Τα τελευταία χρόνια με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ που απέκτησε όψιμες «οικολογικές ευαισθησίες», συντελείται ένα περιβαλλοντικό έγκλημα. Σχεδόν η μισή χώρα έχει παραχωρηθεί σε πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρίες για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων και αυτός είναι ο λόγος που οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν.
Στο πλαίσιο αυτού του πολύμορφου κινήματος που στέκεται απέναντι σε εταιρίες κολοσσούς, φιλοξενήθηκαν στο Camping resist-reclaim-revolt τα μέλη των τοπικών πρωτοβουλιών ενάντια στις εξορύξεις στη Δυτική Ελλάδα, Γιάννης Παπαδημητρίου και Βάσω Αμπελογιάννη, προκειμένου να δώσουν μια εικόνα για το τι συμβαίνει στην περιοχή τόσο σε θεσμικό όσο και σε κινηματικό επίπεδο. Τα όσα ανέφεραν στις ομιλίες τους ήταν πραγματικά συνταρακτικά και αποτελεί ντροπή το γεγονός ότι οι καταγγελίες τους δεν έχουν λάβει περαιτέρω δημοσιότητα από μεγάλα δημοσιογραφικά μέσα.
Διαβάζοντας κανείς το κείμενο που διανέμει η Πρωτοβουλία Άρτας Ενάντια στις Εξορύξεις Υδρογονανθράκων, καταλαβαίνει ότι οι συνέπειες των εξορύξεων θα είναι οδυνηρές: «τοξικά αέρια και απόβλητα, ρύπανση των νερών, αποψίλωση δασών, αλλοίωση τοπίων, αύξηση της σεισμικότητας, καταστροφή γεωργικής γης, βλάβες σε κτηνοτροφία, μελισσοκομεία, αλιεία, τουρισμό, κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, ακύρωση οποιασδήποτε μορφής ήπιας ανάπτυξης για τον τόπο, απώλεια θέσεων εργασίας και άμεση βλαπτική μεταβολή για την τοπική κοινωνία». Όλα τα παραπάνω προκαλούν τεράστιο προβληματισμό, αλλά και ερωτήματα για τις ευθύνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα κάνει μαθήματα οικολογικής συμπεριφοράς, ήταν αυτός που προχώρησε τις περισσότερες συμβάσεις.
Απέναντι στη δίψα των διεθνών και εγχώριων πετρελαιάδων για κέρδος, οι τοπικές κοινωνίες προσπαθούν να συντονίσουν τις αντιστάσεις τους και να τις επεκτείνουν στα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αθήνα, όπου βρίσκονται και τα κέντρα των αποφάσεων.
Ο Γιάννης Παπαδημητρίου μίλησε για την κατάσταση αυτή τη στιγμή, τονίζοντας ότι οι έρευνες προχωρούν κανονικά στη Δυτική Ελλάδα. Επί ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν αντιδράσεις, όμως τόνισε ότι η άνοδος της ΝΔ στην κυβέρνηση προκάλεσε πρόσθετο προβληματισμό. Ο ίδιος μίλησε για τα όρια της διετούς δράσης του τοπικού κινήματος, για τη διεύρυνσή του στο Ιόνιο και στην Κυπαρισσία, αλλά και για την ανάγκη περαιτέρω επαγρύπνησης και ενεργοποίησης. Οι έρευνες των πολυεθνικών διαρκούν πολλά έτη και αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χαλαρώσει την οργάνωση και τη συνέχεια των κινητοποιήσεων. Ιδιαίτερο σημείο στην ομιλία του υπήρξε η υπογράμμισή του ότι ο προσανατολισμός του κινήματος πρέπει να είναι η διεκδίκηση ενός άλλου ενεργειακού μοντέλου συνολικά. Χρειάζεται να πούμε όχι στο εξορυκτικό μοντέλο ως τέτοιο και όχι απλώς να αντιταχθούμε στις συγκεκριμένες συμβάσεις όπως κάνει το ΚΚΕ. Αυτό βέβαια περνάει μέσα από τη συνάντηση του οικολογικού με το αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Ο Γιάννης Παπαδημητρίου τόνισε ότι τα δύο αυτά κινήματα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο.
Η Βάσω Αμπελογιάννη εστίασε περισσότερο στο περιεχόμενο των εγκληματικών συμβάσεων. Τόνισε ότι η συζήτηση γι’ αυτές έχει ξεκινήσει από το 2011, χωρίς να ενημερωθούν ποτέ οι κάτοικοι των περιοχών. Στα κρυφά από τις τοπικές κοινωνίες, οι κυβερνήσεις και οι εκπρόσωποι των πετρελαϊκών εταιριών κανόνιζαν για τις ζωές τρίτων, καθώς πρόκειται για συμβάσεις όχι απλώς «έρευνας», όπως καθησύχαζαν κάθε λογής παράγοντες, αλλά «έρευνας και εκμετάλλευσης». Εκμετάλλευσης μάλιστα αποκλειστικά για την κερδοφορία των εταιριών εξορύξεων και σε καμία περίπτωση δημόσιας ενεργειακής αξιοποίησης, καθώς στο περιεχόμενο των συμβάσεων αναφέρεται ότι μόνο σε περίπτωση πολέμου θα έχει το δικαίωμα κάλυψης ενεργειακών αναγκών το ελληνικό κράτος και μάλιστα μόνο σε ποσοστό 25%. Τι μπορεί να πει κανείς όμως, όταν στο άρθρο 15 της σύμβασης προβλέπεται αποζημίωση 50 ευρώ ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο για το πρώτο στάδιο της έρευνας και μόνο 1.000 ευρώ αν τελικά γίνει η εξόρυξη; Τι μπορεί να πει κανείς, όταν ο φορολογικός συντελεστής για τις εταιρίες εξορύξεων είναι μικρότερος από αυτόν ενός περιπτερά ή ενός αγρότη, όταν οι εταιρίες αυτές, που ευαγγελίζονται την ανάπτυξη και τις δουλειές, προορίζουν μόνο 150 θέσεις εξειδικευμένου προσωπικού ανά μονάδα;
Η ανάγκη διαμόρφωσης ενός μαζικού οικολογικού-αντιπολεμικού κινήματος που θα βάζει φρένο στα σχέδιά τους είναι πιο ισχυρή από ποτέ. Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι ψαράδες, ολόκληρες οι τοπικές κοινωνίες μαζί με το ριζοσπαστικό οικολογικό κίνημα, που αναπτύσσεται στα αστικά κέντρα, πρέπει να απαντήσουν στην κυβέρνηση και στις πετρελαϊκές ότι με τις ζωές μας δεν μπορεί να παίζει κανένας. Αυτό ήταν το βασικό συμπέρασμα της συζήτησης που πραγματοποιήθηκε στο Camping resist-reclaim-revolt στην Πρέβεζα. Οι άνθρωποι και το περιβάλλον είναι πάνω από τα κέρδη και αυτός είναι ο λόγος που οι συμβάσεις έρευνας και εξόρυξης πρέπει να ακυρωθούν άμεσα μέσα από τη δράση ενός πολύμορφου και μαζικού κινήματος.
