­τα υγεί­ας και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ροι οι κυ­βερ­νή­σεις μας είναι απρο­ε­τοί­μα­στα ή ακόμα και απρό­θυ­μα είτε να απο­τρέ­ψουν το ξέ­σπα­σμα τέ­τοιων ασθε­νειών, είτε να τις αντι­με­τω­πί­σουν απο­τε­λε­σμα­τι­κά, όταν εμ­φα­νι­στούν. Η ευ­θύ­νη για τους θα­νά­τους εκα­το­ντά­δων αν­θρώ­πων –που μπο­ρεί να γί­νουν χι­λιά­δες, αν ο ιός συ­νε­χί­σει να εξα­πλώ­νε­ται– βα­ραί­νει απο­λύ­τως ένα σύ­στη­μα που βάζει τα συμ­φέ­ρο­ντα των πλού­σιων και των με­γά­λων εται­ριών πάνω από αυτά των φτω­χών και των ασθε­νών.

Μέχρι την Κυ­ρια­κή 2 Φλε­βά­ρη, είχαν πε­θά­νει του­λά­χι­στον 360 άν­θρω­ποι και είχαν κα­τα­γρα­φεί πάνω από 17.000 κρού­σμα­τα μό­λυν­σης. Αν και όλοι οι θά­να­τοι, εκτός από έναν, έχουν συμ­βεί στην Κίνα, πλέον υπάρ­χουν πάνω από 130 κρού­σμα­τα μό­λυν­σης σε καμιά ει­κο­σα­ριά χώρες (12 κρού­σμα­τα στην Αυ­στρα­λία). Κα­νείς δεν μπο­ρεί να πει με βε­βαιό­τη­τα πόσο θα εξα­πλω­θεί ο ιός ή πότε θα υπο­χω­ρή­σει, αλλά οι υπάρ­χου­σες εν­δεί­ξεις είναι ανη­συ­χη­τι­κές.

Σύμ­φω­να με τις πε­ρισ­σό­τε­ρες εκτι­μή­σεις, εί­μα­στε ακόμα στις πρώ­τες μέρες της επι­δη­μί­ας και ο ρυθ­μός αύ­ξη­σης των μο­λύν­σε­ων ξε­περ­νά εκεί­νους άλλων μα­ζι­κών επι­δη­μιών των τε­λευ­ταί­ων δε­κα­ε­τιών, του  MERS το 2012 και του SARS το 2002. Όποιος φέρει τον ιό μπο­ρεί δυ­νη­τι­κά να τον με­τα­δώ­σει σε 2 ή 3 αν­θρώ­πους ακόμα. Αυτό ση­μαί­νει ότι κάθε υγειο­νο­μι­κή εκ­στρα­τεία πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­σει του­λά­χι­στον τα ¾ των κρου­σμά­των, για να μπο­ρέ­σει να αντι­στρέ­ψει την εξά­πλω­ση.

Μπο­ρού­με να πε­ρι­μέ­νου­με ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρες μο­λύν­σεις τις ερ­χό­με­νες μέρες και βδο­μά­δες. Αφε­νός γιατί ο ιός με­τα­φέ­ρε­ται εύ­κο­λα από άν­θρω­πο σε άν­θρω­πο μέσω του βήχα και του φταρ­νί­σμα­τος. Αφε­τέ­ρου γιατί οι μο­λυ­σμέ­νοι μπο­ρεί να μην έχουν εμ­φα­νή συμ­πτώ­μα­τα για μέρες, κα­θι­στώ­ντας τα μέτρα απο­μό­νω­σής τους, για να μην προ­σβά­λουν άλ­λους, κα­θυ­στε­ρη­μέ­να. Η πι­θα­νό­τη­τα να εξα­πλω­θεί γρή­γο­ρα ο κο­ρο­ναϊ­ός ενι­σχύ­ε­ται από την απου­σία «ανο­σί­ας της αγέ­λης», αλλά και δια­θέ­σι­μου εμ­βο­λί­ου.

Οι φόβοι με­τα­ξύ των ερ­γα­ζο­μέ­νων στη δη­μό­σια υγεία όσον αφορά την εξά­πλω­ση του ιού ενι­σχύ­ο­νται από το γε­γο­νός ότι όλη η πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μία είναι πιο συν­δε­δε­μέ­νη από ό,τι σε προη­γού­με­να ξε­σπά­σμα­τα επι­δη­μιών. Στις αρχές του 20ού αιώνα, θα χρειά­ζο­νταν βδο­μά­δες ή και μήνες για να με­τα­φερ­θεί ένας ιός από μία χώρα σε μιαν άλλη. Σή­με­ρα, με 1.5 δι­σε­κα­τομ­μύ­ριο επι­βά­τες σε διε­θνείς πτή­σεις ετη­σί­ως, οι κολ­λη­τι­κές ασθέ­νειες μπο­ρούν να πε­ρά­σουν τα σύ­νο­ρα μέσα σε λίγες ώρες. Όλη αυτή η αβε­βαιό­τη­τα προ­κα­λεί με­γά­λη ανη­συ­χία για την τρέ­χου­σα κρίση. Απαι­τεί­ται επεί­γου­σα δράση για να αντι­με­τω­πι­στεί η εξά­πλω­ση του κο­ρο­ναϊ­ού, πριν οι απώ­λειες φτά­σουν τις χι­λιά­δες.

Δεν γί­νε­ται να εξε­τα­στεί το ξέ­σπα­σμα του κο­ρο­ναϊ­ού απο­μο­νω­μέ­νο από τη σειρά θα­να­τη­φό­ρων ιών που εμ­φα­νί­στη­καν τις δύο τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες. Όπως έγρα­ψε ο βιο­λό­γος Ρομπ Γουά­λας στο MR Online στις 29 Γε­νά­ρη, καμιά ει­κο­σα­ριά μο­λυ­σμα­τι­κοί πυ­ρε­τοί και ασθέ­νειες έχουν εμ­φα­νι­στεί ή επα­νεμ­φα­νι­στεί στη διάρ­κεια αυτού του αιώνα. Κά­ποιοι από αυ­τούς έγι­ναν διά­ση­μοι σε κάθε σπίτι, λόγω του αριθ­μού αν­θρώ­πων ή ζώων που σκό­τω­σαν. Σε αυ­τούς πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται ο Ebola (που σή­με­ρα καλ­πά­ζει και πάλι στην κε­ντρι­κή Αφρι­κή), η νόσος χε­ριών-πο­διών-στό­μα­τος, η ηπα­τί­τι­δα Ε, η λι­στέ­ρια, η σαλ­μο­νέ­λα, ο ιός Ζίκα και ένα φάσμα πα­ραλ­λα­γών της γρί­πης.

Παρ’ όλα αυτά, γρά­φει ο Γουά­λας, «δεν έγινε σχε­δόν τί­πο­τα για καμία από αυτές τις ασθέ­νειες. Οι Αρχές ανά­σαι­ναν ανα­κου­φι­σμέ­νες, κάθε φορά που η εκά­στο­τε ασθέ­νεια υπο­χω­ρού­σε, και μετά πε­ρί­με­ναν τι θα φέρει η επό­με­νη επι­δη­μιο­λο­γι­κή ζαριά». Κυ­βερ­νή­σεις και επι­χει­ρή­σεις έχουν αρ­νη­θεί να πά­ρουν τα δο­μι­κά μέτρα που είναι ανα­γκαία για να εμπο­δι­στεί η ανά­δυ­ση κι άλλων τέ­τοιων ασθε­νειών ή για να θε­ρα­πευ­τεί η επό­με­νη πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά. 

Οι δο­μι­κές αι­τί­ες, σύμ­φω­να με τον Γουά­λας, πε­ρι­λαμ­βά­νουν την απο­ψί­λω­ση των δασών και την εντα­τι­κή αγρο­καλ­λιέρ­γεια, που πε­ριο­ρί­ζουν την ικα­νό­τη­τα της φύσης να ανα­ζω­ο­γο­νεί­ται. Η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση και η εκ­βιο­μη­χά­νι­ση της δια­τρο­φι­κής πα­ρα­γω­γής στις πιο φτω­χές χώρες εξω­θούν την ανα­ζή­τη­ση πηγών τρο­φί­μων όλο και πιο βαθιά σε μέχρι πρό­τι­νος άθι­κτες πε­ριο­χές, ενώ η επέ­κτα­ση του πλη­θυ­σμού των πό­λε­ων φέρ­νει με­γά­λες οι­κι­στι­κές εγκα­τα­στά­σεις αν­θρώ­πων σε άμεση γειτ­νί­α­ση με πλη­θυ­σμούς άγριων ζώων.

Τα προ­γράμ­μα­τα δο­μι­κής ανα­προ­σαρ­μο­γής που επι­βλή­θη­καν σε αφρι­κα­νι­κές χώρες από τις διε­θνείς τρά­πε­ζες, προ­ω­θούν μη-βιώ­σι­μες αγρο­τι­κές πο­λι­τι­κές που θυ­σιά­ζουν την προ­σε­κτι­κή δια­χεί­ρι­ση της γης και συ­νε­πώς την προ­σε­κτι­κή δια­τρο­φι­κή πα­ρα­γω­γή. Κα­τα­στρέ­φουν επί­σης τη δυ­να­τό­τη­τα των πιο φτω­χών χωρών να πα­ρέ­χουν επαρ­κείς πο­σό­τη­τες δω­ρε­άν εμ­βο­λί­ων και αντι-ιι­κών φαρ­μά­κων σε όλους όσους βρί­σκο­νται στις πε­ριο­χές που πλήτ­το­νται από ασθέ­νειες. Οι νόμοι περί «πα­τέ­ντας», που ψη­φί­ζο­νται για να προ­στα­τεύ­ουν τα κέρδη των δυ­τι­κών φαρ­μα­κευ­τι­κών εται­ριών, έχουν ως συ­νέ­πεια τον θά­να­το φτω­χών αν­θρώ­πων εξαι­τί­ας έλ­λει­ψης φαρ­μά­κων –δεν υπάρ­χουν λεφτά για να κερ­δί­σει κα­νείς από φτω­χούς αν­θρώ­πους. Ο αντα­γω­νι­σμός, αντί της συ­νερ­γα­σί­ας, με­τα­ξύ ερευ­νη­τι­κών ομά­δων που χρη­μα­το­δο­τού­νται από εται­ρί­ες προ­κει­μέ­νου να βρουν ια­τρι­κές λύ­σεις, λει­τουρ­γεί ως «φρένο» στις ανα­κα­λύ­ψεις που χρεια­ζό­μα­στε. Οι πε­ρι­κο­πές στη δη­μό­σια υγειο­νο­μι­κή πε­ρί­θαλ­ψη την κα­θι­στούν ανύ­παρ­κτη ή αβά­στα­κτη οι­κο­νο­μι­κά για εκα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πους.

Οι υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας σε κά­ποιες χώρες στην Αφρι­κή, την Ασία και τη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή είναι ανε­παρ­κώς εφο­δια­σμέ­νες για να αντι­με­τω­πί­ζουν άρ­ρω­στους ασθε­νείς και συ­νε­πώς να πε­ριο­ρί­ζουν την εξά­πλω­ση μο­λυ­σμα­τι­κών κι επι­κίν­δυ­νων ασθε­νειών. Αλλά το ίδιο ισχύ­ει και στις ΗΠΑ, όπου η πρό­σβα­ση σε αξιο­πρε­πή πε­ρί­θαλ­ψη πε­ριο­ρί­ζε­ται στους πιο εύ­πο­ρους. Η κυ­βέρ­νη­ση Τραμπ απα­γό­ρευ­σε την εί­σο­δο στις ΗΠΑ σε αλ­λο­δα­πούς που τα­ξι­δεύ­ουν από ή μέσω Κίνας, για να μειώ­σει τον κίν­δυ­νο να κολ­λή­σουν Αμε­ρι­κά­νοι τον κο­ρο­ναϊό. Αλλά το αμε­ρι­κα­νι­κό σύ­στη­μα υγεί­ας, προ­σα­να­το­λι­σμέ­νο πε­ρισ­σό­τε­ρο στα κέρδη των ασφα­λι­στι­κών εται­ρειών και των ιδιω­τών πα­ρό­χων υγεί­ας από ό,τι στην υγεία του πλη­θυ­σμού, είναι απρο­ε­τοί­μα­στο να αντι­με­τω­πί­σει οποιο­δή­πο­τε ξέ­σπα­σμα επι­δη­μί­ας. Τα νο­σο­κο­μεία στις ΗΠΑ θα κα­τέρ­ρε­αν πολύ γρή­γο­ρα, αν μια επι­δη­μία χτυ­πού­σε τις με­γά­λες πό­λεις. Και αυτή η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ με­τα­ξύ των ανα­πτυγ­μέ­νων χωρών.

Η αντι­με­τώ­πι­ση ασθε­νειών έχει γίνει πιο δύ­σκο­λη μετά τις πε­ρι­κο­πές του Τραμπ στο Υπουρ­γείο Υγεί­ας και Αν­θρώ­πι­νων Υπη­ρε­σιών, στο Κέ­ντρο Ελέγ­χου και Πρό­λη­ψης Ασθε­νειών (του οποί­ου ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός είναι 40% μειω­μέ­νος σε σχέση με το 2010) και στο πρό­γραμ­μα Medicaid. Στο με­τα­ξύ οι στρα­τη­γοί και οι ναύ­αρ­χοι δεν χρειά­ζε­ται ποτέ να πα­ρα­κα­λέ­σουν ιδιαί­τε­ρα για χρη­μα­το­δό­τη­ση: Πάντα υπάρ­χει χρήμα για πό­λε­μο.

Η αδυ­να­μία πα­ρο­χής εκεί­νων των υπο­δο­μών υγεί­ας που θα μπο­ρού­σαν και να απο­τρέ­πουν και να αντι­με­τω­πί­ζουν επι­θε­τι­κές νέες ασθέ­νειες στις φτω­χό­τε­ρες, αλλά και στις πλου­σιό­τε­ρες χώρες, είναι δο­μι­κό στοι­χείο του κα­πι­τα­λι­σμού. Αν και αυτού του εί­δους οι ασθέ­νειες έχουν σο­βα­ρές οι­κο­νο­μι­κές επι­πτώ­σεις, οι κα­πι­τα­λι­στές πάντα προ­τι­μούν να βρουν πρό­χει­ρες λύ­σεις για να πε­ριο­ρί­σουν το οι­κο­νο­μι­κό κό­στος, παρά να ξο­δέ­ψουν χρή­μα­τα για να απο­τρέ­ψουν την εμ­φά­νι­ση προ­βλη­μά­των. Αυτή είναι η φύση του κα­πι­τα­λι­σμού, είναι ένα αντα­γω­νι­στι­κό σύ­στη­μα στο οποίο τα αφε­ντι­κά πάντα προ­σπα­θούν να μειώ­σουν το οι­κο­νο­μι­κό κό­στος για να «πα­ρα­μεί­νουν στο παι­χνί­δι» και να βγά­λουν πε­ρισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα. Δείτε μόνο την κα­τα­σκευα­στι­κή βιο­μη­χα­νία. Οι κα­πι­τα­λι­στές πάντα προ­τι­μούν να γλι­τώ­σουν ένα δο­λά­ριο από δω κι ένα δο­λά­ριο από κει, παρά να πλη­ρώ­σουν για την ασφά­λεια στις οι­κο­δο­μές. Συ­νή­θως έχουν την πε­ποί­θη­ση ότι δεν πρό­κει­ται να συμ­βεί κάτι. Αλλά κι αν συμ­βεί, δεν είναι τα αφε­ντι­κά αυτά που θα τραυ­μα­τι­στούν ή θα πά­θουν και χει­ρό­τε­ρα.

Οι κα­πι­τα­λι­στές και οι κυ­βερ­νή­σεις υιο­θε­τούν την ίδια ακρι­βώς στάση απέ­να­ντι και στην υπερ­θέρ­μαν­ση του πλα­νή­τη και στις θα­να­τη­φό­ρες παν­δη­μί­ες. Γιατί να ξο­δέ­ψου­με χρή­μα­τα, ώστε να πρά­ξου­με τα ανα­γκαία για να πε­ριο­ρι­στεί ο κίν­δυ­νος; Κα­λύ­τε­ρα να σου­λου­πώ­σου­με τα πράγ­μα­τα και να διορ­θώ­σου­με το πρό­βλη­μα αρ­γό­τε­ρα, αν τα πράγ­μα­τα πάνε όντως στρα­βά, παρά να πά­ρου­με από τώρα απο­τρε­πτι­κά μέτρα για κάτι που μπο­ρεί και να μη συμ­βεί. Η λι­τό­τη­τα που επι­βάλ­λουν οι κυ­βερ­νή­σεις στα δη­μό­σια οι­κο­νο­μι­κά, ενι­σχύ­ει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο αυτή την ανεύ­θυ­νη συ­μπε­ρι­φο­ρά. Ακόμα και ο Πα­γκό­σμιος Ορ­γα­νι­σμός Υγεί­ας (ΠΟΥ), που ανα­κή­ρυ­ξε τον κο­ρο­ναϊό ως πα­γκό­σμια υγειο­νο­μι­κή έκτα­κτη ανά­γκη, δεν έχει γλι­τώ­σει από αυτή τη λο­γι­κή. Παρά τις δυ­να­τό­τη­τες που θα είχε ο ΠΟΥ να παί­ξει έναν ση­μα­ντι­κό ρόλο στην αντι­με­τώ­πι­ση διε­θνών απει­λών στην υγεία, έχει πέσει θύμα του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας σο­βα­ρή έλ­λει­ψη χρη­μα­το­δό­τη­σης εδώ και χρό­νια. Η ση­με­ρι­νή του χρη­μα­το­δό­τη­ση, που βρί­σκε­ται στα 5 δισ. δο­λά­ρια, ισού­ται με τα ποσά μόνο ενός με­γά­λου νο­σο­κο­μεί­ου στις ΗΠΑ.

Σφυ­ρο­κο­πη­μέ­νη επί βδο­μά­δες από τη λαϊκή πε­ρι­φρό­νη­ση για την ανί­κα­νη και άκαρ­δη αντί­δρα­σή της στην κρίση των πυρ­κα­γιών, η κυ­βέρ­νη­ση Μό­ρι­σον χρη­σι­μο­ποιεί το ξέ­σπα­σμα του κο­ρο­ναϊ­ού ως ευ­και­ρία να απο­σπά­σει την προ­σο­χή από τις πυρ­κα­γιές και να εκτρέ­ψει την οργή για την κα­κο­δια­χεί­ρι­ση της κρί­σης. Η από­φα­ση του πρω­θυ­πουρ­γού, ακο­λου­θώ­ντας τον Τραμπ, να απα­γο­ρεύ­σει σε όλους –εκτός των Αυ­στρα­λών και των στε­νών συγ­γε­νών τους– όσους τα­ξι­δεύ­ουν από ή μέσω Κίνας να ει­σέλ­θουν στην Αυ­στρα­λία έχει ως κί­νη­τρο εν μέρει την πρό­θε­ση της κυ­βέρ­νη­σης να εμ­φα­νι­στεί ισχυ­ρή και απο­φα­σι­στι­κή μετά από τις βδο­μά­δες που πα­ρέ­παιε στην αντι­με­τώ­πι­ση των πυρ­κα­γιών.

[…]

Η κυ­βέρ­νη­ση έχει ήδη απο­δεί­ξει ότι δεν νοιά­ζε­ται για τους ερ­γα­ζό­με­νους θύ­μα­τα κα­τα­στρο­φών. Έδωσε μόνο ψί­χου­λα σε όσους έχα­σαν τις δου­λειές τους ή τα σπί­τια τους στη διάρ­κεια των πυρ­κα­γιών. Πολ­λοί από αυ­τούς θα πα­ρα­μεί­νουν άνερ­γοι για μήνες, ενώ θα αντι­με­τω­πί­ζουν τε­ρά­στια έξοδα για να με­τε­γκα­τα­στα­θούν ή να ξα­να­χτί­σουν τα σπί­τια τους.

Το ίδιο ισχύ­ει και με τον κο­ρο­ναϊό. Η κυ­βέρ­νη­ση ως τώρα δεν έχει προ­βλέ­ψει το πα­ρα­μι­κρό για να βοη­θή­σει τις πολ­λές χι­λιά­δες, ίσως και δε­κά­δες χι­λιά­δες Αυ­στρα­λούς ερ­γά­τες, που θα τε­θούν σε δια­θε­σι­μό­τη­τα τις ερ­χό­με­νες βδο­μά­δες εξαι­τί­ας του κλει­σί­μα­τος επι­χει­ρή­σε­ων στο εμπό­ριο και τη βιο­μη­χα­νία και τον απο­κλει­σμό ολό­κλη­ρων επαρ­χιών στην Κίνα. Αυτά τα κλει­σί­μα­τα θα πε­ρι­κό­ψουν τη ζή­τη­ση αυ­στρα­λια­νών αγα­θών στην Κίνα και επί­σης θα τρα­βή­ξουν προς τα κάτω μια διε­θνή οι­κο­νο­μία που ήδη σέρ­νε­ται. Τα αφε­ντι­κά θα ανα­ζη­τή­σουν τρό­πους να κά­νουν τους ερ­γα­ζό­με­νους να πλη­ρώ­σουν για την επι­βρά­δυν­ση στις πα­ραγ­γε­λί­ες των επι­χει­ρή­σε­ων.

[…]

Η υγειο­νο­μι­κή κρίση έδωσε στα ΜΜΕ του Μέρ­ντοχ άλλη μια ευ­και­ρία να υπο­δαυ­λί­σουν το ρα­τσι­σμό ενά­ντια στον κι­νέ­ζι­κο λαό… Η Δεξιά κάνει ό,τι μπο­ρεί για να υπο­νο­ή­σει ότι ο ιός είναι το απο­τέ­λε­σμα κά­ποιας ιδιαι­τε­ρό­τη­τας της Κίνας και των Κι­νέ­ζων: ευ­θύ­νο­νται οι δια­τρο­φι­κές συ­νή­θειες ή η κακή υγιει­νή των Κι­νέ­ζων. Η εφη­με­ρί­δα «Australian» είχε άρθρο στο οποίο ένας δε­ξιός πα­νε­πι­στη­μια­κός έριξε την ευ­θύ­νη για τον κο­ρο­ναϊό στην «Κο­μου­νι­στι­κή» κυ­βέρ­νη­ση της Κίνας. Ισχυ­ρί­στη­κε ότι το ξέ­σπα­σμα έγινε τόσο θα­να­τη­φό­ρο και δύ­σκο­λα δια­χει­ρί­σι­μο εξαι­τί­ας του γε­γο­νό­τος ότι η κυ­βέρ­νη­ση δεν λο­γο­δο­τεί στον κι­νέ­ζι­κο λαό. Αλλά αρκεί κα­νείς να ση­μειώ­σει τις συ­νέ­πειες που έχουν οι Δυ­τι­κές αγρο­βιο­μη­χα­νί­ες στην πα­γκό­σμια δια­τρο­φι­κή ασφά­λεια για να εντο­πι­στεί η υπο­κρι­σία αυτών των ισχυ­ρι­σμών.

Όσον αφορά το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα, δεν υπάρ­χει αμ­φι­βο­λία ότι οι το­πι­κές Αρχές στην επαρ­χία Hubei επι­χεί­ρη­σαν να συ­γκα­λύ­ψουν το ξέ­σπα­σμα το Δε­κέμ­βρη. Ο κι­νέ­ζι­κος λαός υπο­φέ­ρει από τους διε­φθαρ­μέ­νους πο­λι­τι­κούς ηγέ­τες του. Αλλά μήπως είναι οι ΗΠΑ κα­λύ­τε­ρες; Δείτε πώς επέ­τρε­ψαν οι ΗΠΑ επί κυ­βέρ­νη­σης Ρί­γκαν να εξα­πλω­θεί θη­ριω­δώς ο HIV-AIDS τη δε­κα­ε­τία του ’80, χωρίς να παίρ­νουν κα­νέ­να μέτρο για να επι­βρα­δυν­θεί η εξά­πλω­σή του ή να βοη­θη­θούν οι φο­ρείς. Πάνω από 30 εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι έχουν πε­θά­νει πλέον από αυτή την ασθέ­νεια σε όλο τον πλα­νή­τη, εξαι­τί­ας εν μέρει της αδρά­νειας του Ρί­γκαν. Η πε­ρί­πτω­ση του HIV-AIDS είναι η πιο εμ­φα­νής από­δει­ξη ότι το κι­νέ­ζι­κο κρά­τος δεν είναι το μόνο που βάζει σε κίν­δυ­νο την υγεία των πο­λι­τών του, εξαι­τί­ας των δικών του πο­λι­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων.

[…]

Όπως μπο­ρού­με να εί­μα­στε βέ­βαιοι ότι κρί­σεις πυρ­κα­γιών θα ξε­σπά­σουν ξανά, γνω­ρί­ζου­με και ότι αυτή δεν θα είναι η τε­λευ­ταία κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης για τη δη­μό­σια υγεία λόγω θα­να­τη­φό­ρου ιού. Ο τρό­πος που είναι ορ­γα­νω­μέ­νος ο κα­πι­τα­λι­σμός εγ­γυά­ται από­λυ­τα ότι αυτά θα είναι τα­κτι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στις ζωές μας τα ερ­χό­με­να χρό­νια. Οι προ­τε­ραιό­τη­τες του συ­στή­μα­τος, στο οποίο τα κέρδη μπαί­νουν πάνω από τις αν­θρώ­πι­νες ζωές, θα δια­σφα­λί­σουν όλο και με­γα­λύ­τε­ρες «δια­σταυ­ρώ­σεις» με­τα­ξύ της πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής κα­τάρ­ρευ­σης και της κα­τάρ­ρευ­σης της ικα­νό­τη­τάς μας να τρε­φό­μα­στε και να δια­τη­ρού­με τη δη­μό­σια υγεία. Για να απο­τρέ­ψου­με τη σπι­ράλ κά­θο­δο προς τη βαρ­βα­ρό­τη­τα, χρειά­ζε­ται η ρι­ζι­κή αλ­λα­γή προ­τε­ραιο­τή­των του συ­στή­μα­τος.

*Απο­σπά­σμα­τα άρ­θρου που δη­μο­σιεύ­τη­κε στο σάιτ Red Flag, της ορ­γά­νω­σης Socialist Alternative στην Αυ­στρα­λία