Το παρόν άρθρο γράφεται με αφορμή την παράσταση «jesus christ super star» που παίζεται στο θέατρο Ακροπόλ.
Λίγα λόγια για την παράσταση: η συγκεκριμένη παράσταση είναι η μεταφορά του πολυβραβευμένου μιούζικαλ του Andrew Loyrd Webber και Tim Rice. Ένα έργο που με τον δικό του σύγχρονο τρόπο περνάει μηνύματα ανθρωπιάς, αγάπης και ειρήνης. Η σκηνοθέτης της ελληνικής εκδοχής, Θέμιδα Μαρσέλλου ,επιχείρησε να το φέρει ακόμα πιο κοντά στην σημερινή κατάσταση βάζοντας θέματα αντιρατσισμού, αντιπολεμικά μηνύματα, θέματα καταστολής του κράτους και με ποιον τρόπο καταπολεμούνται οι νέες ιδέες και οι νέοι άνθρωποι. Μια πολύ εύστοχη επιλογή καθώς κάνει το έργο επίκαιρο και το φέρνει πιο κοντά στον θεατή. Δυστυχώς τα γεγονότα που έχουν προηγηθεί επιβεβαιώνουν πλήρως την κατάσταση που περιγράφει το έργο.
Το τελευταίο διάστημα, κατακλυζόμαστε από παντού με θεωρίες περί αλυτρωτισμού που κινδυνεύει από τα γειτονικά κράτη η κατά τα άλλα «ατρόμητη και αήττητη» πατρίδα μας, με συνωμοσιολογικές θεωρίες που θέλουν τους μετανάστες ως επικίνδυνους θρησκευτικούς δολοφόνους που έρχονται στην Ελλάδα με σκοπό να σπιλώσουν τον πολιτισμό μας και να μας επιβάλουν την θρησκεία τους. Είναι οι ίδιες οι θεωρίες που αναδεικνύουν το δυτικό πολιτισμό ως τον ύψιστο πολιτισμό του κόσμου σε αντιπαράθεση με τους «απολίτιστους» που βρίσκονται στις χώρες της μέσης ανατολής. Βέβαια τα γεγονότα έρχονται να διαψεύσουν περίτρανα όλες αυτές τις θεωρίες.
Με αφορμή τον σάλο που ξέσπασε για την παράσταση « jesus christ super star» μπορούμε πολύ εύκολα να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας όλα τα ευτράπελα του παρελθόντος που έχουν προκληθεί από διάφορες παραθρησκευτικές, εθνικιστικές και φασιστικές ομάδες και με τους κυβερνητικούς φορείς είτε να μένουν αμέτοχοι σε όλη αυτήν την κατάσταση, είτε να ενισχύουν και να υποστηρίζουν τέτοια φαινόμενα.
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τα επεισόδια στο χυτήριο, που παραθρησκευτικές οργανώσεις χέρι-χέρι με τη Χρυσή Αυγή προπηλάκιζαν του συντελεστές της παράστασης και έφτασαν στο σημείο να τους απειλούν για την ζωή τους. Παρόμοιες καταστάσεις έχουμε δει και στο θεατρικό Ισορροπία του Nash, που απαίτησαν να μην παιχτεί γιατί υποτίθεται ότι περνούσε μηνύματα υπέρ της τρομοκρατίας, με τις Βάκχες του Θοδωρή Τερζόπουλου που τέθηκε θέμα στη βουλή να αφαιρέσουν την ιθαγένεια από τον σκηνοθέτη για το αιρετικό του έργο αλλά και παλιότερα ,με τα λογοτεχνικά έργα του Νίκου Καζαντζάκη, κυρίως με το ο Χριστός ξανασταυρώνεται και ο Τελευταίος πειρασμός το οποίο μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη και οι αντιδράσεις ήταν παρόμοιες με κεντρικό σύνθημα «κάψτε τις αίθουσες». Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί και η επίθεση που επιχειρήθηκε από φασιστικές ομάδες στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Εμπρός την ημέρα του συλλαλητηρίου για το μακεδονικό. Η λίστα των έργων (θεατρικών, κινηματογραφικών, λογοτεχνίας κ.α.) που έχουν δεχτεί, μεσαιωνικά και σκοταδιστικά πυρά δεν έχει τελειωμό. Μέσα σε αυτήν την λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει το «jesus christ super star» που είχε προκαλέσει αντιδράσεις από την πρώτη προβολή της ταινίας πριν 30 χρόνια. Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται.
Εν έτει 2018 παραθρησκευτικές οργανώσεις προσπάθησαν να συγκροτήσουν ένα όχλο μισαλλοδοξίας και φανατισμού, με επιθέσεις κατά των συντελεστών της παράστασης (βρισιές, ρατσιστικά σχόλια, μπογιές στην πρόσοψη και στην μαρκίζα του θεάτρου καθώς και στα αυτοκίνητα συντελεστών της παράστασης, με βασικό αίτημα να κατέβει η παράσταση). Όλα αυτά, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο βασικός εχθρός του πολιτισμού, δεν είναι κάποιος εξωτερικός παράγοντας αλλά βρίσκεται στην ίδια μας την χώρα. Βρίσκεται στο σκοταδισμό και την μισαλλοδοξία και όλα αυτά στο όνομα της αγάπης, της δημοκρατίας και της ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού. Με λίγα λόγια μια ακραία υποκρισία που θέλει τη φίμωση , και τη λογοκρισία κάθε μορφής ελεύθερης έκφρασης και ονειρεύεται ένα μέλλον με πολίτες καθοδηγούμενους και χωρίς κριτική άποψη .
Οι εργαζόμενοι και οι συντελεστές της παράστασης θα πραγματοποιήσουν μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Πέμπτη 1/3 στις 18:00 για να δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση ότι ο φόβος δεν θα περάσει στην τέχνη.
