Χιλιάδες δικαιούχοι ασύλου στην Ελλάδα ωθούνται σε υποχρεωτική αστεγία χωρίς κανένα σχεδιασμό και πρόβλεψη για το επόμενο βήμα
Έτσι λοιπόν κληθήκαμε να ενημερώσουμε όλους τους πρόσφυγες που αναγνωρίσθηκαν εδώ και έξι μήνες, σύμφωνα με την υπουργική απόφαση του Μαρτίου του 2019 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ότι η χρηματική βοήθεια και η στέγαση τελειώνει γι’αυτούς στις 31/5/2020. Μόνο που αυτή τη φορά και λόγο των υγειονομικών έκτακτων μέτρων για τον κορωνοϊό μαζεύτηκαν τρία κύματα εξοδούχων μαζί, καθώς οι εξώσεις του Μαρτίου και του Απριλίου είχαν αναβληθεί. Επίσης, με υπουργική απόφαση του Μαρτίου 2020 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη της Νέας Δειμοκρατίας* ο χρόνος των εξώσεων από την ημερομηνία αναγνώρισης μειώνεται από 6 μήνες σε 30 μέρες (!!!) και αυτό μεταφράζεται σε επιπλέον εξώσεις, διότι για τους ωφελούμενους που έχουν λάβει επίδοση της απόφασης αναγνώρισης τον Δεκέμβριο 2019 - Ιανουάριος 2020 - Φεβρουάριος 2020 - Μάρτιος 2020 – Απρίλιος 2020, η στέγαση θα ολοκληρωθεί στις 30/6/20.
Έτσι ήρθε το δελτίο τύπου της Παρασκευής 29 Μαϊου να επαληθεύσει τις ανησυχίες και τους φόβους όλων μας που βλέπουμε τους πρόσφυγες και μετανάστες ως ανθρώπους και όχι ως αριθμούς σε εξελόφυλλα. Συνολικά, από την 01-06-2020, αναμένεται ότι θα αποχωρήσουν σταδιακά από τα διαμερίσματα του προγράμματος «ESTIA» 4.000 άτομα, 1.200 αυτόνομα διαμένοντες, ενώ από τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, τις δομές φιλοξενίας της ενδοχώρας, καθώς και από θέσεις υποδοχής σε ξενοδοχεία του προγράμματος «Filoxenia» επιπλέον 6.037. Στο σύνολο λοιπόν 11.237 άνθρωποι θα χάσουν το δικαίωμά τους στη στέγαση και σε αυτό τον τραγικό αριθμό θα πρέπει να προσθέσουμε και όλους εκείνους που η στέγαση θα ολοκληρωθεί στις 30/6/20.
Επιπλέον, από την 01-09-2020, οι παροχές σε χρήμα και οι προπληρωμένες κάρτες θα χρησιμοποιούνται από τους δικαιούχους αποκλειστικά και μόνο για την αγορά αγαθών και προϊόντων και όχι για ανάληψη μετρητών. Γεγονός που περιορίζει δραστηκά τις επιλογές και την αυτονομία στη διαχείρηση του οικονομικού βοηθήματος που λαμβάνουν οι ωφελούμενοι.
Το μόνο πρόγραμμα που υπάρχει για αυτούς που έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες και έχουν λάβει την επίδωση της άδειας διαμονής, είναι το πρόγραμμα «HELIOS» το οποίο προσφέρει εκπαίδευση και επιδότηση του ενοικίου για 6 μήνες, αφού πρώτα ο πρόσφυγας μπορέσει να ενοικιάσει μόνος του κάποιο διαμέρισμα και να παρουσιάσει το ενοικιαστήριο συμβόλαιο στο πρόγραμμα... πράγμα σχεδόν αδύνατο για την ελληνική πραγματικότητα!
Πρακτικά λοιπόν δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός και καμία μέριμνα για το που θα πάνε τόσες οικογένειες με τα παιδιά τους, τόσοι νέοι άνδρες και γυναίκες, τόσοι ηλικιωμένοι, τόσοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ...
Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε να προσθέσουμε το γεγονός ότι πολύ σύντομα ξεκινούν οι ενέργειες εξώδικων διαδικασιών έξωσης για τους αναγνωρισμένους με άσυλο, που αρνήθηκαν να φύγουν από τα διαμερίσματα του ESTIA, την ημερομηνία που έληγε για αυτούς η στέγαση και συνέχισαν παράτυπα την παραμονή τους μέσα σε αυτά, χάνοντας την οικονομική ενίσχυση, τις προσφερόμενες υπηρεσίες από το εκάστοτε πρόγραμμα και το δικαίωμα τους να εγγραφούν στο πρόγραμμα HELIOS. Δεν γνωρίζουμε ακόμα το πως θα γίνουν και με ποιο τρόπο αλλά σίγουρα θα διεξαχθούν εντός του Ιουνίου πιλοτικά για τους μακροχρόνια παράτυπα διαμένοντες.
Το κράτος και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις που διαχειρίζονται το προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα δείχνουν το χειρότερο πρόσωπό τους σε αυτούς τους πολύπαθους ανθρώπους που στο τέλος δεν γίνονται αποδέκτες ούτε των βασικών πραγμάτων που δικαιούνται. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πατάει πάνω στα θεμέλια που έβαλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την τεχνοκρατική απάνθρωπη πολιτική των εξώσεων χωρίς κανένα σχεδιασμό και πρόνοια για το επόμενο βήμα αυτών των ανθρώπων και εγκληματεί εις βάρος τους. Από τη μεριά της, η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους πρόσφυγες εκφράζει κάθε τόσο τις ανησυχίες της ενώ παράλληλα εφαρμόζει στο έπακρο κάθε επικίνδυνη για τα δικαιώματα των προσφύγων πολιτική που εισαγάγουν με υπουργικές αποφάσεις τους οι «κακές» κυβερνήσεις της Ελλάδας.
Αντιδράσεις
Στη λαίλαπα των εξώσεων αρχίζει σιγά σιγά να ορθώνεται ένα κύμα αντιδράσεων από συλλογικότητες, οργανώσεις και από ομάδες προσφύγων, δράσεις στις οποίες όλοι μας πρέπει να σταθούμε αλλυλέγγυοι και να συμμετάσχουμε για να ενισχύσουμε την προσπάθειά τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η Ανοιχτή Συνέλευση Ενάντια στις Εξώσεις Προσφύγων που από τον Μάρτιο του 2019 βρίσκεται κινηματικά στο πλευρό τους και αποτελείται από εργαζόμενους των προγραμμάτων «ESTIA» κατά κύριο λόγο, ή η Πανελλαδική Δικτύωση Αντιρατσιστικών & Μεταναστευτικών Συλλογικοτήτων με το πρόσταγμα I AM NOT LEAVING MY HOME ή η κίνηση Solidarity With Migrants που κάλεσε σε συγκέντρωση στα γραφεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες την Δευτέρα 1/6 στις 12.00 και κατόρθωσε, αν και ήταν δύσκολη ώρα, να μαζέψει αρκετό κόσμο (50 περίπου άτομα). Και αρκετές ακόμα πρωτοβουλίες.
Ως αντιμετώπιση όλης αυτής της απάνθρωπης αριθμοποίησης και στατιστικοποίησης των ανθρώπινων ψυχών, και των αναγκών και δικαιωμάτων τους, θα έπρεπε να αποτελεί ένα μεγάλο μεικτό πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας για ντόπιους και ξένους άπορους, άστεγους, ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, πρόσφυγες και μετανάστες. Υπάρχουν αμέτρητα ανεκμετάλλευτα ακίνητα που ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο (βλέπε ΕΦΚΑ) και θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας λύσεις σε κατασκευασμένα αδιέξοδα. Ή ακόμα και η επίταξη κάποιων ακινήτων της αμύθητης περιουσίας της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας θα μπορούσε να λειτουργήσει βοηθητικά προς τον κοινωνικό αυτό σκοπό.
Θα ήταν, λοιπόν, πολύ πιο χρήσιμο να κάτσουμε όλοι και να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους και μεθόδους στέγασης παρά να προσπαθούμε να βρούμε «νόμιμες» μεθόδους για να αποθήσουμε από τις εστίες τους πρόσφυγες γιατί αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες, δανειολήπτες γιατί δεν κατάφεραν να πληρώσουν τη δόση του δανείου τους στις τράπεζες και άστεγους γιατί ...οδηγήθηκαν στην κατάσταση της αστεγίας λες και το επέλεξαν από μόνοι τους...
Κλείνωντας, αναρωτίεμαι έντονα αν οι καλοπληρωμένοι σύμβουλοι σε υπουργεία και τοπική αυτοδιοίκηση έχουν αναλογιστεί καθόλου τους τρόπους που θα διαχειριστούν, μέσα στο καλοκαίρι, τον μεγάλο αριθμό αστέγων που δημιουργούν, με την πολιτική που εφαρμόζουν. Έχουν κάνει εικόνα τα παιδιά που θα κλαίνε στις αγκαλιές των μανάδων τους κάτω από τις γέφυρες της εθνικής οδού μέσα στα γκέτο που θα δημιουργήσουν οι πολιτικές τους; Θυμούνται τις σκηνές σε πάρκα και πλατείες της πρωτεύουσας που δημιουργήθηκαν από πολιτικές του παρελθόντος ή αποτελούν ένα μακρυνό παρελθόν που θα το βρούμε μπροστά μας στο άμεσο μέλλον μας;
*(Στην ελληνική μυθολογία, ο Δείμος είναι η προσωποποίηση του τρόμου.)
