Με τον αυταρχισμό των λίγων ή με την δημοκρατία των πολλών;

Κυ­νη­γη­μέ­νη, λο­γο­κρι­μέ­νη, κα­ταρ­γη­μέ­νη, φυ­λα­κι­σμέ­νη, κα­κο­ποι­η­μέ­νη, τραυ­μα­τι­σμέ­νη και κα­τα­συ­κο­φα­ντη­μέ­νη, αυτή η αιώ­νια εφή­με­ρη Δη­μο­κρα­τία της Κα­τα­λο­νί­ας πρέ­πει να φο­βί­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρο από ό,τι­δή­πο­τε άλλο τους απα­ντα­χού γης -κάθε λογής και πο­λι­τι­κής το­πο­θέ­τη­σης- δυ­νά­στες της αν­θρω­πό­τη­τας για να της επι­τί­θε­νται με τέ­τοιο μένος όλοι μαζί και με κάθε δυ­να­τό τρόπο προ­κει­μέ­νου να την εξα­φα­νί­σουν από προ­σώ­που γης! Τι μπο­ρεί να είναι λοι­πόν αυτό που τους κάνει να φο­βού­νται τόσο πολύ; 

Μια αρχή απά­ντη­σης σε αυτό το καί­ριο ερώ­τη­μα ίσως μας δίνει ο εδώ και αιώ­νες, μό­νι­μος δή­μιος της Κα­τα­λο­νί­ας, το ίδιο το Ισπα­νι­κό Κρά­τος με την ση­μα­δια­κή πράξη του να κα­ταρ­γή­σει νό­μους που ψή­φι­σε το (δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νο και πια κα­ταρ­γη­μέ­νο) Κοι­νο­βού­λιο της Κα­τα­λο­νί­ας. Ποιοι ήταν λοι­πόν αυτοί οι κα­τα­λα­νι­κοί νόμοι που το Κρά­τος της Μα­δρί­της έσπευ­σε κατά από­λυ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα να κα­ταρ­γή­σει πριν από με­ρι­κές μέρες; Ήταν δυο νόμοι με πολύ ουσία και ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο νόημα. Ο πρώ­τος απα­γό­ρευε τους πλει­στη­ρια­σμούς και τις εξώ­σεις για χρέη και ο δεύ­τε­ρος ει­σή­γα­γε ρι­ζο­σπα­στι­κά μέτρα αντι­με­τώ­πι­σης της κλι­μα­τι­κής κα­τα­στρο­φής! Με άλλα λόγια, ακρι­βώς ό,τι συ­νι­στά το πιο κακό πα­ρά­δειγ­μα προς απο­φυ­γή για τους με­νό­με­νους “από πάνω” και τους συ­νερ­γά­τες τους... 

Μα, μας λένε για να μας απο­στο­μώ­σουν, η ανα­κή­ρυ­ξή της Δη­μο­κρα­τί­ας της Κα­τα­λο­νί­ας ήταν “μο­νο­με­ρής” και όχι “συμ­φω­νη­μέ­νη” με τη Μα­δρί­τη. Τρα­γι­κό “επι­χεί­ρη­μα” της κα­κιάς ώρας. Μαζί με τον “σκιώ­δη” υπουρ­γό εξω­τε­ρι­κών της Βρε­τα­νί­ας Πήτερ Γκραντ του Ερ­γα­τι­κού κόμ­μα­τος, θυ­μί­ζου­με το προ­φα­νές: “Δεν θυ­μό­σα­στε ότι οι μο­νο­με­ρείς κη­ρύ­ξεις ανε­ξαρ­τη­σί­ας των Ηνω­μέ­νων Πο­λι­τειών της Αμε­ρι­κής, της Δη­μο­κρα­τί­ας της Ιρ­λαν­δί­ας, της Νορ­βη­γί­ας και της Σλο­βε­νί­ας ήταν όλες τους πα­ρά­νο­μες και αντι­συ­νταγ­μα­τι­κές, και ότι οι πρά­ξεις του Γκά­ντι, του Μα­ντέ­λα και πολ­λών άλλων ήταν επί­σης πα­ρά­νο­μες και αντι­συ­νταγ­μα­τι­κές; Δεν συμ­φω­νεί­τε ότι αν ένας νόμος κα­θι­στά πα­ρά­νο­μη την έκ­φρα­ση μιας άπο­ψης, πρέ­πει να αλ­λά­ξει ο νόμος και όχι ο λαός;”.

