Νέα Δημοκρατία: Επικίνδυνη «επιστροφή», πατώντας στη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ

Αρ­κε­τές δη­μο­σκο­πή­σεις δεί­χνουν ορια­κά μπρο­στά τη ΝΔ. Παρά την προ­σποι­η­τή αι­σιο­δο­ξία που εκ­πέ­μπει το επι­κοι­νω­νια­κό επι­τε­λείο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, τα δη­μο­σκο­πι­κά ευ­ρή­μα­τα μι­λούν για «στι­βα­ρή» δη­μο­σκο­πι­κή τάση, η οποία τρο­φο­δο­τεί­ται από: α) την επα­να­συ­σπεί­ρω­ση της ΝΔ, όχι κυ­ρί­ως λόγω της αλ­λα­γής ηγε­σί­ας (απο­χώ­ρη­ση Σα­μα­ρά) αλλά πρω­τί­στως εξαι­τί­ας της διά­ψευ­σης της ελ­πί­δας που εκ­προ­σω­πού­σε η Αρι­στε­ρά διά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ότι μπο­ρεί να ανα­τρέ­ψει τη λι­τό­τη­τα και να κα­ταρ­γή­σει τα μνη­μό­νια, β) την κα­τάρ­ρευ­ση των ΑΝΕΛ, επει­δή κα­τέρ­ρευ­σε το «αντι­μνη­μο­νια­κό» προ­σω­πείο τους ύστε­ρα από τη συμ­με­το­χή τους στην ψή­φι­ση του μνη­μο­νί­ου, γ) τον «επα­να­πα­τρι­σμό» δε­ξιών ψη­φο­φό­ρων που στις εκλο­γές του Ια­νουα­ρί­ου ψή­φι­σαν ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ύστε­ρα από την απο­γο­ή­τευ­σή τους εξαι­τί­ας της μνη­μο­νια­κής στρο­φής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δ) τον «επα­να­πα­τρι­σμό» μι­κρού αλλά υπαρ­κτού τμή­μα­τος ψη­φο­φό­ρων της ΝΔ από τη Χρυσή Αυγή, στο γε­νι­κό πλαί­σιο της δια­φαι­νό­με­νης μνη­μο­νια­κής στα­θε­ρο­ποί­η­σης με την «αρι­στε­ρή» σφρα­γί­δα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Χο­ρη­γί­αις του μνη­μο­νια­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Και μόνο η απλή πα­ρά­θε­ση των λόγων που εξη­γούν τη δη­μο­κο­πι­κή άνοδο της ΝΔ ανα­δει­κνύ­ει δύο ση­μα­ντι­κά συ­μπε­ρά­σμα­τα:

Πρώ­τον, ότι η βάση της εκλο­γι­κής-πο­λι­τι­κής ανά­καμ­ψης της ΝΔ, μέχρι του ση­μεί­ου μά­λι­στα να διεκ­δι­κεί πολύ σο­βα­ρά την πρώτη θέση και άρα το ρόλο του πο­λι­τι­κού «κου­μα­ντα­δό­ρου» στο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό μετά τις εκλο­γές, είναι η μνη­μο­νια­κή στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η μνη­μο­νια­κή αυτή στρο­φή δη­μιουρ­γεί τους όρους για την ανά­καμ­ψη του βα­σι­κού κόμ­μα­τος του κε­φα­λαί­ου, της ΝΔ, με αξιώ­σεις να ξα­να­γί­νει ο βα­σι­κός πυ­λώ­νας της μνη­μο­νια­κής δια­χεί­ρι­σης.

Δεύ­τε­ρον, ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι και δεν μπο­ρεί να είναι ο πραγ­μα­τι­κός αντί­πα­λος της επι­κίν­δυ­νης προ­ο­πτι­κής επα­νό­δου της ΝΔ σε κυ­βερ­νη­τι­κό ρόλο ή και στο κυ­βερ­νη­τι­κό «τι­μό­νι». Η βά­ναυ­ση διά­ψευ­ση των ελ­πί­δων για κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας από την Αρι­στε­ρά δυ­να­μώ­νει το «δεξιό άνεμο», «ξε­πλέ­νει» τα αστι­κά-μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα ισχυ­ρο­ποιώ­ντας τον ισχυ­ρι­σμό τους ότι το μνη­μό­νιο είναι μο­νό­δρο­μος (ιδού ποιες είναι οι κα­τα­στρο­φι­κές συ­νέ­πειες του «Δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή λύση»), δη­μιουρ­γώ­ντας τους όρους για την εκλο­γι­κή και πο­λι­τι­κή τους ανά­καμ­ψη. Δεν είναι τυ­χαίο ότι τα δη­μο­σκο­πι­κά ευ­ρή­μα­τα δεί­χνουν ση­μά­δια... ζωής (δη­λα­δή δη­μο­σκο­πι­κής ανά­καμ­ψης) ακόμη και για το πο­λι­τι­κό πτώμα που λέ­γε­ται ΠΑΣΟΚ...

Εντε­λώς αντί­θε­τα, λοι­πόν, με τους ισχυ­ρι­σμούς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ότι πρέ­πει να ψη­φι­στεί γιατί απο­τε­λεί το πο­λι­τι­κό «ανά­χω­μα» απέ­να­ντι στη ΝΔ, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ισχύ­ει το ανά­πο­δο: ο μνη­μο­νια­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι ο «με­γά­λος χο­ρη­γός» της ανά­καμ­ψης της ΝΔ και άρα ο μόνος ακα­τάλ­λη­λος να της κόψει το δρόμο προς την εξου­σία –πέραν του γε­γο­νό­τος ότι ο δρό­μος για τη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΝΔ και των άλλων μνη­μο­νια­κών «δο­ρυ­φό­ρων» (ΠΑΣΟΚ - Πο­τά­μι) είναι ορ­θά­νοι­χτος.

Το «σκλη­ρό» κόμμα του κε­φα­λαί­ου

Η τάση δυ­να­μι­κής επα­νό­δου της ΝΔ αντι­προ­σω­πεύ­ει ένα με­γά­λο κίν­δυ­νο. Η ΝΔ ήταν και πα­ρα­μέ­νει το κα­τε­ξο­χήν κόμμα της αστι­κής τάξης στην Ελ­λά­δα. Η κα­τάρ­ρευ­ση του ΠΑΣΟΚ και η αντι­κα­τά­στα­ση του Αντώ­νη Σα­μα­ρά με τον Βαγ­γέ­λη Μεϊ­μα­ρά­κη, στο γε­νι­κό πλαί­σιο εξε­λί­ξε­ων που δη­μιουρ­γεί η μνη­μο­νια­κή στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δη­μιουρ­γούν τους όρους να ανα­δει­χτεί ξανά σε πυ­λώ­να της αστι­κής-μνη­μο­νια­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης.
Παρά την επι­κοι­νω­νια­κή «στρο­φή προς το Κέ­ντρο» και το συ­ναι­νε­τι­κό προ­φίλ του νέου αρ­χη­γού, δεν πρέ­πει να ξε­χνά­με ότι ήταν ο Βαγ­γέ­λης Μεϊ­μα­ρά­κης που, την επαύ­ριον ακρι­βώς του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος της 5ης Ιούλη, απεί­λη­σε τον Αλέξη Τσί­πρα ότι αν δεν φέρει συμ­φω­νία σε ένα σα­ρα­ντα­ο­χτά­ω­ρο, «η αστι­κή τάξη θα αντι­δρά­σει δια­φο­ρε­τι­κά» -εν­νο­ώ­ντας εμ­μέ­σως πλην σαφώς κά­ποιου εί­δους με­τα­μο­ντέρ­νο «πρα­ξι­κό­πη­μα» κατά της κυ­βέρ­νη­σης και του ΟΧΙ του ελ­λη­νι­κού λαού...

Ο Μεϊ­μα­ρά­κης βάζει σαν πρώτη προ­τε­ραιό­τη­τα, «πι­στεύ­ει» και δε­σμεύ­ε­ται να προ­ω­θη­θούν τά­χι­στα οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, τάσ­σε­ται υπέρ του ιδιω­τι­κού τομέα, εξαγ­γέλ­λει συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση που με­τα­ξύ άλλων θα θε­σπί­σει την ίδρυ­ση ιδιω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μί­ων κ.λπ. Αλλά ταυ­τό­χρο­να στρογ­γυ­λο­κά­θε­ται εκ του ασφα­λούς στη μνη­μο­νια­κή στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τον καλεί για «συ­νεν­νό­η­ση» και για συ­γκρό­τη­ση κυ­βέρ­νη­σης με όλα τα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα, ανε­ξάρ­τη­τα αν θα είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ ή ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ξέρει ότι η μνη­μο­νια­κή δέ­σμευ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δου­λεύ­ει γι’ αυτήν, ότι από αυτήν τη «συ­νεν­νό­η­ση» και την πι­θα­νή συ­γκυ­βέρ­νη­ση θα κερ­δί­σει αυτή...

Η ΝΔ, το κα­τε­ξο­χήν κόμμα της αστι­κής τάξης, πάντα είναι ένας με­γά­λος κίν­δυ­νος για το κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά. Ωστό­σο, αυτός ο κίν­δυ­νος δεν μπο­ρεί να αντι­με­τω­πι­στεί με μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές με αρι­στε­ρούς δια­χει­ρι­στές, με πο­λι­τι­κές τύπου ΔΗΜΑΡ. Όπως και η ΔΗΜΑΡ, που παρά τις δη­μο­κρα­τι­κές και κοι­νω­νι­κές «ευαι­σθη­σί­ες» της, στη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της δο­μι­κής κρί­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού δεν κα­τά­φε­ρε τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από το να γίνει μνη­μο­νια­κός συν­δια­χει­ρι­στής και δο­ρυ­φό­ρος της ΝΔ, έτσι και ο μνη­μο­νια­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ: προ­ο­ρί­ζε­ται να γίνει μνη­μο­νια­κός συν­δια­χει­ρι­στής, πι­θα­νό­τα­τα μαζί με τη ΝΔ, και επί­σης πι­θα­νό­τα­τα αφού την έχει απο­κα­τα­στή­σει σε ελά­χι­στο διά­στη­μα στο ρόλο του μνη­μο­νια­κού «αρ­χη­γού».