Το Σάββατο 16 Μαρτίου 2019 και ώρα 20:00 η ομάδα Πείρα(γ)μα, θα παρουσιάσει. στον πολυχώρο Κομμούνα, τον αντιφασιστικό μονόλογο «Μάμμα Τόνι» σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Αγγελικής Κασόλα, ερμηνεύει η Ειρήνη Μελά.
Πρόκειται για ένα θεατρικό μονόλογο της Φράνκα Ράμε και του Ντάριο Φο. Η ομάδα πείρα(γ)μα με την συγκεκριμένη παράσταση έχει καταφέρει να εκπληρώσει τον σκοπό της, δηλαδή να αποδείξει ότι η τέχνη είναι πρωτοποριακή όταν καταπιάνεται με βαθιά πολιτικά θέματα που απασχολούν την κοινωνία, όπως για παράδειγμα το θέμα του φασισμού, ενόψει και της παγκόσμιας ημέρας κατά του ρατσισμού στις 21 Μάρτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομάδα επιλέγει όχι κατ’ ανάγκη θεατρικούς χώρους για να παρουσιάσει το μονόλογο. Επιλεγεί αλληλέγγυους χώρους, καφενεία, πολιτικά στέκια, πλατείες κλπ.
Υπόθεση: Οι φασίστες, ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι πλέον, περνούν πάλι από την πόλη, στην οποία κατοικεί η «Μάμα Τόνι», για να εκφωνήσουν τους λόγους τους στην πλατεία. Στα 82 της χρόνια, σηκώνεται από την πολυθρόνα της, αρπάζει τη μαγκούρα της και ορμάει μονάχη να τους διώξει, καθώς η συγκεκριμένη πόλη θρήνησε πολυάριθμα θύματα από τους φασίστες. Ο συγκεκριμένος μονόλογος. είναι σχεδόν άγνωστος και ανήκει στην περίοδο των αντιφασιστικών μονολόγων της Φράνκα Ράμε και του Ντάριο Φο βασισμένο σε μαρτυρίες και υπαρκτά πρόσωπα από την Ιταλική Αντίσταση. Πρωτοπαρουσιάστηκε, στη μεγάλη πλατεία της Παβίας στις 25 Απριλίου του 1971. Η Φράνκα Ράμε ενσάρκωνε τον ομώνυμο ρόλο.
Το «Μάμα Τόνι», κόστισε στην Φράνκα Ράμε, την απαγωγή και το βιασμό της, το 1973, από μια φασιστική οργάνωση. Η συγκεκριμένη οργάνωση δρούσε κατ' εντολή της καραμπινιερίας του Μιλάνου, 25 χρόνια, όπως έχει αποκαλυφθεί. Το γεγονός αυτό δεν κατάφερε να πτοήσει την Φράνκα Ράμε με την αγωνιστικότητα και την δυναμική που τη χαρακτήριζαν. Επέστρεψε στη σκηνή, ακόμα πιο αποφασισμένη με μια νέα σειρά αντιφασιστικών μονολόγων. Στο πλευρό της, πάντα ο σύντροφός της, και εξίσου σημαντικός θεατρικός συγγραφέας ο Ντάριο Φο.
Πρόκειται για ένα, δυναμικό μονόλογο, καθαρά πολιτικό που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη φασιστική απειλή, η οποία υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας, οπότε ενέχει μια μεγάλη δόση επικαιρότητας, όπως λίγο πολύ όλα τα έργα της Φράνκα Ράμε και του Ντάριο Φο, όπου είχαν την εξαιρετική ικανότητα να βλέπουν την ουσία των πραγμάτων και να διαβάζουν πίσω από τα δεδομένα. Για το λόγο αυτό, η γραφή τους ήταν πάντα, ζωντανή, αιχμηρή και με ένα εξαιρετικό κεντράρισμα στα προβλήματα, με τα οποία καταπιάνονται και αφορούν μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Βασικό χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου μονολόγου, είναι η εναλλαγή της αφήγησης από αυτοσαρκασμό και σάτιρα έως τη συγκίνηση και την τραγικότητα μπολιασμένο με αρκετά στοιχεία γκροτέσκο. Η θεατρική ομάδα Πείρα(γ)μα, πιστή στο στόχο της, έχει κάνει μια εύστοχη επιλογή με το συγκεκριμένο μονόλογο.