Φυ­σι­κά, είναι πε­ρί­που ντρο­πή να θυ­μί­ζου­με τα προ­φα­νή και πα­σί­γνω­στα. Και επί­σης “φυ­σι­κά”, δεν τρέ­φου­με την πα­ρα­μι­κρή αυ­τα­πά­τη ότι με τέ­τοια “προ­φα­νή και πα­σί­γνω­στα” επι­χει­ρή­μα­τα θα μπο­ρού­σα­με να πεί­σου­με τους πά­μπολ­λους επώ­νυ­μους συ­κο­φά­ντες του κα­τα­λα­νι­κού λαού και των εκ­προ­σώ­πων του να πουν και να γρά­ψουν την αλή­θεια. Τρανή από­δει­ξη αυτής της θλι­βε­ρής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, το γε­γο­νός ότι την ώρα που το κα­τα­λα­νι­κό, ισπα­νι­κό και διε­θνές κε­φά­λαιο “ψη­φί­ζει με τα πόδια του” εγκα­τα­λεί­πο­ντας κατά χι­λιά­δες την Κα­τα­λο­νία για να την τι­μω­ρή­σει, και οι θε­σμοί του (ΔΝΤ, Ευ­ρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή, ΟΟΣΑ, ΝΑΤΟ,…) στη­ρί­ζουν ξε­διά­ντρο­πα τον Ραχόι, πολλά ΜΜΕ και αρ­κε­τοί αρ­θρο­γρά­φοι και σχο­λια­στές (ακόμα και της άκρας αρι­στε­ράς!) συ­νε­χί­ζουν απτό­η­τοι το τε­ρα­το­λό­γο βιολί τους: Δια­λα­λούν -ή δια­δί­δουν- ότι “πίσω από την κα­τα­λα­νι­κή ανε­ξαρ­τη­σία είναι το με­γά­λο κε­φά­λαιο και η αστι­κή τάξη”. Η οποία όντας προ­φα­νώς σχι­ζο­φρε­νής στραγ­γα­λί­ζει οι­κο­νο­μι­κά αυτό που η ίδια επι­θυ­μεί να δη­μιουρ­γή­σει...

Δεν πε­ριο­ρί­ζο­νται όμως μόνο να ανα­μα­σούν χον­δροει­δή ψέμ­μα­τα που βγά­ζουν μάτια. Επι­δί­δο­νται τώρα και σε επι­θέ­σεις πρω­το­φα­νούς χυ­δαιό­τη­τας που μο­να­δι­κό στόχο έχουν να τα­πει­νώ­σουν και να γε­λοιο­ποι­ή­σουν αν­θρώ­πους ανυ­πε­ρά­σπι­στους που είναι ήδη είτε φυ­λα­κι­σμέ­νοι, είτε κυ­νη­γη­μέ­νοι και στο στό­χα­στρο των ισχυ­ρών. “Πα­ρα­βλέ­πο­ντας” πρω­το­φα­νή γε­γο­νό­τα ιστο­ρι­κής ση­μα­σί­ας όπως ότι μια δη­μο­κρα­τι­κό­τα­τα εκλεγ­μέ­νη κυ­βέρ­νη­ση σαν την κα­τα­λα­νι­κή όχι μόνο κα­ταρ­γεί­ται αλλά και πη­γαί­νει φυ­λα­κή ή ότι στα μέλη αυτής της δη­μο­κρα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης απαγ­γέλ­λο­νται εξω­φρε­νι­κές κα­τη­γο­ρί­ες που επι­σύ­ρουν εξο­ντω­τι­κές ποι­νές κά­θειρ­ξης που επι­βάλ­λο­νται μόνο σε αδί­στα­κτους τρο­μο­κρά­τες (!), οι καλοί μας θρα­σύ­δει­λοι σχο­λια­στές, τη­λε­πα­ρου­σια­στές και λοι­ποί “ανα­λυ­τές” επι­κε­ντρώ­νουν την προ­σο­χή τους στον γεν­ναίο Κα­τα­λα­νό πρω­θυ­πουρ­γό Πουτσ­ντε­μόντ όχι για να τον υπε­ρα­σπι­στούν αλλά για να τον δια­σύ­ρουν! Όμως, απο­κα­λώ­ντας τον “δειλό”και “δρα­πέ­τη” που τάχα “εγκα­τα­λεί­πει το λαό του” για να σώσει το το­μά­ρι του, απλώς επα­να­λαμ­βά­νουν και δια­δί­δουν την απε­ρί­γρα­πτη χυ­δαιο­λο­γία που εκ­πο­ρεύ­ε­ται είτε από τη μαύρη προ­πα­γάν­δα του κόμ­μα­τος και της κυ­βέρ­νη­σης του Ραχόι, είτε από τους ίδιους τους νε­ο­φα­σί­στες νο­σταλ­γούς του δι­κτά­το­ρα Φράν­κο! Και αυτό επει­δή δεν είναι φυ­σι­κά απλή σύμ­πτω­ση το γε­γο­νός ότι π.χ. η διε­θνής συ­κο­φα­ντι­κή κα­μπά­νια των ΜΜΕ περί του “δει­λού” και “προ­δό­τη” Πουτσ­ντε­μόντ ακο­λού­θη­σε με δια­φο­ρά ημέ­ρας το πρω­το­σέ­λι­δο άρθρο της εφη­με­ρί­δας ABC του Φράν­κο και των νο­σταλ­γών του, που είχε για τίτλο... “Ο Πουτσ­ντε­μόντ εγκα­τα­λεί­πει τους δι­κούς του”…(1)

