Να καταργηθούν οι τρομονόμοι

Την Πέμπτη 28 Ιουνίου, η Ηριάννα και ο Περικλής κρίθηκαν ομόφωνα αθώοι από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Πρόκειται για μια τεράστια νίκη δύο ανθρώπων, οι οποίοι αβάσιμα και άδικα έχασαν κάτι παραπάνω από ένα χρόνο της ζωής τους στη φυλακή. Ταυτόχρονα όμως πρόκειται και για μια μεγαλειώδη νίκη του κινήματος αλληλεγγύης, που εξαρχής στάθηκε στο πλευρό των δύο νέων αυτών ανθρώπων με πολλούς τρόπους.

Το ιστορικό

Το 2011 η Ηριάννα ήταν φοιτήτρια στη Φιλοσοφική. Ήθελε να τελειώσει τις σπουδές της και να προχωρήσει στη ζωή της, κάνοντας όνειρα, όπως κάθε άνθρωπος σε αυτή την ηλικία. Εμπόδιο όμως στην υλοποίηση αυτών των ονείρων στάθηκε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία και η δικαστική εξουσία. Στο στόχαστρο αρχικά βρέθηκε ο φίλος της Κωσταντίνος, ο οποίος φέρεται να είχε φιλικές σχέσεις με κάποια άτομα, που ήταν ύποπτα ως μέλη της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς». Έτσι λοιπόν την ίδια χρονιά, η αντιτρομοκρατική κάνει έφοδο στο σπίτι του Κωνσταντίνου και προσαγάγει εκείνον και την Ηριάννα. Η Ηριάννα δίνει οικειοθελώς το DNA της στις αρχές και κάπως έτσι ξεκινάει το μαρτύριό της, το οποίο έληξε οριστικά περίπου εφτά χρόνια μετά. Μερικό και κατεστραμμένο δείγμα DNA που βρέθηκε στο γεμιστήρα ενός όπλου, που ήταν θαμμένο στην Πολυτεχνειούπολη, ταυτίστηκε από την αντιτρομοκρατική με το DNA της Ηριάννας. 

Κάπως έτσι, ενώ στο ενδιάμεσο είχε αθωωθεί ο σύντροφός της Κωνσταντίνος, βρέθηκε εκείνη ξαφνικά στο στόχαστρο της αστυνομίας. Παρότι δεν εντοπίστηκε κανένα επιβαρυντικό στοιχείο ούτε στο σπίτι της, ούτε στο αυτοκίνητό της και παρότι η οικογένειά της προσέλαβε ειδικό γενετιστή καθηγητή, διδάκτορα Μοριακής Βιολογίας μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου, ο οποίος πιστοποίησε ότι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπάρξει ταυτοποίηση του κατεστραμμένου δείγματος DNA με το αντίστοιχο της Ηριάννας, η τελευταία καταδικάστηκε πρωτόδικα μαζί με τον έτερο κατηγορούμενο Περικλή σε 13 χρόνια κάθειρξης. Το δικαστήριο δεν δέχτηκε ούτε την αίτηση αναστολής της ποινής κι έτσι, μέχρι την πρόσφατη αθώωσή τους, οι αδίκως κατηγορούμενοι έμειναν έγκλειστοι στη φυλακή για παραπάνω από έναν χρόνο.

Το ξεγύμνωμα της δικαιοσύνης

Η συγκεκριμένη δίκη μέσα από την τραγικότητά της αποτέλεσε την αφορμή για να φανεί για ακόμη μία φορά το πόσο συντηρητική, οπισθοδρομική και φανατικά προσηλωμένη στην υπηρεσία του συστήματος είναι η «αμερόληπτη» δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της. Στην περίπτωση της Ηριάννας και του Περικλή το τεκμήριο αθωότητας έπεσε στο κενό, καθώς είχαν προλάβει ήδη τα ΜΜΕ, η αστυνομία, οι εισαγγελείς και οι δικαστές να τους κρίνουν ενόχους, χωρίς να υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις που να στοιχειοθετούν την ενοχή τους. Η πρωτόδικη απόφαση, που τους καταδίκασε σε 13 χρόνια φυλάκισης, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, θέτοντας σε αμφισβήτηση κάθε έννοια «κράτους δικαίου» και «δίκαιης δίκης», που κατά καιρούς επικαλούνται οι κάθε λογής υμνητές του συστήματος.

Ρίχνοντας κανείς μια ματιά στις αγορεύσεις των εισαγγελέων ή στις ερωτήσεις της έδρας, αντιλαμβάνεται ότι κάθε επίφαση αμεροληψίας έχει πάει περίπατο στα πιο σκοτεινά και αντιδραστικά ιδεολογήματα. Οι κατηγορούμενοι δεν ρωτήθηκαν απλώς για την υπόθεση, αλλά στην πραγματικότητα τους ζητήθηκε να κάνουν δήλωση νομιμοφροσύνης και να αποκηρύξουν τον κοινωνικό τους περίγυρο.Ερωτήσεις σε φίλους και γνωστούς της Ηριάννας και του Περικλή όπως «Δεν είχε επαναστατικές ιδέες;», «Στο αστικό σύστημα πιστεύει;», αλλά και στους ίδιους όπως «Κάνατε παρέα με ένα ζευγάρι που έχει ακραίες απόψεις. Ισοπεδώθηκε σχεδόν η Ερμού και δεν βγάλατε ένα κείμενο. Καταστράφηκαν περιουσίες ανθρώπων στο όνομά σας, με αφορμή την απόρριψη της αιτήσεως διακοπής ποινής. Γιατί δεν καταδικάσατε;», «Στη Βαρκελώνη συναντήσατε τρομοκράτες;».

Για τους εισαγγελείς της υπόθεσης, αν πηγαίνεις ταξίδι στη Βαρκελώνη ή κάνεις παρέα με άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου ή δεν καταδικάζεις κινηματικές πρακτικές, λογίζεσαι ως εν δυνάμει τρομοκράτης. Πρόκειται για το απόλυτο ξεγύμνωμα της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης και του τρόπου με τον οποίο σκέφτονται και γαλουχούνται οι λειτουργοί της. Αυτοί που πρότειναν να μην αποφυλακιστούν η Ηριάννα και ο Περικλής, ενώ παράλληλα ζητούσαν την αποφυλάκιση των Μιχαλολιάκου-Παππά ή καθυστερούσαν να αποστείλουν προς μετάφραση τη δικογραφία της Siemens, με αποτέλεσμα να αναβληθεί επ’ αόριστον η δίκη για 14 αλλοδαπούς κατηγορούμενους.

Η υποκρισία του πολιτικού συστήματος

Μέσα σε όλα αυτά, είναι τραγικό αν σκεφτεί κανείς πως πάνω στις πλάτες της Ηριάννας και του Περικλή, που βρίσκονταν στη φυλακή, κάποιοι έπαιζαν επικοινωνιακά παιχνίδια και επεδίωκαν να σταθεροποιήσουν εκλογικά ακροατήρια. Εκτός από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης ζητωκραύγαζαν διαδικτυακά για την τελική αθώωση των δύο κατηγορουμένων, υιοθετώντας ένα προφίλ ψευτοδικαιωματισμού και κάλπικου προοδευτισμού. Ο ίδιος ο Τσίπρας δήλωνε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι «σήμερα αποκαταστάθηκε μια μεγάλη αδικία απέναντι σε δύο νέους ανθρώπους. Η δημοκρατία και το κράτος δικαίου ανέπνευσαν», ενώ παράλληλα ο πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Βούτσης τόνιζε ότι «πρόκειται για μια απόφαση λογικής, ανθρωπιάς και στοιχειώδους ανταπόκρισης στο κοινό περί δικαίου αίσθημα». 

Βέβαια όλοι αυτοί που με στομφώδεις εκφράσεις επικαλούνται το «κράτος δικαίου», το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» και την «ανθρωπιά», δεν λένε κουβέντα για το νόμο που οπλίζει το σύστημα να κρατάει τους κάθε λογής Περικλήδες και Ηριάννες στη φυλακή. Δεν λένε κουβέντα για τη διατήρηση του τρομονόμου και του άρθρου 187Α, που αποτέλεσε τη βάση για την όλη δικαστική περιπέτεια, όπως επίσης δεν λένε κουβέντα για την αυθαιρεσία που επικρατεί στις τάξεις της αστυνομίας και τις αντιτρομοκρατικής, όπου, χωρίς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, στοχοποιούνται άτομα χωρίς να έχουν διαπράξει το παραμικρό έγκλημα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, βαδίζοντας στα βήματα των προκατόχων της, διατηρεί μια σκληρή κατασταλτική νομοθεσία, ενώ παράλληλα πουλάει επικοινωνιακά φτηνές και ψεύτικες ευαισθησίες.

Το όλο μοτίβο γίνεται ακόμη πιο σουρεαλιστικό, όταν καλείται να τοποθετηθεί επί τέτοιων ζητημάτων ο αστικός τύπος, αλλά και τα κόμματα της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Κατηγορούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως μια κυβέρνηση φιλικά διακείμενη προς τους τρομοκράτες και επικροτούν την εμετική στάση των εισαγγελέων, που πρότειναν την ενοχή των κατηγορουμένων. Παράλληλα χτίζουν το δικό τους αφήγημα περί ανάγκης ενίσχυσης των δυνάμεων καταστολής και ακόμη μεγαλύτερης αυστηροποίησης των ποινών, οξύνοντας τα συντηρητικά αντανακλαστικά του κόσμου. Η δυνάμεις αυτές κραυγάζουν στα κανάλια και ανακαλύπτουν ενόχους-φαντάσματα, την ώρα που σιωπούν προκλητικά μπροστά σε πραγματικά εργατικά δυστυχήματα-δολοφονίες ή σε φασιστικές επιθέσεις.

Η καταστολή και το κίνημα αλληλεγγύης

Μπροστά σε αυτή τη δικαστική παράνοια, το κίνημα αλληλεγγύης στάθηκε αξιοπρεπώς και δυναμικά στο πλευρό της Ηριάννας και του Περικλή. Πολιτικές οργανώσεις, σωματεία, φοιτητικοί συλλόγοι, καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες, επιστήμονες και χιλιάδες νεολαίοι, βρέθηκαν επανειλημμένως στο δρόμο και έξω από τις δικαστικές αίθουσες για τους δύο νέους. Στη συναυλία αλληλεγγύης, που οργανώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη στο Πάρκο Γουδή, χανόταν το μάτι από το πλήθος του κόσμου που μαζεύτηκε. 

Όμως είναι δεδομένο πως όσο οχυρώνεται το κράτος πίσω από σκληρές κατασταλτικές νομοθεσίες όπως είναι το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, άλλο τόσο το κίνημα αλληλεγγύης θα πρέπει να θέτει ακόμη πιο στοχευμένα αιτήματα και διεκδικήσεις ενάντια στον τρομονόμο και κάθε προσπάθεια φίμωσης του δημόσιου λόγου ή καταστολής των κινημάτων. Οι καμπάνιες αλληλεγγύης πρέπει να μετατραπούν σε μαζικούς πολιτικούς αγώνες που θα τρομάζουν πραγματικά την κυβέρνηση που, ενώ διατηρεί αυτές της νομοθεσίες, τώρα ψευτοκομπάζει για την αθώωση των δύο νέων.

Μια μεγάλη μερίδα κόσμου βρέθηκε μετέωρη στο παρανοϊκό επικοινωνιακό παιχνίδι κυβέρνησης-αντιπολίτευσης καλούμενη να επιλέξει πλευρά, ενώ στην πραγματικότητα το ζήτημα ήταν άλλο. Ήταν το ότι τόσο η παρούσα κυβέρνηση, όσο και οι προηγούμενες, προωθούν και ψηφίζουν αντιτρομοκρατικά νομοσχέδια τα οποία στην πραγματικότητα στοχεύουν αλλού. Στοχεύουν στα κινήματα που αντιστέκονται στις πολιτικές που τσακίζουν την κοινωνική πλειοψηφία και που επιδιώκουν την ανατροπή τους. Οι τρομονόμοι δοκιμάζονται τώρα σε μεμονωμένα άτομα ή μικρές συλλογικότητες, για να χτυπηθούν στην επόμενη φάση το οργανωμένο κίνημα και η Αριστερά.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση μπαίνει εμφατικά το καθήκον να μην ξαναϋπάρξουν άλλες περιπτώσεις Ηριάννας και Περικλή. Η νίκη τους πρέπει να αποτελέσει ένα εργαλείο στα χέρια του κινήματος απέναντι στις πολιτικές που φτωχοποιούν, φιμώνουν και καταστέλλουν το κίνημα και όχι ένα επικοινωνιακό τρικ στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Η νίκη τους δεν τελείωσε. Η νίκη τους τώρα πρέπει να αρχίσει.

(αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά)