Στο ανατολικό Αιγαίο συντελείται εδώ και χρόνια ένα διαρκές έγκλημα εις βάρος προσφύγων και μεταναστών. Μια δολοφονική πολιτική που θα γραφτεί με τα πιο μαύρα γράμματα στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.
Έχουμε γράψει επανειλημμένως για τις πρακτικές των παράνομων επαναπροωθήσεων, για τους φράχτες, για τον εγκληματικό ρόλο του λιμενικού και της Frontex. Όταν όμως εκτός από εμάς και γενικότερα τα κινηματικά μέσα αντιπληροφόρησης, τα ίδια ακριβώς καταγγέλλει και ο ΟΗΕ, τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πολύ βαριά εκτεθειμένη.
Η έκθεση του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Μεταναστών, Φελίπε Γκονζάλες Μοράλες, είναι αμείλικτη, καθώς κάνει λόγο για παραβίαση του διεθνούς δικαίου και διαψεύδει τους ισχυρισμούς του ίδιου του πρωθυπουργού και του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, ως προς το έννομο της δράσης των ελληνικών αρχών στα σύνορα.
Συγκεκριμένα, στην παράγραφο 32 της έκθεσης αναφέρεται:
«Στην Ελλάδα οι επαναπροωθήσεις στα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα έχουν γίνει de facto γενική πολιτική. Η Ύπατη Αρμοστεία έχει καταγράψει περίπου 540 χωριστά περιστατικά την περίοδο 2020-2021, τα οποία αφορούν τουλάχιστον 17.000 ανθρώπους που καταγγέλλεται ότι επιστράφηκαν άτυπα διά της βίας στην Τουρκία. Ο Ειδικός Εισηγητής ανησυχεί για τη σημαντική αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που εμποδίζονται να εισέλθουν στην ελληνική επικράτεια ως μέρος της εξαγγελθείσας στρατηγικής των Αρχών. Η Ελλάδα καταγγέλλεται ότι εμπόδισε την είσοδο περισσότερων από 140.000 ανθρώπων μεταξύ Απριλίου και Νοεμβρίου 2021 και έχει ανακοινώσει την επέκταση φράκτη στον Εβρο. Στο Αιγαίο οργανώσεις έχουν καταγράψει τουλάχιστον 147 περιστατικά αναγκαστικής επιστροφής στην Τουρκία 7.000 μεταναστών, στους οποίους περιλαμβάνονται παιδιά, από το Ελληνικό Λιμενικό, χωρίς να ακολουθείται η σωστή διαδικασία»
Στην ίδια έκθεση καταγγέλλεται ότι με βάση το νέο νομικό πλαίσιο που θεσπίστηκε στη χώρα, οι διασώστες και τα μέλη των ΜΚΟ είναι αντιμέτωποι με πρόστιμα και ποινές φυλάκισης για τη βοήθεια που παρέχουν σε πρόσφυγες. Με αυτό τον τρόπο οργανώσεις που επιθυμούν να συμμετέχουν εθελοντικά σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, πρέπει προηγουμένως να έχουν καταγραφεί από το ελληνικό λιμενικό και εν συνεχεία να δρουν κάτω από τις εντολές του. Και εδώ προκύπτει η απόλυτη αντίφαση. Πώς θα γίνει αυτό όταν το ελληνικό λιμενικό καταγγέλλεται για παράνομη δραστηριότητα εις βάρος των προσφύγων στα θαλάσσια σύνορα; Μιλάμε για τον ορισμό του παραλογισμού. Όπως στο ίδιο πλαίσιο, σύμφωνα με την έκθεση, αξιοποιείται και ο χαρακτηρισμός της Τουρκίας ως «ασφαλούς τρίτης χώρας» για μια σειρά από εθνότητες, προκειμένου στην Ελλάδα να μην τους αναγνωρίζονται η ιδιότητα του πρόσφυγα και οι παροχές που συνεπάγονται, με αποτέλεσμα αυτοί οι άνθρωποι είτε να εγκλωβίζονται χωρίς δικαιώματα στα στρατόπεδα στα νησιά, είτε να επαναπροωθούνται.
Μπροστά σε όλες αυτές τις καταγγελίες, η αντίδραση της κυβέρνησης είναι φαιδρή. Αρχικά στοχοποίησε τον ακτιβιστή και διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο για τα όσα κατήγγειλε εις βάρος της ελληνικής προσφυγικής πολιτικής στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Στήθηκε μια ολόκληρη επικοινωνιακή μηχανή αποδόμησης της προσωπικότητας και της δράσης του. Απέναντι στους τόνους μιντιακής λάσπης, ο κόσμος του αγώνα και της διανόησης αντέδρασε. Περισσότεροι από 110 πανεπιστημιακοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, ακτιβιστές και πολίτες από διάφορους χώρους, συνυπέγραψαν κείμενο συμπαράστασης απέναντι σε όσους επιχείρησαν να τον στιγματίσουν και να τον φιμώσουν. Το πράγμα, όμως, σοβαρεύει αρκετά όταν επίσημα πλέον η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, βγαίνει δημόσια και ανοιχτά και αναφέρεται στα διαρκή εγκλήματα που διαπράττει η ελληνική κυβέρνηση και η ΕΕ στα σύνορα.
Απέναντι σε όλο αυτό το ρατσιστικό κατήφορο, είναι αναγκαίο, το αντιρατσιστικό κίνημα και η Αριστερά, να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις. Το φετινό αντιρατσιστικό φεστιβάλ, πρέπει να αποτελέσει ένα φάρο συζήτησης, επαναπροσδιορισμού των καθηκόντων στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται και οργάνωσης των αγώνων που θα ανοιχτούν το επόμενο διάστημα. Απέναντι στο τρίπτυχο των απελάσεων, των απωθήσεων και των επαναπροωθήσεων πρέπει να απαντήσουμε με το τρίπτυχο της αλληλεγγύης, του αγώνα και της αξιοπρέπειας για όλες και όλους.