 Αν λοι­πόν ένας από τους στό­χους αυτής της χυ­δαί­ας επί­θε­σης κατά του Πουτσ­ντε­μόντ ήταν να σπεί­ρει τη δι­χό­νοια και να τι­νά­ξει στον αέρα τη συμ­μα­χία των τριών κομ­μά­των που μά­χο­νται για την ανε­ξαρ­τη­σία, οφεί­λου­με να δια­πι­στώ­σου­με ότι κα­τά­φε­ρε το αντί­θε­το. Η αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή CUP χει­ρο­κρό­τη­σε δη­μό­σια την -όντως εξαι­ρε­τι­κή- συ­νέ­ντευ­ξη τύπου του Πουτσ­ντε­μόντ στις Βρυ­ξέλ­λες και το μέ­τω­πο των ανε­ξαρ­τη­στών είναι τώρα πιο ενω­μέ­νο παρά ποτέ. Στο κενό έπεσε όμως και η άλλη “σα­τα­νι­κή” επι­δί­ω­ξη των αρχών της Μα­δρί­της να ωθήσουν τα ανε­ξαρ­τη­σια­κά κόμ­μα­τα αλλά και εκεί­να της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς να από­σχουν από τις εκλο­γές της 21ης Δε­κεμ­βρί­ου που οι ίδιες προ­κή­ρυ­ξαν όταν διέ­λυ­σαν το νό­μι­μο και δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νο Κοι­νο­βού­λιο της Κα­τα­λο­νί­ας. Όλα τα κόμ­μα­τα έχουν ήδη δη­λώ­σει ότι θα με­τά­σχουν σε αυτές τις εκλο­γές και είναι ήδη πολ­λοί εκεί­νοι στο αντι­δρα­στι­κό στρα­τό­πε­δο της Μα­δρί­της που κα­τη­γο­ρούν ευ­θέ­ως τον Ραχόι ότι προ­κή­ρυ­ξε τις εκλο­γές χωρίς να είναι προ­κα­τα­βο­λι­κά βέ­βαιος για το απο­τέ­λε­σμά τους...(2)

Δεν είναι επί­σης διό­λου τυ­χαίο ότι τα χυ­δαιο­λο­γού­ντα ΜΜΕ και οι άν­θρω­ποί τους αγνο­ούν και απο­κρύ­πτουν συ­στη­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα τε­ρά­στιας ση­μα­σί­ας που ναι μεν δια­δρα­μα­τί­ζο­νται στη ση­με­ρι­νή Ισπα­νία και Κα­τα­λο­νία, αλλά εν­δια­φέ­ρουν και αφο­ρούν όλους μας καθώς ση­μα­δεύ­ουν το τέλος της επο­χής των δη­μο­κρα­τι­κών και αν­θρώ­πι­νων δι­καιω­μά­των. Κρί­νε­τε λοι­πόν μόνοι σας και ιδού ευθύς αμέ­σως σε ποια γε­γο­νό­τα ανα­φε­ρό­μα­στε: Ο αντι­πρό­ε­δρος της κα­τα­λα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης και πρό­ε­δρος του με­γα­λύ­τε­ρου κα­τα­λα­νι­κού κόμ­μα­τος (Esquerra Republicana) Οριόλ Ζουν­κέ­ρας, δυο συ­γκρα­τού­με­νοί του υπουρ­γοί καθώς και οι δι­κη­γό­ροι τους κα­κο­ποι­ή­θη­καν βά­ναυ­σα από αστυ­νο­μι­κούς μέσα στο αυ­το­κί­νη­το που τους με­τέ­φε­ρε σε φυ­λα­κές της Μα­δρί­της. Μά­λι­στα, η χυ­δαία, τα­πει­νω­τι­κή και εκ­φο­βι­στι­κή “υπο­δο­χή” τους από άλ­λους αστυ­νο­μι­κούς στην εί­σο­δο της φυ­λα­κής βι­ντε­ο­σκο­πή­θη­κε από δη­μο­σιο­γρά­φους του Ρώ­ϋ­τερ. “Φυ­σι­κά”, ούτε η σχε­τι­κή εί­δη­ση με­τα­δό­θη­κε, ούτε το βί­ντεο του Ρώ­ϋ­τερ προ­βλή­θη­κε από κά­ποιο με­γά­λο ΜΜΕ στη χώρα μας και αλλού στην Ευ­ρώ­πη…

Δυ­στυ­χώς, δεν δια­θέ­του­με εδώ ούτε το χρόνο ούτε το χώρο για να πα­ρα­θέ­σου­με έστω και συ­νο­πτι­κά τα αμέ­τρη­τα πολύ ση­μα­ντι­κά και γε­νι­κό­τε­ρου εν­δια­φέ­ρο­ντος γε­γο­νό­τα που δια­δρα­μα­τί­ζο­νται αυτό το καιρό κα­θη­με­ρι­νά στην Κα­τα­λο­νία και στην Ισπα­νία, και τα οποία απο­κρύ­πτο­νται συ­στη­μα­τι­κά από το ελ­λη­νι­κό και το ευ­ρω­παϊ­κό κοινό. Όπως π.χ. ότι, με τις ευ­λο­γί­ες του Κρά­τους και της κυ­βέρ­νη­σης Ραχόι, βρί­σκε­ται εδώ και εβδο­μά­δες σε εξέ­λι­ξη στην Κα­τα­λο­νία αλλά και έξω από αυτήν, μια επι­χεί­ρη­ση αι­μα­τη­ρών επι­θέ­σε­ων και άγριων ξυ­λο­δαρ­μών από μέ­ρους ακρο­δε­ξιών και νε­ο­φα­σι­στι­κών ομά­δων ενά­ντια σε όποιον τους φαί­νε­ται να μοιά­ζει μεΚατα­λα­νό δη­μο­κρά­τη. Θύμα αυτών των επι­θέ­σε­ων, με απο­τέ­λε­σμα να βρί­σκε­ται τώρα στο νο­σο­κο­μείο, έπεσε μά­λι­στα μέσα στο αε­ρο­δρό­μιο της Βαρ­κε­λώ­νης και η κόρη του Κα­τα­λα­νού υπουρ­γού εσω­τε­ρι­κών την ώρα που υπο­δε­χό­ταν τον πα­τέ­ρα της που επέ­στρε­φε από τις Βρυ­ξέλ­λες! Ή ότι βρί­σκε­ται επί­σης σε εξέ­λι­ξη μια κε­ντρι­κά κα­τευ­θυ­νό­με­νη εκ­στρα­τεία μπο­ϋ­κο­τάζ της Κα­τα­λο­νί­ας και των προ­ϊ­ό­ντων της,που απο­σκο­πεί στην οι­κο­νο­μι­κή της ασφυ­ξία. Την επι­βε­βαί­ω­σε μά­λι­στα η δρα­μα­τι­κή έκ­κλη­ση των αρχών της Εξ­τρε­μα­δού­ρα, της πιο φτω­χής ισπα­νι­κής πε­ρι­φέ­ρειας, υπέρ του τερ­μα­τι­σμού αυτής της αντι­κα­τα­λα­νι­κής εκ­στρα­τεί­ας καθώς έχει κα­τα­στρο­φι­κές συ­νέ­πειες για την οι­κο­νο­μία και της...Εξ­τρε­μα­δού­ρας.

 Τι θα λέ­γα­τε όμως αν μα­θαί­να­τε ότι το μίσος ενά­ντια στους Κα­τα­λα­νούς δεν είναι σχήμα λόγου και ότι παίρ­νει πια τις δια­στά­σεις αλη­θι­νής σταυ­ρο­φο­ρί­ας για να υπη­ρε­τή­σει το διαί­ρει και βα­σί­λευε της άρ­χου­σας τάξης; Και για όποιον δι­στά­ζει να το πι­στέ­ψει ιδού η πολύ πρό­σφα­τη απί­θα­νη και όμως αλη­θι­νή ιστο­ρία αντι­κα­τα­λα­νι­κού μί­σους μιας “κυ­ρί­ας του καλού κό­σμου” της Μα­δρί­της, που διε­τέ­λε­σε και υπουρ­γός της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης Θα­πα­τέ­ρο πριν από λίγα χρό­νια. Αυτή λοι­πόν η Κα Μαρία Τρου­χί­γιο πλη­ρο­φό­ρη­σε με τουίτ γνω­στούς και φί­λους της ότι επι­σκέ­φτη­κε εστια­τό­ριο της Μα­δρί­της, το οποίο, προς με­γά­λη της αγα­νά­κτη­ση, της σερ­βί­ρι­σε με­ταλ­λι­κό νερό από την Κα­τα­λο­νία. Άμεση συ­νέ­πεια αυτής της αχα­ρα­κτή­ρι­στης πρά­ξης εσχά­της προ­δο­σί­ας ήταν ότι η Κα Τρου­χί­γιο κά­λε­σε τους συ­μπο­λί­τες της να παύ­σουν να πη­γαί­νουν σε αυτό το “εθνο­προ­δο­τι­κό” εστια­τό­ριο!…

Φυ­σι­κά, αυτά και πολλά άλλα μικρά και με­γά­λα γε­γο­νό­τα που ρί­χνουν φως στη κα­τα­λα­νι­κή κρίση απο­κρύ­πτο­νται επι­με­λώς από τα ΜΜΕ προ­κει­μέ­νου να προ­βλη­θούν οι τε­ρα­το­λο­γί­ες και λοι­πές χυ­δαί­ες και μη επι­θέ­σεις τους κατά του κα­τα­λα­νι­κού λαού και των νό­μι­μων ηγε­τών του. Από αυτά τα ίδια ελ­λη­νι­κά ΜΜΕ η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των οποί­ων ούτε είδε ούτε άκου­σε να συμ­βαί­νει κάτι άξιο λόγου στο μάτς μπά­σκετ της πε­ρα­σμέ­νης Πα­ρα­σκευ­ής του “δικού μας” Ολυ­μπια­κού με τη Μπάρ­τσα στη Βαρ­κε­λώ­νη. Ωστό­σο, ακόμα και κου­φοί θα είχαν ακού­σει τα συν­θή­μα­τα “Ελευ­θε­ρία” στους πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους και “Δεν είστε μόνοι σας” να δο­νούν επί πέντε λεπτά την ατμό­σφαι­ρα και ακόμα και τυ­φλοί θα είχαν δια­κρί­νει τις ση­μαί­ες και τα πανό υπέρ της ανε­ξαρ­τη­σί­ας να κα­λύ­πτουν όλο το Πα­λά­ου Μπλα­ου­γκρά­να της Βαρ­κε­λώ­νης…

 Μαζί λοι­πόν με τον μα­χό­με­νο κα­τα­λα­νι­κό λαό, τις ορ­γα­νώ­σεις του και τους εκ­προ­σώ­πους που ο ίδιος επέ­λε­ξε, ή ουρά των επι­γό­νων του Φράν­κο, του Ραχόι και της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης και αντι­δρα­στι­κής διε­θνούς που τους στη­ρί­ζει; Με τα θύ­μα­τα ή με τους δη­μί­ους τους; Με τη δη­μο­κρα­τία των “από κάτω” ή με τον αυ­ταρ­χι­σμό και την ωμή βία των “από πάνω”; Το κα­τα­λα­νι­κό “ζή­τη­μα” είναι τόσο με­γά­λο και τόσο κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας ώστε οι πά­ντες θα ανα­γκα­στούν αργά ή γρή­γο­ρα να πά­ρουν θέση. Έχο­ντας όμως πάντα κατά νου ότι η αν­θρω­πό­τη­τα μπο­ρεί ίσως να μην αντέ­ξει αυτή τη φορά να επα­να­λη­φθεί η ισπα­νι­κή και κα­τα­λα­νι­κή τρα­γω­δία του 1936...(3)

 Ση­μειώ­σεις

 1. Πέρα από το ιστο­ρι­κό γε­γο­νός ότι η Κα­τα­λο­νία, αλλά και η δη­μο­κρα­τι­κή Ισπα­νία, έχει πα­ρά­δο­ση στις “εξό­ρι­στες κυ­βερ­νή­σεις” (ο τε­λευ­ταί­ος Κα­τα­λα­νός πρό­ε­δρος Τα­ρα­ντέ­γιας επέ­στρε­ψε στη χώρα του μόνο μετά από το θά­να­το του δι­κτά­το­ρα το 1976), αξί­ζει να ανα­φέ­ρου­με και τα εξής: Ο Πουτσ­ντε­μόντ δεν βρί­σκε­ται στις Βρυ­ξέλ­λες επει­δή έτσι του κά­πνι­σε, αλλά επει­δή αυτό απαι­τεί το σχέ­διο που απο­φα­σί­στη­κε από κοι­νού από τις ηγε­σί­ες των δυο κυ­βερ­νη­τι­κών κομ­μά­των. Ένα σχέ­διο που χαί­ρει εξάλ­λου της πλή­ρους δη­μό­σιας υπο­στή­ρι­ξης και της CUP καθώς και των με­γά­λων πο­λι­τι­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων Omnium και ANC που συ­σπει­ρώ­νουν εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες Κα­τα­λα­νούς πο­λί­τες. Αν μά­λι­στα κρί­νου­με από τις αντι­δρά­σεις της Μα­δρί­της, αυτή πολύ θα ήθελε να έχει τώρα (και) τον Πουτσ­ντε­μόντ στη φυ­λα­κή αντί αυτός να της δη­μιουρ­γεί χί­λιους δυο πο­νο­κε­φά­λους με τη δράση του στην “πρω­τεύ­ου­σα της Ευ­ρώ­πης”...

 2. Η εί­δη­ση των ΜΜΕ περί δη­μο­σκο­πή­σε­ων που φέ­ρουν τα κόμ­μα­τα της ανε­ξαρ­τη­σί­ας σε πτώση είναι εντε­λώς ανυ­πό­στα­τη. Όλες χωρίς εξαί­ρε­ση οι δη­μο­σκο­πή­σεις τα δί­νουν να συ­γκε­ντρώ­νουν μια μικρή πλειο­ψη­φία εδρών στο Κα­τα­λα­νι­κό Κοι­νο­βού­λιο και να δια­τη­ρούν τις δυ­νά­μεις τους. Εν­δει­κτι­κό μά­λι­στα αυτής της κα­τά­στα­σης είναι η δη­μο­σκό­πη­ση που πα­ράγ­γει­λε πολύ πρό­σφα­τα η δε­ξιό­τα­τη ηλε­κτρο­νι­κή εφη­με­ρί­δα της Μα­δρί­της El Espanol, και η οποία επι­βε­βαί­ω­σε πλή­ρως τα απο­τε­λέ­σμα­τα των προη­γού­με­νων. Άμεση συ­νέ­πεια ήταν ότι ο διευ­θυ­ντής αυτής της εφη­με­ρί­δας να επι­τε­θεί δη­μό­σια στον Ραχόι κα­τη­γο­ρώ­ντας τον για “ανευ­θυ­νό­τη­τα””επει­δή προ­κή­ρυ­ξε τις εκλο­γές της 21ης Δε­κεμ­βρί­ου πρό­ω­ρα και χωρίς να είναι προ­κα­τα­βο­λι­κά βέ­βαιος για τη “θε­τι­κή” τους έκ­βα­ση!

 3. Οι ίδιοι οι Κα­τα­λα­νοί μας μι­λά­νε για τον αγώνα και τα δί­καια τους στο πολύ ωραίο βί­ντεο τους που έχει τώρα και Ελ­λη­νι­κούς υπό­τι­τλους.

Δείτε το: https://​youtu.​be/​dRIrC5pp4zs