Ορισμένα σχόλια και παρατηρήσεις για τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με την προσφυγιά και το Αιγαίο.
1) Το ΝΑΤΟ δεν είχε φύγει ποτέ από το Αιγαίο για να επανεμφανιστεί τώρα. Ελλάδα και Τουρκία αποτελούν μέλη της βορειοατλαντικής πολιτικοστρατιωτικής συμμαχίας από την ίδρυση της, με μοναδικό «διάλειμμα», την προσωρινή «αποχώρηση» της πρώτης από το στρατιωτικό σκέλος, έπειτα από την απόπειρα μιας εκτονωτικής του λαϊκού αισθήματος απόφασης του Κωνσταντίνου Καραμανλή πάνω στα ερείπια της κυπριακής τραγωδίας. Σούδα, Λάρισα, Σμύρνη συνιστούν, μεταξύ άλλων, βάσεις βορειοατλαντικών συμφερόντων και επιτηρούν τον συνολικό χώρο του Αιγαίου, σύμφωνα με τις συμβάσεις και τα επιχειρησιακά σχέδια της Συμμαχίας, στα οποία Ελλάδα και Τουρκία, Αθήνα και Άγκυρα, συμμετέχουν ενεργά. Κατά καιρούς, μεγάλα κομμάτια του θαλάσσιου και εναέριου χώρου δεσμεύονται προκειμένου το ΝΑΤΟ να εκτελέσει αεροναυτικές ασκήσεις, με τη συμμετοχή και ελληνοτουρκικών δυνάμεων. Επομένως, δεν υπάρχει κάτι καινούριο, καινοφανές και πρωτοφανές στην εμπλοκή και την παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας, το δε επιχείρημα για τη δήθεν μειωμένη εθνική κυριαρχία που παπαγαλίζουν διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι σκοντάφτει στις διεθνείς συμβάσεις που η Ελλάδα συνυπογράφει και υλοποιεί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και οι ίδιοι εθνικιστικοί κύκλοι όχι μόνο δεν τις αμφισβητούν αλλά τις συνυπογράφουν με χέρια και με πόδια! Ολοφάνερα όμως υπάρχει ποιοτική αναβάθμιση αυτής της παρουσίας.
2) Το ΝΑΤΟ μεταφέρει στις δύο ακτές του Αιγαίου την τεχνογνωσία του στρατιωτικού ανθρωπισμού, την οποία η Βαλκανική Χερσόνησος έζησε και υπέμεινε και στους αλλεπάλληλους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, με τις γνωστές τηλεοπτικές εικόνες αεροναυτικών επιχειρήσεων και βομβαρδισμών από αεροπλάνα και βάσεις της Συμμαχίας. Η ναυτική δύναμη που θα αναπτυχθεί και θα περιπολεί στο Αιγαίο θα αποτελέσει προκεχωρημένο τείχος επίθεσης και «άμυνας» της Συμμαχίας με το βλέμμα, τα κανόνια και τα αεροπλάνα στραμμένα περισσότερο στη Συρία παρά στην τύχη των προσφύγων και την ανακούφιση του δράματος τους. Οι πρόσφυγες θα υποστούν ένα ακόμη εξαιρετικά επικίνδυνο και τρομακτικό εμπόδιο αναχαίτισης του περάσματος τους στην απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης, ελευθερίας και σωτηρίας. Υπενθυμίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει λάβει ήδη αποφάσεις ακόμη και «προληπτικής» βύθισης καραβιών και πλοιαρίων που θα μεταφέρουν πρόσφυγες από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, και πιο συγκεκριμένα τη Λιβύη, ως μέτρο αποτροπής και παρεμπόδισης των ανθρώπων που επιζητούν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου, της φτώχειας και της πείνας. Οι ευρωπαίοι «εταίροι» δεν το έχουν σε τίποτα να μεταφέρουν αυτή την πρακτική στο Αιγαίο, με την ενεργητική και πληθωρική στρατιωτική παρουσία των νατοϊκών σχηματισμών.
3) Η ποιοτική αναβάθμιση της νατοϊκής παρουσίας στο Αιγαίο συνίσταται και στην «πρώτη φορά» γερμανική διοίκηση των στόλων που θα περιπολούν. Με κάθε επιφύλαξη ως προς το συμπέρασμα αλλά και έπειτα από πρόχειρη έρευνα στο Διαδίκτυο, είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ παραχωρούν τη διοίκηση τέτοιας κλίμακας επιχείρησης σε γερμανικά χέρια. Σίγουρα, διατηρούν την υψηλή εποπτεία, αλλά είναι η πρώτη φορά που το Βερολίνο αποκτά ικανή ελευθερία στρατιωτικών κινήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου, μέσω έστω του ΝΑΤΟ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μπούντεσβερ, δηλαδή η ομοσπονδιακή, γερμανική στρατιωτική μηχανή, μόλις τα τελευταία δέκα χρόνια επιχειρεί έξω από τα σύνορα της Γερμανίας και ήταν το Αφγανιστάν η πρώτη περιοχή εκτεταμένης επανεμφάνισης γερμανών στρατιωτών μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλαίσιο του παγκόσμιου, αμερικανόπνευστου, «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία». Τροφή για σκέψη σε αυτό το σημείο: Αν και ο νατοϊκός στόλος θα είναι καταρχάς επιφανείας, θα είχε... ενδιαφέρον αν οι Γερμανοί επιδιώξουν την εμπλοκή και υποβρυχίων τα οποία έχουν μοσχοπουλήσει οι ίδιοι στην Ελλάδα και την Τουρκία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Αναφέρομαι φυσικά στις περιβόητες προμήθειες των υποβρυχίων 214, το περίφημο σκάνδαλο με τις μίζες και τα εξωφρενικά τιμήματα αγοράς, που επιβάρυναν εξοντωτικά τις αμυντικές δαπάνες σε Ελλάδα και Τουρκία στην καταστρεπτική για τους κοινωνικούς προϋπολογισμούς και την οικονομική κατάσταση κούρσα των εξοπλισμών στις δύο χώρες. Παρόλα αυτά, ειδικά οι «σύμμαχοι» Γάλλοι θα είναι υπερήφανοι καθώς ο μεικτός νατοϊκός στόλος με την ελληνοτουρκική συμμετοχή θα συμπεριλαμβάνει κυρίως φρεγάτες και κορβέτες δικής τους προέλευσης και κατασκευής...
4) Η ελληνική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ άβουλη, δειλή, μοιραία, άγεται και φέρεται από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα οικονομικά και πολιτικοστρατιωτικά στρατηγεία στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον. Η εσωτερική, πολιτική ατζέντα αποκτά έντονα ξενοφοβικά και αντιπροσφυγικά χαρακτηριστικά. Πολιτευτές και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ήταν εκείνοι που υποδαύλισαν τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά αντανακλαστικά των τοπικών κοινωνιών πριν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του Σεπτεμβρίου του 2015, όταν βρέθηκαν χέρι – χέρι με τη μισανθρωπική ατζέντα του... Καρατζαφέρη... και δημάρχους τύπου Γιώργου Κυρίτση στην Κω, για κοντόφθαλμους, ψηφοθηρικούς λόγους. Και η ατζέντα αυτή, πρόδηλα, δεν αμφισβητεί ούτε κριτικάρει αρνητικά την ίδρυση στρατοπέδων, αλλά καταφέρεται εναντίον της παρουσίας και της σωτηρίας των προσφύγων, γενικά, ενώ υπονομεύει και την περίθαλψη, την ισοπολιτεία και την ένταξη προσφύγων και μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, εν γένει. Σε αυτό το πλαίσιο οι τρομολαγνικές δηλώσεις του πρωθυπουργεύοντος Αντιπροέδρου Γιάννη Δραγασάκη για «κλείσιμο των συνόρων» και «έξοδο από τη Σένγκεν» ρίχνουν λάδι στη φωτιά και επιδεινώνουν το κλίμα, συνολικά, για όσους ξένους, πρόσφυγες, οικονομικούς μετανάστες, παιδιά δεύτερης γενιάς κτλ ζουν και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας.
Η επιμονή στην κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης, όπως και τα χρηματοδοτικά «εργαλεία» της ΕΕ επιτάσσουν σε αυτό το σκέλος της ρατσιστικής και «κουλτουριστικής» πολιτικής του σκληρού πυρήνα της, αναδεικνύει το νέο πρότυπο στρατιωτικοποίησης της μεταναστευτικής πολιτικής με σημεία αναφοράς και «διευθέτησης» του ζητήματος, τον στρατό, τις υποδομές του και το ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να κινητοποιήσει. Πραγματικός «υπουργός» μετανάστευσης είναι ο (εθνικός...) συντονιστής για την κατασκευή των hotspots υποστράτηγος Κωνσταντίνος Φλώρος, στις ηγετικές ικανότητες του οποίου αφιέρωσε διθυραμβικό άρθρο η «Καθημερινή» την Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου, χωρίς να παραβλέψει ορισμένες, εύπεπτες, εθνικιστικές κορόνες και φράσεις του εν λόγω αξιωματικού, κατά τη διάρκεια των θητειών του σε διάφορα, κρίσιμα πόστα των ενόπλων δυνάμεων. Ο Γιάννης Μουζάλας βρίσκεται σε έναν διακοσμητικό ρόλο, να περιφέρει την «25χρονη εμπειρία του για τους πρόσφυγες» στο πλαίσιο της δράσης του με την ΜΚΟ «Γιατροί του Κόσμου» , προκειμένου να φωτογραφίζεται ή να περιοδεύει στη Λέσβο με ευρωπαίους αξιωματούχους, ενώ την ίδια ώρα εξαντλεί την υπουργία του σε ευχολόγια και «προφητείες», για πιθανά... λάθη(!;) του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Προφανώς σαν εκείνα τα «λάθη» των παράπλευρων απωλειών, των βομβαρδισμών αμάχων και των συνθηκών πείνας, εξαθλίωσης και ασθενειών στα στρατόπεδα προσφύγων στη Ρουάντα ή το Κόσοβο.
Καθήκον της δικής μας πλευράς, της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι να ξεγυμνωθεί πλήρως η ελάχιστα καλυμμένη, ρατσιστική πολιτική της συγκυβέρνησης ενάντια στους πρόσφυγες, να καταγγελθεί και να πολεμηθεί η ξενοφοβική δράση ανθρώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, να διαδηλωθεί, με ένταση και διάρκεια, η αντίθεση στην παρουσία του ΝΑΤΟ στα νερά του Αιγαίου και η πρόσδεση της Ελλάδας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, να σπάσουν όπου εκκολάπτονται τα αβγά του ρατσισμού και της άγριας εκμετάλλευσης των προσφύγων, να ανατραπεί η εσωτερική στρατιωτικοποίηση της προσφυγιάς με την παρεμπόδιση της ίδρυσης και λειτουργίας στρατοπέδων υπό στρατιωτική διοίκηση και επιμελητεία. Πρόσφυγες καλοδεχούμενοι και φιλοξενούμενοι, σε ανθρώπινες συνθήκες και σπίτια, διαμερίσματα, ξενώνες και υποδομές μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι, και όχι στην απομόνωση, τον εγκλεισμό και τη μόνιμη περιθωριοποίηση.
