Χωρίς να γίνεται σκηνικό άμεσης αντιπαράθεσης, ο δρόμος φαίνεται να έχει γίνει ο τόπος της συζήτησης για τα ίσα δικαιώματα.
Μεταξύ των εκδηλώσεων της άκρας δεξιάς, των οποίων η επιφανειακή κοσμιότητα αφήνει να διαφαίνονται οι αυταρχικές της προθέσεις και αυτών των πιο χαρούμενων, πιο πολύχρωμων, πιο ποικιλόμορφων πολιτικά, επίσης, εκείνων που διεκδικούν την ισότητα, το θέμα αφορά τόσο το νόμο όσο και την απόκτηση μιας νομιμότητας μέσα από τους αριθμούς και τα δημογραφικά στοιχεία.
Σε αυτό το επίπεδο, είναι σαφές ότι οι υπέρμαχοι της ισότητας κερδίζουν εύκολα, με μια μαζική διαδήλωση (400 000 ατόμων, 100 000 στην επαρχία το περασμένο Σαββατοκύριακο, έναντι 60.000 το Δεκέμβριο) νεανική, οικογενειακή (και ομογονεική), ειδικά με ένα πολύ υψηλό ποσοστό ατόμων που ήρθαν με φίλους/ες, με την οικογένεια, μη-ακτιβιστές/τριες με τα πανό τους, όπως και στις 16Δεκεμβρίου και όπως είχαμε πολύ καιρό να δούμε σε μαζικές διαδηλώσεις.
Μια νέα προοπτική
Η κινητοποίηση γύρω από τα ίσα δικαιώματα είναι και μια ευκαιρία για πολιτικοποίηση, μια επιβεβαίωση ενός σημαντικού μέρους των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών και των υποστηρικτών τους. Μετά από χρόνια "ομαλοποίησης", όπου ήθελαν να πιστέψουμε ότι επειδή εμφανίζονται σε τηλεοπτικές σειρές, οι ομοφυλόφιλοι/ες έγιναν αποδεκτοί/ες, η δημόσια βία της ομοφοβίας απέναντι στο νομοσχέδιο για το γάμο και την υιοθεσία, συνέβαλλε με κάποιο τρόπο στην άρση του προπετάσματος καπνού των μέσων ενημέρωσης.
Για πρώτη φορά ίσως, η κινητοποίηση της κοινότητας των ΛΟΑΤ (LGBT) και οι υποστηρικτές τους είναι τόσο προφανής και συνεχώς κερδίζει έδαφος στο δρόμο, όπως στις δημοσκοπήσεις (63% υπέρ του γάμου ΧΜΠΑ).
Αλλά τίποτα δεν έχει κερδηθεί ακόμη
Το νομοσχέδιο που προτείνει η κυβέρνηση παρουσιάστηκε αυτές τις μέρες στην Εθνοσυνέλευση, στη συνέχεια θα συζητηθεί στη Γερουσία το Μάρτιο. Το ζήτημα της υιοθέτησης του και της τελικής επικύρωσης του, ακόμη και αν η κυβέρνηση τελικά αρνήθηκε να συμπεριλάβει το δικαίωμα πρόσβασης για τις λεσβίες στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη, ενώ ομοφοβικοι καλούν και πάλι στις 3 Φεβρουαρίου σε διαδήλωση, και οι δεξιοί βουλευτές κατέθεσαν 5000 τροπολογίες για το εμποδίσουν.
Η ακρόαση αυτών των ομοφοβικών προσωπικά από τον Πρόεδρο - την ίδια στιγμή, ας το υπενθυμίσουμε, που συνεχίζει να στέλνει μέσω της αστυνομίας και της δικαιοσύνης διαφόρους αντιπολιτευόμενους της αριστεράς σε προφυλάκιση η ακόμα και στη φυλακή - είναι απαράδεκτη και δείχνει για μια ακόμη φορά ότι η κυβέρνηση υπεκφεύγει.
Πέρα από την κινητοποίηση για αυτό το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, πρέπει να επαγρυπνούμε για να μην εξανεμιστεί αυτή η δυναμική μετά την ψηφοφορία, καθώς πρέπει να κερδισθούν πολλές μάχες ακόμα , όπως αιμοδοσία και η δωρεά οργάνων για τους ομοφυλόφιλους τα δικαιώματα των trans ... Και οι νόμοι δεν είναι αρκετοί για να αλλάξουν την κοινωνία το βλέπουμε με το σεξισμό και το ρατσισμό. Το τέλος των επίσημα ομοφοβικών νόμων δεν σημαίνει και την εξαφάνιση της ομοφοβίας
