Μαζική και ριζοσπαστική απάντηση στο ρατσισμό του Μητσοτάκη και της ΕΕ

Στις 1-2-3 Ιου­λί­ου, ορ­γα­νώ­σεις της Αρι­στε­ράς, δί­κτυα αλ­λη­λεγ­γύ­ης, με­τα­να­στευ­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, αντι­ρα­τσι­στι­κές ομά­δες και κάθε με­μο­νω­μέ­νος/η αγω­νι­στής/τρια, θα συ­να­ντη­θούν ξανά προ­κει­μέ­νου να συ­ζη­τή­σουν γύρω από τις τρέ­χου­σες εξε­λί­ξεις του προ­σφυ­γι­κού, την ανάλ­γη­τη στάση της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης και τα ανα­γκαία βή­μα­τα που πρέ­πει να κάνει το αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­μα.

Κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δος

Το φε­στι­βάλ διορ­γα­νώ­νε­ται ξανά σε μια πε­ρί­ο­δο δύ­σκο­λη όπου τα κα­θή­κο­ντα της αντι­ρα­τσι­στι­κής πάλης πρέ­πει να ανα­βαθ­μι­στούν. Ο λόγος είναι ότι το προ­σφυ­γι­κό ζή­τη­μα έχει πε­ρά­σει σε μια νέα φάση, ακόμη σκλη­ρό­τε­ρη, κατά την οποία η ρα­τσι­στι­κή βία ανα­πα­ρά­γε­ται είτε θε­σμι­κά είτε εξω­θε­σμι­κά σε με­γα­λύ­τε­ρη κλί­μα­κα, χωρίς να μι­λά­ει κα­νέ­νας για αυτήν. Τα αλ­λε­πάλ­λη­λα push backs, οι κα­ταγ­γε­λί­ες για «εξα­φα­νί­σεις» προ­σφύ­γων από την ελ­λη­νι­κή επι­κρά­τεια, η συ­νέ­χεια της ύπαρ­ξης των στρα­το­πέ­δων-κο­λα­στη­ρί­ων στα νησιά, οι προ­τά­σεις για επέ­κτα­ση του φρά­χτη στον Έβρο, η αρ­νή­σεις στις χο­ρη­γή­σεις ασύ­λου και η πα­ντε­λής μέ­ρι­μνα για τον προ­σφυ­γι­κό πλη­θυ­σμό την πε­ρί­ο­δο της παν­δη­μί­ας, συ­νι­στούν εγκλή­μα­τα που θα γρα­φτούν στις μαύ­ρες σε­λί­δες της πα­γκό­σμιας ιστο­ρί­ας.

Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, όπως και οι προ­κά­το­χοί της στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, φέ­ρουν την από­λυ­τη ευ­θύ­νη για αυτή τη ντρο­πή. Η Ευ­ρώ­πη και συ­νο­λι­κά ο κό­σμος, ει­σέρ­χε­ται σε μια νέα πε­ρί­ο­δο, κατά την οποία οι δια­κρα­τι­κές με­τα­κι­νή­σεις πλη­θυ­σμών δε θα απο­τε­λούν την εξαί­ρε­ση αλλά τον κα­νό­να. Οι πό­λε­μοι, η παν­δη­μία και η κλι­μα­τι­κή κρίση είναι λίγοι μόνο από τους λό­γους που προ­κα­λούν μα­ζι­κά προ­σφυ­γι­κά κύ­μα­τα, τα οποία δεν αντι­με­τω­πί­ζο­νται με κλει­στά σύ­νο­ρα, αλλά με ασφα­λείς διό­δους διέ­λευ­σης, χώ­ρους υπο­δο­χής και προ­γράμ­μα­τα στή­ρι­ξης και έντα­ξης των πλη­γέ­ντων. Ο πό­λε­μος στην Ου­κρα­νία υπεν­θυ­μί­ζει με τον πιο εκ­κω­φα­ντι­κό τρόπο, ότι η αλ­λη­λεγ­γύη στους κα­τα­τρεγ­μέ­νους δεν είναι μια πράξη α λα καρτ, αλλά μια ανά­γκη διαρ­κής.

