Το μήνυμα της φεμινιστικής απεργίας να φτάσει παντού

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Στις 8 Μάρτη 2022 πολλές συλλογικότητες δίνουν ήδη ραντεβού στους δρόμους της Αθήνας (στην απεργιακή κινητοποίηση ΑΔΕΔΥ και σωματείων, 1μμ, στην Κλαυθμώνος και στις απογευματινές συγκεντρώσεις, στις 6μμ), αλλά και σε πολλές πόλεις της περιφέρειας, όπως σε Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα, Ζάκυνθο και αλλού.

Το ελληνικό #metoo, η τραγική και επαναλαμβανόμενη επικαιρότητα των γυναικοκτονιών, οι καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης, κακοποίησης, έμφυλης βίας και διακρίσεων, αποκαλύπτουν σε πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, καθημερινές «εμπειρίες» των γυναικών στη δουλειά, τις σχολές, τα σχολεία, στο σπίτι, στη ζωή τους. 

Αρχικά από τους χώρους του αθλητισμού και του θεάτρου, «οι σιωπές έχουν σπάσει»  κι έχουν συμπεριλάβει δήμους, σχολές, σχολεία. Αυτό που έχουν φέρει στην επιφάνεια οι αυξανόμενες καταγγελίες φαίνεται πως οι ίδιες οι γυναίκες και τα κορίτσια έχουν τη διάθεση να το αντιμετωπίσουν, να μην το ανεχτούν άλλο, να το σταματήσουν. Και οι συλλογικότητες των χώρων όπου εκφράζεται η έμφυλη βία κι ο σεξισμός δεν μπορούν να αποφύγουν το θέμα, κάτι πρέπει να κάνουν.

Το ίδιο το σύστημα, η κυβέρνηση και τα κόμματα εξουσίας πιέζονται από την πραγματικότητα που οι ίδιες οι γυναίκες δεν φαίνονται διατεθειμένες να αποσιωπήσουν και να αντέξουν άλλο, απαιτώντας δραστικές πρωτοβουλίες.

Θεσμικός σεξισμός

Όμως, το ίδιο το σύστημα είναι υπεύθυνο για τον εντεινόμενο σεξισμό που εξαπολύει, σε συνέχεια των μνημονίων, της πανδημίας, των υπερ-ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ανύπαρκτων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, των Νόμων Χατζηδάκη και Τσιάρα, των ιδεολογικών επιθέσεων για τη «φύση της γυναίκας» ως φροντίστριας των ανθρωπίνων αναγκών και υπεύθυνης για την κοινωνική αναπαραγωγή, με τα συνέδρια γονιμότητας και τα μαθήματα «γονεϊσμού» σε μικρά παιδιά, με την υποβάθμιση κι αλλαγή του ρόλου της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων (σε Οικογενειακής και Δημογραφικής Πολιτικής), της απροθυμίας παρέμβασης κράτους και θεσμών, ταυτόχρονα με την ανυπαρξία δομών χρήσιμων στην πρόληψη, στην προστασία και στη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών. Ο σύγχρονος ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι άλλος ένας οδυνηρός κρίκος στην ιδιαίτερη επιβάρυνση των γυναικών της εργατικής τάξης.

Οι σεξιστικές επιθέσεις των θεσμικών παραγόντων (από την Προεδρία της Δημοκρατίας, μέχρι την Υπουργό Παιδείας κι από την Περιφέρεια Αττικής, μέχρι την εκκλησία και την Υπουργό Υγείας, μαζί με τα συστημικά ΜΜΕ, μεγαλογιατρούς των εξωσωματικών κι άλλους πολλούς) δεν κρύβονται και το φεμινιστικό κίνημα, μαζί με την κοινωνία, έχουν δείξει γρήγορα αντανακλαστικά πετυχημένων απαντήσεων, ακυρώνοντας πολλές τέτοιες προσπάθειες του επίσημου κράτους.

Οι διάχυτες απαντήσεις και κινητοποιήσεις, ενάντια στο θεσμικό σεξισμό και την έμφυλη βία, του προηγούμενου διαστήματος μπροστά στη φετινή 8 Μάρτη συνενώνονται και αρχίζουν να αποτελούν συλλογική υπόθεση σωματείων, εργατικών και διαφόρων άλλων ειδών συλλογικοτήτων, σχολών, σχολείων, δημοτικών σχημάτων. Οι κινητοποιήσεις έχουν εξαγγελθεί και προετοιμάζονται σε διάφορες μεγάλες πόλεις. 

Κινηματική προετοιμασία

Παρά το γεγονός ότι η ΑΔΕΔΥ άργησε να προκηρύξει την, έγκαιρα προτεινόμενη από τη δική της Γραμματεία Ισότητας, φεμινιστική απεργία και διαδήλωση, αρκετές αποφάσεις σωματείων προηγήθηκαν, χωρίς να περιμένουν τις καθυστερήσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Η ΕΛΜΕ Εύβοιας, ο Σύλλογος Εργαζομένων του Δήμου Αγ. Παρασκευής και του Δήμου Καλλιθέας, το Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Μεσσηνίας κι ο Σύλλογος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καλαμάτας, σωματεία νοσοκομείων της Αθήνας είναι κάποια από αυτά που κινήθηκαν δυναμικά κι αποφασιστικά προς την εξασφάλιση της φεμινιστικής απεργίας της 8 Μάρτη 2022. 

Μια σειρά από άλλα σωματεία και ομοσπονδίες ετοιμάζουν τις επόμενες μέρες τις δικές τους αποφάσεις (ΕΛΜΕ Πειραιά, ΝΤ ΑΔΕΔΥ Άρτας), ενώ η ΕΛΜΕ Φωκίδας, η ΕΣΠΗΤ (Ένωση Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου), το ΣΕΡΕΤE (Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση) και άλλοι σύλλογοι κι ενώσεις έχουν ανακοινώσει δράσεις ή συμμετοχή και κάλεσμα στη φεμινιστική απεργία για τη φετινή 8 Μάρτη.

Εκδηλώσεις για συζήτηση για τα προβλήματα των γυναικών στη δουλειά προγραμματίζονται και γίνονται, όπως αυτή που διοργανώνεται από τον ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ -  Υπουργείο Ανάπτυξης  & Επενδύσεων - ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ & ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ, με θέμα «8 Μάρτη, τι σημαίνει για τις σημερινές γυναίκες για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους στη χώρα μας; Γιορτή ή ορόσημο αγώνα για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αιτημάτων της εργαζόμενης γυναίκας». Και μάλιστα, ο στόχος είναι φιλόδοξος για τη συνέχεια και πέραν της 8 Μάρτη, όπως διατυπώνεται και στην αντίστοιχη πρόσκληση:  «Θα ακολουθήσει ελεύθερη συζήτηση ανταλλαγή απόψεων για να καταλήξουμε σε προτάσεις δράσης του συλλόγου μας στον αγώνα για ουσιαστική  ισότητα.»

Στη Ζάκυνθο, με πρωτοβουλία της προέδρου του Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, πέρα από τη στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ, γίνεται προσπάθεια για απεργιακή συγκέντρωση με άλλα σωματεία και σε συνεργασία με ομάδα μαθητριών διοργανώνεται προβολή σχετικής ταινίας, με τη συζήτηση που της αντιστοιχεί, το απόγευμα της 8 Μάρτη. 

Στη Φωκίδα, με πρωτοβουλία της ΕΛΜΕ, οργανώνονται σχετικά αφιερώματα στα σχολεία. 

Στην Καλαμάτα, η αντιφασιστική κίνηση θα μοιράσει σχετική  ανακοίνωση ανήμερα της 8ης Μάρτη, στην κεντρική πλατεία όπου το Νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ κι ο σύλλογος δασκάλων καλούν σε απεργιακή κινητοποίηση με μικροφωνική-μουσική-συνθήματα.

Αν στους εργατικούς χώρους η φετινή 8 Μάρτη έχει αποτελέσει φέτος, πολύ περισσότερο εργατική υπόθεση, σε γειτονιές, σχολές και σχολεία η ανταπόκριση του κόσμου για συμμετοχή στις φεμινιστικές κινητοποιήσεις είναι ορατή και εκφράζεται πολύ θετική αλληλεπίδραση. 

Φεμινίστριες, αγωνίστριες, συνδικαλίστριες, μέλη δημοτικών παρατάξεων, φοιτητικών συλλόγων, φεμινιστικών συλλογικοτήτων, σε μαζικές εξορμήσεις στις γειτονιές και τις σχολές, με «όπλο» τις ανακοινώσεις της Συνέλευσης 8 Μάρτη της Αθήνας και της Συνέλευσης Γυναικών 8 Μάρτη Θεσσαλονίκης έχουν να μετρήσουν όχι μόνο καλές αντιδράσεις, αλλά και προθυμία για νέες συμμετοχές στο φεμινιστικό αγώνα του επόμενου διαστήματος.

