Νέα πρωτοβουλία του ΟΗΕ για επανέναρξη των συνομιλιών εν μέσω σκανδάλων και πανδημίας
Μετά τις επίμονες προσπάθειες του Ερντογάν, της τουρκοκυπριακής αλλά και… της ελληνοκυπριακής δεξιάς που τορπίλισε τις προσπάθειες βιώσιμης λύσης του κυπριακού, ο στόχος επετεύχθη. Ο Μουσταφά Ακιντζί, ο τ/κ ηγέτης που είχε επιδείξει την μεγαλύτερη προσήλωση στη λύση του κυπριακού τις τελευταίες δεκαετίες ερχόμενος σε αντιπαράθεση με όλους τους παραπάνω, βγήκε από τη μέση. Στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, πρόεδρος της τ/κ κοινότητας αναδείχθηκε ο εθνικιστής και εκλεκτός της Άγκυρας ΕρσίνΤατάρ. Πριν λίγες μέρες, μάλιστα, συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Νίκο Αναστασιάδη όπου «σε μια ωραία ατμόσφαιρα» συμφώνησαν ότι διαφωνούν στα πάντα. Δύο ειδήσεις έβγαλε αυτή η συνάντηση. Η πρώτη είναι ότι ανοίγει και επισήμως, δια στόματος Τατάρ, η συζήτηση για μορφές λύσης πέραν της Δικοινοτικής, Διζωνικής Ομοσπονδίας (λύση δύο κρατών, συνομοσπονδία κ.α.). Πρόκειται για μια προοπτική που συζητιόταν εδώ και καιρό στους διαδρόμους από όλες τις πλευρές (πλην Ακιντζί) αλλά πλέον φαντάζει πιο πιθανή. Η δεύτερη είδηση είναι πως ο ΟΗΕ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να οργανώσει μια νέα άτυπη πενταμερή συνάντηση με στόχο την επανέναρξη των συνομιλιών. Τώρα το αν μπορεί να προκύψει κάτι θετικό για τις δύο κοινότητες από μια τέτοια συνάντηση με αυτούς τους συμμετέχοντες είναι ζητούμενο. Όλα αυτά γίνονται την ώρα που ένα σκάνδαλο μεγατόνων έχει ξεσπάσει στην κυπριακή δημοκρατία.
Τον Μάρτιο του 2013,η οικονομία της Κύπρου δέχεται ένα από τα μεγαλύτερα χτυπήματα που έχει δεχθεί ποτέ οικονομία ευρωπαϊκού κράτους.Οι υπουργοί οικονομικών της Ε.Ε. αποφασίζουν μνημόνιο και δανεισμό για το κρατικό και τραπεζικό χρέος της Κύπρου,με παράλληλο μέτρο το κούρεμα καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ περίπου στο 40% ανά λογαριασμό.Θεώρησαν και επέβαλαν αυτά τα μέτρα ως το «καλύτερο φάρμακο» για την έκθεση της Κύπρου σε τοξικά ελληνικά ομόλογα που είχαν ήδη κουρευτεί,αλλά και με διακηρυγμένο στόχο την αλλαγή, μέσω του μνημονίου, του παραγωγικού μοντέλου της Κύπρου, μιας χώρας με συρρικνωμένο πρωτογενή & δευτερογενή τομέα.Βασικός άξονας της οικονομίας της Κύπρου ήταν (και είναι) οι υπηρεσίες.Κάθε είδους«υπηρεσίες»: από τον τουρισμό μέχρι το ξέπλυμα χρήματος και το trafficking.Και όμως παρ’ όλα τα σκληρά μέτρα της δεξιάς κυβέρνησης Αναστασιάδη (περικοπές σε μισθούς,συντάξεις,υγεία, παιδεία –αλλά όχι φυσικά στην άμυνα που έγιναν προσλήψεις) η Κύπρος γίνεται παράδειγμα προς μίμηση στην Ε.Ε. και βγαίνει απο το μνημόνιο με ψηλά το κεφάλι και με ένα successstory πιο μεγάλο και από την ίδια την μεγαλόνησο!
Έλα όμως που βρέθηκαν αυτοί οι αναθεματισμένοι ρεπόρτερ του Αλ Τζαζίρα για να αποδείξουν πως το successstory το κυπριακόν είναι τελικά παραμύθι. Ένα κλασικό παραμύθι με πρωταγωνιστές-λύκους τον πρόεδρο της Βουλής, Δημήτρη Συλλούρη στέλεχος του ακροδεξιού κόμματος “Αλληλεγγύη” και τον στενό του φίλο Χριστάκη Τζιοβάνη, μεγαλο εργολάβο και βουλευτή του ΑΚΕΛ. Κύπριοι αξιωματούχοι πουλάνε χρυσά διαβατήρια ακόμα και σε καταδικασμένους στην χώρα τους απατεώνες. Η μόνη τους υποχρέωση είναι να «επενδύσουν» μέρος από τα κλεμμένα εκατομμύριά τους στο νησί εκμεταλλευόμενοι το σκανδαλώδες επενδυτικό πρόγραμμα πολιτογραφήσεων της κυβέρνησης Αναστασιάδη.
Μια παρένθεση εδώ για τα «καλά του καπιταλισμού»… Για τους ντόπιους ήταν ολοφάνερο το φαγοπότι τον μεγαλοεργολάβων και όχι μόνο.Μια βόλτα αν κάνει κανείς στην πόλη της Λεμεσού θα αντικρίσει -κυρίως στο παραλιακό της μέτωπο- ένα δάσος από νεόκτιστους, τερατόμορφους ουρανοξύστες που περιμένουν δήθεν να αγοραστούν και να κατοικηθούν από όλους αυτούς τους κατόχους χρυσών διαβατηρίων.Κανείς όμως δεν αναρωτήθηκε που στο καλό θα βρεθούν όλοι αυτοί οι ζάμπλουτοι επενδυτές που θα αγαπήσουν την μεγαλόνησο και θα δώσουν απλόχερα τα λαχταριστά ευρω-ρουβλιο-δολάρια τους. Αναρωτήθηκε ο απλός πολίτης που είδε ξαφνικά να εκτοξεύονται τα ενοίκια στο θεό λόγω αυτής της υποτιθέμενης ανάπτυξης. Αυτό που συζητιέται, όμως στην αγορά είναι πως οι πωλήσεις στους ουρανοξύστες της Λεμεσού έχουν παγώσει εδώ και καιρό και πως οι τράπεζες δεν δανείζουν αν δεν δουν νέες πωλήσεις.Εδώ θα είμαστε και θα δούμε κατά πόσο αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει σε νέα κρίση την κυπριακή οικονομία.
Όπως και να’χει,το σίγουρο είναι πως ούτε τα μνημόνια είχαν ποτέ σκοπό να αλλάξουν πραγματικά το παραγωγικό μοντέλο της Κύπρου και ούτε φυσικά υπήρξε κάποιο successstory. Οι μισθοί έχουν μείνει στάσιμοι εδώ και χρόνια,οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης –και όχι μόνο– αυξάνονται συνεχώς, τα ενοίκια ψηλά σαν να μένεις στο κέντρο του Λονδίνου ενώ για την παιδεία και την υγεία χρήματα δεν «σπαταλιούνται». Αντίθετα οι εισφορές των εργαζομένων για την υγεία έχουν αυξηθεί χωρίς η κρατική μηχανή να μπορεί να αντέξει τους κραδασμούς της πανδημίας. Στα σχολεία δεν κατάφεραν μετά το πρώτο κύμα του covid να είναι έτοιμοι για την νέα χρονιά παρ’ όλες τις υποσχέσεις του υπουργού παιδείας, μία από τα ίδια δηλαδή... Είναι σαν να παραγγέλνεις σε κυπριακή ταβέρνα μεζέδες.Μια φορά να φας σε κάποια από αυτές είναι σαν να έχεις φάει σε όλες. Έτσι και τώρα δεν φαίνεται να ξαφνιάστηκε κανείς με τη διαφθορά του κράτους, τη διαπλοκή με το κεφάλαιο, ούτε με την παντελή έλλειψη ετοιμότητας για τα σχολεία και την υγεία.Ούτε καν η καθεστωτική αριστερά της Κύπρου το ΑΚΕΛ δεν καταφέρνει να κάνει αντιπολίτευση της προκοπής.Και πώς να το κάνει άλλωστε,αφού βουλευτής του κόμματος ήταν μπλεγμένος με βάση τα βίντεο του Αλ Τζαζίρα. Και όχι απλώς συνεργαζόμενος αλλά μέλος της Κ.Ε.του κόμματος! Όταν κάνεις βουλευτή αριστερού κόμματος ένα μεγαλοεργολάβο που «κάνει δουλειές» με ακροδεξιό κρατικό αξιωματούχο, ένα θεματάκι το έχεις ως κόμμα…
Ευτυχώς, ακόμα και σ’ αυτό το ζοφερό σκηνικό, τα υγιή, αριστερά καιπροοδευτικά κομμάτια της κοινωνίας έχουν ακόμα αντανακλαστικά.Βγήκαν στους δρόμους από την αρχή σχεδόν της υπόθεσης των διαβατηρίων. Και όχι σε μικρές συγκεντρώσεις ανθρώπων «για να βγει η υποχρέωση», αλλά με συμμετοχή 1.500 ανθρώπων, με παλμό και συνθήματα για να τελειώσει κάποια στιγμή η κοροϊδία του αστικού κράτους.Είναι μόνο η αρχή. Η μαγιά και η όρεξη υπάρχει.Αν καταφέρουμε να πάρει αυτή η προσπάθεια ταξικά χαρακτηριστικά,αν για παράδειγμα μαζί με τα αιτήματα για την διαφθορά μπουν και διεκδικήσεις για δωρεάν υγεία, μάσκες και μαζικά τεστ στον πληθυσμό ανεξαρτήτως καταγωγής,περισσότερες αίθουσες στα σχολεία, περισσότερες προσλήψεις γιατρών, για επίταξη (και όχι ενοικίαση) κλινών των ιδιωτικών κλινικών, για προσλήψεις νοσηλευτών,γιατρών και εκπαιδευτικού προσωπικού, για λιγότερα παιδιά στις τάξεις των σχολείων, αν δηλαδή συνδυαστούν καθημερινά ζητήματα με τα χρόνια προβλήματα αλλά ταυτόχρονα βάλουμε και φρένο στους ακροδεξιούς που παραμονεύουν να καπελώσουν τέτοιες προσπάθειες,ίσως έχουμε μια σπίθα.Ίσως η μηχανή να πάρει μπρος.Μια μηχανή που εδώ και χρόνια μένει πότε σβηστή, πότε στο ρελαντί,να αναμένει να πάρει μπρός αφότου διώξει από πάνω της το βάρος του Κυπριακού προβλήματος.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
