Μαρία Μπόλαρη: Να επιμείνουμε στα ταξικά χαρακτηριστικά του προγράμματός μας

Συζητάμε με την βουλευτή της Α΄ Αθηνών, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Μπόλαρη για τις πολιτικές εξελίξεις, τα θέματα που αφορούν την ΕΕΚΕ Εργασίας, και τα επόμενα καθήκοντα του ΣΥΡΙΖΑ.

Πώς βλέπεις τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις; Ακούγεται όλο και περισσότερο, ότι πάμε σε εκλογές…

Η όλη εικόνα είναι εικόνα επιτάχυνσης των πολιτικών εξελίξεων. Μεσολάβησε το προηγούμενο δίμηνο, οι δεσμεύσεις ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, οι κινήσεις της κυβέρνησης για δήθεν «έξοδο» από το μνημόνιο, η όλη κατάσταση στην Ευρώπη, αλλά και όσα συμβαίνουν στην Α. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή. Για την τρόικα η Ελλάδα παραμένει το μεγάλο πειραματόζωο. Η πολιτική της άγριας λιτότητας και της ανατροπής κεκτημένων και δικαιωμάτων δεν πρόκειται κατά τη γνώμη μου να χαλαρώσει, αλλά θα ενταθεί. Και αυτό, διότι και η ίδια η κυβέρνηση αλλά και η κυρίαρχη τάξη στη χώρα μας αξιοποιούν το μνημόνιο και όλους τους εφαρμοστικούς νόμους για να κατορθώσουν οι ίδιοι να βγουν από την κρίση, με όσον το δυνατόν μικρότερες απώλειες. Είναι το περιβόητο ζήτημα που βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και πολύ καιρό, της εσωτερικής υποτίμησης, που σημαίνει και για εμάς ειδικά καθήκοντα. 

Τι είδους καθήκοντα;

Αυτά ξεκινούν από σήμερα. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πρέπει να φύγει μια ώρα αρχύτερα και αυτό δεν πρόκειται να γίνει από μόνο του. Δεν θα φύγουν αν δεν τους ρίξουμε. Και αυτό είναι το πρώτιστο καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει, για παράδειγμα, μπροστά μας η πανεργατική απεργία στις 27 Νοεμβρίου. Ξέρουμε ότι η απεργία, στις συνθήκες της κρίσης, έχει γίνει δύσκολη υπόθεση. Ξέρουμε ότι κυκλοφορούν απόψεις «ότι τίποτα δεν βγαίνει» ή ότι «είναι μια ντουφεκιά στον αέρα». Χρειάζεται τον επόμενο μήνα να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για την επιτυχία της. Για αυτό θα απαιτηθεί μια ειδική παρέμβαση από τη μεριά μας. Και ταυτόχρονα είναι μια ευκαιρία οι προγραμματικές αιχμές που εκτέθηκαν στη ΔΕΘ, να συνδυαστούν με την οργάνωση της συλλογικής αντίστασης. Ας την αντιμετωπίσουμε λοιπόν ως μια μεγάλη μάχη που θα επηρεάσει και τις πολιτικές εξελίξεις.

Άρα, η εκτίμησή σου είναι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία είδους χαλάρωση στο επίπεδο της οικονομίας;

Όχι, και αυτό είναι καθαρό και από τις τοποθετήσεις των αξιωματούχων της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά και από τα όσα απαιτεί η τρόικα εν όψει της επικείμενης επίσκεψής της. Πάμε σε ένα νέο Μνημόνιο που δεν θα λέγεται ενδεχομένως μνημόνιο, αλλά έτσι και αλλιώς, σύμφωνα με το Σύμφωνο Σταθερότητας, η Ελλάδα θα είναι υπό αυστηρή εποπτεία έως ότου το χρέος αποπληρωθεί κατά 75%. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι υπάρχει περίπτωση χαλάρωσης. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ θέλοντας να στηρίξουν τη συγκυβέρνηση προσπαθούν να καλλιεργήσουν ψευδαισθήσεις. Ο κόσμος, όμως, στην καθημερινότητά του βιώνει τη σκληρή πραγματικότητα. Η εικόνα που μεταφέρεται από τις οργανώσεις, τα στελέχη, τους συνδικαλιστές μας είναι ότι ο κόσμος δεν τρώει το παραμύθι.

ΔΕΑ και ΣΥΡΙΖΑ

Ως ΔΕΑ από το Α΄ Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κρατήσατε μια ιδιάζουσα στάση καθώς επιλέξατε και την αυτόνομη πορεία και την ενεργή συμμετοχή στην κοινή οργάνωση. Πώς αντιμετωπίζετε σήμερα το θέμα της επιλογής αυτής;

Στο Συνέδριο και πριν από αυτό εμείς τονίζαμε δύο βασικά πράγματα. Η ύπαρξη και η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στοίχημα και πολιτικό και οργανωτικό και της ΔΕΑ. Πιστεύουμε, και το υπερασπιστήκαμε στις τότε διαδικασίες, ότι η αυτοδιάλυση των οργανώσεων δεν έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Πολλές φορές κάτι τέτοιο μπορεί και να συσκοτίζει την πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, όμως, αυτό που είπαμε και κάναμε ήταν να αφιερώνουμε τις δυνάμεις μας στην κοινή παρέμβαση και στη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει ότι αρνηθήκαμε καθήκοντα ή απείχαμε από την κοινή δουλειά. Η πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πραγματικότητα διαφορετικών οργανώσεων, ρευμάτων και τάσεων. Έχει μεγάλη σημασία να διατηρείς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σου τα οποία έχουν να κάνουν και με την ιστορική διαδρομή της κάθε οργάνωσης, τις επιλογές και τις εμφάσεις της, στην πολιτική παρέμβασης συνολικότερα στο κίνημα και στην αριστερά. Δεν θεωρούμε ότι στη δράση, στην υπεράσπιση των θέσεων του, στη ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, σταθήκαμε εμπόδιο, αντίθετα συμβάλλαμε όσο περισσότερο γινόταν.

Η παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη υπήρξε τομή τόσο στον προγραμματικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στο πώς τις υποδέχτηκε η κοινωνία. Ποια είναι τα επόμενα βήματα για τη νίκη στο πιθανό ενδεχόμενο εκλογών;

Καταρχήν να ξεχωρίσουμε τα σημεία εκείνα, τις δεσμεύσεις, που έκαναν τη διαφορά. Και αυτά ήταν όσα είχαν σαφές ταξικό πρόσημο. Η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, της 13ης σύνταξης, η μείωση της τιμής του πετρελαίου. Αυτά δηλαδή που προσδιόριζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί αντίστροφα– αντίθετα με την κυβέρνηση - θα υπερασπιστεί τα λαϊκά στρώματα. Αυτά του έδωσαν τη δημοκοπική δυναμική, αυτά λειτούργησαν σαν μια μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία που ενθάρρυνε τον κόσμο της εργασίας, του έδωσε αυτοπεποίθηση και άλλη διάθεση να ασχοληθεί με τα κοινά. Αυτές οι προγραμματικές αιχμές, πρέπει να συνδεθούν με τα κεντρικά προγραμματικά ζητήματα, δηλαδή της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, της δημόσιας ιδιοκτησίας και του κοινωνικού ελέγχου των τραπεζών και της επανα-κατάκτησης των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Οι δεσμεύσεις της ΔΕΘ (που από μόνες τους είχαν μεγάλη αξία) συνδέονται με το συνολικότερο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορούν να εφαρμοστούν χωρίς τις κεντρικές πολιτικές και οικονομικές επιλογές.

Το δεύτερο είναι ότι αυτά πρέπει να γίνουν υπόθεση του κόσμου. Να ρίξουμε πολύ περισσότερο βάρος στη συζήτηση σχετικά με το πώς μπορούμε όλα τα παραπάνω να τα κάνουμε πράξη, με τη συμμετοχή του ίδιου του κόσμου. Η εδώ κυρίαρχη τάξη και οι διεθνείς σύμμαχοί της δεν θα υποχωρήσουν εύκολα. Θα έχουμε μάχες και συγκρούσεις μπροστά μας και χρειάζεται να προετοιμαστούμε για αυτές. Και εδώ νομίζω ότι η συζήτηση για το πότε θα γίνουν εκλογές, ποιος αριθμός βουλευτών θα συγκεντρωθεί όσο και να έχει αξία, υποβαθμίζει τις προϋποθέσεις για την ανάδειξη της κυβέρνησης της Αριστεράς. Που είναι η εκλαΐκευση των ριζοσπαστικών-προγραμματικών μας δεσμεύσεων, η ανασύνταξη των οργανώσεών του ΣΥΡΙΖΑ και η συμβολή του στην ανασύνταξη του κινήματος.

Η ανεργία το μεγαλύτερο πρόβλημα

Ποια μπορεί να είναι τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να βελτιωθεί η θέση του εργαζόμενου;

Η αντιμετώπιση του ζητήματος της ανεργίας είναι πρώτιστο. Μιλάμε για ένα  τρομακτικό νούμερο που αγγίζει το 1 εκ. 300 χιλιάδες, οι οποίοι πέρα από τις συνθήκες στις οποίες ζουν οι ίδιοι, χρησιμοποιούνται από τις επιχειρήσεις ως εργαλείο για την αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων. Τα μέτρα αντιμετώπισης προϋποθέτουν την επαναφορά του εργατικού δικαίου, γιατί έχει γίνει εργοδοτικό. Με πρώτο βήμα την κατάργηση της κινητικότητας-διαθεσιμότητας και βεβαίως την κατάργηση όλων εκείνων των διατάξεων που έχουν κάνει για τους εργοδότες εξαιρετικά εύκολες και φτηνές τις απολύσεις, με στόχο την απαγόρευση τους στις κερδοφόρες επιχειρήσεις. Είναι αναγκαίο ένα γενναίο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων που θα μπορέσει να απορροφήσει ένα σημαντικό ποσοστό ανέργων. Κάτι που θα απαιτεί μεταφορά πόρων, γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε τους ρυθμούς ανάπτυξης για να μειωθεί η ανεργία. Επιπλέον, η κυβέρνηση της αριστεράς θα πρέπει να υλοποιήσει μέτρα που πραγματικά θα ανακουφίζουν τους άνεργους: η επαναφορά στα 461 ευρώ του επιδόματος ανεργίας που θα καλύπτει όλους τους ανέργους, η παράταση του τουλάχιστον για δύο χρόνια ακόμα, η εξασφάλιση δωρεάν και πλήρους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η δωρεάν μετακίνηση με τα ΜΜΜ, η επιδότηση ενοικίου. Για να είμαστε, όμως, ειλικρινείς, τα επείγοντα θα είναι πολλά. Από την προστασία της υγείας και της παιδείας, μέχρι την κοινωνική ασφάλιση. Η κυβέρνηση της αριστεράς θα αναδειχθεί και θα αντέξει εφόσον μείνει προσηλωμένη στο ότι προτεραιότητά της είναι οι κοινωνικές ανάγκες, εφόσον κάνει όλες εκείνες τις επιλογές, που θα επιτρέψουν την ικανοποίησή τους.