Στην Καλλιθέα, η δημοτική παράταξη ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ έχει βάλει στόχο τη δημιουργία δομής κακοποιημένων γυναικών και μαζεύει υπογραφές, ενημερώνοντας και συσπειρώνοντας τον κόσμο της περιοχής, ενώ η ΑΝΥΠΟΚΤΑΚΤΗ ΑΘΗΝΑ, η δημοτική παράταξη της Αθήνας, εξορμά σε διάφορες περιοχές του κέντρου, με φεμινιστικά αιτήματα και δράσεις που καλούν στις 8 Μάρτη, αλλά και σε γενικότερη φεμινιστική πάλη.

Στα σχολεία έχουν ήδη υπάρξει αντιδράσεις για σεξιστικές συμπεριφορές (βλέπε Ίλιον, καταλήψεις σχολείων σε Θεσσαλονίκη κι αλλού) και αυτό εκφράζεται στις αγωνίες και ανησυχίες μαθητριών και μαθητών για το θέμα και με αφορμή τη φετινή 8 Μάρτη.

Το απόγευμα, στις 6μμ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, από φεμινιστικές συλλογικότητες καλούνται, επίσης, διαδηλώσεις, για τον κόσμο που δεν θα μπορέσει να είναι στις μεσημεριανές-απεργιακές. 

Η ΟΓΕ (Οργάνωση Γυναικών του ΚΚΕ) καλεί σε απογευματινή κινητοποίηση, ενώ δεν έχει ψηφίσει στα σωματεία τις στάσεις εργασίας και τις απεργιακές κινητοποιήσεις, μη αναγνωρίζοντας την ανάγκη ιδιαίτερης φεμινιστικής-εργατικής πάλης, εντάσσοντας το πρόβλημα των διακρίσεων των γυναικών στη γενική ταξική πάλη, θεωρώντας το ταξική συνέπεια της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ωστόσο, δεν γίνεται να αποφευχθεί η αναγνώριση ότι οι γυναίκες της εργατικής τάξης «ζορίζονται» υπερβολικά κι έτσι, το κάλεσμα σε κινητοποίηση (έστω απογευματινή) επανέρχεται φέτος, καθώς την προηγούμενη χρονιά δεν υπήρξε. Καλοδεχούμενο κι αυτό!

Ο νεοφιλελεύθερος και συστημικός φεμινισμός επιχειρεί φέτος να ενσωματώσει στις αδιέξοδες πολιτικές της κυβέρνησης και των κομμάτων εξουσίας την αυξανόμενη ανάγκη των εργαζομένων, κυρίως, γυναικών, για αντιμετώπιση της βάρβαρης σεξιστικής καθημερινότητάς τους. Πολλά τα καλέσματα και οι εκδηλώσεις από αυτό το τμήμα του φεμινισμού (για τις γυναικοκτονίες, βασικά), χωρίς διαχωρισμό από γυναίκες σε πολιτικές θέσεις, που ψηφίζουν και προωθούν πολιτικές και ιδεολογίες, που χειροτερεύουν στην πράξη τη θέση των γυναικών, αυξάνοντας ανάλογα και τους κινδύνους έμφυλης βίας.

Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, η 8η Μάρτη είναι μπροστά. Η πρόβλεψη είναι εύκολη: θα είναι μια μέρα με μαζικές διαδηλώσεις, τόσο το μεσημέρι (απεργιακές), όσο και το απόγευμα.

Αυτό που προσπαθήσαμε φέτος, όπως αναφέρεται και στο ψήφισμα της Συνέλευσης 8 Μάρτη, ήταν η «8 Μάρτη 2022 να γίνει απεργιακός σταθμός». Η επέκταση της παγκόσμιας ημέρας των γυναικών σε εργατικά σωματεία και συλλογικότητες (φοιτητικές, σχολικές, γειτονιών), γιατί ο φεμινισμός είναι λαϊκή υπόθεση και αυτό πρέπει και μπορεί να εκφραστεί αυτήν τη χρονιά, μετά από όσα έχουν προηγηθεί.

Όπως γράφουμε και στην ανακοίνωση του ΜΕΤΑ, «Η φετινή 8 Μάρτη στη χώρα μας και τον κόσμο είναι ‘πολύ κοντά’ στη Νέα Υόρκη του 1857 και τα αιτήματα των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας που πάλεψαν για μείωση των ωρών εργασίας και καλύτερες συνθήκες ζωής.

Με την παγκόσμια φεμινιστική απεργία, τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, διεκδικούμε ΚΑΙ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ! 

Και φέτος, ακόμα περισσότερο, παλεύουμε μέσα από τα σωματεία μας για μια κοινωνία χωρίς έμφυλη βία, χωρίς σεξισμό, χωρίς φτώχια, χωρίς καταπίεση κι εκμετάλλευση. Για μια κοινωνία που η απελευθέρωση των γυναικών θα έχει κατακτηθεί.»

Η ματιά μας είναι για τη συνέχεια, μετά την επιτυχία της φεμινιστικής απεργίας, μετά τις 8 Μάρτη. Σκοπεύουμε να μην αφήσουμε τα σωματεία σε ησυχία, για να βάλουν στην ατζέντα τους και να παλέψουν τα αιτήματα για την απελευθέρωση των γυναικών, για ζωή και δουλειά με ισότητα, χωρίς θεσμικό σεξισμό και έμφυλη βία. Σκοπεύουμε να μην αφήσουμε τις σχολές και τα σχολεία χωρίς αντισεξιστική παρέμβαση. Σκοπεύουμε να κρατήσουμε τις γειτονιές και τις δημοτικές παρατάξεις σε φεμινιστικό διεκδικητικό παλμό.

Κινητοποιήσεις και στη Θεσσαλονίκη

Της Κατερίνας Καλλέργη

Με πυρετώδεις ρυθμούς προχωράνε οι προετοιμασίες για την 8η Μάρτη και στην Θεσσαλονίκη. Με πρωτοβουλία της Συνέλευσης Γυναικών 8 Μάρτη θα πραγματοποιηθούν για πρώτη φορά δύο διαδηλώσεις, μια πρωινή-απεργιακή συγκέντρωση στη 1μμ και μια φεμινιστική απογευματινή στις 7μμ στο Άγαλμα Βενιζέλου. Η προσθήκη της πρωινής διαδήλωσης αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα για να μετατραπεί η 8η Μάρτη σε μαζική φεμινιστική απεργία. Με σύνθημα «Φεμινιστική Απεργία- Ενάντια σε βία, φτώχεια, θεσμικό σεξισμό, φεμινιστικό κίνημα και συνδικάτα μαζί» η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη προσπαθεί να δημιουργήσει γέφυρες ανάμεσα στο φεμινιστικό κίνημα, τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία με διπλό στόχο: Από την μία την αντιμετώπιση του σεξισμού και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων σε χώρους εκπαίδευσης και εργασίας και από την άλλη την καθιέρωση της φεμινιστικής απεργίας σε σπίτι, δουλειά και πανεπιστήμιο. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιούνται δράσεις στα Πανεπιστήμια και αφισοκολλήσεις στις γειτονιές και σε μαζικούς χώρους εργασίας. Με αυτές τις δράσει γίνεται οι προσπάθεια να αναδειχθούν σε κάθε χώρο τα συγκεκριμένα αιτήματα που θα οδηγήσουν στην αντιμετώπιση αλλά κυρίως στην πρόληψη των σεξιστικών διακρίσεων και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Στους χώρους εργασίας διεκδικούμε να αναλάβουν τα σωματεία την προστασία των γυναικών και όχι η εργοδοσία όπως αναφέρεται στο νόμο Χατζιδάκη, να οργανώσουν καμπάνιες ενημέρωσης και εκπαίδευσης των μελών τους, με τη βοήθεια ερευνητικών και ενημερωτικών προγραμμάτων του ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟΥ της ΑΔΕΔΥ και του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, αύξηση των πόρων για δομές κοινωνικής αναπαραγωγής που απελευθερώνουν τις γυναίκες από τα βάρη της φροντίδας, και φυσικά όχι στην ευελιξία –την τηλεργασία– την απλήρωτη εργασία, ταυτόχρονα σε σπίτι και δουλειά που καταδικάζει τις γυναίκες σε φτώχεια και καταπίεση. Ανάλογα και οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι να απαιτήσουν την δημιουργία δομών στους χώρους σπουδών στους οποίους θα μπορούν να καταφεύγουν οι επιβιώσασες βίας και παρενόχλησης για να εξασφαλίζουν την αρμόζουσα διαχείριση των περιστατικών. Στόχος των φετινών κινητοποιήσεων για την 8η Μάρτη είναι το απεργιακό στίγμα της να είναι ακόμα πιο δυνατό, και να βρεθούν στους δρόμους φοιτητικοί σύλλογοι και σωματεία καθώς η προστασία των γυναικών εξαρτάται από την δυναμική και τις δράσεις τους!

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά