Ο Πρόλογος της έκδοσης
Το 2015 υπήρξε µια πολύ σηµαντική πολιτική «στιγµή».
Ήταν η κορύφωση µιας µακράς πορείας αγώνων όπου, µε επίκεντρο την εργατική τάξη, οι λαϊκές µάζες έδωσαν σκληρή µάχη µε στόχο να µην επιτρέψουν στη ντόπια κυρίαρχη τάξη και τους διεθνείς συµµάχους της (τη διαβόητη Τρόικα) να χειριστούν την κρίση µε µια δραµατική υποβάθµιση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωµάτων.
Τα «µνηµόνια» υπήρξαν αντικείµενο µιας σκληρής κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης.
Αυτή η σύγκρουση άλλαξε τον πολιτικό χάρτη στην Ελλάδα. Αυτοί οι αγώνες διέλυσαν το ΠΑΣΟΚ (το κάποτε ισχυρότερο σοσιαλδηµοκρατικό κόµµα στην Ευρώπη) και µείωσαν δραστικά την επιρροή της ΝΔ. Μέσα από αυτούς τους αγώνες εκτινάχθηκε σε αποφασιστικό ρόλο ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα σχετικά νέο τότε πολιτικό «µόρφωµα», υβριδικού χαρακτήρα µεταξύ «κόµµατος» και «πολιτικού µετώπου». Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναπτυχθεί, αρχικά, µέσα από τη σχέση του µε το διεθνές κίνηµα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσµιοποίηση και τους αγώνες της εποχής του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουµ. Στο εσωτερικό του, όπως αποδείχθηκε, παρέµεναν άλυτα κρίσιµα πολιτικά και στρατηγικά ζητήµατα. Όσοι ερµηνεύουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ µε κέντρο κάποιες τάχα «χαρισµατικές» ικανότητες του Αλέξη Τσίπρα, βρίσκονται σε µεγάλη απόσταση από τις αλήθειες που συνέθεταν τη διαρκή σύγκρουση-αντιπαράθεση γραµµών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη ριζοσπαστική του περίοδο.
Ο κόσµος επιχείρησε αρχικά να ανατρέψει τα µνηµόνια µε τη µέθοδο του αγώνα από τα κάτω: οι διαδοχικές γενικές απεργίες, τα ογκώδη παλλαϊκά συλλαλητήρια, οι επαναλαµβανόµενες «πολιορκίες» του κοινοβουλίου από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών, δηµιούργησαν µια κυριολεκτικά οριακή κατάσταση. Όµως δεν βρήκε τη δύναµη να την ξεπεράσει, να βάλει στην ηµερήσια διάταξη το ζήτηµα της κοινωνικής ανατροπής. Παρά την ποιοτική ανάπτυξη των αγώνων και τη βύθιση του καθεστώτος σε κρίση, στην Ελλάδα του 2011-15 δεν αναπτύχθηκαν οργανώσεις των µαζών ανάλογες µε τα ιστορικά εργατικά συµβούλια, που θα µπορούσαν να στηρίξουν την προοπτική µιας επαναστατικής σοσιαλιστικής απελευθέρωσης. Η πλειοψηφία του αγωνιζόµενου κόσµου στράφηκε, σταδιακά, προς την ελπίδα να ανατρέψει τα µνηµόνια αξιοποιώντας και τις όποιες δυνατότητες του κοινοβουλευτικού/εκλογικού δρόµου.
Το αποτέλεσµα ήταν η εκλογική νίκη του Γενάρη του 2015. Η κυβέρνηση «µε κορµό τον ΣΥΡΙΖΑ» έπαιρνε την εντολή από τον κόσµο να λειτουργήσει σαν «Κυβέρνηση της Αριστεράς», τιµώντας τις πολιτικές και προεκλογικές δεσµεύσεις που συγκρότησαν το νικηφόρο εκλογικό ρεύµα.
Δεν συνέβη. Το ηγετικό επιτελείο γύρω από τον Αλ. Τσίπρα επέλεξε να αναζητήσει τη συναίνεση µε την κυρίαρχη τάξη, να περιοριστεί στη διαπραγµάτευση µε την Τρόικα, να εγκλωβιστεί στο «πάση θυσία στο ευρώ», να λειτουργήσει ως κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας» µε στόχο να βγάλει τον ελληνικό καπιταλισµό από την κρίση. Το αποτέλεσµα ήταν η ήττα, η «κωλοτούµπα», η ντροπιαστική υπογραφή του µνηµονίου 3 µαζί µε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Το 2015 εξακολουθεί να παράγει πολιτικά αποτελέσµατα. Δέκα χρόνια µετά, και 6 χρόνια µετά την ψευδεπίγραφη «έξοδο από τα µνηµόνια» του 2018, όλα τα αιτήµατα του αγωνιζόµενου κόσµου εκείνης της εποχής παραµένουν ακόµα ανεκπλήρωτοι στόχοι. Η υποχρέωση «Να τα πάρουµε όλα πίσω!» είναι ενεργό πλαίσιο αιτηµάτων και στόχων της εργατικής και κοινωνικής αντίστασης. Αλλά σε συνθήκες διαφορετικές. Όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει µετατραπεί σε ερείπιο, και έχει µεσολαβήσει η λαίλαπα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Σε αυτά τα χρόνια η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ) ανέλαβε ευθύνες που, συχνά, ξεπερνούσαν το µπόι της. Παλέψαµε ενάντια στο ρεύµα, αλλά καταλαβαίνοντας ότι αυτό δεν ταυτίζεται µε το να µένεις έξω από το ρεύµα.
Αυτό το µικρό βιβλίο επιχειρεί να παρουσιάσει τις εµπειρίες µας και τα συµπεράσµατα που βγάλαµε από αυτές. Το πρώτο µέρος του αποτελείται από σηµερινά µας κείµενα, µε την άνεση της χρονικής απόστασης από τα γεγονότα. Το δεύτερο µέρος είναι κείµενα που γράψαµε στο περιοδικό «Κόκκινο», κοντά στα γεγονότα και επιχειρώντας έγκαιρα να καλύψουµε την υποχρέωση απολογισµού της δράσης µας στην περίοδο ΣΥΡΙΖΑ. Το τρίτο µέρος αποτελείται από κείµενα στην εφηµερίδα µας, την «Εργατική Αριστερά», και τον ιστότοπο rproject.gr, γραµµένα στην ώρα των εξελίξεων, που δείχνουν µε τον καλύτερο τρόπο το πώς αντιµετωπίσαµε τον ΣΥΡΙΖΑ και την µετάλλαξή του.
Η έκδοση αυτή είναι τµήµα της προσπάθειάς µας να οργανωθεί µια πλατιά, ενωτική και ουσιαστική συζήτηση για το 2015, µέσα στα πλαίσια της σηµερινής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Γιατί πιστεύουµε ότι µια βασική υποχρέωση που δηµιουργούν τα µεγάλα γεγονότα, ακόµα και αν πρόκειται για σηµαντικές ήττες, είναι η προσπάθεια για τη στήριξη βασικών πολιτικών συµπερασµάτων που θα επιτρέψουν σε έναν ευρύτερο κόσµο να παλέψει πιο αποτελεσµατικά την επόµενη φορά. Που θα είναι, απλώς, αναπόφευκτη.