Και εκεί κρύ­βε­ται η υπο­κρι­σία της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης αλλά και της ηγε­σί­ας της Ε.Ε.. Τη στιγ­μή που ανοί­γουν τις πόρ­τες τους -και ορ­θώς- στους πρό­σφυ­γες της Ου­κρα­νί­ας, λει­τουρ­γούν με τον πιο βάρ­βα­ρο και σα­δι­στι­κό τρόπο απέ­να­ντι στους πρό­σφυ­γες από τη Μέση Ανα­το­λή. Αυτό απο­δει­κνύ­ει ότι η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη τηρεί δύο μέτρα και δύο σταθ­μά στην προ­σφυ­γι­κή της πο­λι­τι­κή, εξαρ­τώ­ντας την από ευ­ρύ­τε­ρα γε­ω­πο­λι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Η Ελ­λά­δα προ­κει­μέ­νου να ανα­βαθ­μί­σει το ρόλο της στο ΝΑΤΟ και στη Δύση, χο­ρη­γεί όπλα στην ου­κρα­νι­κή πλευ­ρά, συ­ντε­λώ­ντας στην αύ­ξη­ση του κύ­κλου βίας στην πε­ριο­χή. Αντί να εστιά­σει στην αν­θρω­πι­στι­κή βο­ή­θεια, στην ανά­πτυ­ξη προ­γραμ­μά­των αλ­λη­λεγ­γύ­ης με­τα­ξύ των λαών και στην ανά­γκη τερ­μα­τι­σμού των πο­λε­μι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, εκεί­νη έμ­με­σα τις ενι­σχύ­ει.

Εγκλή­μα­τα στα σύ­νο­ρα

Πέραν όμως, της δια­χεί­ρι­σης του ου­κρα­νι­κού, η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη παί­ζει πολύ επι­κίν­δυ­να παι­χνί­δια στα ελ­λη­νο­τουρ­κι­κά. Οι πρό­σφυ­γες γί­νο­νται για μια ακόμη φορά ο σάκος του μποξ ανά­με­σα στις δύο πλευ­ρές, που τους ερ­γα­λειο­ποιούν επι­κοι­νω­νια­κά προ­κει­μέ­νου να αντλή­σουν πο­λι­τι­κή υπε­ρα­ξία σε εγ­χώ­ριο και διε­θνές επί­πε­δο. Μετά από κά­ποιους μήνες παύ­σης, έχουν επα­νέλ­θει δυ­να­μι­κά τα πε­ρί­φη­μα αντι­προ­σφυ­γι­κά ρε­πορ­τάζ, με δη­μο­σιο­γρά­φους να κά­νουν επι­τό­πια έρευ­να στα σύ­νο­ρα μαζί με την ακτο­φυ­λα­κή ή τη Frontex προ­κει­μέ­νου να εντο­πί­σουν «λα­θρο­με­τα­νά­στες». Διαρ­ρέ­ε­ται ότι αυ­ξά­νο­νται με ευ­θύ­νη της Τουρ­κί­ας τα προ­σφυ­γι­κά κύ­μα­τα και γί­νε­ται έκ­κλη­ση στις επί­ση­μες κρα­τι­κές αρχές να λά­βουν μέτρα. Αντί­στοι­χες ει­κό­νες εί­χα­με δει στα με­γά­λα αστι­κά ΜΜΕ, τόσο το κα­λο­καί­ρι του 2015, όσο και την άνοι­ξη του 2020.

Όλα αυτά τη στιγ­μή που δε­κά­δες πρό­σφυ­γες εγκλω­βί­ζο­νται επί μέρες σε νη­σί­δα του Έβρου, και παρά τις κραυ­γές τους, τις εκ­κλή­σεις της ει­σαγ­γε­λί­ας Ορε­στιά­δας και του Ευ­ρω­παϊ­κού Δι­κα­στη­ρί­ου Αν­θρω­πί­νων Δι­καιω­μά­των, η αστυ­νο­μία και ο στρα­τός αρ­νού­νται επι­δει­κτι­κά να τους δια­σώ­σουν. Όλα αυτά τη στιγ­μή που πάνω από 100 πρό­σφυ­γες κα­ταγ­γέλ­λουν ότι ενώ επέ­βαι­ναν σε ιστιο­φό­ρο με κα­τεύ­θυν­ση προς την Ιτα­λία, συ­νε­λή­φθη­σαν από τις ελ­λη­νι­κές αρχές κοντά στη Σάμο, ξυ­λο­κο­πή­θη­καν και στη συ­νέ­χεια επα­να­προ­ω­θή­θη­καν στην Τουρ­κία. Όλα αυτά τη στιγ­μή που όλα τα επί­ση­μα θε­σμι­κά όρ­γα­να του ελ­λη­νι­κού κρά­τους και της Ε.Ε. λει­τουρ­γούν στα σύ­νο­ρα με προ­με­τω­πί­δα το τρί­πτυ­χο «απέ­λα­ση-κα­τα­στο­λή-απώ­θη­ση».

Τι να πει κα­νείς όμως, όταν ο Συ­νή­γο­ρος του Πο­λί­τη, υπε­ρά­νω κάθε υπο­ψί­ας για αρι­στε­ρι­σμό, διε­ρευ­νά πε­ρισ­σό­τε­ρες από 50 κα­ταγ­γε­λί­ες επα­να­προ­ω­θή­σε­ων στον Έβρο και στο Αι­γαίο. Μά­λι­στα ο επι­κε­φα­λής του, Αν­δρέ­ας Ποτ­τά­κης, μι­λώ­ντας στη βουλή ζή­τη­σε να δο­θούν στην ανε­ξάρ­τη­τη αρχή τα θε­σμι­κά ερ­γα­λεία για να μπο­ρέ­σει να διε­ρευ­νή­σει τις κα­ταγ­γε­λί­ες με απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα, ενώ απηύ­θυ­νε επί­σης έκ­κλη­ση στην κυ­βέρ­νη­ση και στα όρ­γα­να εσω­τε­ρι­κού ελέγ­χου της ΕΛ.ΑΣ. και του Λι­με­νι­κού να αντι­με­τω­πί­σουν με σο­βα­ρό­τη­τα τις κα­ταγ­γε­λί­ες. Η αλή­θεια είναι ότι ποτέ καμία ΕΔΕ και κα­νέ­νας έλεγ­χος εκ των έσω δεν τι­μώ­ρη­σε όσους απο­τε­λούν τον κα­τα­σταλ­τι­κό και ρα­τσι­στι­κό μακρύ χέρι του κρά­τους. Αντι­θέ­τως μά­λι­στα, στην έκ­θε­ση του Δι­κτύ­ου Κα­τα­γρα­φής Πε­ρι­στα­τι­κών Ρα­τσι­στι­κής Βίας για το 2021, φαί­νε­ται ότι στο 27,7% των ρα­τσι­στι­κών επι­θέ­σε­ων που ση­μειώ­θη­καν, οι δρά­στες ήταν έν­στο­λοι (!).

Αντι­ρα­τσι­στι­κή απά­ντη­ση

Απέ­να­ντι σε όλη αυτή την τρα­γι­κή κα­τά­στα­ση, ο κό­σμος του αντι­ρα­τσι­στι­κού κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς, πρέ­πει να δώσει ένα δυ­να­μι­κό «παρών» στο Αντι­ρα­τσι­στι­κό Φε­στι­βάλ και να στεί­λει ένα ηχηρό μή­νυ­μα απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση και την ΕΕ. Το Φε­στι­βάλ δεν απο­τε­λεί απλώς μια στιγ­μή μέσα στο χρόνο αλλά μια διάρ­κεια μέσα στα χρό­νια, γύρω από την οποία συ­σπει­ρώ­νο­νται άτομα, ορ­γα­νώ­σεις και συλ­λο­γι­κό­τη­τες και μοι­ρά­ζο­νται ιδέες, σκέ­ψεις και προ­τά­σεις για δράση. 

Όπως υπο­γραμ­μί­ζει το σύν­θη­μα «Push back στον ρα­τσι­σμό και τον πό­λε­μο» και όπως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ανα­φέ­ρουν οι διορ­γα­νω­τές του, το Φε­στι­βάλ «δεν είναι μόνο το κο­ρυ­φαίο γε­γο­νός του αντι­ρα­τσι­στι­κού κι­νή­μα­τος -μια «δια­δή­λω­ση» δε­κά­δων χι­λιά­δων αν­θρώ­πων υπέρ των προ­σφύ­γων και των με­τα­να­στών/τριών. Ούτε είναι μόνο ένα σπου­δαίο καλ­λι­τε­χνι­κό event, με τρία stages και αξέ­χα­στα live. Το πιο ση­μα­ντι­κό είναι ότι το Αντι­ρα­τσι­στι­κό Φε­στι­βάλ απο­τε­λεί μια μο­να­δι­κή γιορ­τή της ενό­τη­τας μέσα από τη δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τα, μια ανάσα αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε ένα ασφυ­κτι­κό πε­ρι­βάλ­λον ζόφου».

Αυτός είναι και ο λόγος που το Φε­στι­βάλ πρέ­πει να ενι­σχυ­θεί με την ενερ­γή πα­ρου­σία όλων μας, προ­κει­μέ­νου ο ρα­τσι­στι­κός κα­τή­φο­ρος της κυ­βέρ­νη­σης και της ΕΕ, να βρει την κα­λύ­τε­ρη απά­ντη­ση. Μια απά­ντη­ση που χτί­ζε­ται στους αγώ­νες και στα κι­νή­μα­τα. 

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά