Να σταματήσουμε τις απωθήσεις στο Αιγαίο

Οι καταγγελίες για βίαιες απωθήσεις προσφύγων στο Αιγαίο πληθαίνουν, λαμβάνοντας μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις και διεθνείς προεκτάσεις. Η ελληνική ακτοφυλακή μαζί με τη Frontex καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ατομικών δικαιωμάτων δρουν με έναν απολύτως ανεξέλεγκτο τρόπο.

Βίαιες επαναπροωθήσεις

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές η πραγματικότητα δεν παρουσιάζεται ωμή όπως είναι αλλά σφηνώνεται πίσω από βαρύγδουπες και γενικόλογες φράσεις που συνήθως λέγονται από πρόσωπα κύρους και ευθύνης. Έτσι, λοιπόν, ο Υπουργός Ναυτιλίας Γιάννης Πλακιωτάκης μπορεί να δηλώνει ότι το ελληνικό κράτος «προασπίζει τα θαλάσσια σύνορα της πατρίδας μας, τα οποία είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης», όμως δεν περιγράφει το τι σημαίνει αυτό ή μάλλον καλύτερα το τι συνεπάγεται. Μέσα στο Μάιο αλλά και στις αρχές του Ιούνη υπήρξαν πολλαπλές καταγγελίες τόσο από πρόσφυγες και αντιρατσιστικές συλλογικότητες όσο και από επίσημους θεσμικούς φορείς προστασίας των δικαιωμάτων, για βίαιες απωθήσεις στο Αιγαίο. 

Το ρεπερτόριο των καταγγελιών που έχουν γίνει για περιστατικά ανοιχτά της Λέσβου αλλά και αλλού, περιλαμβάνει μανούβρες σκαφών του λιμενικού γύρω από βάρκες, καταστροφή των μηχανών των βαρκών, ξυλοδαρμούς και αποσπάσεις προσωπικών αντικειμένων προσφύγων, καθυστερήσεις στην άμεση διάσωση ακόμη και δεκατέσσερις ώρες και πολλά άλλα. Αυτή είναι η προάσπιση των ελληνικών συνόρων απέναντι στους «εισβολείς» που σε πολλές περιπτώσεις είναι έγκυες γυναίκες και μικρά παιδιά μέσα σε υπερφορτωμένες βάρκες. Όσο κι αν κεντρικά κυβερνητικά στελέχη εμφανίζονται σα να μη συμβαίνει τίποτα, είναι τέτοιας έκτασης και έντασης τα γεγονότα που δε γίνεται να περάσουν απαρατήρητα.

Κυβερνητικές ευθύνες

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρει τον πρώτο λόγο για την παραπάνω τερατώδη κατάσταση. Και αυτό γιατί οι βίαιες απωθήσεις φαίνεται πως δεν αποτελούν κάποια μεμονωμένα περιστατικά αλλά τον κανόνα στο Αιγαίο. Πρόκειται για ξεκάθαρη πολιτική επιλογή τη στιγμή που η χώρα έχει λάβει ένα ποσό της τάξεως των 350 εκατομμυρίων ευρώ για τη δημιουργία δομών στέγασης των αυξημένων προσφυγικών ροών. Ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Γιώργος Κουμουτσάκος, με επιστολή του προς κεντρικά στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις αρχές Ιουνίου, ζητούσε να τεθεί σε εφαρμογή η λεγόμενη «ρήτρα έκτακτης ανάγκης», η οποία ουσιαστικά δίνει τη δυνατότητα σε κράτη όπως η Ελλάδα να μπορούν να αναστέλλουν τη διαδικασία ασύλου και να επαναπροωθούν τους πρόσφυγες στα σύνορα, χωρίς να εξετάζουν πιθανά αιτήματα ασύλου. Σημειώνεται ότι την ίδια ρήτρα επιζητούν και η Κύπρος με τη Βουλγαρία. 

Είναι σαφές ότι κάτι τέτοιο αντίκειται ξεκάθαρα στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων καθώς υπό το πρόσχημα της έκτακτης ανάγκης θεσμοποιούνται οι απωθήσεις προσφύγων. Το όλο ζήτημα όμως είχε προετοιμάσει νωρίτερα ο Υπουργός Μεταναστευτική Πολιτικής, Νότης Μηταράκης, όταν στα μέσα Μαΐου είχε δηλώσει σε διαδικτυακό σεμινάριο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής με θέμα τη διαμόρφωση Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου, ότι η Ελλάδα πιέζει ώστε να υιοθετηθεί ως ευρωπαϊκό κεκτημένο η έννοια της «ανωτέρας βίας» και η κατά περίσταση εγκληματική αξιοποίησή της θα συμπληρώσουμε εμείς. Δεν υπάρχει δικαιολογία όμως, όταν αντιδρούν στις βρώμικες δουλειές της κυβέρνησης διεθνείς οργανώσεις και ΜΜΕ που κάθε άλλο θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για αριστερή οπτική. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, η Ύπατης Αρμοστεία του ΟΗΕ καθώς και γερμανικά μέσα όπως το Spiegel είναι μερικά από αυτά.

Ανάγκη απάντησης

Μπροστά στην παρούσα κατάσταση η ριζοσπαστική Αριστερά και το αντιρατσιστικό κίνημα έχουν πολλή δουλειά μπροστά τους. Η αντιπολιτευτική ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου και του προσφυγικού το κάνει ξεκάθαρο. Οι όψιμες ευαισθησίες και η επικοινωνιακού τύπου πολιτική στο ζήτημα των προσφύγων δεν ξεπλένει τον ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι επί τέσσερα χρόνια δεν προχώρησε στα απαραίτητα μέτρα ανακούφισης των προσφύγων. Ότι επί διακυβέρνησής του οι πρόσφυγες ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες στα νησιά, ότι διατηρήθηκε ο φράχτης στον Έβρο, ότι έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και ότι υπέγραψε την εγκληματική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας.

Αυτός είναι και ο λόγος που η λύση απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα βρίσκεται στην πίεση των κινημάτων και του κόσμου της αλληλεγγύης. Η Αριστερά οφείλει να λάβει πρωτοβουλίες απέναντι στις εγκληματικές πολιτικές Μητσοτάκη συνδεόμενη με τους πρόσφυγες και ασκώντας κάθε είδους πίεση στο δρόμο και στους κοινωνικούς χώρους. Οι πανελλαδικές κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα την παγκόσμια ημέρα προσφύγων στις 20 Ιουνίου δείχνουν το δρόμο. Οι βίαιες απωθήσεις στο Αιγαίο πρέπει να σταματήσουν άμεσα πριν να θρηνήσουμε ακόμη περισσότερα θύματα.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά