ΛΕΞ – ένα αστέρι από τσιμέντο

Όπως άλ­λω­στε ανα­φέ­ρει και ο ίδιος ο ΛΕΞ στο σύ­ντο­μο πρό­λο­γο του, πιο ση­μα­ντι­κό και από το ότι γρά­φε­ται ένα βι­βλίο εκεί­νον είναι πως γρά­φε­ται ένα βι­βλίο για ένα ράπερ στην Ελ­λά­δα. Προ­σω­πι­κά, θα προ­σέ­θε­τα πως γρά­φε­ται έναν βι­βλίο για ένα ράπερ στην Ελ­λά­δα των μνη­μο­νί­ων, της ήττας και της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης ισο­πέ­δω­σης. Εν μέσω αυτών, οι στί­χοι του ΛΕΞ που προ­έρ­χο­νται, μι­λούν και αγω­νιούν για τους αν­θρώ­πους που ζουν στο πε­ρι­θώ­ριο της κοι­νω­νί­ας –και οι οποί­οι προ­φα­νώς υπήρ­χαν και πριν από τα μνη­μό­νια– αγ­γί­ζουν στα­θε­ρά τις αγω­νί­ες όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρων αν­θρώ­πων και οπωσ­δή­πο­τε της γε­νιών κοντά στην ηλι­κία του καλ­λι­τέ­χνη, καθώς το πλαί­σιο μέσα στο οποίο με­γα­λώ­σα­με έχει κα­ταρ­ρεύ­σει

Πέρα από το προ­α­να­φερ­θέν ει­σα­γω­γι­κό -όπως και τους στί­χους του ΛΕΞ που βρί­σκο­νται συ­γκε­ντρω­μέ­νοι στο τέ­λος- το βι­βλίο απο­τε­λεί­ται από εναλ­λάξ πα­ρά­θε­ση κει­μέ­νων 23 αν­θρώ­πων των γραμ­μά­των και των τε­χνών με εντυ­πω­σια­κά δια­φο­ρε­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά (Γ. Οι­κο­νο­μί­δης, Φ. Δε­λη­βο­ριάς, Σ. Δι­γε­νή, Ν. Μπο­φί­λιου, The boy, Φ. Μπό­γρης, Σ. Πα­πα­βα­σι­λεί­ου κ.α.) δια­δε­χό­με­να από σκί­τσα του Λέ­αν­δρου βα­σι­σμέ­να σε δια­λεγ­μέ­νους στί­χους του ΛΕΞ.  Η αλή­θεια είναι πως η επι­λο­γή των πα­ράλ­λη­λων κει­μέ­νων δη­μιουρ­γεί κά­ποια ζη­τή­μα­τα, κυ­ρί­ως λόγω ανι­σό­τη­τας με­τα­ξύ δια­φο­ρε­τι­κών υπο­κει­με­νι­κών προ­σεγ­γί­σε­ων γύρω από το ίδιο θέμα, ενώ απου­σιά­ζει κά­ποιο ση­μεί­ω­μα των εκ­δο­τών που να «τα­κτο­ποιού­σε» το πε­ριε­χό­με­νο. Και πάλι όμως, η απο­τύ­πω­ση της επί­δρα­σης που έχει ο ΛΕΞ σε αν­θρώ­πους από άλλες μου­σι­κές σκη­νές ή αντι­κεί­με­να, άλλης ηλι­κί­ας και με δια­φο­ρε­τι­κές κα­τα­βο­λές είναι ξε­χω­ρι­στή και αξί­ζει να αφιε­ρώ­σει κα­νείς λίγο χρόνο πάνω σε αυτήν. Εν μέσω των δια­φο­ρε­τι­κών οπτι­κών -οι οποί­ες δεν επα­να­λαμ­βά­νο­νται ιδιαί­τε­ρα- μπο­ρούν να βρε­θούν συμ­φω­νί­ες και δια­φω­νί­ες με τους αρ­θρο­γρά­φους, εν­δια­φέ­ρου­σες επι­ση­μάν­σεις γύρω από το έργο του ΛΕΞ και το ραπ γε­νι­κό­τε­ρα, αλλά και διά­φο­ρα μικρά δια­μα­ντά­κια, αντί­στοι­χα με εκεί­να που κρύ­βο­νται στους στί­χους του καλ­λι­τέ­χνη. Προ­σω­πι­κά ξε­χώ­ρι­σα τις υπεν­θυ­μί­σεις για την δυ­να­τό­τη­τα να πα­ρα­τη­ρη­θεί ο κό­σμος ακρι­βώς δίπλα μας μέσω της τέ­χνης και ει­δι­κά της ραπ που στα­θε­ρά δίνει βήμα στις φωνες που αμ­φι­σβη­τούν, για την «ενό­τη­τα» που προ­σφέ­ρει ο ΛΕΞ σε αν­θρώ­πους που δεν θα είχαν αλ­λιώς σχέ­σεις με­τα­ξύ τους και για την κα­τάρ­ρευ­ση των βε­βαιο­τή­των που προ­κα­λούν οι στί­χοι του, αλλά προ­φα­νώς υπάρ­χουν πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρα.

Η έκ­δο­ση του βι­βλί­ου επι­βε­βαιώ­νει κάτι ήδη γνω­στό, ότι δη­λα­δή ο ΛΕΞ έχει πε­ρά­σει σε μια άλλη φάση της κα­ριέ­ρας του, όπου πλέον απο­τε­λεί «με­γά­λο μέ­γε­θος» στο καλ­λι­τε­χνι­κό στε­ρέ­ω­μα. Αυτό θα έχει δυ­σκο­λί­ες, καθώς ο ίδιος προ­έρ­χε­ται από τον αθέ­α­το κόσμο και έχει φρο­ντί­σει ήδη να εκ­φρά­σει αυτή την αγω­νί­ας του, «αν θα τον νιώ­θουν οι δικοί του» όπως γρά­φει ο ίδιος και υπεν­θυ­μί­ζε­ται και στα κεί­με­να του βι­βλί­ου. Είναι όμως ευ­τυ­χής συ­γκυ­ρία ότι αυτή η με­τά­βα­ση συμ­βαί­νει δίπλα μας και αφορά έναν καλ­λι­τέ­χνη που μιλά για πράγ­μα­τα που μας αφο­ρούν. Ανα­μέ­νο­ντας τον επό­με­νο δίσκο του στις αρχές του 2022, το βι­βλίο είναι μια πολύ καλή ευ­και­ρία, τόσο για γνω­ρι­μία όσο και για «προ­θέρ­μαν­ση»...  

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά