Νίκη του Ν. Ρωμανού και του κινήματος αλληλεγγύης

Η δή­λω­ση του Νίκου Ρω­μα­νού

Μετά από 31 μέρες σκλη­ρού και ανυ­πο­χώ­ρη­του αγώνα, στα­μα­τάω την απερ­γία πεί­νας, έχο­ντας ση­μειώ­σει μια ση­μα­ντι­κή νίκη. Η τρο­πο­λο­γία που ψη­φί­στη­κε στη Βουλή, με μο­να­δι­κό απο­δέ­κτη εμένα, είχε με­γά­λες δια­φο­ρές από τις αρ­χι­κές εξαγ­γε­λί­ες του υπουρ­γού Δι­καιο­σύ­νης, κά­νο­ντας εν τέλει απο­δε­κτή την απαί­τη­σή μου, ακόμα και αν αυτό συ­νε­πά­γε­ται το να «φοράω βρα­χιο­λά­κι».  

Το μόνο σί­γου­ρο είναι ότι αυτή η νίκη ήταν απο­τέ­λε­σμα της πο­λι­τι­κής πί­ε­σης που ασκή­σα­με: για αυτό και ο κό­σμος του αγώνα και η μα­χη­τι­κή αναρ­χία είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­τα ηθικά,πο­λι­τι­κά και πρα­κτι­κά, οι με­γά­λοι νι­κη­τές. 

Ο πο­λύ­μορ­φος επα­να­στα­τι­κός αγώ­νας και εμείς ως πο­λι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι, βγαί­νου­με πιο δυ­να­τοί από αυτήν τη μάχη.  Υψώνω τη γρο­θιά μου στέλ­νο­ντας τους πιο θερ­μούς χαι­ρε­τι­σμούς και την απε­ριό­ρι­στη αγάπη μου σε όλους εκεί­νους τους συ­ντρό­φους που στά­θη­καν δίπλα μου ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ!

ΑΛ­ΛΗ­ΛΕΓ­ΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΟΥΣ ΚΡΑ­ΤΟΥ­ΜΕ­ΝΟΥΣ -  ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡ­ΧΙΑ

ΥΓ1: Θα ακο­λου­θή­σει ανα­λυ­τι­κό κεί­με­νο τις επό­με­νες μέρες

ΥΓ2: Θέλω να ευ­χα­ρι­στή­σω επί­σης όλους τους για­τρούς του νο­σο­κο­μεί­ου που αρ­νή­θη­καν να υπο­κύ­ψουν στις ει­σαγ­γε­λι­κές πιέ­σεις για ανα­γκα­στι­κή σί­τι­ση και με στή­ρι­ξαν όσο μπο­ρού­σαν. 

Η ανα­κοί­νω­ση της Νε­ο­λαί­ας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Η λήξη της απερ­γί­ας πεί­νας από το Νίκο Ρω­μα­νό, ήρθε ως απο­τέ­λε­σμα της κυ­βερ­νη­τι­κής υπο­χώ­ρη­σης, υπό το βάρος της τε­ρά­στιας λαϊ­κής πί­ε­σης. Η στάση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν εξαρ­χής υπέρ του αι­τή­μα­τος του Νίκου Ρω­μα­νού και υπέρ των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων για τη δι­καί­ω­ση του αγώνα του, παί­ζο­ντας έτσι κα­τα­λυ­τι­κό ρόλο στην τε­λι­κή έκ­βα­ση.

Η νίκη του Νίκου Ρω­μα­νού και του τε­ρά­στιου κι­νή­μα­τος αλ­λη­λεγ­γύ­ης στον αγώνα του, εντός κι εκτός Ελ­λά­δος, είναι μια νίκη απέ­να­ντι στον κρα­τι­κό αυ­ταρ­χι­σμό, είναι μια νίκη απέ­να­ντι στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» που η κυ­βέρ­νη­ση θέλει να μας επι­βάλ­λει, είναι μια νίκη όλων όσων δεν αντέ­χουν πια να ζουν στο φόβο, στην τρο­μο­κρα­τία, όλων όσων έχουν βα­ρε­θεί το σκο­τά­δι.

Δεν έχου­με καμία αυ­τα­πά­τη ότι ο αγώ­νας στα­μα­τά­ει εδώ κι ότι δεν έχου­με πολύ δρόμο ακόμα να δια­νύ­σου­με, ώστε να μη χρειά­ζε­ται κα­νε­νός η ζωή να φτά­νει στην τε­λευ­ταία ανάσα για τη διεκ­δί­κη­ση των πιο θε­με­λιω­δών δι­καιω­μά­των του.

Ξε­ρού­με όμως πια, ότι με όπλο την αντί­στα­ση και την αλ­λη­λεγ­γύη μας, μπο­ρού­με να νι­κά­με, ότι καμία κυ­βέρ­νη­ση – όσο ανάλ­γη­τη, όσο απάν­θρω­πη κι όσο αυ­ταρ­χι­κή – δεν μπο­ρεί να νι­κή­σει τον αγώνα για ζωή κι αξιο­πρέ­πεια.

Σή­με­ρα γιορ­τά­ζου­με αυτή τη νίκη της ζωής απέ­να­ντι στο θά­να­το.

Το μά­θη­μα, τώρα και πάντα, θα αρ­χί­ζει από Α. Αντί­στα­ση – Αλ­λη­λεγ­γύη – Αξιο­πρέ­πεια!

tropologia-athanasiou.jpg