Αν και μοιάζει παράδοξο η μεγαλύτερη αξία ενός βιβλίου να είναι η ίδια του η κυκλοφορία, για το συλλογικό έργο «ένα αστέρι από τσιμέντο» ισχύει ακριβώς αυτό.
Όπως άλλωστε αναφέρει και ο ίδιος ο ΛΕΞ στο σύντομο πρόλογο του, πιο σημαντικό και από το ότι γράφεται ένα βιβλίο εκείνον είναι πως γράφεται ένα βιβλίο για ένα ράπερ στην Ελλάδα. Προσωπικά, θα προσέθετα πως γράφεται έναν βιβλίο για ένα ράπερ στην Ελλάδα των μνημονίων, της ήττας και της νεοφιλελεύθερης ισοπέδωσης. Εν μέσω αυτών, οι στίχοι του ΛΕΞ που προέρχονται, μιλούν και αγωνιούν για τους ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας –και οι οποίοι προφανώς υπήρχαν και πριν από τα μνημόνια– αγγίζουν σταθερά τις αγωνίες όλο και περισσότερων ανθρώπων και οπωσδήποτε της γενιών κοντά στην ηλικία του καλλιτέχνη, καθώς το πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε έχει καταρρεύσει
Πέρα από το προαναφερθέν εισαγωγικό -όπως και τους στίχους του ΛΕΞ που βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο τέλος- το βιβλίο αποτελείται από εναλλάξ παράθεση κειμένων 23 ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών με εντυπωσιακά διαφορετικά χαρακτηριστικά (Γ. Οικονομίδης, Φ. Δεληβοριάς, Σ. Διγενή, Ν. Μποφίλιου, The boy, Φ. Μπόγρης, Σ. Παπαβασιλείου κ.α.) διαδεχόμενα από σκίτσα του Λέανδρου βασισμένα σε διαλεγμένους στίχους του ΛΕΞ. Η αλήθεια είναι πως η επιλογή των παράλληλων κειμένων δημιουργεί κάποια ζητήματα, κυρίως λόγω ανισότητας μεταξύ διαφορετικών υποκειμενικών προσεγγίσεων γύρω από το ίδιο θέμα, ενώ απουσιάζει κάποιο σημείωμα των εκδοτών που να «τακτοποιούσε» το περιεχόμενο. Και πάλι όμως, η αποτύπωση της επίδρασης που έχει ο ΛΕΞ σε ανθρώπους από άλλες μουσικές σκηνές ή αντικείμενα, άλλης ηλικίας και με διαφορετικές καταβολές είναι ξεχωριστή και αξίζει να αφιερώσει κανείς λίγο χρόνο πάνω σε αυτήν. Εν μέσω των διαφορετικών οπτικών -οι οποίες δεν επαναλαμβάνονται ιδιαίτερα- μπορούν να βρεθούν συμφωνίες και διαφωνίες με τους αρθρογράφους, ενδιαφέρουσες επισημάνσεις γύρω από το έργο του ΛΕΞ και το ραπ γενικότερα, αλλά και διάφορα μικρά διαμαντάκια, αντίστοιχα με εκείνα που κρύβονται στους στίχους του καλλιτέχνη. Προσωπικά ξεχώρισα τις υπενθυμίσεις για την δυνατότητα να παρατηρηθεί ο κόσμος ακριβώς δίπλα μας μέσω της τέχνης και ειδικά της ραπ που σταθερά δίνει βήμα στις φωνες που αμφισβητούν, για την «ενότητα» που προσφέρει ο ΛΕΞ σε ανθρώπους που δεν θα είχαν αλλιώς σχέσεις μεταξύ τους και για την κατάρρευση των βεβαιοτήτων που προκαλούν οι στίχοι του, αλλά προφανώς υπάρχουν πολύ περισσότερα.
Η έκδοση του βιβλίου επιβεβαιώνει κάτι ήδη γνωστό, ότι δηλαδή ο ΛΕΞ έχει περάσει σε μια άλλη φάση της καριέρας του, όπου πλέον αποτελεί «μεγάλο μέγεθος» στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Αυτό θα έχει δυσκολίες, καθώς ο ίδιος προέρχεται από τον αθέατο κόσμο και έχει φροντίσει ήδη να εκφράσει αυτή την αγωνίας του, «αν θα τον νιώθουν οι δικοί του» όπως γράφει ο ίδιος και υπενθυμίζεται και στα κείμενα του βιβλίου. Είναι όμως ευτυχής συγκυρία ότι αυτή η μετάβαση συμβαίνει δίπλα μας και αφορά έναν καλλιτέχνη που μιλά για πράγματα που μας αφορούν. Αναμένοντας τον επόμενο δίσκο του στις αρχές του 2022, το βιβλίο είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, τόσο για γνωριμία όσο και για «προθέρμανση»...
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
