Νέοι-νέες του ΣΥΡΙΖΑ: Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος για τη συγκρότηση

Πέρα από μια πα­ρου­σία με πανό στις δια­δη­λώ­σεις, κά­ποιες ανα­κοι­νώ­σεις και κά­ποια κε­ντρι­κά χά­πε­νινγκ (γρα­φείο Μέρ­γου 14/2) οι νέ­οι-ες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν έχου­με κα­τα­φέ­ρει ούτε να επι­κοι­νω­νή­σου­με, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο ούτε να κερ­δί­σου­με νέο κόσμο στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Ένας βα­σι­κός λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν υπάρ­χει σε όλους μας η λο­γι­κή της συ­γκε­κρι­μέ­νης και πραγ­μα­τι­κής δου­λειάς στους χώ­ρους της νε­ο­λαί­ας. Έχει υπο­τι­μη­θεί η δου­λειά στα σχο­λεία, εκεί που αλω­νί­ζει η Χρυσή Αυγή, έχει υπο­τι­μη­θεί η δου­λειά στους «δύ­σκο­λους» ερ­γα­τι­κούς χώ­ρους , εκεί που η νε­ο­λαία δου­λεύ­ει μαύρα και part time, έχει υπο­τι­μη­θεί η κα­θη­με­ρι­νή πα­ρου­σία στις γει­το­νιές.

Σχο­λές
Ακόμα και στις σχο­λές, όπου πα­ρα­δο­σια­κά εί­χα­με πε­ρισ­σό­τε­ρες δυ­νά­μεις και κα­λύ­τε­ρη πα­ρέμ­βα­ση, τα απο­τε­λέ­σμα­τα των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών δεν ήταν κα­θό­λου εν­θαρ­ρυ­ντι­κά για την Αρι­στε­ρή Ενό­τη­τα. Έχου­με επο­μέ­νως  πε­ριο­ρι­στεί σε ένα συμ­βο­λι­κό τρόπο απεύ­θυν­σης στη νε­ο­λαία με χά­πε­νινγκ και «πια­σά­ρι­κα» βι­ντε­ά­κια.

Ο δεύ­τε­ρος λόγος που δεν χτί­ζου­με σχέση με τη νε­ο­λαία είναι η επι­μο­νή της νε­ο­λαί­ας ΣΥΝ στην ορ­γα­νω­τι­κή και όχι στην πο­λι­τι­κή συ­γκρό­τη­ση της νε­ο­λαί­ας, καθώς και ο μη δη­μο­κρα­τι­κός τρό­πος με τον οποίο παίρ­νο­νται οι απο­φά­σεις. Την ίδια στιγ­μή που στο πεδίο της πο­λι­τι­κής έχου­με κάνει ελά­χι­στα, η νε­ο­λαία ΣΥΝ βιά­ζε­ται να ξε­χω­ρί­σει την νε­ο­λαία από το κόμμα, συ­γκρο­τώ­ντας ξε­χω­ρι­στές συ­νε­λεύ­σεις νέων. Όμως ακόμα και έτσι να ήταν, δεν θα πεί­ρα­ζε τόσο. Αλλά η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πολύ χει­ρό­τε­ρη, αφού το­πι­κές συ­νε­λεύ­σεις στις γει­το­νιές δεν γί­νο­νται ούτε και με όρους ξε­χω­ρι­στής απεύ­θυν­σης.

Η τε­λευ­ταία πράξη της απρα­ξί­ας ήταν η δη­μιουρ­γία συ­νε­λεύ­σε­ων νέ­ων-φά­ντα­σμα ενό­ψει συ­νε­δρί­ου. Οι νέοι μέχρι τώρα εκλέ­γο­νταν με δύο τρό­πους στις διά­φο­ρες συν­δια­σκέ­ψεις. Είτε μέσω των ορ­γα­νώ­σε­ων σπου­δά­ζου­σας, είτε μέσα από τις το­πι­κές ορ­γα­νώ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Λίγες μέρες ακόμα και λίγες ώρες πριν κλεί­σει η προ­θε­σμία, δη­λώ­θη­καν 55 πε­ρί­που συ­νε­λεύ­σεις νέων, εκ των οποί­ων η πλειο­ψη­φία δεν συ­γκλή­θη­κε με τον επί­ση­μα συμ­φω­νη­μέ­νο τρόπο. Κά­ποιες μά­λι­στα αριθ­μούν λι­γό­τε­ρο από 10 άτομα. Είναι προ­φα­νές ότι ο στό­χος αυτής της κί­νη­σης είναι το στή­σι­μο ενός εκλο­γι­κού μη­χα­νι­σμού που θα εκλέ­ξει σύ­νε­δρους για το συ­νέ­δριο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Οι σύ­ντρο­φοι της νε­ο­λαί­ας του ΣΥΝ δεν δί­στα­σαν να απο­κό­ψουν το πιο ζω­ντα­νό κομ­μά­τι των ορ­γα­νώ­σε­ων, αφού σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις οι νέ­οι-ες ξε­γρά­φτη­καν από τους κα­τα­λό­γους της το­πι­κής τους ορ­γά­νω­σης. Θυ­μί­ζου­με ότι η αρ­χι­κή συμ­φω­νία ήταν ότι οι νέοι και οι νέες πα­ρα­μέ­νουν και μέλη του κόμ­μα­τος. Σε άλλες πε­ριο­χές αγνο­ή­θη­καν οι υπό­λοι­πες δυ­νά­μεις, αφού η νε­ο­λαία του ΣΥΝ μα­ζεύ­τη­κε μόνη της και απο­φά­σι­σε μόνη της ότι απο­τε­λεί σώμα που μπο­ρεί να εκλέ­ξει. Αλλού οι νέοι δη­λώ­θη­καν, χωρίς να έχουν καν μα­ζευ­τεί έστω και μία φορά.

Πο­λι­τι­κό ζή­τη­μα
Το ζή­τη­μα βέ­βαια δεν είναι αν τε­λι­κά μα­ζεύ­τη­καν κάπου 10 άτομα, αφού τυ­πι­κά δεν υπάρ­χει πρό­βλη­μα σε αυτό. Το ζή­τη­μα είναι πο­λι­τι­κό και ου­σια­στι­κό. Η νε­ο­λαία δεν μπο­ρεί να απο­κό­βε­ται από τη ζωή των το­πι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων, δεν μπο­ρεί να συ­γκρο­τεί­ται μόνο εν όψει συ­νε­δρί­ου και επί­σης νε­ο­λαία από μία μόνο συ­νι­στώ­σα δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει. Ση­μειώ­νου­με ότι η πλειο­ψη­φία των δυ­νά­με­ων που απο­τε­λούν τους νέ­ους-ες ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι αντί­θε­τη σε αυτές τις με­θο­δεύ­σεις.

Ζη­τά­με την απο­σύν­δε­ση της δια­δι­κα­σί­ας συ­γκρό­τη­σης νέων από το συ­νέ­δριο. Οι νέοι και οι νέες πρέ­πει να συμ­με­τέ­χουν στον προ­συ­νε­δρια­κό διά­λο­γο μέσα από τις το­πι­κές ορ­γα­νώ­σεις, εκεί που είναι ο κό­σμος. Τι νόημα έχει να συ­ζη­τά­ει μόνη της η νε­ο­λαία σε συ­νε­λεύ­σεις των 10 ατό­μων; Και αφού ήταν τόσο ση­μα­ντι­κό να υπάρ­ξουν αυτές οι το­πι­κές, γιατί δεν συ­γκρο­τή­θη­καν έστω ένα μήνα πριν;

Το επό­με­νο διά­στη­μα πρέ­πει να συ­γκε­ντρω­θού­με στο να ορ­γα­νώ­σου­με ένα πε­τυ­χη­μέ­νο και από το κάτω φε­στι­βάλ νέων για το φθι­νό­πω­ρο που μας έρ­χε­ται. Να στή­σου­με προ­φε­στι­βα­λι­κές εκ­δη­λώ­σεις πα­ντού, για το φα­σι­σμό, για την ανερ­γία των νέων, για την παι­δεία, για τη με­ρι­κή απα­σχό­λη­ση. Δεν υπάρ­χουν σύ­ντο­μοι δρό­μοι για τη συ­γκρό­τη­ση νε­ο­λαί­ας, ούτε η νε­ο­λαία μπο­ρεί να στη­θεί με εκ­βια­σμούς και απο­κλει­σμούς. Ή θα προ­χω­ρή­σου­με όλοι μαζί, ή δεν θα προ­χω­ρή­σου­με.