H έκφραση της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης για το ζήτημα των Σκουριών πρέπει να υλοποιηθεί όχι μόνο γιατί κινδυνεύει να καταστεί ευχολόγιο αλλά κυρίως γιατί η καταστροφή του Κακάβου συνεχίζεται και εκεί δεν χωρούν άλλες καθυστερήσεις, κωλυσιεργίες ή ασάφειες, δημιουργικές ή μη.
Παλινωδεί η κυβέρνηση στο θέμα των Σκουριών ανάμεσα στην εκφρασμένη πολιτική βούληση της (και μέσω του ίδιου του πρωθυπουργού) για ακύρωση της εξόρυξης και στην αδυναμία αντιμετώπισης των διαμαρτυριών των εργαζόμενων της εταίρειας που, όπως έχει αποδειχθεί, αδιαφορούν πλήρως για το πως θα καταλήξουν οι Σκουριές λόγω της συνέχισης των καταστροφικών εργασιών της εταιρείας.
Από την μία δηλαδή το Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης ανακαλεί πριν δύο εβδομάδες τις άδειες δόμησης του εργοστασίου εμπλουτισμού στις Σκουριές και από την άλλη η εταιρεία κοροϊδεύει επιστήμονες και κατοίκους και γενικότερα το κίνημα που έχει αναπτυχθεί στην Χαλκιδική ενάντια στις εξορύξεις, βαφτίζοντας τις εργασίες στο εργοστάσιο εμπλουτισμού εργασίες εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού και όχι δόμησης, με αποτέλεσμα αυτές να συνεχίζονται. Παράλληλα οι εργασίες στο open pit, δηλαδή το ανοιχτό όρυγμα δίπλα από το εργοστάσιο, έχουν ως αποτέλεσμα μια τεράστια αποψιλωμένη έκταση να έχει αποκτήσει ήδη την εικόνα γκρεμού, πράγμα που σημαίνει ότι η καταστροφή συνεχίζεται απρόσκοπτα.
Στη συνέχεια το δασαρχείο της περιοχής με εντολή του ΥΠΑΠΕΝ σταματάει την υλοτόμηση στην περιοχή Λάκκος Καρατζά (μερικά χιλιόμετρα μακρυά από τις Σκουριές), όπου πρόθεση της εταιρείας είναι να κατασκευάσει δύο τεραστίων διαστάσεων φράγματα απόθεσης τοξικών αποβλήτων, προκειμένου να ελεγχθεί η νομιμότητα της. Να σημειωθεί ότι η υλοτόμηση αφορά 300 στρέμματα δάσους που βρίσκονται ακριβώς στην περιοχή των φραγμάτων. Στο μεταξύ η υπόθεση των φραγμάτων βρίσκεται στο ΣΤΕ το οποίο έχει ζητήσει πρόσθετα στοιχεία από την νέα πολιτική ηγεσία (τα στοιχεία που είχε από την προηγούμενη κυβέρνηση κρίθηκαν ως ανεπαρκή) καθώς πρόκειται για μια πολύ σοβαρή περιβαλλοντική καταστροφή με μη αναστρέψιμες συνέπειες για το περιβάλλον, κοινώς η περιοχή αν κατασκευαστούν τα φράγματα θα μετατραπεί σύντομα σε χαβούζα αποβλήτων.
Ο Υπουργός Αναπληρωτής Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Τσιρώνης με χθεσινή του ανακοίνωση δηλώνει τα εξής:
«Η υλοτόμηση και αποψίλωση της περιοχής Καρατζά αφορά μια έκταση 300 στρεμμάτων για μελλοντική εναπόθεση παραπροϊόντων εξόρυξης στις Σκουριές Χαλκιδικής. Το Υπουργείο Παραγωγικής ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, πάντα ευαίσθητο σε θέματα περιβάλλοντος, ζήτησε από το αρμόδιο δασαρχείο τον πλήρη φάκελο για τα πρωτόκολλα υλοτόμησης, προκειμένου να διενεργηθούν οι αναγκαίοι έλεγχοι. Ζήτησε επίσης να μην επιτραπεί καμία υλοτομική εργασία μέχρι την ολοκλήρωση του ελέγχου. Από τον έλεγχο που ολοκληρώθηκε σήμερα το μεσημέρι, προέκυψε η νομιμότητα των μέχρι σήμερα πρωτόκολλων. Κατόπιν αυτού θα εφαρμοστεί ο νόμος. Κάθε άλλη πληροφορία που έχει δει το φως της δημοσιότητας, δεν αντιστοιχεί σε ενέργειες του Υπουργείου μας».
Το ερώτημα σχετικά με την εν λόγω ανακοίνωση είναι ποια είναι η εφαρμογή του νόμου, θα ξεκινήσει ή όχι η εν λόγω υλοτόμηση αρχέγονου δάσους και κατά πόσο ευαίσθητο είναι τελικά το Υπουργείο αν αυτή γίνει χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος για την βασική υπόθεση που συνδέεται με την υλοτόμηση δηλαδή την κατασκευή φραγμάτων. Δηλαδή αν κοπούν τα δένδρα θα έχουν κοπεί νομίμως και αν κριθούν τα φράγματα παράνομα θα πούμε μετά ότι “τζάμπα κόπηκαν”; Τελικά πόσο νόμιμος είναι ο ξεριζωμός δέντρων, και αν τυπικά είναι νόμιμος είναι και ηθικός;
Να σημειωθεί πως όλες αυτές τις μέρες μεσολάβησαν οι διαμαρτυρίες μεταλλωρύχων και δασεργατών στην Αθήνα με τους τελευταίους να δηλώνουν ότι είναι “οι πρώτοι απολυμένοι του Λαφαζάνη” και πως ο “αγώνας τους θα συνεχιστεί μέχρι την δικαίωση”.... Προφανώς τα μμε και κυρίως το ΣΚΑΙ που ολημερίς και οληνυχτίς αναδεικνύει τις διαμαρτυρίες τους ως πρώτο θέμα, δεν αναρωτιούνται σκοπίμως αν οι λόγοι της διαμαρτυρίας τους συνδέονται με την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος (την προστασία του περιβάλλοντος) ανακαλύπτοντας όψιμα την “τιμημένη εργατιά” που όμως ταυτίζεται ….με το συμφέρον των αφεντικών της. Ο μιντιακός παραλογισμός συνεχίζεται καθώς κανείς δεν αναρωτιέται αν οι υποτιθέμενοι απολυμένοι δασεργάτες είναι πράγματι απολυμένοι και αν είναι όντως δασεργάτες την στιγμή που και το πρώτο και το δεύτερο αμφισβητείται. Το πρώτο γιατί είναι άξιο απορίας αν κάποιοι που προσλαμβάνονται για μια συγκεκριμένη υλοτόμηση- που όταν ολοκληρωθεί (εντός ενός μήνα) πάλι άνεργοι θα μείνουν -θεωρούνται εργαζόμενοι και το δεύτερο γιατί όπως ισχυρίζονται όλοι οι δασικοί συνεταιρισμοί της περιοχής που έχουν αρνηθεί να συνεργαστούν με την Ελληνικός Χρυσός, το σωματείο “δασεργατών” “Σκουριές 2012” εφευρέθηκε από την εταιρεία για δικές της ανάγκες και τα μέλη του δεν έχουν εργαστεί ποτέ ως το 2012 στο βουνό ως δασεργάτες.
Επιπλέον, βασική αρχή της Ελληνικός Χρυσός είναι να μην αποκαλύπτει πόσοι είναι οι εργαζόμενοί της και που εργάζονται (παλιά μεταλλεία και Σκουριές) και πόσοι είναι εργαζόμενοι εργολαβικών εταιρειών. Έτσι καθημερινά η εταιρεία μπορεί να ισχυρίζεται ότι στην δούλεψή της βρίσκονται χιλιάδες εργαζόμενοι χωρίς αυτό να μπορεί να ελεγχθεί και ότι 1900 εργαζόμενοι θα βρεθούν άνεργοι λόγω της ανάκλησης της μελέτης για την δόμηση του εργοστασίου.
To θέμα αυτό είχε αναδείξει και η δημοτική αρχή του Δήμου Αριστοτέλη με ανακοίνωσή της τονίζοντας πως “Αρνούμαστε όμως να συνεργήσουμε σε μια προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης ότι με την ανάκληση θεώρησης της Αρχιτεκτονικής και Μηχανολογικής Μελέτης του εργοστασίου στις Σκουριές οι περίπου 1900 εργαζόμενοι κατά δήλωση της εταιρίας, μένουν άνεργοι. Για το αν θα μείνουν άνεργοι ή όχι δεν θα ευθύνεται η ανάκληση του φακέλου των μελετών για τις Σκουριές αλλά η εμμονή της εταιρίας να θέτει διλήμματα που μοναδικό στόχο έχουν την ευόδωση του συνόλου των επιχειρηματικών τους σχεδίων” ζητώντας από την εταιρεία “να δημοσιεύσει τα στοιχεία για τον ακριβή αριθμό των σημερινών εργαζομένων ασφαλιζόμενων στο ΙΚΑ στην ίδια ή σε υπεργολάβους όπως επίσης και για τον ακριβή αριθμό εργαζομένων που είναι δημότες του δήμου Αριστοτέλη..”
Το θέμα των Σκουριών είναι περίπλοκο από την φύση του λόγω της ομηρείας αρκετών ανθρώπων από την εταιρεία, συνθήκη που δυναμιτίζει καθημερινά το κλίμα πιέζοντας την κυβέρνηση σε κάθε της κίνηση. Από την άλλη όμως η έκφραση της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης για το ζήτημα των Σκουριών πρέπει να υλοποιηθεί όχι μόνο γιατί κινδυνεύει να καταστεί ευχολόγιο αλλά κυρίως γιατί η καταστροφή του Κακάβου συνεχίζεται και εκεί δεν χωρούν άλλες καθυστερήσεις, κωλυσιεργίες ή ασάφειες, δημιουργικές ή μη.
